Przygoda z osobliwymi dziećmi dobiega końca. I chociaż mam parę zastrzeżeń do tej serii to mimo to czytało mi się ją przyjemnie i nie ukrywam, że będę nieco tęsknić za bohaterami.
Końcówka bardzo urocza, choć przyznam, że nie podobały mi się rozwiązania niektórych wątków i znalezienie rozwiązań na szybko.
W każdym razie, miło poznać zakończenie losów bohaterów i z pewnością o osobliwym domu pani Peregrine i jego mieszkańcach będę pamiętać na długo, traktując ich jak swego rodzaju comfort zone.

Przygoda z osobliwymi dziećmi dobiega końca. I chociaż mam parę zastrzeżeń do tej serii to mimo to czytało mi się ją przyjemnie i nie ukrywam, że będę nieco tęsknić za bohaterami.
Końcówka bardzo urocza, choć przyznam, że nie podobały mi się rozwiązania niektórych wątków i znalezienie rozwiązań na szybko.
W każdym razie, miło poznać zakończenie losów bohaterów i z pewnością...

Powieść ponownie przenosi czytelnika do świata osobliwców. Ta część oparta jest głównie na przygotowaniach do walki i rozstrzygającej bitwie z Caulem.
Sam zamysł był obiecujący, jednak książka miejscami mnie nudziła i była dosyć przewidywalna. Nie znalazłam tam szalonych zwrotów akcji, a fabuła była chaotyczna. Szkoda również, że pozostali bohaterowie serii nie zmieniają się- są tacy jak w I tomie.

Powieść ponownie przenosi czytelnika do świata osobliwców. Ta część oparta jest głównie na przygotowaniach do walki i rozstrzygającej bitwie z Caulem.
Sam zamysł był obiecujący, jednak książka miejscami mnie nudziła i była dosyć przewidywalna. Nie znalazłam tam szalonych zwrotów akcji, a fabuła była chaotyczna. Szkoda również, że pozostali bohaterowie serii nie zmieniają...

Powiem wam szczerze, że przed lektura nie chciało mi się za bardzo czytać tej książki... tyle tytułów czeka na półkach na przeczytanie a tu mały grubasek się trafił... a do tego stwierdziłam,że już mnie będzie nudził trochę....
A jednak jak zaczęłam czytać to zalowalam swoich myśli wcześniej. Książka wciagnela mnie od pierwszych stron tak jak i poprzednie części. Podoba mi się styl pisania autora I trochę żałuję,że to moje ostatnie spotkanie z osobliwcami...
Caul został wskrzeszony przez swojego wiernego sługę (brzmi znajomo 🤔😅) i powrócił potężniejszy niż wcześniej, stworzył nową armię, która składała się z ogromnych upiorów i udoskonalonych głucholców nad ktorymi Jacob nie potrafi zapanowac,a do tego zebrał ogromne grono narkomanów. Noor wraz z 6 innymi wybranymi musi go pokonać... tylko jak odnaleźć pozostałych?
Naprawdę świetna seria ❣️ zapewne jeszcze do niej wrócę i żałuję, że nie ma nagranych wszystkich części...

Powiem wam szczerze, że przed lektura nie chciało mi się za bardzo czytać tej książki... tyle tytułów czeka na półkach na przeczytanie a tu mały grubasek się trafił... a do tego stwierdziłam,że już mnie będzie nudził trochę....
A jednak jak zaczęłam czytać to zalowalam swoich myśli wcześniej. Książka wciagnela mnie od pierwszych stron tak jak i poprzednie części. Podoba mi...

Zakończenie 2023 roku z osobliwymi dziećmi wypadło trochę blado .

Czego najbardziej zabrakło chyba wciągającej fabuły .Szczerze trochę na siłę już czytałem aby tylko zakończyć cały cykl przygód z serią :( Sześć gwiazdek względu na ilustracje

Zakończenie 2023 roku z osobliwymi dziećmi wypadło trochę blado .

