Ben Tanaka jest szefem małego kina. To pełen kompleksów dupek, malkontent, wieczny krytyk. Jedyną bliską mu osobą jest koleżanka o koreańskim pochodzeniu, podobnie przedmiotowo jak on traktująca ludzi. Jego dziewczyna, Miko, ma z nim ciężki żywot. Para przechodzi kryzys, ona wyjeżdża, on romansuje. Czy nie jest za późno na uratowanie związku? Czy Ben, nawet gdy w końcu usłyszy gorzką prawdę, zmieni się?

Interesujące spojrzenie na Amerykanów o azjatyckich korzeniach. Autor, Tomine, sam jest przedstawicielem "yonsei", czyli czwartego pokolenia Japończyków mieszkających w Stanach. Mimo, że główny bohater komiksu jest antypatyczny, w pewien sposób fascynuje. Opowiadanie dotyka stereotypów rasowych, co dzisiaj bywa wrażliwym tematem. Czyta się szybko i sprawnie.

Rysunek Tomine’a jest rozpoznawalny. Zetknąłem się z nim pierwszy raz przeglądajac okładki "The New Yorker". Tutaj scenarzysta i rysownik zrezygnował z kolorów. Dla mnie spoko. Co prawda, opowiadania "Śmiech i śmierć" oceniłem wyżej, ale warto poznać „Niedoskonałości”.

7/10.

Ben Tanaka jest szefem małego kina. To pełen kompleksów dupek, malkontent, wieczny krytyk. Jedyną bliską mu osobą jest koleżanka o koreańskim pochodzeniu, podobnie przedmiotowo jak on traktująca ludzi. Jego dziewczyna, Miko, ma z nim ciężki żywot. Para przechodzi kryzys, ona wyjeżdża, on romansuje. Czy nie jest za późno na uratowanie związku? Czy Ben, nawet gdy w końcu...

O tym , jak żyjemy pozorami. O tym, jak nie umiemy ze sobą rozmawiać. O tym, jak kłamiemy, bo tak nam jest wygodniej. O tym, jak nieszczerzy jesteśmy nawet wobec siebie samych. Smutne i śmieszne, jak to u Tomine'a.

O tym , jak żyjemy pozorami. O tym, jak nie umiemy ze sobą rozmawiać. O tym, jak kłamiemy, bo tak nam jest wygodniej. O tym, jak nieszczerzy jesteśmy nawet wobec siebie samych. Smutne i śmieszne, jak to u Tomine'a.

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3426-niedoskonalosci

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3426-niedoskonalosci

Para na skraju rozstania, zinternalizowane uprzedzenia rasowe i stereotypy, irytujący, choć realistyczni bohaterowie. Fabularnie koresponduje z czytanym przeze mnie równolegle „Prawem do seksu”. Brakowało mi jakiejś większej refleksji na zakończenie, a tak historia się po prostu kończy. Ale czasem w życiu bywa właśnie tak.

Para na skraju rozstania, zinternalizowane uprzedzenia rasowe i stereotypy, irytujący, choć realistyczni bohaterowie. Fabularnie koresponduje z czytanym przeze mnie równolegle „Prawem do seksu”. Brakowało mi jakiejś większej refleksji na zakończenie, a tak historia się po prostu kończy. Ale czasem w życiu bywa właśnie tak.

Tomine w bardzo autentyczny sposób przedstawia jak to w życiu bywa, gdy ludziom czegoś brakuje do szczęścia. Zaczynają sami stwarzać sobie problemy, często błahe, które urastają do rangi nierozwiązywalnych.
Historia bohaterów tego komiksu, mogłaby być opowieścią w zasadzie o większości z nas, ludzi będących w nie do końca spełnionych związkach.

Niedoskonałości, to świetny komiks dla każdego, bardzo serdecznie polecam. Więcej w materiale wideo.

Tomine w bardzo autentyczny sposób przedstawia jak to w życiu bywa, gdy ludziom czegoś brakuje do szczęścia. Zaczynają sami stwarzać sobie problemy, często błahe, które urastają do rangi nierozwiązywalnych.
Historia bohaterów tego komiksu, mogłaby być opowieścią w zasadzie o większości z nas, ludzi będących w nie do końca spełnionych związkach.

