Aragon i jego melanż idei, sytuacji, bohaterów, postaw. Bogactwo języka, opisów i analiz. Wszystko wymieszane i przyprawione ciętą ironią. Trzeba to po prostu lubić. Dla miłośników 'barokowego' bogactwa i inteligentnej obserwacji społeczeństwa "Piękne dzielnice" mogą być prawdziwą ucztą dla ducha. Może nie permanentną, bo rozdziały polityczne mogą być nużące, zwłaszcza dla kogoś, kto nie pasjonuje się szczególnie niuansami przemian ideowych i rządowych we Francji u progu I wojny światowej. Teoretyczne dywagacje na temat socjalizmu też nie muszą się wydawać najatrakcyjniejszą stroną książki. Mogą też co poniektórych odstręczać wątki sensacyjne i wręcz melodramatyczne nieprawdopodobieństwa (zwłaszcza pod koniec),zbyt naiwnie wypadające w kontekście całości. Ale całość rządzi, mimo wszystko.

Zastanawia mnie jeszcze - jako ciekawostka - kwestia tłumaczeń (czytałem wersję w przekładzie Krystyny Dolatowskiej). Występują tu dziwne archaizmy i szablony językowe: o malarzu Claude Gellée pisze się, że był zwany Lotaryńczykiem, zamiast po prostu Lorrain (w takiej formie jego pseudonim funkcjonuje w historii sztuki). O przesłonach okien - "zazdrostki", zamiast żaluzje (od francuskiego 'jalousie" - zazdrość). Czyżby więc tłumaczka przełożyła słowa automatycznie z francuskiego, nie zastanawiając się nad polskimi odpowiednikami? Co do pierwszego - byłoby to dziwne, bo Lorrain w Polsce jest znany jako Lorrain. A co do drugiego... jestem w stanie sobie wyobrazić, że w latach 50-tych żaluzje nie były w Polsce szczególnie popularne :) Tak czy siak mamy w polskim przekładzie ciekawostki językowe. Które, nota bene, jeszcze bardziej urozmaicają bogactwo literackie pierwowzoru - niewątpliwie tę książkę charakteryzujące.

Aragon i jego melanż idei, sytuacji, bohaterów, postaw. Bogactwo języka, opisów i analiz. Wszystko wymieszane i przyprawione ciętą ironią. Trzeba to po prostu lubić. Dla miłośników 'barokowego' bogactwa i inteligentnej obserwacji społeczeństwa "Piękne dzielnice" mogą być prawdziwą ucztą dla ducha. Może nie permanentną, bo rozdziały polityczne mogą być nużące, zwłaszcza dla...

Żałuję, że nie odkryłam wcześniej twórczości Louisa Aragona. Jest niesamowity.

Żałuję, że nie odkryłam wcześniej twórczości Louisa Aragona. Jest niesamowity.