Powojenna rzeczywistość w Wielkiej Brytanii (mowa o sytuacji po drugiej wojnie światowej) nie jest przyjemna dla nikogo. Kłopoty z zaopatrzeniem, wysokie podatki, trudności ze znalezieniem wykwalifikowanych pracowników, czy rosnąca emancypacja kobiet to tylko niektóre z czynników, które składają się na tło powieści „Pora przypływów”. Jednak nie jestem pewna, czy w gruncie rzeczy, to tło z upływem czasu nie wysunęło się na największa atrakcję książki.

Sama historia wydaje się prosta i z początku dość nudna: dość liczna rodzina Cloadów żyje wygodnie i zdecydowanie mało oszczędnie, a czasem zwyczajnie ponad stan, bo wie, że za ich plecami stoi bogaty Gordon Cload, który zawsze chętnie pokrywa część wydatków rodzeństwa, siostrzenicy, czy bratanka. Nie jest też tajemnicą, że w razie jego zgonu wszyscy członkowie rodziny zostaną hojnie zabezpieczeni, co tym bardziej pozwala całemu gronu patrzeć w przyszłość bez trosk i zmartwień. Jednak najpierw niespodziewany ożenek Gordona, a zaraz potem śmierć pod gruzami zbombardowanego domu wszystko odmienia. Cały majątek trafia w ręce młodej wdowy, ocalałej spod rumowiska, a Cloadowie muszą obejść się smakiem i spróbować radzić sobie bez finansowego wsparcia. Co dość kiepsko im wychodzi, niestety. Zaczyna się więc cały korowód wizyt, intryg i starań, by wydębić od Rosaleen Cload trochę kasy. Niestety dla całej familii, na straży majątku wdowy stoi jej brat, David Hunter. Przystojny zawadiaka nie zamierza się dzielić z nikim majątkiem siostry i nie omieszkuje o tym poinformować Cloadów.

I kiedy sytuacja wydaje się być patowa, znienacka w okolicy pojawia się mężczyzna, twierdzący, że pierwszy mąż Rosaleen Cload żyje i ma się dobrze, a co za tym idzie drugie małżeństwo zawarte przez kobietę nie ma mocy prawnej i nie niesie żadnych praw do majątku zmarłego milionera. W tym momencie atmosfera gęstnieje i zaczyna robić się wreszcie ciekawie. Tym bardziej, że w końcu ktoś pada trupem, rusza policyjne śledztwo, a na scenę wkracza Herkules Poirot. I choć nic w tej sprawie nie jest tak, jak być powinno, to błyskotliwy detektyw powoli dochodzi po nitce do kłębka.

Pierwsze rozdziały książki to bardziej obyczajówka, niż kryminał, ale w końcu otrzymujemy to, na co czekamy: morderstwo, zagadkę i wielki finał.

Może nie jest to najlepsze dzieło autorki, ale trzyma zadowalający poziom.

Powojenna rzeczywistość w Wielkiej Brytanii (mowa o sytuacji po drugiej wojnie światowej) nie jest przyjemna dla nikogo. Kłopoty z zaopatrzeniem, wysokie podatki, trudności ze znalezieniem wykwalifikowanych pracowników, czy rosnąca emancypacja kobiet to tylko niektóre z czynników, które składają się na tło powieści „Pora przypływów”. Jednak nie jestem pewna, czy w gruncie...

