Szybko się czyta, napisana łatwym i zrozumiałym językiem dla dzieci. Duża czcionka - to też uważam za plus. I przede wszystkim bardzo aktualna, wspomina czas nauki zdalnej podczas pandemii. Doskonały punkt wyjścia na zajęciach biblioterapeutycznych czy na godzinach wychowawczych w młodszych klasach lub do zrealizowania podobnie - jako projekt.

Szybko się czyta, napisana łatwym i zrozumiałym językiem dla dzieci. Duża czcionka - to też uważam za plus. I przede wszystkim bardzo aktualna, wspomina czas nauki zdalnej podczas pandemii. Doskonały punkt wyjścia na zajęciach biblioterapeutycznych czy na godzinach wychowawczych w młodszych klasach lub do zrealizowania podobnie - jako projekt.

Sięgnęłam po tę książkę z zainteresowaniem, już pierwsze zdania zachęcają do czytania. Po przeczytaniu stwierdzam, że niby nic odkrywczego, a jednak ta książka jest wyjątkowa. W sposób prosty, zabawny i niezwykle prawdziwy pokazuje za co uczniowie lubią, a za co nie lubią szkoły. Bardzo pomysłowo napisana książka, wcale nie wmawiająca na siłę, że szkoła była i być musi, ale fajnie tłumaczy, po co jest. Poleciłam tę książkę synowi i myślę, że najlepszą recenzją jest to, co powiedział po przeczytaniu: "Takie książki powinny być lekturami szkolnymi".

Sięgnęłam po tę książkę z zainteresowaniem, już pierwsze zdania zachęcają do czytania. Po przeczytaniu stwierdzam, że niby nic odkrywczego, a jednak ta książka jest wyjątkowa. W sposób prosty, zabawny i niezwykle prawdziwy pokazuje za co uczniowie lubią, a za co nie lubią szkoły. Bardzo pomysłowo napisana książka, wcale nie wmawiająca na siłę, że szkoła była i być musi, ale...

Doskonała! Wraz ze mną zachwycony ośmiolatek i sześciolatek!

Doskonała! Wraz ze mną zachwycony ośmiolatek i sześciolatek!

Nie mogłam się oprzeć przed publikacją recenzji tej książki właśnie dzisiaj, kiedy moja trzecioklasistka po ponad dwumiesięcznej przerwie pomaszerowała wreszcie do szkoły. To taka chwila, kiedy zerwała się o świecie i cała była podekscytowaniem – delektuję się i korzystam, ponieważ za kilka dni wrócimy do starych nawyków i znowu będziemy spóźnione, opieszałe i zaspane.
Szkoła – tematyka na miarę niekończącej się opowieści, którą może podjąć każdy z nas. Jedni uwielbiali i wspominają z rozrzewnieniem, a inni…wiadomo. Lekko nie było. Ale po co?
Dzisiejsza prezentowana przez nas książka to kolejny tom cyklu „Leon pyta”, który ma na celu udzielenie młodemu czytelnikowi, a jednocześnie uczniowi odpowiedzi na to odwieczne pytanie.
Narratorem jest Leon, uczeń klasy IVd, któremu szkoła jest zawsze nie po drodze; nie lubi rano wstawać, przygotowywać się na konkretną godzinę i nie przepada za szkolnym reżimem. Jest natomiast święcie przekonany, że szkołę wymyślili dorośli po to, aby mieć co zrobić z dziećmi w ciągu dnia. Instytucja szkoły posiada według chłopca same wady i jest siedliskiem ciągłej frustracji dzieci, rodziców i nauczycieli.
Dlatego kiedy pewnego dnia pani dyrektor z jego szkoły ogłasza konkurs na projekt zatytułowany „szkoła marzeń”, klasa Leona postanawia wziąć w nim udział i naprawdę poważnie podejść do tematu. Ma być wesoło, poważnie, spontanicznie, kolorowo, z muzyką i odpowiednimi stylizacjami. Dzieci wyznaczają sobie zadania i dzielą się nimi. Przygotowują wywiady z dorosłymi na temat ich własnych szkolnych doświadczeń, tworzą scenografię, a nawet piszą wiersz. Stopniowo rodzi się projekt szkoły ich marzeń, który…cóż. Niekoniecznie odpowiada wizji pedagogów.
Książka jest napisana lekkim, współczesnym językiem i dla każdego jej lektura będzie świetną zabawą; to akurat gwarantujemy. Przeznaczona dla dzieci 7+, głównie dlatego, że bohatera-ucznia tak naprawdę może zrozumieć tylko ktoś, kto sam jest uczniem. Zawiera całe mnóstwo wartości dydaktycznych: uczy współpracy, dzielenia się obowiązkami, ponoszenia odpowiedzialności i kompromisu. Pobudza wyobraźnię i inspiruje, a chwilami zmusza do zastanowienia. Szczególnie nam się podobało wykorzystanie metody burzy mózgów, a sprytnie przemycone wiadomości dotyczące historii nauczania są prawdziwą perełką.
Czyta się świetnie. Sama książka wydana dzięki wydawnictwu Tatarak jest niewielkich rozmiarów, ma twardą okładkę, a w środku niemało przezabawnych trzykolorowych ilustracji i dużo tekstu drukowanego większą czcionką. Wszystko to sprawia, że czytelnik nie ma czasu na nudę. Przede wszystkim razem z Leonem spróbuje odnaleźć się w pandemicznej rzeczywistości i dopiero wtedy, doświadczając na własnej skórze „kwarantannowych przyjemności” – odpowiedzieć sobie na pytanie: „Po co nam ta szkoła?” Polecamy ogromnie!

