Z tej serii niedoścignionym wzorem pozostają "Wcierki rtęciowe i obcęgi", ale wciąż ten sam klimat bez mała pozytywistycznych zmagań lekarza na prowincji (w tym wypadku nie tylko bo i w mieście też).

Z tej serii niedoścignionym wzorem pozostają "Wcierki rtęciowe i obcęgi", ale wciąż ten sam klimat bez mała pozytywistycznych zmagań lekarza na prowincji (w tym wypadku nie tylko bo i w mieście też).

Koleją książka z cyklu „Klisze lekarskie”. Tym razem z punktu widzenia lekarza-mężczyzny pochodzącego z rodziny inteligenckiej. Dużo mądrych i wciąż aktualnych stwierdzeń. Bardzo polecam całą serię. Czyta się „za jednym posiedzeniem”.

Koleją książka z cyklu „Klisze lekarskie”. Tym razem z punktu widzenia lekarza-mężczyzny pochodzącego z rodziny inteligenckiej. Dużo mądrych i wciąż aktualnych stwierdzeń. Bardzo polecam całą serię. Czyta się „za jednym posiedzeniem”.

Kolejny tom o doświadczeniach międzywojennych lekarzy

Kolejny tom o doświadczeniach międzywojennych lekarzy

"Próchnica i fermentacja" to zapis wspomnień rentgenologa pochodzący z 1939 roku, w których autor dzieli się z czytelnikami swoim doświadczeniem wyniesionym z gabinetu lekarskiego.

Niewielkich rozmiarów książka jest obrazem dwudziestolecia międzywojennego oraz odbiciem panujących w nim realiów, które dla współczesnego czytelnika są zatrważające. Oprócz wszechobecnego zaniedbania higieny intymnej, utrudnionego dostępu do opieki medycznej, a przede wszystkim głęboko (i mylnie) zakorzenionych przekonaniach, że medycyna ma wąskie horyzonty, a brak prześwietlenia rentgenowskiego jest równy niemożliwości poznania stanu zdrowia pacjenta, szczególnie uderza dysproporcja pomiędzy pomocą udzielaną mężczyznom, a kobietom. Widoczne jest to zwłaszcza w przypadku chorób wenerycznych, za których przenoszenie na kobiety pisano donosy.

"Próchnica i fermentacja" to także obraz zaangażowanego, wrażliwego na drugiego człowieka lekarza, który nie zgadza się na trudny los ubogich oraz pomijanie ich w przypadku udzielania pomocy zdrowotnej. Swoją postawą przypomina mi Judyma z powieści Żeromskiego.

Relacja przeplata się z elementami humorystycznymi, które siłą rzeczy same wynikały że spotkań z pacjentami.
Pokazuje także jak zmieniła się praktyka lekarska, rozwinęła służba zdrowia oraz komu tą zmianę zawdzięcza, ponieważ bez wątpienia jedną z takich osób był oddany, pracowity i empatyczny autor wspomnień.

Bardzo ciekawa, niezobowiązująca lektura.

"Próchnica i fermentacja" to zapis wspomnień rentgenologa pochodzący z 1939 roku, w których autor dzieli się z czytelnikami swoim doświadczeniem wyniesionym z gabinetu lekarskiego.

Niewielkich rozmiarów książka jest obrazem dwudziestolecia międzywojennego oraz odbiciem panujących w nim realiów, które dla współczesnego czytelnika są zatrważające. Oprócz wszechobecnego...

Trzecia część Kliszy Lekarskich już za mną. Tym razem świat dawnej (choć nie aż tak bardzo) medycyny obserwujemy z męskiej perspektywy wybitnego radiologa. Praca w trudnych czasach przedwojennych była wyjątkowo wymagająca i obfita zarówno w wydarzenia trudne, jak i komicznie absurdalne. Zbiór jego najbardziej godnych uwagi wspomnień został wydany wcześniej w publikacji "Pamiętniki lekarzy" (1939r.),a teraz, dzięki Wydawnictwu Nawias, możemy po raz kolejny poobcować przez chwilę z tymi ciekawymi opowieściami.

