Pięknie wydana, bogata w treść, opowieść o kolędach i Bożym Narodzeniu

Pięknie wydana, bogata w treść, opowieść o kolędach i Bożym Narodzeniu

„O kolędach. Gawęda” to cudowny tytuł, który zabierze Was w świat kolęd. Znajdziecie tam teksty dwudziestu najpiękniejszych bożonarodzeniowych utworów, wraz z nutami i chwytami gitarowymi, co już samo w sobie będzie zaproszeniem do rodzinnego kolędowania. Jednak to, co w tej książce najpiękniejsze kryje się w opowiadaniach, które towarzyszą każdemu z utworów. Autorka pomoże Wam zastanowić się nad tym, gdzie zabiera nas dana kolęda. Wspólnie pochylicie się także nad uczuciami poszczególnych postaci, o których opowiada dana pieśń. Będzie to wspaniała podróż do czasów narodzenia Chrystusa. Gawęda o kolędach pełna jest refleksji, a jej lektura cudownie wzrusza i pomaga dostrzec to, co w Bożym Narodzeniu jest najważniejsze!

Jednak to nie wszystko! „O kolędach. Gawęda” to książka, która nie tylko pomoże Wam odkryć przesłanie i głębię najbardziej znanych polskich kolęd, ale także przedstawi Wam krótki rys historyczny większości przytoczonych utworów. Dowiecie się, która z kolęd jest najstarsza, a która z nich śpiewana jest od stosunkowo niedawna. Przekonacie się także, że nie każdy z utworów zabierze nas do groty, w której narodził się Jezus. Emilia Kiereś zwróci uwagę młodych czytelników na to, że szopki w niektórych kolędach zostały przez autorów umiejscowione zdecydowanie bliżej… Może w Tatrach?

Co ciekawe, w książce znajdziecie także bardzo wiele ciekawostek związanych nie tylko z kolędami, ale z całym obrzędem Bożego Narodzenia. Dowiecie się kiedy powstała tradycja kolędowania, skąd wzięły się jasełka i kto stworzył pierwszą bożonarodzeniową szopkę. Emilia Kiereś zebrała w swojej gawędzie naprawdę mnóstwo interesujących faktów, związanych z bożonarodzeniowymi tradycjami. Wszystko to sprawia, że książka „O kolędach. Gawęda” jest naprawdę wyjątkowym tytułem, który pomoże ocalić od zapomnienia najstarsze świąteczne tradycje.

Na sam koniec pragnę dodać, że oprócz nut, tekstów kolęd i cudownych opowiadań, w książce znajdziecie również ciekawe ilustracje. Miejscami przypominają mi one ludowe wycinanki bądź tzw. sztukę naiwną. Świetnie wpisuje się to w przytaczane przez autorkę anegdoty, dotyczące dawnych tradycji bożonarodzeniowych czy przesądów związanych z przesileniem zimowym. Co ciekawe, ilustratorka w niektórych miejscach nieco przewrotnie połączyła tradycję z nowoczesnością. Naprawdę warto w czasie lektury bliżej przyjrzeć się obrazkom, gdyż każdy z nich przedstawia swoją własną historię
.
Gorąco polecam książkę „O kolędach. Gawęda” dzieciom od 9. roku życia oraz dorosłym. Gwarantuję, że będziecie tym tytułem zachwyceni!
Czytelnicze Podwórko

„O kolędach. Gawęda” to cudowny tytuł, który zabierze Was w świat kolęd. Znajdziecie tam teksty dwudziestu najpiękniejszych bożonarodzeniowych utworów, wraz z nutami i chwytami gitarowymi, co już samo w sobie będzie zaproszeniem do rodzinnego kolędowania. Jednak to, co w tej książce najpiękniejsze kryje się w opowiadaniach, które towarzyszą każdemu z utworów. Autorka pomoże...