Czego najbardziej zabrakło chyba wciągającej fabuły .Szczerze trochę na siłę już czytałem aby tylko zakończyć cały cykl przygód z serią :( Sześć gwiazdek względu na ilustracje

Straszny harmider. Zapewne dla kogoś, kto za pan brat jest z typowo fantastycznym rozgardiaszem, wydarzenia opisane w tym tomie nie będą czymś wielce wyjątkowym. Jako naczelny laik cieszę się, że nie poległam w starciu z sześcioma setkami stronic wypełnionych (nie)logicznym chaosem - choć momentami było naprawdę ciężko...

To strasznie elektryzujące, kończyć serię, do której przymierzało się po wielokroć. Książkę odkładam z poczuciem względnej satysfakcji i lekko załzawionymi ślepami (ostatnie strony były z rodzaju tych "wholesome").

Straszny harmider. Zapewne dla kogoś, kto za pan brat jest z typowo fantastycznym rozgardiaszem, wydarzenia opisane w tym tomie nie będą czymś wielce wyjątkowym. Jako naczelny laik cieszę się, że nie poległam w starciu z sześcioma setkami stronic wypełnionych (nie)logicznym chaosem - choć momentami było naprawdę ciężko...

To strasznie elektryzujące, kończyć serię, do...

Będzie krótko.

"Osobliwy dom Pani Peregrine" wciągnął i był obiecujący. Żadna z części tego cyklu nie była wybitna, ale nieźle się je czytało. Finalnie jednak cieszę się, że w końcu skończyłem ten cykl.

Mam wrażenie, że Ransom Riggs nie miał już za bardzo pomysłu na ostatnie trzy książki. Tak jakby miał podpisany kontrakt na sześć tytułów i one musiał powstać.

O ile poprzednie części nieźle się czytało i coś się w nich po prostu działo tak "Plagi..." mnie po prostu znudziły. Bohaterowie cały czas tacy sami, zwroty akcji jakieś takie mało zawrotne i co najgorsze - cały czas czytelnik czuje do jakiego finału to zmierza. Fajnie, że to już koniec....

Będzie krótko.

"Osobliwy dom Pani Peregrine" wciągnął i był obiecujący. Żadna z części tego cyklu nie była wybitna, ale nieźle się je czytało. Finalnie jednak cieszę się, że w końcu skończyłem ten cykl.

Mam wrażenie, że Ransom Riggs nie miał już za bardzo pomysłu na ostatnie trzy książki. Tak jakby miał podpisany kontrakt na sześć tytułów i one musiał powstać.

O ile...

Mój stosunek do serii Riggsa chyba na zawsze pozostanie mieszany. Z jednej strony książki są dziurawe jak sito pod względem logicznym. Także w ostatnim tomie, czyli w "Plagach na Diabelskim Poletku", bardzo dużo jest naciąganych zwrotów akcji i wyjaśnień takich, a nie innych, posunięć fabularnych. Widać, że autorowi zabrakło już chyba pomysłów na ciekawe plot twisty, bo w ostatnim tomie powtórzył kilka zastosowanych w poprzednich częściach, przez co książka stała się powtarzalna i przewidywalna. Z drugiej jednak strony powieści Riggsa to dla mnie tak niesamowite guilty pleasure! Nic nie zabierze mi przyjemności z lektury, tego zaangażowania w losy bohaterów, gorączkowego przesuwania wzrokiem po kolejnych stronach. Szkoda, że to koniec, mimo wszystko. Pozostał mi jedynie dodatek w postaci "Baśni osobliwych". Domyślam się, że może być to miły powrót do klimatu książek Riggsa, ale już niestety bez dobrze mi znanych bohaterów i bohaterek. Z jednej strony fajnie jest kończyć zaczęte serie, ale z drugiej zawsze pozostaje jakichś dziwny niedosyt i zwyczajny smutek. Polecam, ale podejdźcie do lektury z przymrużeniem oka (albo najlepiej obojga ;)).

