W gruncie rzeczy dość smutne i wciąż aktualne. O człowieku równie bliskim osiągnięcia czegoś wielkiego, co osiągnięcia absolutnie niczego, będącym czymś w rodzaju produktu zdegenerowanego społeczeństwa, niezdolnym wznieść się ponad kreowane przez nie ramy.

W gruncie rzeczy dość smutne i wciąż aktualne. O człowieku równie bliskim osiągnięcia czegoś wielkiego, co osiągnięcia absolutnie niczego, będącym czymś w rodzaju produktu zdegenerowanego społeczeństwa, niezdolnym wznieść się ponad kreowane przez nie ramy.

Autor prowadzi dyskusję filozoficzną z bratankiem słynnego Rameau.

Autor prowadzi dyskusję filozoficzną z bratankiem słynnego Rameau.

Dialog pomiędzy samym autorem a bratankiem słynnego kompozytora i znanym lekkoduchem stanowi ciekawy przykład tego, że interesujące elementy nie zawsze składają się na interesującą całość. Choć bowiem "Kuzynek" nie jest pozbawiony myśli trafnych i głębokich, zostają one rozmyte przez przypadkowy i chaotyczny tok wykładu.
Problemem jest też fakt, iż uwagi o charakterze ogólnym (przede wszystkim krytyka społeczna) przeplatane są gęsto prywatnymi atakami na przeciwników Diderota. Nawet jeśli tak kazała oświeceniowa tradycja, której nie oparł się również Wolter, z dzisiejszego punktu widzenia jest to mankament - dzieło jest przezeń nie tylko spłycone, ale i dla współczesnego czytelnika niezrozumiałe - a przynajmniej niezrozumiałe bez licznych przypisów, które zresztą rzucają na meritum sprawy ledwie pozór światła.
"Kuzynek" okazuje się zatem pozycją sztampową, intrygującą jedynie z historycznego punktu widzenia. Sporym nadużyciem jest też nadawane mu tu i ówdzie miano dialogu filozoficznego.

Dialog pomiędzy samym autorem a bratankiem słynnego kompozytora i znanym lekkoduchem stanowi ciekawy przykład tego, że interesujące elementy nie zawsze składają się na interesującą całość. Choć bowiem "Kuzynek" nie jest pozbawiony myśli trafnych i głębokich, zostają one rozmyte przez przypadkowy i chaotyczny tok wykładu.
Problemem jest też fakt, iż uwagi o charakterze...