Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony jest co najmniej lekko przegadana, ma sporo dłużyzn, akcja to przyspiesza, to zwalnia i się rozwleka i mam wrażenie, że przynajmniej 1/4 to jest właściwie tak o niczym. Bohaterowie też mogliby być ciekawsi, właściwie wyróżnia się tylko Laura.

Z drugiej bardzo podoba mi się przedstawienie Tuatha De Danann, a szczególnie Cernunnosa ze wszystkimi jego wcieleniami i dualną naturą. Fomorianie wypadają ciut bardziej blado, chociaż Mollecht trzyma poziom. Podobał mi się też pomysł z tym, że to nasz umysł nadaje tym rasom widzialny kształt.

Jeśli kogoś ciekawią celtyckie mity i chciałby mieć ich drobny przedsmak w łatwej i przyjemnej formie - to książka dla niego.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony jest co najmniej lekko przegadana, ma sporo dłużyzn, akcja to przyspiesza, to zwalnia i się rozwleka i mam wrażenie, że przynajmniej 1/4 to jest właściwie tak o niczym. Bohaterowie też mogliby być ciekawsi, właściwie wyróżnia się tylko Laura.

Z drugiej bardzo podoba mi się przedstawienie Tuatha De Danann, a...

Nie będę się rozpisywać -wspaniała kontynuacja I tomu - czekam na przeczytanie kolejnej cześci(mam nadzieję że nie ostatniej:()

Nie będę się rozpisywać -wspaniała kontynuacja I tomu - czekam na przeczytanie kolejnej cześci(mam nadzieję że nie ostatniej:()

Tak jak w recenzji pierwszego tomu zwrócę najpierw uwagi na ewidentne mankamenty książki: niedopracowany, miejscami kulejący styl pisania Chadbourna i jego nieprzekonujący zachwyt nad kulturą hipisowską mogą odstraszyć niektórych.
Ale wciągająca historia, wartka akcja i budzący empatię bohaterowie nadrabiają te minusy z nawiązką. Naprawdę polecam trylogię Chadbourna - nie jest to geniusz literatury fantasy, ale czyta się jego powieść z przyjemnością.

Tak jak w recenzji pierwszego tomu zwrócę najpierw uwagi na ewidentne mankamenty książki: niedopracowany, miejscami kulejący styl pisania Chadbourna i jego nieprzekonujący zachwyt nad kulturą hipisowską mogą odstraszyć niektórych.
Ale wciągająca historia, wartka akcja i budzący empatię bohaterowie nadrabiają te minusy z nawiązką. Naprawdę polecam trylogię Chadbourna - nie...

Doskonałe rozwinięcie wątków z tomu pierwszego. Ciekawe odkurzenie motywu "walczącej drużyny". Miejscami przewidywalna ale ta nieokiełznana wyobraźnia. Aż chce się do niej wracać.

Doskonałe rozwinięcie wątków z tomu pierwszego. Ciekawe odkurzenie motywu "walczącej drużyny". Miejscami przewidywalna ale ta nieokiełznana wyobraźnia. Aż chce się do niej wracać.