Mój stosunek do serii Riggsa chyba na zawsze pozostanie mieszany. Z jednej strony książki są dziurawe jak sito pod względem logicznym. Także w ostatnim tomie, czyli w "Plagach na Diabelskim Poletku", bardzo dużo jest naciąganych zwrotów akcji i wyjaśnień takich, a nie innych, posunięć fabularnych. Widać, że autorowi zabrakło już chyba pomysłów na ciekawe plot twisty, bo w...

Trochę szkoda, że to już koniec.
Przywiązałam się do bohaterów i podziwiałam autora za dopasowanie zdjęć do tekstu.
A może odwrotnie?
Książki super ale filmu na podstawie pierwszej części nie polecam.

Trochę szkoda, że to już koniec.
Przywiązałam się do bohaterów i podziwiałam autora za dopasowanie zdjęć do tekstu.
A może odwrotnie?
Książki super ale filmu na podstawie pierwszej części nie polecam.

Ponad 600 stron, a mam wrażenie, że nic tu się nie działo. Postać Noor bardzo irytująca.

Ponad 600 stron, a mam wrażenie, że nic tu się nie działo. Postać Noor bardzo irytująca.

Bitwa o wolność osobliwców

Nadszedł kulminacyjny moment. Osobliwy świat musi stawić czoła Caulowi. Proroctwo, tajemnicza siódemka i wyprawa Noor i Jacoba, by odnaleźć pozostałą szóstkę osobliwców z proroctwa. Czy uda im się ochronić osobliwy świat przed Caulem?

Pomysł na stworzenie osobliwców i ich odrębnego świata wraz z upiorami, głucholcami i pętlami czasowymi był genialny. Tak samo jak i genialne i niezwykle pobudzające wyobraźnię było wzbogacenie serii o klimatyczne zdjęcia. Te w sepii szczególnie pasują do charakteru tej historii. Pokochałam ją od pierwszych stron.

Pierwsze 3 tomy sagi stanowiły ładnie dopiętą całość. Kolejne, moim zdaniem, były pisane na siłę. Z jednej strony miło było powrócić do osobliwego świata, z drugiej jednak ta ‘dodatkowa’ trylogia wypada dużo słabiej. Tom 4 był dość wciągający, tom 5 był typowym tomem łącznikowym, w którym początkowo mało co się działo, z kolei tom 6…

„Plagi…” to typowy tom wieńczący pewną całość, w tym wypadku historię z tomów 4-5. Pod względem dynamiki akcji prawie cały czas coś się tu dzieje. Zakończenie, choć przewidywalne ma jeden element zaskoczenia. Jednak tom ten nie jest pozbawiony wad. Momentami dość ciężko było mi przez niego przebrnąć głównie ze względu na zbyt długie opisy większości scen, szczególnie walk. Rozumiem, że autor chciał dokładnie opisać każdy szczegół, niemniej w moim odczuciu było to zbędne. Poza tym bohaterowie. Nie zmieniają się poza Jacobem, co sprawia wrażenie jakbyśmy tkwili w miejscu. Z przykrością stwierdzam, że nie zaangażowała mnie tak jak oczekiwałam… Sentyment, szczególnie do 1 tomu, pozostanie, ale dla tej serii lepiej będzie, jeśli więcej tomów się nie ukaże.

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni/

Bitwa o wolność osobliwców

Nadszedł kulminacyjny moment. Osobliwy świat musi stawić czoła Caulowi. Proroctwo, tajemnicza siódemka i wyprawa Noor i Jacoba, by odnaleźć pozostałą szóstkę osobliwców z proroctwa. Czy uda im się ochronić osobliwy świat przed Caulem?

Pomysł na stworzenie osobliwców i ich odrębnego świata wraz z upiorami, głucholcami i pętlami czasowymi był...