Jak w poprzednich częściach, tak i tutaj mamy zderzenie zarówno trudności wynikających z błędnych przekonań zakorzenionych w społeczeństwie, jak i błędów w działaniu już na poziomie systemowej opieki zdrowotnej. Ludność przychodząca w stanie agonalnym dopiero do specjalisty, ludowe rytuały lecznicze, zakrawające o gusła, samookaleczanie i hipochondria, aby uzyskać "to. co się przecież należy" od Państwa. I jak tu leczyć, jak pomagać? A z drugiej strony lęk ludzi o pozostawienie gospodarstwa bez opieki, bądź konieczność wyboru między śmiercią członka rodziny, a jego życiem w skrajnym ubóstwie przez ogromne koszty leczenia.

Była to chyba najbardziej gorzka i refleksyjna, ze wszystkich części Klisz. Na pewno prowokuje do dyskusji i przemyślenia, na ile pewne rzeczy się w dzisiejszych czasach zmieniły, poprawiły, a nad czym trzeba jeszcze pracować.

Polecam serdecznie

Trzecia część Kliszy Lekarskich już za mną. Tym razem świat dawnej (choć nie aż tak bardzo) medycyny obserwujemy z męskiej perspektywy wybitnego radiologa. Praca w trudnych czasach przedwojennych była wyjątkowo wymagająca i obfita zarówno w wydarzenia trudne, jak i komicznie absurdalne. Zbiór jego najbardziej godnych uwagi wspomnień został wydany wcześniej w publikacji...

"Czas jest jakoby najlepszym lekarzem chorej duszy. Jednak czekanie należy niewątpliwie do najbardziej dokuczliwych i rozpowszechnionych plag życia"
~~~
Trzecią książką z cyklu "Klisze lekarskie", wydawanego przez Wydawnictwo Nawias jest "Próchnica i fermentacja". Seria ta bardzo przypadła mi do gustu, ponieważ w ciekawy sposób opisuje praktyki medyczne w Polsce na początku XX w. Dzięki niej z łatwością można zauważyć postęp w tej dziedzinie nauki ale i dostrzec wiele podobieństw w zachowaniu społeczności.
Pamiętnik spisany przez Czesława Gawareckiego daje nam nieco inny obraz niż poprzednie dwie książki. Przede wszystkim, wyjątkowo mamy do czynienia z doktorem płci męskiej i tym samym na pierwszy plan wychodzą ogromne różnice w podejściu do medyka. Uwidacznia się granica jaką przekraczają pacjenci, w zależności czy mają do czynienia z mężczyzną, czy z kobietą lekarzem. Uważam, że jest to bardzo ciekawa zależność i na pewno wydanie książki autorstwa pana Czesława jako trzeciej było świetnym posunięciem.
W przeciwieństwie do pozostałych, tutaj już nie można powiedzieć wiele o momentach humorystycznych. Było ich bardzo niewiele, a nawet gdyby się uprzeć: wcale. To, że kilka sytuacji mnie rozbawiło, było tylko i wyłącznie spowodowane tym, że jako osoba interesująca się medycyną i wiążąca z nią przyszłość, widziałam wielokrotnie absurdalne założenia i zachowania pacjentów. Zdaję sobie sprawę, że wiele osób nie uzna tego za zabawne, a nawet przykre, dlatego ten aspekt jest w pełni zależny od czytelnika. Jednak to nie jest minus, bo książka nie ma być satyrą czy komedią. Głównym celem jest pokazanie realiów z tamtego okresu, a one niestety nie były sielankowe. Niewiedza społeczności w zakresie konsekwencji nieprzestrzegania higieny, brak środków finansowych na pokrycie leczenia, co wiązało się z kalectwem do końca życia, oraz strach przed diagnozą to tylko część tego, co ma do zaprezentowania ten pamiętnik. Zdecydowanie jest to najbardziej poważna książka z cyklu, przez co też najbardziej mnie dotknęła, mimo, że w poprzednich tomach również nie brakowało tego typu zdarzeń.
Zdecydowanie polecam wszystkim, którzy czytali "Wcierki" oraz "Żganie w boku", a tych co nie mieli okazji odsyłam do sięgnięcia po cały cykl.

"Czas jest jakoby najlepszym lekarzem chorej duszy. Jednak czekanie należy niewątpliwie do najbardziej dokuczliwych i rozpowszechnionych plag życia"
~~~
Trzecią książką z cyklu "Klisze lekarskie", wydawanego przez Wydawnictwo Nawias jest "Próchnica i fermentacja". Seria ta bardzo przypadła mi do gustu, ponieważ w ciekawy sposób opisuje praktyki medyczne w Polsce na początku...

