W zeszłym roku zachwalałam „Warto poczekać” tych samych autorek (matki i córki). W tym roku na Plenerze Czytelniczym w Gdyni poszukiwałam Oficyny Wydawniczej Silver, by sprawdzić, co tam mają nowego. Znalazłam i nie zawiodłam się. To najpiękniejsze stoisko! Książki w cudownej szacie graficznej, przewiązane dobranymi kolorystycznie wstążeczkami. Po prostu cukiereczki! Wewnątrz dodatkowo niespodzianka w postaci autografu. A do tego przemiła obsługa w postaci Pani z pasją opowiadającej o książkach. Pragnę jeszcze dodać, że Silver dba nie tylko o wygląd wydawanych książek, ale też o oczy czytelniczek – duża czcionka jest niezwykle wygodna, w końcu mogłam poczytać bez okularów. To fantastyczny pomysł.
„Jeszcze chwilę” to kontynuacja „Warto poczekać”. W poprzednim tomie główną bohaterką była Dorota, jedna z trzech przyjaciółek. Tym razem koncentrujemy się na życiu Jagody. Można się zatem spodziewać kolejnej części opowiadającej o Hani.
Jagoda prowadzi z powodzeniem firmę budowlaną i ma udane małżeństwo. Jednak na pierwszy plan wypływają problemy z jej matka i córką. Nigdy nie była z nimi zbyt blisko, kontakty są oschłe i często prowadzą do konfliktów i łez. Żadnej z nich nie jest z tym dobrze, jednak nie potrafią odpuścić. Jedynie relacje na linii wnuczka-babcia są więcej niż poprawne, wręcz zażyłe.
Jako że Jagoda dobiega sześćdziesiątki, pojawiają się też problemy zdrowotne. Kobieta się niepokoi, a przeczesywanie internetu doprowadza ją na skraj paniki. To, co Jagoda wymyśla na podstawie lektury jest tak wyolbrzymione i nieprawdopodobne, że śmieszy do łez. Zresztą wiele tu poczucia humoru, które do mnie trafia, więc nie raz zdarzyło mi się głośno roześmiać podczas lektury. Głównie chodzi o humor sytuacyjny, ale też o zabawne dialogi.
Autorki opisują z ogromnym dystansem perypetie bohaterów. A to bunt nastoletniej córki profesorstwa, która nie chce iść na politechnikę, ale zostać kucharką. A to jak decyzję babci Antoniny, która ma zamieszkać w domu seniora, wnuczka potrafi obrócić w zarzut przeciwko matce. A to kontynuację wątku harpii z urzędu skarbowego, która upatrzyła sobie Dorotę, jakby ta była jej śmiertelnym wrogiem. Czyli … samo życie.
Są głębokie przemyślenia, może przytrafić się łezka wzruszenia, ale jest też uśmiech i dobra zabawa. A przy tym trudno oderwać się od lektury, co w moim odczuciu jest najlepszym wskaźnikiem, czy książka jest dobra, czy nie. Bardzo polecam.

W zeszłym roku zachwalałam „Warto poczekać” tych samych autorek (matki i córki). W tym roku na Plenerze Czytelniczym w Gdyni poszukiwałam Oficyny Wydawniczej Silver, by sprawdzić, co tam mają nowego. Znalazłam i nie zawiodłam się. To najpiękniejsze stoisko! Książki w cudownej szacie graficznej, przewiązane dobranymi kolorystycznie wstążeczkami. Po prostu cukiereczki!...

Jeszcze chwilę — Liliana Fabisińska, Maria Fabisińska.

Historia kilku przyjaciółek, z których każda boryka się ze swoimi osobistymi problemami.
Relacje matki z córką, żony z mężem… kochanki, zdrady, zawiść, przyjaźń.
Tutaj przeplata się wszystko.
Jeśli lubicie książki życiowe, ta zdecydowanie będzie dla was.

Okruszona humorem, momentami wzruszająca.
Dająca nadzieję, chociaż przez bardzo długo myślałam, że skończy się zupełnie inaczej.

Moim zdaniem mało jest tego typu literatury, gdzie ktoś opisuje życie kobiet +45. Dlaczego tak jest? Czemu skupiamy się głównie na osobach młodszych?
Życie nie kończy się w wieku 50,60,70,80 nawet 90 lat. Jeśli ktoś ma siłę i chęć to wszystko może przyjść nawet w tak zwanej jesieni życia :).
Na nic nie jest za późno.
Życzę każdemu, niezależnie od wieku, żeby nie bał się tego, co przyniesie mu los. Kto wie? Może w wieku 90 lat znajdziecie „miłość swojego życia”?