Niedoskonałości, to świetny...

Bardzo naturalistyczne okruchy życia. Tak naturalistyczne, że chciało by się tutaj trochę więcej treści, więcej puenty. Bohaterowie mają wady, przez które trudno ich lubić. Ale jakkolwiek to banalnie nie zabrzmi - takie właśnie jest życie. Pełne szarości, nieidealne, czasem przytłaczające jak ta historia. Ludzie w niej sprawiają wrażenie prawdziwych osób z krwi i kości, za co autorowi należą się duże brawa, nawet jeżeli postać głównego bohatera pachnie trochę self-insertem.
Ten naturalizm jest zresztą chyba znakiem rozpoznawczym Adriana Tomine i siłą tej opowieści. Co nie zmienia faktu, że to nadal prosta historia o rozpadzie związku i o tym, że czasem nie warto sklejać na siłę dwóch niepasujących do siebie kawałków i iść dalej. Dlatego ocena wysoka, ale nie najwyższa.

Bardzo naturalistyczne okruchy życia. Tak naturalistyczne, że chciało by się tutaj trochę więcej treści, więcej puenty. Bohaterowie mają wady, przez które trudno ich lubić. Ale jakkolwiek to banalnie nie zabrzmi - takie właśnie jest życie. Pełne szarości, nieidealne, czasem przytłaczające jak ta historia. Ludzie w niej sprawiają wrażenie prawdziwych osób z krwi i kości, za...

Komiks jest poprawny, sprawnie opowiada o pewnej zyciowej sytuacji pewnego mezczyzny. Jest napisany dobrze, szybko sie czyta, historia jest przedstawiona w sposob nie budzacy zadnych zastrzezen. Ale nie poruszyl we mnie zadnych emocji. Historia niczym sie nie wyroznia, jest taka normalna.
Podejrzewam, ze dosc szybko zapomne o czym ten komiks jest.

Komiks jest poprawny, sprawnie opowiada o pewnej zyciowej sytuacji pewnego mezczyzny. Jest napisany dobrze, szybko sie czyta, historia jest przedstawiona w sposob nie budzacy zadnych zastrzezen. Ale nie poruszyl we mnie zadnych emocji. Historia niczym sie nie wyroznia, jest taka normalna.
Podejrzewam, ze dosc szybko zapomne o czym ten komiks jest.

Po naprawdę świetnej SAMOTNOŚCI KOMIKSIARZA zapragnęłam poznać inne dzieła Adriana Tomine i tak w me ręce trafiły NIEDOSKONAŁOŚCI. Ta pozycja jest inna, damsko-męska, kłopotliwa, obyczajowa, skupia się na relacji dwojga ludzi i na wzajemnej nieszczerości, niezrozumieniu, dążeniu do katastrofy... a w tle rasizm, który ma być sposobem na pokazanie niszczącej siły każdego uprzedzenia.
NIEDOSKONAŁOŚCI wprawdzie podobały mi się mniej od SAMOTNOŚCI KOMIKSIARZA, ale głównie dlatego, że mniej mnie poruszany temat interesuje. Jest to jednak komiks bardzo ciekawy, niełatwy w odbiorze, trochę frustrujący i powodujący dyskomfort. Autor dobitnie tutaj udowadnia, że jego największą mocą, jest moc szczerości.
Tomine jest wręcz brutalnie szczery i znakomicie gra na emocjach czytelnika. Najpierw staramy się polubić bohaterów, kibicujemy im, chcemy by się dogadali.... ale im dalej w las, bym gorzej dla nich. Zwłaszcza Ben Tanaka coraz bardziej się pogrąża. To typ, który widzi wady u innych, lecz nie u siebie - z takim partnerem trudno żyć, nawet jeśli się go kocha.
Nie jest jednak taki bez powodu - Ben jest bowiem głęboko nieszczęśliwy. To przykład osoby samotnej do szpiku kości, zagubionej, czującej wstręt do siebie. Przykrywa swoją depresję cynizmem, lecz przecież cynizm jej nie wyleczy.
Relacja, związek, który przedstawił nam Tomine tonie, ale wydaje się, że można by go stosunkowo łatwo uratować - trzeba tylko zadawać odpowiednie pytania i słuchać odpowiedzi. Mówię to jednak z perspektywy obserwatora i nie mam pojęcia, czy gdybym była w takim związku, to potrafiłabym go naprawić. W tym konkretnym przypadku wiele czynników się na siebie nakłada i tworzy nieznośną całość - a gdy bohaterowie wreszcie rozumieją na czym stoją, to i czytelnik oddycha spokojniej.
Jeśli miałabym porównać ten komiks do jakiegoś innego, to pewnie byłby to genialny SNIFF Antonio Pronostico (ogromnie wam polecam - jeden z najlepszych jakie czytałam). NIEDOSKONAŁOŚCI są równie prawdziwe, szczere i oczywiście opisują zwiąże, kobietę i mężczyznę, dwie osoby, które w którymś momencie zgubiły drogę.
Komiks jest przyjemnie wydany, a kreska Tomine daje poczucie bezpieczeństwa, jest pewna, spójna i konkretna. Rysownik potrafi oddać emocje zarówno w obrazie, jak i w bardzo dobrze napisanym dialogu. NIEDOSKONAŁOŚCI wciągają i angażują, dają także wiele tematów do przemyśleń.