Kto wie co oznacza słowo „kolęda”? Tak, tak macie rację, że to religijna pieśń o narodzeniu Jezusa. Jednak dawno, dawno temu „kolęda” oznaczała „upominek noworoczny” i „zwyczaj obchodzenia domów z dobrymi życzeniami i piosenką”. Tego też się dowiecie z tej książki. A sam tytuł jak najbardziej odpowiada treści. Kto zna wcześniejsze książki Emilii Kiereś ten wie, że Autorka jest wyśmienitą gawędziarką. Wspomnę choćby jej wielką księgę o Balladach i romansach Adama Mickiewicza. Tak pięknie opowiedziała nam o utworach Wieszcza, że z chęcią zaczęliśmy czytać Mickiewicza na nowo, znów go odkrywać, dostrzegać więcej, rozumieć. Podobnie jest z kolędami, których w kulturze polskiej jest ponoć (tu podaję za Autorką ) – co najmniej pięćset, a może nawet i około tysiąca. Szukam w głowie tych, które ja znam, które potrafię zaśpiewać, a które tylko zanucić bez dłuższego dalszego ciągu. Wydaje mi się, że liczba jest całkiem spora – ale do tysiąca daleko. Baaaaardzo daleko. W omawianej książce Emilia Kiereś sięgnęła po te najbardziej znane utwory, raczej powszechnie znane, głęboko zakotwiczone w kulturze polskiej i powszechnej świadomości. Choć jeszcze przy przeglądaniu książki (zawsze tak robię, zanim zacznę czytać od deski do deski) absolutnie zafascynowała mnie kolęda W dzień Bożego Narodzenia, której wcześniej nie znałam, a którą musiałam od razu posłuchać, bo tekst jest niesamowity. Ale o tym za chwilę. Emilia Kiereś przedstawia 20 kolęd, przytacza ich tekst, opowiada, snuje opowieść o tym, co dzieje się w danej pieśni. Nie robi tego tak, jak zwykle ma to miejsce w jakichś tekstach naukowych traktujących o utworach literackich. Tutaj Autorka kieruje się do czytelnika ciepłymi słowami: Wyobraźcie sobie… i zaczyna opisywać przed nami obrazy z kolęd. Faktycznie – przed naszymi oczami pojawiają się cicha gwiaździsta noc, betlejemska stajenka, przy żłóbku Matka Boska, Mędrcy ze Wschodu, stajenka, do której podąża gromada. Robi to niesamowicie plastycznym językiem - gdyby tak nie znać kolęd i zamknąć oczy – ukazałyby się nam te wszystkie obrazy, które Autorka maluje jakby niewidzialnym pędzlem. Jedne bardzo nastrojowe jak Cicha noc inne pełne radości, energetyczne i optymistyczne: Pójdźmy wszyscy do stajenki, w której wspomniana już gromada idzie do Jezusa przywitać go w „dziarskim, marszowym rytmie”. Nucimy kolędy czasem nie zastanawiając się nad tekstem. Tymczasem – nie ma tam zbytecznych słów. Wszystkie są ważne, wszystkie mają jakieś, niekiedy ukryte, znaczenie. Najczęściej znamy jedną, góra dwie zwrotki. Przy trzeciej trochę się plącze język, a potem już bez tekstu – raczej trudno. Tutaj Autorka przytacza kolędy o różnej długości. Lulajże Jezuniu ma 11 zwrotek, Gdy śliczna Panna Syna kołysała – 9 a Wśród nocnej ciszy – 4. Wiele z tych kolęd pochodzi z odległych wieków, dlatego nic dziwnego, że teksty te obfitują w różne archaizmy. Przy każdym tekście znajduje się wyjaśnienie takich trudniejszych wyrazów, związków frazeologicznych, zjawisk gramatycznych. Wiele z tych kolęd ma swoją historię, jakąś ciekawostkę na swój temat. Jak choćby Cicha noc, która jest prawdziwą gwiazdą, celebrytką wśród kolęd, która zrobiła iście międzynarodową karierę. Bardzo, bardzo podoba mi się kolęda W dzień Bożego Narodzenia. Jest tak mi bliska sercu, bardzo przyrodnicza, ptasia wręcz. Ptaki na wieść o narodzeniu Jezusa bardzo się z tego faktu cieszą i chcą umilić Dzieciątku jego pierwsze chwile na tym świecie. Słowik, szczygieł, szpak, gołąbek, wróbel, mazurek, żurawie, czajka, sroka, kur. Emilia Kiereś opisuje każdego z tych ptaków. Jak się okazuje w samej kolędzie pojawiają się onomatopeje, które mają przypominać dźwięki wydawane przez ptaki: „Dziw dziw dziw” przypomina głos wróbla, a „Cierp cierp cierp” mazurka. Oprócz tekstów kolęd, gawęd na ich temat znajdziecie tu również zapis nutowy i przepiękne ilustracje Marianny Oklejak. Po serii jej książek „ludowych” lepszego duetu nie byłabym w stanie sobie wyobrazić. Jej anioły, owieczki, ozdoby choinkowe, pastuszkowie, grajkowie – są cudne. Mnóstwo tu ludowych elementów, motywów bożonarodzeniowych: gwiazda betlejemska, kolędnicy, kwiaty jakby z tradycyjnych haftów, gałązki świerkowe jak z wycinanek ludowych. I ta jedna z najpiękniejszych ilustracji: cicha, zimowa noc. Śnieg pada pada, pola przysypane białą szatką, w dali ciemne wierzby, z kominów unosi się dym w niebo. A drogą idą kolędnicy. Pięknie.

