Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów

Myślę, że takich książek potrzeba nam więcej - merytorycznych, ale przystępni napisanych i dla każdego. Książek, które chociaż trochę odczarują temat dbania o zdrowie psychiczne. Zarówno pod kątem korzystania z pomocy lekarza psychiatry, jak i psychologa.

Myślę, że takich książek potrzeba nam więcej - merytorycznych, ale przystępni napisanych i dla każdego. Książek, które chociaż trochę odczarują temat dbania o zdrowie psychiczne. Zarówno pod kątem korzystania z pomocy lekarza psychiatry, jak i psychologa.

Psychiatria to nadal temat tabu, który budzi w Polakach wstyd i kojarzy się ze słabością oraz niedoskonałością. Stoi za tym brak właściwej edukacji, niewiedza, poczucie, że każda osoba z zaburzeniami psychicznymi nie jest zdolna do normalnego funkcjonowania. Ewa Pągowska w rozmowach ze specjalistami pokazuje, jak naprawdę wygląda leczenie niektórych chorób, zaskakuje statystykami dotyczącymi zdrowia psychicznego w Polsce i uświadamia, że wokół nas jest znacznie więcej osób potrzebujących pomocy psychiatry niż nam się wydaje.

Psychiatria to nadal temat tabu, który budzi w Polakach wstyd i kojarzy się ze słabością oraz niedoskonałością. Stoi za tym brak właściwej edukacji, niewiedza, poczucie, że każda osoba z zaburzeniami psychicznymi nie jest zdolna do normalnego funkcjonowania. Ewa Pągowska w rozmowach ze specjalistami pokazuje, jak naprawdę wygląda leczenie niektórych chorób, zaskakuje...

Można ostatecznie przeczytać, ale szału nie ma. Ciekawi bohaterowie, ciekawe tematy, a wyszło raczej nudno i tak strasznie grzecznie. Taka ta książka ulizana, ugrzeczniona. To jest laurka dla psychiatrów. Oczekiwałam jednak wywiadów, a nie laurki.

To nie jest książka o polskiej psychiatrii, ale o tym jaka wspaniała byłaby polska psychiatria, gdyby była taka jak trzeba, gdyby była taka jak w wizji psychiatrów. To są wywiady o ideałach, a nie o rzeczywistości. To książka o świecie, w którym nad chorym psychicznie pochyla się cały sztab ludzi, chory dostaje mieszkanie terapeutyczne i wsparcie i w ogóle wszyscy na uszach stają, żeby tylko mu pomóc.

Tak się czyta, jakby autorka bała się zadać jakieś trudniejsze czy niewygodne pytanie i cały czas zadawała pytania pod oczekiwane odpowiedzi, tak żeby pokazać rozmówców od jak najlepszej strony, i nie napisać o żadnych prawdziwych problemach czy trudnościach.

Można ostatecznie przeczytać, ale szału nie ma. Ciekawi bohaterowie, ciekawe tematy, a wyszło raczej nudno i tak strasznie grzecznie. Taka ta książka ulizana, ugrzeczniona. To jest laurka dla psychiatrów. Oczekiwałam jednak wywiadów, a nie laurki.

To nie jest książka o polskiej psychiatrii, ale o tym jaka wspaniała byłaby polska psychiatria, gdyby była taka jak...

Świetna książka, przedstawiająca duży kawałek zdrowia psychicznego i różnych przypadłości, które coraz częściej trapią ludzi.
Jest tu o depresji, schizofrenii, uzależnień, a także leczeniu dzieci, młodzieży, osób starszych. Nie brakuje takich tematów, jak elektrowstrząsy, wykorzystanie psychodelików w leczeniu pacjentów czy szpital psychiatryczne.
W mojej opinii bardzo dobra lektura!

Świetna książka, przedstawiająca duży kawałek zdrowia psychicznego i różnych przypadłości, które coraz częściej trapią ludzi.
Jest tu o depresji, schizofrenii, uzależnień, a także leczeniu dzieci, młodzieży, osób starszych. Nie brakuje takich tematów, jak elektrowstrząsy, wykorzystanie psychodelików w leczeniu pacjentów czy szpital psychiatryczne.
W mojej opinii bardzo...

Bałem się, że będzie to zbiór pikantnych historyjek lub sensacji. Miłe zaskoczenie, bo obawa była zupełnie bezpodstawna.

Lektura uczy, że przestrzeń, na której oznaczono punkt choroby umysłu jest w kontinuum, w którym operują także osoby zdrowe. Kruchość tego, po której stronie markera 'normalność' osoba się znajduje jest splotem czynników genetycznych, środowiska, doświadczeń życiowych, czyli przede wszystkim szczęśliwego losu.

Oznacza to, że będąc posiadaczem 'dobrych genów', takich bez obciążeń chorobami psychicznymi, można wskutek choćby bycia obserwatorem traumatycznego wydarzenia zostać wybitym przez umysł do przedziału, który przynosi przewlekłe cierpienie i ból.
Każdy dział poświęcony jest innej odnodze psychiatrii (np. sądowej, geriatrycznej czy młodzieży) lub zaburzeniu. Ponieważ książka jest zbiorem wywiadów, każdy z działów jest wywiadem z ekspertem/ekspertką w danym polu psychiatrii.