Milioner Gordon Cload ginie w wyniku bombardowania Londynu podczas II wojny światowej. Spadkobierczynią majątku zostaje jego , młoda świeżo poślubiona żona. Stawia to w trudnej sytuacji rodzinę Cloadów [ braci z żonami , siostrę z córką , bratanka] - wszyscy oni przywykli do hojnego wsparcia. Czy zdecydują się na drastyczne kroki żeby poprawić swoją sytuację materialną ?
Ta książka ma kilka zalet:
- bardzo interesującą postać żony jednego z braci - Frances Cload
- zaskakujące wyjaśnienie , dlaczego młoda wdowa zachowywała się dziwnie
- rozważanie na temat tego jak bohaterowie wojenni nie mogą sie odnaleźć w czasie pokoju. Nie jest to specjalnie odkrywcze , ale w kryminale rozrywkowym , troszkę poważniejsze nuty wydają mi się ciekawe.
Niedawno ogladałam wywiad ze Szczepanem Twardochem , króry spytał wlczących na Ukrainie co będą robić po wojnie - odpowiedzieli , że dla nich wojna nigdy się nie skończy. Stwierdzenie aktualne od wieków.
Już się cieszyłam , że trafił mi się kolejny świetny kryminał Agathy Christie , ale końcówka wszystko zepsuła. Autorka nie mogła sie oprzeć i dała tam nieprawdopodobne , dramatyczne sceny. Dodatkowo okazało się, że winny , w trakcie całej historii chodził sobie to tu , to tam i nikt go nie zauważył . Mam wrażenie , że autorka uważała, że realistyczne zakończenie byłoby nieatrakcyjne dla czytelników - teraz jednak gusta się zmieniły.
Mimo to warto spotkać się po raz 27 z Poirotem.

Milioner Gordon Cload ginie w wyniku bombardowania Londynu podczas II wojny światowej. Spadkobierczynią majątku zostaje jego , młoda świeżo poślubiona żona. Stawia to w trudnej sytuacji rodzinę Cloadów [ braci z żonami , siostrę z córką , bratanka] - wszyscy oni przywykli do hojnego wsparcia. Czy zdecydują się na drastyczne kroki żeby poprawić swoją sytuację materialną...

Jedna z ciekawszych książek A. Christie z Herculesem Poirotem. Nieco rozwleczony początek w zupełności zrekompensowany jest przez niezwykle zaskakujące zakończenie. Warto przebrnąć te kilka pierwszych stron żeby móc cieszyć się ciekawą historią i zaskakującym zakończeniem. Książka zdecydowanie warta przeczytania!

Jedna z ciekawszych książek A. Christie z Herculesem Poirotem. Nieco rozwleczony początek w zupełności zrekompensowany jest przez niezwykle zaskakujące zakończenie. Warto przebrnąć te kilka pierwszych stron żeby móc cieszyć się ciekawą historią i zaskakującym zakończeniem. Książka zdecydowanie warta przeczytania!

Nie jestem fanką tej historii. Głównie przez to, że pierwsza połowa mnie nużyła, nie wzbudzono we mnie sympatii do bohaterów, wątki nie były na tyle intersujące, żebym z zapartym tchem chciała poznać dalszy ciąg. Nie pomogło pewnie też to, że Herkules Poirot jest nieobecny przez znaczną część powieści. Po połowie powieść nabiera jednak tempa i wciąga. Zagadka wypada bardzo intersująco i zaskakująco. Tę pozycję polecam raczej fanom autorki.

Nie jestem fanką tej historii. Głównie przez to, że pierwsza połowa mnie nużyła, nie wzbudzono we mnie sympatii do bohaterów, wątki nie były na tyle intersujące, żebym z zapartym tchem chciała poznać dalszy ciąg. Nie pomogło pewnie też to, że Herkules Poirot jest nieobecny przez znaczną część powieści. Po połowie powieść nabiera jednak tempa i wciąga. Zagadka wypada bardzo...

Hmm mnie ta lektura jakoś szczególnie nie porwała. Na początku nawet się lekko nudziłam. Zakończenie jak zwykle u Christie ciekawe i niespodziewane, aczkolwiek bardzo szybkie. Coś co zwróciło moją uwagę to postawa Lynn na końcu... Nie dowierzałam co ja czytam:) W tych czasach chyba by już nie przeszło usprawiedliwienie przemocy i tłumaczenie jej miłością... Ale no to już taki szczegół. Ogólnie cała historia była dosyć ciekawa, ale małe zagłębienie w umysł bohaterów, widzimy tylko zwierzchnie cechy. Umieszczenie tej historii w czasach powojennych również uważam za trafne, dzięki temu możemy zobaczyć jak radzili sobie ludzie na co dzień po tym trudnym i bolesnym okresie. Tak samo jak wątek właśnie Lynn i jej dylematu nad swoim życiem, rozmyślania nad nienawiścią, czy cytaty Szekspira- to wszystko jest ok, ale ogólnie mi czegoś brakowało.