Nie mogłam się oprzeć przed publikacją recenzji tej książki właśnie dzisiaj, kiedy moja trzecioklasistka po ponad dwumiesięcznej przerwie pomaszerowała wreszcie do szkoły. To taka chwila, kiedy zerwała się o świecie i cała była podekscytowaniem – delektuję się i korzystam, ponieważ za kilka dni wrócimy do starych nawyków i znowu będziemy spóźnione, opieszałe i zaspane....

Są takie dni, kiedy nic tak nie psuje poranka jak myśl, że trzeba wstać do szkoły. Zwłaszcza, gdy od samego rana dorośli ciągle czegoś chcą. Uczesz się, umyj zęby, ubierz się, zjedz śniadanie. Leon zaczyna się bić z myślami, czy coś by się stało, gdyby tego wszystkiego nie zrobił? No i w ogóle to po co ta szkoła?! Gdy Leon siada w szkolnej ławce można odnieść wrażenie, że los spłatał mu figla. Dlaczego? Na lekcji Pani Ponurska wraz z Panią Dyrektor oznajmia klasie, że mają przygotować projekt pod tytułem „Szkoła marzeń”. Cóż za ironia!

Gdy Leon wraz z kolegami i koleżankami z klasy zaczyna pracować nad projektem, na jaw wychodzi kilka ciekawych faktów. Otóż okazuje się, że wielu dorosłych dobrze wspomina szkołę! Oczywiście, są pewne wyjątki, jednak zdecydowana większość rodziców mówi o szkole z pewnym sentymentem. Jak to możliwe? Sięgnijcie po książkę „Po co nam ta szkoła?” i sprawdźcie, co takiego odkrył tym razem Leon w swoich wnikliwych rozmowach z dorosłymi.

„Po co nam ta szkoła?” to kolejna bardzo zabawna, a jednocześnie skłaniająca do refleksji książka Marty Milewskiej. Szkolny projekt, o którym przeczytamy w najnowszych przygodach Leona, będzie początkiem wielu ciekawych odkryć. Grupa klasowych znajomych wspólnie z Leonem zgłębi historię powstania szkoły, co doprowadzi ich do zaskakującego wniosku. Okaże się bowiem, że współczesna szkoła nie jest wcale tak straszna, jak im się z początku wydawało. Co więcej, w rozmowach z rodzicami odkryją, że wspominają oni szkołę całkiem nieźłe.

Co ważne, młodzi czytelnicy zobaczą, jak bardzo inspirujące dla Leona i jego przyjaciół były rozmowy z dorosłymi. Wnioski, które wyciągnęli bohaterowie oraz stworzona przez nich szkoła marzeń będą naprawdę interesujące! Co więcej, książka „Po co nam ta szkoła?” w pewien sposób nawiązuje do sytuacji, z którą mierzyliśmy się w pandemicznej rzeczywistości. Nie zdradzę jednak więcej – musicie przekonać się sami! Możecie być jednak pewni, że będzie to bardzo ciekawa i podnosząca na duchu historia!

Gorąco polecam książkę „Po co nam ta szkoła?” wszystkim dzieciom od 6. roku życia. Jest to świetne połączenie wciągającej fabuły, zabawnych obrazków oraz przemyśleń, które z pewnością będą bliskie niejednemu z nas (bez względu na wiek).

Są takie dni, kiedy nic tak nie psuje poranka jak myśl, że trzeba wstać do szkoły. Zwłaszcza, gdy od samego rana dorośli ciągle czegoś chcą. Uczesz się, umyj zęby, ubierz się, zjedz śniadanie. Leon zaczyna się bić z myślami, czy coś by się stało, gdyby tego wszystkiego nie zrobił? No i w ogóle to po co ta szkoła?! Gdy Leon siada w szkolnej ławce można odnieść wrażenie, że...