Wielkim plusem tej książkim, jest zdecydowanie CZCIONKA. Jeśli w waszej rodzinie, wśród znajomym jest ktoś, kto potrzebuje, lub po prostu woli, większą czcionkę, to polecam:) Wydawnictwo Silver oferuje takie rozwiązanie :)!

Jeszcze chwilę — Liliana Fabisińska, Maria Fabisińska.

Historia kilku przyjaciółek, z których każda boryka się ze swoimi osobistymi problemami.
Relacje matki z córką, żony z mężem… kochanki, zdrady, zawiść, przyjaźń.
Tutaj przeplata się wszystko.
Jeśli lubicie książki życiowe, ta zdecydowanie będzie dla was.

Okruszona humorem, momentami wzruszająca.
Dająca nadzieję,...

Relacje między matką i córką nie zawsze bywają dobre. Czasami nawet burzliwa atmosfera jest w stanie doprowadzić nas do skrajnych emocji i zmartwień, lecz nikt tak naprawdę nie zna nas lepiej jak nasze kochane mamusie. ❤️

Jagoda jest dojrzałą kobietą, matką Nataszy, z którą od lat żyją skłócone i nie potrafią dojść do zgody.
Antonina Widłoń jest matką Jagody. Zakochana w swojej wnuczce Nataszce, którą rospieszcza od pierwszych chwil jej życia. Natomiast z własną córką, Jagodą dzieli je ogromna przestrzeń. Kobiety nie potrafią się ze sobą porozumieć, a każda ich wymiana zdań kończy się kłótną i trzaśnięciem drzwiami.

Jedyną podporą Jagody są jej przyjaciółki. To z nimi przy każdej okazji dzieli się swoimi problemami wiedząc, że nie zostanie przez nie skrytykowana. Jagoda zdaje się odżyć wówczas, gdy po raz pierwszy ma okazję spędzić kilka dni ze swoją wnuczką, Milenką, córką Nataszy.

Czy to przypadkowe spotkanie sprawi, iż Jagoda, Antonina i Natasza w końcu zechcą zakopać topór wojenny i spróbować nadrobić stracone chwile?

Ta książka w pewien sposób uświadomiła mi wiele istotnych rzeczy. Autorki skupiły się na przedstawieniu życiowych problemów zarówno matki jak i córki, a także zażartego sporu, który toczą ze sobą od wielu, wielu lat. Obwinianie siebie nawzajem, ogromny żal, że nie poświęciło się komuś zbyt wiele uwagi, gdy tego naprawdę potrzebował. I wiecie co? Dopiero czytając tę książkę dobrze zastanowiłam się nad samą sobą. Moim postępowaniem. Natura niestety nie obdarzyła mnie zbyt łagodnym charakterem, wręcz tym podatnym na stres, nerwy, które czasem ponoszą mnie aż za bardzo. Kiedy odstawiłam książkę, natychmiast sięgnęłam po telefon i... Reszty możecie się już domyśleć.

" Mama, Tata " - Jeśli masz okazję odebrać któryś z tych telefonów, to pamiętaj, że jesteś prawdziwym szczęściarzem. ❤️

Relacje między matką i córką nie zawsze bywają dobre. Czasami nawet burzliwa atmosfera jest w stanie doprowadzić nas do skrajnych emocji i zmartwień, lecz nikt tak naprawdę nie zna nas lepiej jak nasze kochane mamusie. ❤️

Jagoda jest dojrzałą kobietą, matką Nataszy, z którą od lat żyją skłócone i nie potrafią dojść do zgody.
Antonina Widłoń jest matką Jagody. Zakochana...

Odpowiem tytułem cyklu - Tak, warto było poczekać - na tę książkę!

Odpowiem tytułem cyklu - Tak, warto było poczekać - na tę książkę!

Fantastyczna dawka humoru!!! Szkoda, że już za mną.

Fantastyczna dawka humoru!!! Szkoda, że już za mną.

o przeczytaniu "Warto poczekać" nie można nie przeczytać tomu drugiego. Ciekawość, co wyrabiają poznane w pierwszym tomie bohaterki, była przeogromna i tu również się nie zawiodłam. Dziewczyny dalej są fantastyczne, brną do przodu mimo wielu komplikacji w życiu, mimo wielu przeciwności ich przyjaźń trwa i ma się świetnie. Tom również wspaniale wydany, duża czcionka ułatwia przyjemność czytania.

o przeczytaniu "Warto poczekać" nie można nie przeczytać tomu drugiego. Ciekawość, co wyrabiają poznane w pierwszym tomie bohaterki, była przeogromna i tu również się nie zawiodłam. Dziewczyny dalej są fantastyczne, brną do przodu mimo wielu komplikacji w życiu, mimo wielu przeciwności ich przyjaźń trwa i ma się świetnie. Tom również wspaniale wydany, duża czcionka ułatwia...

