Dosłownie. Liternicze i typograficzne okładki polskich książek 1944–2019

Mam z tą pozycją kilka problemów. Momentami jest zbyt przegadana - Górski poświęca samemu ustaleniu definicji okładki literniczej i typograficznej dobre sto stron (trzeba powiedzieć, że bez sukcesów),momentami zaś ma się wrażenie, że idzie na skróty (niektóre bardziej zawiłe terminy powiązane z żargonem branży trzeba sobie samemu googlować). Serce cieszy się, że tyle miejsca autor poświęca dokładnemu określeniu, bo każdy, kto się tematem interesuje, wie, że to pojęcie niezwykle szerokie, ale nie zdziwię się, jeśli dla wielu laików okaże się to zbytnio zawiłe.

Problemem są dla mnie także rozmowy z wybranymi projektantami - mam wrażenie, że Górski nie dopuścił do głosu swoich rozmówców, że udziela im lekcji historii, a nie prowadzi z nimi rozmowę. Wywiady idą dodatkowo dziwnym torem, tak że pod koniec człowiek zastanawia się, jaki właściwie był ich cel (ani to rozmowa o pracy, ani to o doświadczeniu, dziwnie to jakoś idzie).

Praca jednakże ta - choć niezwykle subiektywna, do czego wielokrotnie przyznaje się Górski - jest ewenementem, jeśli chodzi o Polskę, pracą przełomową, która może pozwoli czy otworzy drogę dalszym pracom. I na to trzeba liczyć.

Mam z tą pozycją kilka problemów. Momentami jest zbyt przegadana - Górski poświęca samemu ustaleniu definicji okładki literniczej i typograficznej dobre sto stron (trzeba powiedzieć, że bez sukcesów),momentami zaś ma się wrażenie, że idzie na skróty (niektóre bardziej zawiłe terminy powiązane z żargonem branży trzeba sobie samemu googlować). Serce cieszy się, że tyle...

Jest mi niezmiernie miło, że mogę być tutaj pierwszą pisemną opinią o tej książce, ale niestety nic szczególnego o niej nie napiszę. Jak zostało wspomniane na końcu – jest to tak naprawdę pierwsza, tak wyczerpująca książka na temat polskich okładek, obwolut, liternictwa, typografii. Z jednej strony lektura bardzo szybka, z drugiej strony nie do końca. Ta książka to nie ściany tekstu, to wnikliwa lektura i analiza samych zdjęć, które autor ze szczególną uwagą wybierał i opisał. Niesamowicie dobrym są definicje umieszczone na samym początku, bardzo jasne, bardzo potrzebne. Tak naprawdę ciężko i po tej lekturze jest mi odpowiedzieć na pytanie czym jest szata graficzna i tego raczej się dokładnie nigdy nie dowiemy. Dużo zależy od subiektywnego spojrzenia autora na poruszane kwestie, można dopasować je do własnych preferencji – może właśnie to w tym wszystkim jest takie cudowne?

Jest mi niezmiernie miło, że mogę być tutaj pierwszą pisemną opinią o tej książce, ale niestety nic szczególnego o niej nie napiszę. Jak zostało wspomniane na końcu – jest to tak naprawdę pierwsza, tak wyczerpująca książka na temat polskich okładek, obwolut, liternictwa, typografii. Z jednej strony lektura bardzo szybka, z drugiej strony nie do końca. Ta książka to nie...