Hmm mnie ta lektura jakoś szczególnie nie porwała. Na początku nawet się lekko nudziłam. Zakończenie jak zwykle u Christie ciekawe i niespodziewane, aczkolwiek bardzo szybkie. Coś co zwróciło moją uwagę to postawa Lynn na końcu... Nie dowierzałam co ja czytam:) W tych czasach chyba by już nie przeszło usprawiedliwienie przemocy i tłumaczenie jej miłością... Ale no to już...

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Klasyka. Wyśmienity kryminał Agathy Christie. Zagmatwana historia, którą tak bardzo chce się samemu rozwiązać.

Klasyka. Wyśmienity kryminał Agathy Christie. Zagmatwana historia, którą tak bardzo chce się samemu rozwiązać.

Kolejna część o przygodach Poirota. Tym razem mamy do czynienia z bardzo ciekawa zagadką.
Podejzany jest oczywisty, ale czy to faktycznie on popełnił zbrodnie o którą jest oskarżony.
Rozwiązanie zagadki nie było dla mnie zaskoczeniem. Widziałam film.
Książka jednak odbiega trochę od filmu i pomimo tego, że znałam wynik śledztwa dociekliwego Belga, książkę czytało mi się bardzo przyjemnie.

Kolejna część o przygodach Poirota. Tym razem mamy do czynienia z bardzo ciekawa zagadką.
Podejzany jest oczywisty, ale czy to faktycznie on popełnił zbrodnie o którą jest oskarżony.
Rozwiązanie zagadki nie było dla mnie zaskoczeniem. Widziałam film.
Książka jednak odbiega trochę od filmu i pomimo tego, że znałam wynik śledztwa dociekliwego Belga, książkę czytało mi się...

To nie jest klasyczny kryminał Christie. To książka psychologiczna, skupiona na przeżyciach i emocjach ludzi po zakończeniu wojny, o emancypacji kobiet po tzw. Wielkiej Wojnie, o bezradnosci społecznej pewnych rodzin.
Morderstwa, ktore się zdarzają, sa jakby mimochodem i się ich niemal nie zauważa. Kolejne morderstwo nie robi na nas wrażenia, bo skupiamy się na emocjach.
Poirot występuje rzadko, sledztwo prowadzi inny inspektor.
Poirot , nawet jesli już się pokazuje, to jest dziwnie zlośliwy i niemiły. Akcja jest wydumana i klamstewka Poirota mocno naciągane.
W TV kablowej lecą na roznych kanałach ekranizacje Poirota, polecam Porę przypływu w wersji długiej 2 godzinnej. Scenarzysci przerobili akcję na bardziej dramatyczną i ciekawszą. Oglądaliśmy w ubiegłym tygodniu.
Tytuł też nie pasuje do niczego.
Jednym sie spodoba bardziej, innym mniej.

To nie jest klasyczny kryminał Christie. To książka psychologiczna, skupiona na przeżyciach i emocjach ludzi po zakończeniu wojny, o emancypacji kobiet po tzw. Wielkiej Wojnie, o bezradnosci społecznej pewnych rodzin.
Morderstwa, ktore się zdarzają, sa jakby mimochodem i się ich niemal nie zauważa. Kolejne morderstwo nie robi na nas wrażenia, bo skupiamy się na...

Czysta przyjemność czytania i kolejna próba rozwikłania zagadki szybciej niż Herkules 🙂

Czysta przyjemność czytania i kolejna próba rozwikłania zagadki szybciej niż Herkules 🙂