Kto wie co oznacza słowo „kolęda”? Tak, tak macie rację, że to religijna pieśń o narodzeniu Jezusa. Jednak dawno, dawno temu „kolęda” oznaczała „upominek noworoczny” i „zwyczaj obchodzenia domów z dobrymi życzeniami i piosenką”. Tego też się dowiecie z tej książki. A sam tytuł jak najbardziej odpowiada treści. Kto zna wcześniejsze książki Emilii Kiereś ten wie, że Autorka...

Recenzowanie staje się w naszym domu przedsięwzięciem rodzinnym. Tym razem Inia podrzuciła mi książkę pt. "O kolędach gawęda". Ja natomiast uznałem, że aby rzetelnie omówić tę pozycję, będzie mi potrzebna pomoc naszej córki Poli. Tutaj mała dygresja. Na pewno potraficie zanucić piosenkę, którą często słyszycie w radiu, ale z zaśpiewaniem jej słów pewnie mielibyście już problem. Jeżeli natomiast wybralibyście się kiedyś na koncert piosenki żeglarskiej to gwarantuję wam, że cała publika będzie śpiewać razem z zespołem. Osobiście lubię muzykę, ale bardziej od melodii interesują mnie słowa piosenek. Są esencją tego, co tak naprawdę autor chciał nam przekazać. Dlatego tak chętnie zdecydowałem się na zrecenzowanie książki autorstwa Emilii Kiereś. Wracając do rzeczywistości, właśnie rozpoczął się okres wyczekiwania Świąt Bożego Narodzenia. "O kolędach gawęda", to idealna pozycja właśnie na ten czas. Dzięki niej Pola przypomniała sobie słowa znanych jej kolęd oraz nauczyła się kilku nowych. W ten sposób zrealizowaliśmy też jedno z zdań naszego domowego kalendarza adwentowego. Czasem w tekstach pieśni świątecznych natrafialiśmy na słowa, których córka nie rozumiała. Tutaj z pomocą przyszedł nam słowniczek trudnych wyrazów znajdujący się pod tekstem każdej z kolęd. Mnie jednak najbardziej spodobał się zwięzły sposób omówienia świątecznych pieśni wraz ze wzmiankami o historii ich powstania oraz innymi ciekawostkami związanymi z konkretnym utworem. Wszystko to zostało okraszone niezwykle klimatycznymi i folkowymi ilustracjami Marianny Oklejak, mnie osobiście kojarzącymi się z latami dzieciństwa. Wisienką na torcie tej publikacji jest zapis nutowy kolęd. Ja się na tym nie znam, ale Polka od razu wzięła gitarę i zagrała Wśród nocnej ciszy. Brzmiało jak w oryginale, także nuty też są w porządku. :-) Pozdrawiam i polecam mąż Waszej recenzentki.

Recenzowanie staje się w naszym domu przedsięwzięciem rodzinnym. Tym razem Inia podrzuciła mi książkę pt. "O kolędach gawęda". Ja natomiast uznałem, że aby rzetelnie omówić tę pozycję, będzie mi potrzebna pomoc naszej córki Poli. Tutaj mała dygresja. Na pewno potraficie zanucić piosenkę, którą często słyszycie w radiu, ale z zaśpiewaniem jej słów pewnie mielibyście już...