"Życie wśród dzikusów" nie jest książką w żadnej mierze odkrywczą, wzruszającą do łez czy też doprowadzającą do nich ze śmiechu - to po prostu zbiór opowiastek i anegdot z życia codziennego matki na początku dwójki, a później trójki dzieci.
Ni mniej, ni więcej.
Nie mam licznego rodzeństwa, za to liczne młodsze kuzynostwo, z którego perypetiami (zarówno od strony ich rodziców, jak i samych dzieci) miałam do czynienia na co dzień, stąd książka nie wywarła na mnie żadnego wrażenia. Owszem, autorka ma lekkie pióro i w pewnych momentach jest bardzo wyraziście, ale to za mało, by mnie zadowolić. Być może lektura tego typu zainteresuje matki poszukujące chwili wytchnienia od własnych dzieci, czytając o przygodach cudzych.
Książkę poleciła mi osoba opowiadająca mi wcześniej o fabule z wielką nostalgią i chyba to powinno być pewnym ostrzeżeniem, przynajmniej dla mnie.

"Życie wśród dzikusów" nie jest książką w żadnej mierze odkrywczą, wzruszającą do łez czy też doprowadzającą do nich ze śmiechu - to po prostu zbiór opowiastek i anegdot z życia codziennego matki na początku dwójki, a później trójki dzieci.
Ni mniej, ni więcej.
Nie mam licznego rodzeństwa, za to liczne młodsze kuzynostwo, z którego perypetiami (zarówno od strony ich...

Uwielbiam takie rodzinne historie, opisujące zmaganie się rodziców z codziennością, dziećmi, zwierzętami domowymi, nieprzystawalnością rzeczy martwych do własnych oczekiwań.
"Lato miejskich ludzi" i wspomnienia Geralda Durrela z Korfu zostały spisane w podobnym - dobrotliwym i przepełnionym jakimś zadziwieniem światem - tonie...
Nachodzi mnie refleksja, że jednak rzeczywistość przedkomputerowa i -internatowa zapewniała dzieciakom dużo bardziej sensowne dzieciństwo; ludzie obcowali ze sobą - ścierali się, rozmawiali - ale wciąż byli zdani na siebie, tymczasem teraz każdy przed własnym ekranikiem...

Uwielbiam takie rodzinne historie, opisujące zmaganie się rodziców z codziennością, dziećmi, zwierzętami domowymi, nieprzystawalnością rzeczy martwych do własnych oczekiwań.
"Lato miejskich ludzi" i wspomnienia Geralda Durrela z Korfu zostały spisane w podobnym - dobrotliwym i przepełnionym jakimś zadziwieniem światem - tonie...
Nachodzi mnie refleksja, że jednak...

Opisane perypetie rodziny są zabawne. Natomiast sama książka nudnawa, przegadana., czasem się męczyłam. Pozycja sprzed wielu lat, wtedy zapewne bardziej na czasie.

Opisane perypetie rodziny są zabawne. Natomiast sama książka nudnawa, przegadana., czasem się męczyłam. Pozycja sprzed wielu lat, wtedy zapewne bardziej na czasie.

Bardzo lubię te książki (druga część to "Poskramianie demonów"). Przeczytałam je dobre czterdzieści lat temu I już wtedy bardzo mi się podobały - są niezwykle sympatyczne, pogodne, wywołujące szczery uśmiech.

Bardzo lubię te książki (druga część to "Poskramianie demonów"). Przeczytałam je dobre czterdzieści lat temu I już wtedy bardzo mi się podobały - są niezwykle sympatyczne, pogodne, wywołujące szczery uśmiech.

http://absolutnienieperfekcyjna.blogspot.com/2014/09/s-jackson-zycie-wsrod-dzikusow-i.html

http://absolutnienieperfekcyjna.blogspot.com/2014/09/s-jackson-zycie-wsrod-dzikusow-i.html

Przegadana. Umiarkowanie ciekawa. Niestety, mimo zachęt innych - mało śmieszna. Pozytywem jest model rodziny i partnerstwa prezentowany w książce - jak na swoje czasy.

Przegadana. Umiarkowanie ciekawa. Niestety, mimo zachęt innych - mało śmieszna. Pozytywem jest model rodziny i partnerstwa prezentowany w książce - jak na swoje czasy.

Mama tata, dzieci, zwierzęta i ich codzienne perypetie. Jest to właściwie krótki opis życia przeciętnej wielodzietnej rodziny. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, może przeczytać w autobusie, pociągu lub innym środku komunikacji, albo w przerwie na kawę, po stresującym dniu. Dla rozluźnienia i uśmiechu.

Mama tata, dzieci, zwierzęta i ich codzienne perypetie. Jest to właściwie krótki opis życia przeciętnej wielodzietnej rodziny. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, może przeczytać w autobusie, pociągu lub innym środku komunikacji, albo w przerwie na kawę, po stresującym dniu. Dla rozluźnienia i uśmiechu.

Czytałam tę książkę ładnych parę lat temu i pamiętam, że nie zrobiła na mnie wrażenia.
Pomysł nie jest niczym nowym w literaturze, ale ucieczka z miasta-molocha na prowincję może być pokazana barwnie, ciekawie i dowcipnie. Tego jednak powieści brakuje. Owszem, zdarzają się zabawne fragmenty, związane z zachowaniami niesfornych dzieci, jednak to za mało, by ożywić książkę i zainteresować czytelnika.
Niektóre sytuacje były bardzo naciągane i miałam wrażenie, że już to czytałam w innych tego typu powieściach oraz widziałam na ekranie - w lekkich i niezbyt ambitnych filmach...

Czytałam tę książkę ładnych parę lat temu i pamiętam, że nie zrobiła na mnie wrażenia.
Pomysł nie jest niczym nowym w literaturze, ale ucieczka z miasta-molocha na prowincję może być pokazana barwnie, ciekawie i dowcipnie. Tego jednak powieści brakuje. Owszem, zdarzają się zabawne fragmenty, związane z zachowaniami niesfornych dzieci, jednak to za mało, by ożywić książkę i...

Pamiętam tylko, że wiele lat temu bardzo mi się podobała ta ciepła rodzinna historia:)

Pamiętam tylko, że wiele lat temu bardzo mi się podobała ta ciepła rodzinna historia:)

Bardzo zabawna, no bo cóż, zycie z dziećmi już takie jest... co nieco o tym wiem 😁
Za to, gdy dzieci wyjeżdżają na wakacje, ach ta cisza jest takaaa piękna 😬😁😁😁
Polecam.

Bardzo zabawna, no bo cóż, zycie z dziećmi już takie jest... co nieco o tym wiem 😁
Za to, gdy dzieci wyjeżdżają na wakacje, ach ta cisza jest takaaa piękna 😬😁😁😁
Polecam.