Ono

Opinia o książce do przeczytania pod tym linkiem: https://www.instagram.com/p/CLbi1kBhrzH/?igshid=kh58yoyn8yqf

Opinia o książce do przeczytania pod tym linkiem: https://www.instagram.com/p/CLbi1kBhrzH/?igshid=kh58yoyn8yqf

Pokaż mimo to

Jestem pod wrażeniem. Nie umiem zinterpretować zakończenia... Na pewno każdy widzi je w inny sposób. Ta alternatywa i brak oczywistości bardzo mnie intryguje. Początkowo powątpiewałam czy ta książka była dobrym wyborem... Jednak potem przepadłam... Książki nie przeczytałam jednym tchem dawkowałam sobie ją... Czasy tak mi bliskie, lata mego dzieciństwa, refleksje Ewy... I czas po niedawnych strajkach książka swą treścią trafiła w punkt. Brawo polecam.

Jestem pod wrażeniem. Nie umiem zinterpretować zakończenia... Na pewno każdy widzi je w inny sposób. Ta alternatywa i brak oczywistości bardzo mnie intryguje. Początkowo powątpiewałam czy ta książka była dobrym wyborem... Jednak potem przepadłam... Książki nie przeczytałam jednym tchem dawkowałam sobie ją... Czasy tak mi bliskie, lata mego dzieciństwa, refleksje Ewy... I...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Intrygujące. Warto przeczytać!

Intrygujące. Warto przeczytać!

Pokaż mimo to

Jedna z bardziej poruszających książek, jakie czytałam. Życie Ewy jest tragiczne, ale próbując znaleźć drogę ucieczki zapędza się w kozi róg. Im bardziej wydaje się, że udaje jej się wydostać, tym wątpliwsze to jest. Poznajemy też historie rodziców Ewy, w pewnym sensie podobne do jej losów. "Ono" rzuca nowe światło, na to, co jest istotne, a nie.

Jedna z bardziej poruszających książek, jakie czytałam. Życie Ewy jest tragiczne, ale próbując znaleźć drogę ucieczki zapędza się w kozi róg. Im bardziej wydaje się, że udaje jej się wydostać, tym wątpliwsze to jest. Poznajemy też historie rodziców Ewy, w pewnym sensie podobne do jej losów. "Ono" rzuca nowe światło, na to, co jest istotne, a nie.

Pokaż mimo to

Najpierw Ewa i jej rodzina bardzo mnie irytowali. Później kibicowałam Ewie a jej matce współczułam. Genialnie zakreślone postacie, ukazane marzenia, pragnienia. Pokazanie, że zawsze chcemy być tam gdzie nas nie ma. Wymarzyłam sobie inną końcówkę, ale rozumiem zamysł autorki. Nie jest to łatwa książka, którą przeczyta się w jeden wieczór, ja ją dawkowałam kawałkami, ale naprawdę warto. Pozostawia po sobie sporo spraw do przemyślenia.

Najpierw Ewa i jej rodzina bardzo mnie irytowali. Później kibicowałam Ewie a jej matce współczułam. Genialnie zakreślone postacie, ukazane marzenia, pragnienia. Pokazanie, że zawsze chcemy być tam gdzie nas nie ma. Wymarzyłam sobie inną końcówkę, ale rozumiem zamysł autorki. Nie jest to łatwa książka, którą przeczyta się w jeden wieczór, ja ją dawkowałam kawałkami, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo głęboka, uniwersalna opowieść

Bardzo głęboka, uniwersalna opowieść

Pokaż mimo to

Totalna porażka.
Meczylam ją tydzień, nigdy więcej!
Tytuł powinien brzmieć DNO!

Totalna porażka.
Meczylam ją tydzień, nigdy więcej!
Tytuł powinien brzmieć DNO!

Pokaż mimo to

Piękna, mądra książka, zmusza do przemyśleń i refleksji nad życiem a zwłaszcza tym poczętym.
Żyjemy w czasach gdzie zaimek osobowy "Ja" króluje, wkłada się nam go do głów jako wzorzec ostateczny - ciągle słyszymy : ja mam prawo do szczęścia, ja mam prawo żyć jak chcę, ja mam prawo być wolnym i ja mam prawo robić co chcę i jak chcę. To egoistyczne ja ja ja ja ! mnie osobiście przeraża i uważam, że jest przyczyną wielu problemów zwłaszcza w rodzinie.