Druga część losów trzech przyjaciółek, prawdziwych przyjaciółek (też mam takie),na które zawsze można liczyć, i którym można zwierzyć się ze wszystkiego. Autorki pięknie ze sobą współpracowały, bo wyszła piękna powieść godna polecenia; dodatkowo pisana dużym, wygodnym drukiem, więc czyta się lekko i przyjemnie.
Polecam

Druga część losów trzech przyjaciółek, prawdziwych przyjaciółek (też mam takie),na które zawsze można liczyć, i którym można zwierzyć się ze wszystkiego. Autorki pięknie ze sobą współpracowały, bo wyszła piękna powieść godna polecenia; dodatkowo pisana dużym, wygodnym drukiem, więc czyta się lekko i przyjemnie.
Polecam

Powieści Liliany Fabisińskiej nie są dla mnie nowością, nie są zaskoczeniem - są pewniakiem, gwarancją mile spędzonego czasu pośród dobrze wykreowanych bohaterów, których życie płynie z pozoru zwyczajnie, ale nie omijają ich problemy, zawody, bunty. Dlatego z radością przyjęłam książki wydane przez pisarkę wspólnie z mamą Marią w Oficynie Wydawniczej Silver. Po dobrze przyjętej przez czytelniczki powieści "Warto poczekać" przyszła pora na kontynuację - akcja "Jeszcze chwilę" rozgrywa się półtorej roku po wydarzeniach z poprzedniej części.

Wieloletnie wrocławskie przyjaciółki Dorota, Jagoda i Hanka ponownie wspólnie stawiają czoła problemom. Główną bohaterką jest tym razem Jagoda - stojąca u progu lat sześćdziesięciu kobieta biznesu, której życie nigdy nie było usłane różami. Młoda Jagoda wstydziła się swojego domu, który wyglądał jak muzeum, wstydziła się surowej i oschłej matki Antoniny, która obwiniała córkę za niepowodzenia małżeńskie. Pozbawiona prawdziwej matczynej miłości, nie potrafiła przelać jej na swoją córkę - Nataszę, która wypomina Jagodzie błędy z przeszłości i robi awantury o drobiazgi.

Z trójkąta babka-matka-wnuczka to właśnie środkowe ogniwo jakim jest Jagoda, nie potrafi się porozumieć z pozostałymi. Zwłaszcza teraz, gdy Antonina zapragnęła zamieszkać w domu opieki 'Pogodna Malwa' i Natasza myśli, że babcia została do tego zmuszona. Jakby tego było mało, Jagoda ulega wypadkowi na budowie, co pociąga za sobą cały szereg kłopotów zdrowotnych, badań i stresu. Bowiem przez wiele lat pracowała na swoją pozycję na rynku a teraz może ją utracić, nie mogąc nadzorować prac i poszukiwać nowych klientów. Jednak są ludzie, na których wsparcie może liczyć, w każdej sytuacji, o każdej porze dnia i nocy - to jej mąż Misza oraz przyjaciółki. Czy uda im się ujarzmić pragnącą pracować Jagodę i przejąć jej obowiązki?


Choć na pierwszym planie znajduje się Jagoda, to autorki nie zapomniały o zaspokojeniu naszej czytelniczej ciekawości, opisując wydarzenia z życia Doroty i Hanki. A muszę Wam zdradzić, że i u nich wiele się dzieje - "Szałwia pod Szkłem" nadal funkcjonuje z sukcesami, inspektor Małgorzata Kępińska w sposób szczególny zawładnie umysłami bohaterek, zaś najwięcej zawirowań obserwujemy w życiu Pauliny (synowej Doroty),jednak to tylko początkowe wrażenie... Później bowiem pewna młoda dama postanowi zmienić szkołę, co wprawi jej matkę w stan załamania a ojca w osłupienie i pociągnie za sobą poważniejsze konsekwencje a finałowe wnioski Doroty i Jagody już teraz zwiastują burzę w jednym ze związków, o której przeczytamy już w kolejnej części. Nie mogę się doczekać!