Nakładem wydawnictwa Nawias ukazała się kolejna książka z serii Klisze Lekarskie - tym razem są to arcyciekawe wspomnienia rentgenologa. Co szczególnie interesujące, w okresie dwudziestolecia międzywojennego promieniowanie rentgenowskie traktowano jako środek leczniczy, poddając regularnym naświetlaniom pacjentów m.in. z chorobami skórnymi czy nowotworami. Gawarecki już w pierwszym rozdziale zaznacza, że pamiętnik jest swoistym podsumowaniem dziesięciu lat jego pracy i sięga do źródeł swojego lekarskiego powołania. Szczególnie wrażliwy na biedę i społeczną niesprawiedliwość od najmłodszych lat czuł misję leczenia tych, których na leczenie nie stać. W praktyce lekarskiej niestety wciąż natrafiał na mur finansowych niedostatków swoich pacjentów, dla których brak pieniędzy równał się kalectwu lub nawet śmierci.

Autor ma bystre oko i cięty język, buntuje się wobec niesprawiedliwemu urządzeniu świata i własnej bezradności wobec jego absurdalnych reguł. Przytacza najciekawsze (czy też najbardziej zapadające w pamięć) przypadki z własnej praktyki na wsi i w mieście. Opowiada o wiejskich sposobach "naturalnego" leczenia (np. z wykorzystaniem ludzkich odchodów),o uprzedzeniach i dziwnych intuicjach pacjentów ("panie doktorze, ja wiem, że matka ma raka, ale pragnęłabym dowiedzieć się, czy to samiec, czy samica?"). Niektóre zachowania komentuje dość cynicznie, nie traci jednak zainteresowania człowiekiem i troski o poprawę jego stanu zdrowia.

Językowa sprawność i wrażliwość autora sprawiają, że historie pacjentów czyta się jak literackie miniatury, celne portrety z dobrze zarysowanym tłem społecznym. Gawarecki opowiada o chorobowych plagach swoich czasów, jakimi były choroby weneryczne, gruźlica i nowotwory. W ponurość rozważań wkrada się niekiedy ostrożny optymizm związany z leczeniem dzieci czy pacjentów zgłaszających się do lekarza we wczesnej fazie rozwoju choroby, która daje jeszcze szanse na wyleczenie.

Sporo w słowach Gawareckiego goryczy i świętego oburzenia. Autor nie traci jednak entuzjazmu i humoru podszytego zjadliwą ironią. Szkoda jedynie, że jego fascynujące historie mają dość skromną objętość i pozostawiają czytelnika z lekkim uczuciem niedosytu. Aczkolwiek książeczka pozostaje niezwykle cennym obrazem epoki i wyrazistego charakteru lekarza-społecznika, który wyprzedzał swój czas.

Nakładem wydawnictwa Nawias ukazała się kolejna książka z serii Klisze Lekarskie - tym razem są to arcyciekawe wspomnienia rentgenologa. Co szczególnie interesujące, w okresie dwudziestolecia międzywojennego promieniowanie rentgenowskie traktowano jako środek leczniczy, poddając regularnym naświetlaniom pacjentów m.in. z chorobami skórnymi czy nowotworami. Gawarecki już w...