Pani Dorota napisała pięknie o prawdziwej miłości i szczęściu :

"Miłość to raptem słowo. Słowo z kina, z książki, z kolorowego pisma. Tak wielu ludzi wierzy, że wystarczy je wypowiedzieć i już będzie dobrze, bo ono uleczy, uratuje, oczyści. A to tylko słowo. Łatwo je wypowiedzieć, równie łatwo unieważnić. Ale spróbuj je przekształcić w prawdziwe, trwałe uczucie, zmień je w ściany domu, który stać będzie latami, niczym nie zagrożony i da ci szczęście, bezpieczeństwo, poczucie sensu i radości z każdej spędzonej wspólnie chwili. To jest trudne, a często niemożliwe. Nie wielu to umie. Naucz się tego. "

Ale żeby się tego nauczyć trzeba zaimek osobowy JA zamienić na Ty i My. Miłość to umiejętność przebaczania i dawania siebie innym.
Tą mądrą życiowo lekturę polecam każdemu

Serdeczności
Monika

Piękna, mądra książka, zmusza do przemyśleń i refleksji nad życiem a zwłaszcza tym poczętym.
Żyjemy w czasach gdzie zaimek osobowy "Ja" króluje, wkłada się nam go do głów jako wzorzec ostateczny - ciągle słyszymy : ja mam prawo do szczęścia, ja mam prawo żyć jak chcę, ja mam prawo być wolnym i ja mam prawo robić co chcę i jak chcę. To egoistyczne ja ja ja ja ! mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka, która mnie znokautowała i powaliła na deski! Już dawno tak mocno nic mnie tak nie poruszyło, jak ta powieść. Przeczytałam ją zaraz po wypożyczeniu z biblioteki w tym samym dniu.
Pani Terakowska odwaliła kawał dobrej roboty, mówiąc kolokwialnie.
Fabuła dotyczy młodej, kompletnie zagubionej i nie zrozumianej dziewczyny, której przydarza się coś co całkowicie odmienia jej pogląd na życie. Największym problemem dla niej jest całkowita ignorancja i brak jakiegokolwiek zrozumienia ze strony matki, która sama się pogubiła we własnym świecie.Tylko że o ile młodą dziewczynę można zrozumieć, o tyle dorosłą osobę w dodatku matkę już niekoniecznie. Książka ukazuje wiele aspektów codziennego życia i toksycznych relacji rodzinnych. Ukazuje pewną bardzo ważną prawdę, o której często zapominamy, że rodzicielstwo to naprawdę ogromna odpowiedzialność. Nie wystarczy urodzić trzeba też umieć wychować. Niestety nie każdy to rozumie, co widać choćby na ulicy, czy mieszkając, tak jak ja w bloku.(Mam obok siebie dwa młode małżeństwa z dziećmi i muszę przyznać, że zachowanie rodziców jest TRAGICZNE i to nie są rodziny patologiczne. Włos się na głowie jeży, jak się widzi i słyszy, jak rodzice KOCHAJĄ swoje dzieci).
Reasumując, książka świetna, czyta się błyskawicznie i zostawia po sobie wyraźny ślad w sercu i umyśle.
Koniecznie powinny to przeczytać tzw. madki, aczkolwiek jest to pozycja dla każdego ku przestrodze.
Gorąco polecam.

Książka, która mnie znokautowała i powaliła na deski! Już dawno tak mocno nic mnie tak nie poruszyło, jak ta powieść. Przeczytałam ją zaraz po wypożyczeniu z biblioteki w tym samym dniu.
Pani Terakowska odwaliła kawał dobrej roboty, mówiąc kolokwialnie.
Fabuła dotyczy młodej, kompletnie zagubionej i nie zrozumianej dziewczyny, której przydarza się coś co całkowicie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trudny temat osamotnienia młodej dziewczyny - Ewy, która w ciężkiej chwili nie może liczyć na wsparcie bliskich.
Z pokolenia na pokolenie kobiety w jej rodzinie przekazują sobie pewien stereotyp myślenia: "upolować" męża, który ma za zadanie zapewnić wysoki poziom materialny, a samej broń Boże nie wysilić się w życiu. Mimo, że ten sposób postępowania nie zdaje egzaminu, rodzi frustrację, odizolowanie psychiczne i biedę, wciąż jest powielany.
Również na tym tle rodzą się konflikty międzypokoleniowe: babka ma pretensje do matki, matka do córki - o to samo.
Bohaterka żyje w małym miasteczku, z którego zawsze pragnęła uciec. Nie jest zainteresowana zdobyciem wykształcenia i podobnie jak kobiety z jej rodziny czeka, aby pojawiła się ktoś, kto zamieni jej życie w bajkę.
Mimo wszystko wykazuje się dużą wrażliwością, obserwuje świat oczami swojego jeszcze nienarodzonego dziecka, rozmawia z nim i chce dla niego jak najlepiej.
Zakończenie - zaskoczenie.
Ogólnie książka ciekawa i wciągająca dla osób lubiących tego typu twórczość.

Trudny temat osamotnienia młodej dziewczyny - Ewy, która w ciężkiej chwili nie może liczyć na wsparcie bliskich.
Z pokolenia na pokolenie kobiety w jej rodzinie przekazują sobie pewien stereotyp myślenia: "upolować" męża, który ma za zadanie zapewnić wysoki poziom materialny, a samej broń Boże nie wysilić się w życiu. Mimo, że ten sposób postępowania nie zdaje egzaminu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to