Panie Fabisińskie po raz drugi pokazały, jak napisać książkę o dojrzałych bohaterkach, która zainteresuje i zaintryguje czytelnika w każdym wieku. Zupełnie mi nie przeszkadza, że to nie moja grupa wiekowa, kobiece postacie dostarczają bowiem tyle wiedzy, humoru i przede wszystkim pokazują, jak ważna jest przyjaźń oraz wsparcie, że to właśnie na tym skupia się moja uwaga. Zresztą, zarówno młodsi jak i starsi bohaterowie, również dostarczają wielu wrażeń i emocji.

Powieść porusza wiele ważnych problemów, z którymi muszą radzić sobie nie tylko bohaterki, ale też również zwyczajni ludzie w rzeczywistym świecie. Mamy dziecko, które musi radzić sobie z odejściem ojca, rozpaczą i oschłością matki a przede wszystkim z winą, którą zostało za to odejście obarczone - jak to się odbije na psychice dziecka w dorosłym życiu? Mamy matkę, która nie potrafiła zrozumieć swojego dziecka i zaakceptować jego stylu bycia - czy kiedyś uzyska przebaczenie? Jest też kobieta, która nie pracuje zawodowo, zajmuje się domem, dziećmi i dosłownie każdym aspektem życia, by mąż mógł się realizować zawodowo i wspinać po szczeblach kariery - czy będzie tego kiedyś żałować? Inna bohaterka po burzliwych przemyśleniach przebaczyła zdradę, dla dobra dziecka próbowała skleić rodzinę, choć nie potrafiła już być w niej szczęśliwa - czy decyzja była właściwa?

Piękna i życiowa jest ta historia, w której z uwagi na wiek bohaterów (w przeważającej liczbie dojrzałych) wiele miejsca poświęcono rozważaniom, co wypada po sześćdziesiątce, czy można jeszcze odnaleźć szczęście, czy jest szansa na moc energii i prawdziwy śmiech a przede wszystkim czy może być cudownie a nie tylko "nie jest źle"? Typowo obyczajowa powieść, czyli taka jakie lubię najbardziej - pełna problemów, intryg, zdrad, ale i sytuacji pozytywnych. Można się w niej zatracić, uronić łzę, uśmiechnąć szerzej...


Podsumowując - "Jeszcze chwilę" to książka o samotności starszych ludzi, braku wybaczenia, poczuciu obowiązku, o pokoleniach niespełnionych matek, szczerych rozmowach oraz oczyszczających łzach. Historia o nagromadzonej latami złości i żalu, braku akceptacji ze strony matki, pasjach, odpowiedzialności oraz o tym, że problemy rosną wraz z dziećmi a prawdziwa przyjaźń nie przemija. Nie brakuje w niej również spełniania marzeń, utraty zaufania, oddania rodzinie, depresji oraz kłopotów zdrowotnych. Gorąco polecam!



"Jeszcze chwilę" to napisana z ogromną mądrością życiową historia o walce z własnymi słabościami i demonami przeszłości. Powieść napełnia optymizmem i daje nadzieję na to, że każdy konflikt można załagodzić. Ale najważniejszym jej elementem jest przyjaźń - na zawsze i mimo wszystko. Gorąco polecam!

Powieści Liliany Fabisińskiej nie są dla mnie nowością, nie są zaskoczeniem - są pewniakiem, gwarancją mile spędzonego czasu pośród dobrze wykreowanych bohaterów, których życie płynie z pozoru zwyczajnie, ale nie omijają ich problemy, zawody, bunty. Dlatego z radością przyjęłam książki wydane przez pisarkę wspólnie z mamą Marią w Oficynie Wydawniczej Silver. Po dobrze...

Jeśli znacie książkę „Warto poczekać” autorstwa Liliany i Marii Fabisińskich (jeśli jeszcze nie czytaliście to polecam) to dzisiaj przychodzę do Was z kilkoma zdaniami na temat kontynuacji tamtej historii, a nosi ona tytuł „Jeszcze chwilę”.

Ponownie spotykamy się z trzema przyjaciółkami: Dorotą, Jagodą i Hanią. Tym razem jednak autorki postanowiły skupić się na Jagodzie i przybliżyć czytelniczkom jej perypetie.

