Bardzo wciagajaca lektura.
Reporterski styl autora i stopniowanie napiecia sprawiaja, ze przyswojenie tego jakze specyficznego tematu, nie bylo w zaden sposob trudne.
Autor staje sie dla czytelnika przewodnikiem po roznych znanych juz lub nieznanych interpretacjach przyczyn katastrofy - jednej z najwiekszych tragedii w historii polskiej kolei. "Przy okazji" mozna tez zapoznac sie z realiami pracy kolejarzy w czasach PRLu oraz zadami funkcjonowania tego skomplikowanego organizmu, ktorym zawiaduja.
W zestawieniu z innymi pozycjami tego typu "25.godzina" wypada bardzo dobrze, wlasnie ze wzgledu na sposob w jaki przedstawia fakty zwiazane z katastrofa.
Uwazam, ze jest to swietna lektura zarowno dla osob zaznajomionych z tematyka, jak i tych ktore wczesniej nie mialy pojecia o Otloczynie.
Zdecydowanie polecam.

Bardzo wciagajaca lektura.
Reporterski styl autora i stopniowanie napiecia sprawiaja, ze przyswojenie tego jakze specyficznego tematu, nie bylo w zaden sposob trudne.
Autor staje sie dla czytelnika przewodnikiem po roznych znanych juz lub nieznanych interpretacjach przyczyn katastrofy - jednej z najwiekszych tragedii w historii polskiej kolei. "Przy okazji" mozna tez...

Zupełnie nie interesuję się koleją, ale ta katastrofa od dawna budziła moją ciekawość. Ucieszyłam się więc, gdy zobaczyłam, że pojawiła się na ten temat pozycja książkowa i bez namysłu zamówiłam ją w Empiku. Może zrobiłam to zbyt pochopnie, bo moje oczekiwania wobec książki były zgoła inne. Spodziewałam się reporterskiego podejścia, a jest to "suche" studium przypadku, oparte na archiwalnych materiałach. Oczywiście autor włożył w to dużo pracy, jednak ja czułam się, jakbym czytała czyjąś pracę magisterską, bardzo zachowawczą i napisaną ostrożnie według schematu. Ostatni rozdział to dla mnie usilna próba dodania czegoś od siebie i dopasowanie sytuacji pod hipotezę adultyzmu. Pisałam podobnie w mojej pracy magisterskiej, by za wszelką cenę pokazać, że coś "odkryłam" ;) Niemniej - książka zaciekawiła mnie, spodziewałam się po niej więcej, ale dobrze, że powstała. Rozumiem, że to debiut Autora i ewentualne kolejne pozycje nie będą tak szkolne. Na pewno dla fanów kolei bardzo fajne studium!

Zupełnie nie interesuję się koleją, ale ta katastrofa od dawna budziła moją ciekawość. Ucieszyłam się więc, gdy zobaczyłam, że pojawiła się na ten temat pozycja książkowa i bez namysłu zamówiłam ją w Empiku. Może zrobiłam to zbyt pochopnie, bo moje oczekiwania wobec książki były zgoła inne. Spodziewałam się reporterskiego podejścia, a jest to "suche" studium przypadku,...

"Otwieranie akt"
Katastrofa pod Otłoczynem należy do najtragiczniejszych i najbardziej tajemniczych w kraju. Do dziś nie wyjaśniono do końca wszystkich jej aspektów. Pojawienie się publikacji "25 godzina" powitałem z radością licząc na nowe informacje. Niestety już wstęp wyjaśnia, że jest to tylko rekonstrukcja katastrofy i próba obalenia mitów z nią związanych.
Cóż, dobre i to...
Rekonstrukcja opiera się na dokumentach. Są częste cytaty z przesłuchań świadków. Całość jest dość sucha jeśli chodzi o emocje. Tak jak urzędniczy raport. Dobrym posunięciem jest wyjaśnienie wielu pojęć "kolejowych" dla osób nie znających terminologii. Po przedstawieniu samej katastrofy, przechodzimy do mitów. Są one znane i autor nie wnosi nic nowego do ich obalenia. Brakuje mi tylko bardziej szczegółowego omówienia wpływu niebieskiego światła tarczy manewrowej na postrzeganie światła czerwonego. Które w odróżnieniu od semafora było bliskie i intensywne.
Dużą wartością dodaną są opisy eksperymentów śledczych. Natomiast rozdział ostatni jest niepotrzebny i stanowi niczym nie poparte domniemanie.
Całość mimo uwag robi dobre wrażenie i jest do przeczytania. Nie należy się nastawiać na "odkrywczość", a jedynie streszczenie głównych wątków.