Bałem się, że będzie to zbiór pikantnych historyjek lub sensacji. Miłe zaskoczenie, bo obawa była zupełnie bezpodstawna.

Lektura uczy, że przestrzeń, na której oznaczono punkt choroby umysłu jest w kontinuum, w którym operują także osoby zdrowe. Kruchość tego, po której stronie markera 'normalność' osoba się znajduje jest splotem czynników genetycznych, środowiska,...

Wywiady z mistrzami mojego zawodu, erudytami potrafiącymi w pięknych, ale zrozumiałych słowach opowiedzieć o ...podstawowych jednostkach chorobowych w psychiatrii. O problemach dnia codziennego, stygmatyzacji, odczłowieczenia pacjenta z etykietką psy. Żadne sekrety z gabinetów. Żadnych ciekawostek, sensacji, budzących dreszcz emocji historii pacjentów.
Ale jednocześnie ważna i potrzebna książka.

Wywiady z mistrzami mojego zawodu, erudytami potrafiącymi w pięknych, ale zrozumiałych słowach opowiedzieć o ...podstawowych jednostkach chorobowych w psychiatrii. O problemach dnia codziennego, stygmatyzacji, odczłowieczenia pacjenta z etykietką psy. Żadne sekrety z gabinetów. Żadnych ciekawostek, sensacji, budzących dreszcz emocji historii pacjentów.
Ale jednocześnie...

Wow, świetna pozycja. Każdy rozdział to wywiad z innym, szanowanym w środowisku psychiatrą, zajmującym się konkretnym wycinkiem psychiatrii. Autorka zadaje dociekliwe pytania, wplata kolejne wątki, świetnie prowadzi rozmowę, a i rozmówcy cierpliwie i dokładnie tłumaczą poszczególne zagadnienia. Bardzo, bardzo polecam!

Wow, świetna pozycja. Każdy rozdział to wywiad z innym, szanowanym w środowisku psychiatrą, zajmującym się konkretnym wycinkiem psychiatrii. Autorka zadaje dociekliwe pytania, wplata kolejne wątki, świetnie prowadzi rozmowę, a i rozmówcy cierpliwie i dokładnie tłumaczą poszczególne zagadnienia. Bardzo, bardzo polecam!

Książka która uczy wrażliwości i uświadamia że normalność w odniesieniu do ludzkiego zachowania lub jego stylu życia to bardzo elastyczne pojęcie. Książka bardzo mi się spodobała bo dostrzegam w niej kolejny młoteczek który być może zburzy chociaż trochę mur stereotypów na temat schizofrenii i innych zaburzeń. Ten mur stereotypów jest nadal duży, lecz myślę że nie ma takiego muru który z czasem nie upadnie.

Książka która uczy wrażliwości i uświadamia że normalność w odniesieniu do ludzkiego zachowania lub jego stylu życia to bardzo elastyczne pojęcie. Książka bardzo mi się spodobała bo dostrzegam w niej kolejny młoteczek który być może zburzy chociaż trochę mur stereotypów na temat schizofrenii i innych zaburzeń. Ten mur stereotypów jest nadal duży, lecz myślę że nie ma...

Treść mnie nie zachwyciła, choć możliwe, że to kwestia wiele obiecującogo tytułu. Nie tak dawno przeczytałam też "Czarną owce medycyny", która dotyka tematu psychiatrii na przełomie wielu lat i wnosi o wiele więcej treści intelektualnej.

Treść mnie nie zachwyciła, choć możliwe, że to kwestia wiele obiecującogo tytułu. Nie tak dawno przeczytałam też "Czarną owce medycyny", która dotyka tematu psychiatrii na przełomie wielu lat i wnosi o wiele więcej treści intelektualnej.

Im więcej takich pozycji, tym lepiej i łatwiej ludziom szerzyć świadomość i samoświadomość o chorobach, schorzeniach psychicznych i normalizowaniu tego typu problemów. Lubię formę wywiadów, nadaje to przystępności czytanym treściom. Choć tu i tak, muszę pochwalić, że bardzo postarano się o laicyzację języka i zrozumiałość dla czytających. Chwilami mi wydawała się zbyt oczywista, ale to dlatego, że od kilku lat siedzę w temacie i się interesuję. Trochę szkoda, że taka retro szata graficzna. Wiadomo, książka ma kilka lat, ale powinno być koniecznie wznowienie i powinna być w poczekalni u każdego lekarza. Nie bójmy się psychiatrów i psychologów!

Im więcej takich pozycji, tym lepiej i łatwiej ludziom szerzyć świadomość i samoświadomość o chorobach, schorzeniach psychicznych i normalizowaniu tego typu problemów. Lubię formę wywiadów, nadaje to przystępności czytanym treściom. Choć tu i tak, muszę pochwalić, że bardzo postarano się o laicyzację języka i zrozumiałość dla czytających. Chwilami mi wydawała się zbyt...