Jagoda jest osobą bardzo przedsiębiorczą, prowadzi własną firmę budowlaną i jest szczęśliwa ze swoim mężem – Miszą. Jednak na tym wydawać by się mogło sielskim obrazie są również rysy, a dokładniej rzecz ujmując są nimi ogromnie trudne relacje na linii matka Jagody Antonina – Jagoda – córka Jagody Natasza. Komplikacje w tych, jakże ważnych dla każdego człowieka więziach nieustająco kładą się cieniem na życiu naszej bohaterki. Co takiego spowodowało tak ogromny rozdźwięk w tej rodzinie dowiecie się sięgając po książkę.

Jak gdyby tego było mało samowystarczalna do tej pory Jagoda nagle podupada na zdrowiu, co zmusza ją do całkowitego przeorganizowania życia. Jednak z pomocnymi dłońmi przychodzą Misza i jak zawsze nieodzowne przyjaciółki.

Dorota i Hania tak układają swoje zajęcia i plany, aby pomóc Jagodzie w każdy możliwy sposób, nawet tymczasowo zarządzają jej firmą. W toku lektury także sytuacja rodzinna Jagody stopniowo się rozwikłuje.

Jeśli chcecie przeczytać ciepłą historię o kobiecej przyjaźni, a także o tym, że nawet najbardziej skomplikowane relacje rodzinne można wyprowadzić na prostą, pod warunkiem, że wszystkie jej strony włożą w to wysiłek i dobrą wolę to ta powieść będzie dla Was idealnym wyborem.

W książce nie brak również wielu innych istotnych tematów i kwestii, z którymi boryka się na co dzień wiele osób i rodzin. Wszystkie te aspekty ukazane zostały czytelnikom w sposób ani zbyt patetyczny ani zbyt powierzchowny. Co świadczy według mnie o niebagatelnym wyczuciu literackim obu autorek.

Autorki nie zapomniały również o swoich pozostałych bohaterkach i dają nam znać, co dzieje się także u nich. Natomiast zwiastunem trzeciego tomu tej opowieści jest zakończenie, w którym ciemne chmury zbierają się nad idealnym małżeństwem Hani – Czekacie na ciąg dalszy? Bo ja bardzo!

W oczekiwaniu na dalsze losy naszych Silverek zachęcam Was do zapoznania się z powieścią „Jeszcze chwilę” i życzę miło spędzonego czasu wśród jej kart.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2020/11/znow-poczujesz-zycia-smak-przyjaciele.html

Jeśli znacie książkę „Warto poczekać” autorstwa Liliany i Marii Fabisińskich (jeśli jeszcze nie czytaliście to polecam) to dzisiaj przychodzę do Was z kilkoma zdaniami na temat kontynuacji tamtej historii, a nosi ona tytuł „Jeszcze chwilę”.

Ponownie spotykamy się z trzema przyjaciółkami: Dorotą, Jagodą i Hanią. Tym razem jednak autorki postanowiły skupić się na Jagodzie i...

Kontynuacja opowieści o trzech przyjaciółkach, tym razem bliżej mamy okazję poznać Jagodę.
Jest to osoba pełna energii, prowadząca własną firmę budowlaną, a jednoczneśnie będąca w wieloletnim konflikcie zarówno z matką jak i córką. Jej ostoją spokoju jest mąż Misza, na którego zawsze może liczyć i oczywiście niezastąpione przyjaciółki Dorota i Hanna.
W pewnym momencie dochodzą problemy zdrowotne, ale i tu z pomocą ruszają nieocenione przyjaciółki, potrafia tak przeorganizować własne sprawy by pomóc Jagodzie na każdym etapie rekonwalescencji.
Wydawałoby się, że aby wszystkie sprawy się uprościły należy jeszcze wyprostować niełatwe relacje rodzinne, ale tu każde zdanie trzeba odpowiednio wyważyć. Niby najbliższe sobie osoby córka-matka-babcia, a ranią się na każdym kroku. Ich relacje są delikatnie mówiąc chłodne, pełne wzajemnych pretensji i żali, dopiero/wreszcie jedno spotkanie pozwaliło im zrozumieć wzajemne relacje.
Książka pełna emocji, wzruszeń, ale i smutku, powodująca refleksje nad życiem oraz nadzieję, że niezależnie od sytuacji bardzo dużo zależy od najbliższych osób.

Kontynuacja opowieści o trzech przyjaciółkach, tym razem bliżej mamy okazję poznać Jagodę.
Jest to osoba pełna energii, prowadząca własną firmę budowlaną, a jednoczneśnie będąca w wieloletnim konflikcie zarówno z matką jak i córką. Jej ostoją spokoju jest mąż Misza, na którego zawsze może liczyć i oczywiście niezastąpione przyjaciółki Dorota i Hanna.
W pewnym momencie...