"Otwieranie akt"
Katastrofa pod Otłoczynem należy do najtragiczniejszych i najbardziej tajemniczych w kraju. Do dziś nie wyjaśniono do końca wszystkich jej aspektów. Pojawienie się publikacji "25 godzina" powitałem z radością licząc na nowe informacje. Niestety już wstęp wyjaśnia, że jest to tylko rekonstrukcja katastrofy i próba obalenia mitów z nią związanych.
Cóż, dobre...

Dramat. Tak jednym słowem można opisać obraz Polskich Kolei Państwowych w roku 1980 wyłaniający się z tej książki.

Lektura rewelacyjna. W książce temat został "przeorany" od początku do końca, podjęto wszystkie teorie, oraz przedstawiono - prawdopodobnie po raz pierwszy - możliwą wersję wydarzeń po przybyciu ST44-607 do Otłoczyna.
Okazało się, że niby temat jest zamknięty od momentu umorzenia śledztwa, a tak naprawdę to rana polskiej kolei, która nigdy się nie zabliźni, a przyczyny jej powstania nigdy nie zostaną do końca poznane.

Należy zaznaczyć, że książka miejscami może być trudna do zrozumienia dla przeciętnego czytelnika, co nie jest absolutnie winą autora - ten zadbał o objaśnienia, które takiemu czytelnikowi ułatwią lekturę.

Dramat. Tak jednym słowem można opisać obraz Polskich Kolei Państwowych w roku 1980 wyłaniający się z tej książki.

Lektura rewelacyjna. W książce temat został "przeorany" od początku do końca, podjęto wszystkie teorie, oraz przedstawiono - prawdopodobnie po raz pierwszy - możliwą wersję wydarzeń po przybyciu ST44-607 do Otłoczyna.
Okazało się, że niby temat jest zamknięty...

Książka, choć stosunkowo krótka, jest najpełniejszą rekonstrukcją zdarzeń jakie doprowadziły do katastrofy kolejowej pod Otłoczynem. Autor dotarł i przeanalizował w najmniejszych szczegółach szereg źródeł, w tym akta Służby Bezpieczeństwa. Nie jest to typowy reportaż, raczej opowieść o dochodzeniu autora.
Rozwikłanie zagadki "Otłoczyna" przedstawione w książce jest stosunkowo proste i niemalże leżące na wyciągnięcie ręki. Szereg drobnych błędów składa się w końcu na ogromne niebezpieczeństwo. W momencie kiedy wszyscy zdali sobie z niego sprawę - nie mogli zrobić już nic. I to jest w tej opowieści najstraszniejsze.
Jedną gwiazdkę odejmuję za niedosyt jaki pozostawia ostatni rozdział. Nie dotyczy on jednak samej katastrofy.

W linku do "video-opinii" znajduje się moja rozmowa z autorem. Zachęcam do przesłuchania.

PS: Fakt, że kolejna książka z gatunku literatury faktu (po "Ostrym cięciu" Karola Trammera i "Nie zdążę" Olgi Gitkiewicz) poświęcona problemom kolei w Polsce wyprzedała pierwszy nakład (i to w kilka godzin) powinien dać do myślenia wydawcom, którzy wyraźnie nie doceniają potencjału tego typu publikacji.

Książka, choć stosunkowo krótka, jest najpełniejszą rekonstrukcją zdarzeń jakie doprowadziły do katastrofy kolejowej pod Otłoczynem. Autor dotarł i przeanalizował w najmniejszych szczegółach szereg źródeł, w tym akta Służby Bezpieczeństwa. Nie jest to typowy reportaż, raczej opowieść o dochodzeniu autora.
Rozwikłanie zagadki "Otłoczyna" przedstawione w książce jest...