dwoje to tłum
Wydawnictwo Kultura Gniewu

Po naprawdę świetnej SAMOTNOŚCI KOMIKSIARZA zapragnęłam poznać inne dzieła Adriana Tomine i tak w me ręce trafiły NIEDOSKONAŁOŚCI. Ta pozycja jest inna, damsko-męska, kłopotliwa, obyczajowa, skupia się na relacji dwojga ludzi i na wzajemnej nieszczerości, niezrozumieniu, dążeniu do katastrofy... a w tle rasizm, który ma być sposobem na pokazanie niszczącej siły każdego...

Muszę przyznać, że nie miałam oczekiwań związanych z tą pozycją, ale i tak czuję lekki niedosyt. Nie do końca podoba mi się to otwarte zakończenie (choć dla wielu zapewne jest zamknięte i oczywiste),mi w nim czegoś brakuje. Cała historia potoczyła się w oczywistym kierunku i postacie tworzone były na bardzo złożone i głębokie, a na końcu okazało się, że... tak naprawdę nie ma w nich nic aż tak wyjątkowego. Ta powieść graficzna jest dobra, ale nie zachwyciła mnie.

Muszę przyznać, że nie miałam oczekiwań związanych z tą pozycją, ale i tak czuję lekki niedosyt. Nie do końca podoba mi się to otwarte zakończenie (choć dla wielu zapewne jest zamknięte i oczywiste),mi w nim czegoś brakuje. Cała historia potoczyła się w oczywistym kierunku i postacie tworzone były na bardzo złożone i głębokie, a na końcu okazało się, że... tak naprawdę nie...

Rozczarowałem się tą pozycją. Opis obiecywał, że będzie to jakieś głębsze spojrzenie na problemy w związku a większość czasu to po prostu facet zostawiony sam w domu stara się zaliczyć laskę innego koloru skóry. Miało być o mieszaniu się problemów osobistych i politycznych w związku. Oprócz tego, że na początku bohater narzeka, że jego dziewczyna się bardziej angażuje w jakieś polityczne rzeczy to polityka w ogóle się tam nie pojawia. I główny bohater.... Bardzo irytujący dupek. Wiem, że tacy ludzie są ale jakoś nie sprawia mi przyjemności czytanie o nich. Bohatera się w ogóle nie lubi a do tego on przez całą powieść jest taki sam i w ogóle się nie zmienia do samego końca. Jakby to była historia jakiejś przemiany wewnętrznej to bym jeszcze zrozumiał ale nic takiego. Dialogi są wydumane jak w jakiejś telenoweli. Daję 5/10 bo ładnie narysowane i miał ciekawe fragmenty. Może też płynie z tego jakaś nauka, żeby nie być bucem. I tyle.

Rozczarowałem się tą pozycją. Opis obiecywał, że będzie to jakieś głębsze spojrzenie na problemy w związku a większość czasu to po prostu facet zostawiony sam w domu stara się zaliczyć laskę innego koloru skóry. Miało być o mieszaniu się problemów osobistych i politycznych w związku. Oprócz tego, że na początku bohater narzeka, że jego dziewczyna się bardziej angażuje w...