Polecam piękna saga akcja toczy się w moim kochanym Gdańsku

Polecam piękna saga akcja toczy się w moim kochanym Gdańsku

Bohaterki potraktowane powierzchnownie. Spodziewałam się czegoś innego, ale widać ogrom pracy, jaki włożyła autorka w napisanie tego

Bohaterki potraktowane powierzchnownie. Spodziewałam się czegoś innego, ale widać ogrom pracy, jaki włożyła autorka w napisanie tego

Widać ogrom pracy, jaki autorka włożyła w napisanie tej historii, bardzo to doceniam jako czytelniczka. Pięknie to napisane, z rozmachem i emocjami!

Widać ogrom pracy, jaki autorka włożyła w napisanie tej historii, bardzo to doceniam jako czytelniczka. Pięknie to napisane, z rozmachem i emocjami!

Katarzyna, Stanisława i Julia.
Trzy rodzone siostry w rodzinie Jaśmińskich. Córki introligatora, który z całego serca uważał się za Polaka, choć mieszkał i pracował w tyglu narodowości – Gdańsku. W czasach niepewnych, nieprzewidywalnych, pełnych niepokoju i ścierających się wpływów politycznych o status quo miasta. Na tym tle lat 1916-1939 dominowały w powieści losy trzech nastoletnich dziewcząt stojących na progu dorosłości. Kochających się sióstr wychowywanych przez tych samych rodziców według surowych zasad, norm i tradycji mieszczańskiej rodziny oraz w tym samym środowisku, a jednak uosabiających trzy odmienne światopoglądy, a tym samym różne postawy wobec oczekiwań od życia i własnej przyszłości.
Postawy buntu odważnie manifestowanej przez najstarszą Kasię, którą pochłonęła idea feministek i która nie marzyła o zamążpójściu, lecz o samostanowieniu, zdobyciu wymarzonego zawodu i niezależności finansowej od jakiegokolwiek mężczyzny.
Postawy pokory przejawianej przez średnią siostrę Stasię, która marzyła, „by kiedyś wyjść za mąż, włożyć białą suknię z welonem, mieć piękny dom i eleganckie meble”, nawet jeśli małżonka wybrałby jej ojciec. Stasia uważała, że „bunt powodował jedynie kłopoty, a pokora pozwalała żyć spokojnie, płynąć ustalonym przez poprzednie pokolenia torem”. Zgodnie z wola rodziców.
I wreszcie postawy dyplomacji przejawianej przez najmłodszą Julię łamiąca wszelkie granice dobrego wychowania, osiągając to, czego chciała. Uważała, że „ani bunt, ani pokora nie były dobrymi doradcami”.
Wydawałoby się, że któraś z tych odmiennych dróg okaże się tą słuszną, bo prowadzącą prosto do szczęścia i zadowolenia z życia.
Nic z tego!
Autorka tak pokierowała losami bohaterek, by pokazać, że nie ma prostej drogi do wymarzonego celu, którą należałoby podążać, przyznając rację rodzicom czy którejś z sióstr. Każda z obranych ścieżek okazała się niekoniecznie szczęśliwą, lecz zawiłą, nieprzewidywalną i pełną pułapek życiowych diametralnie wpływających na kierunek rozwoju, a tym samym fabułę opowieści. Pełną problemów nie tylko tych, które bohaterki świadomie prowokowały same, ale również zaskakujących z zewnątrz, na które nie miały żadnego wpływu – polityki, zachowań innych bohaterów czy zmiennych warunków życia. Dodatkowo szersze spojrzenie na fakty historyczne autorka umieszczała w miniwstępie do każdego rozdziału niosące grozę nadchodzącej zawieruchy wojennej.
A wśród tego wiru wydarzeń wydawałoby się kruche dziewczyny.
Jednak silne na swój sposób. Podziwiałam je za wolę walki z bolesnymi zdarzeniami i wydarzeniami, z którymi odważnie się mierzyły. Za godność, której nigdy nie utraciły i za solidarność siostrzaną, której nic i nikt nie mógł zniszczyć.
Jednocześnie byłam tymi nieustannymi zmaganiami przytłoczona.
Pomimo różnych losów sióstr, można było zbudować generalny obraz kobiety ówczesnych lat i poczuć emocjonalnie pozycję kobiety w małżeństwie, rodzinie i społeczeństwie. Bardzo niekorzystną, bo skazującą na zależność od obowiązującego formalnego i kulturowego patriarchatu. Cokolwiek by nie zrobiły, cokolwiek by nie wybrały, zawsze tkwiły w klatce zbudowanej przez mężczyzn.
Właśnie to uwikłanie autorce udało się bardzo dobrze odtworzyć.
naostrzuksiazki.pl

Katarzyna, Stanisława i Julia.
Trzy rodzone siostry w rodzinie Jaśmińskich. Córki introligatora, który z całego serca uważał się za Polaka, choć mieszkał i pracował w tyglu narodowości – Gdańsku. W czasach niepewnych, nieprzewidywalnych, pełnych niepokoju i ścierających się wpływów politycznych o status quo miasta. Na tym tle lat 1916-1939 dominowały w powieści losy...

OPIS DOTYCZY CAŁOŚCI
W trzytomowej „Jaśminowej sadze” Anny Sakowicz utonęłam na dobre. To piękna, wzruszająca opowieść o losach rodziny Jaśmińskich mieszkającej w Gdańsku.
Akcja rozgrywa się w latach 1916 – 2019. Tłem są ważne wydarzenia historyczne, które wpływają na losy rodziny. Pochodzenie Jaśmińskich nieraz okazuje się powodem do politycznych i społecznych prześladowań, co doprowadza nawet do tragedii.
Wiatr historii nie obchodzi się z Jaśmińskimi łagodnie – i jest to bardzo delikatne określenie. Nieprzewidywalne wydarzenia na pewno sprzyjają lekturze i sprawiają, że trudno się od niej oderwać.
W powieści najbardziej zainteresowały mnie kobiece postacie, zwłaszcza sylwetki sióstr, które bardzo różnią się od siebie, z czasem zmieniają się, dojrzewają, głównie pod wpływem przeżyć i doświadczeń. Intrygująca jest też jednak głowa rodziny – stary Jaśmiński, introligator, mąż, ojciec, zięć; człowiek bardzo apodyktyczny, ale i skomplikowany.
Ciekawie i wzruszająco autorka opisała wątki miłosne, zarówno młodzieńcze, przelotne uczucia, jak i wielkie miłości, także te burzliwe, skrywane, dojrzałe…
Powieść jest wielowątkowa, występuje w niej wielu bohaterów drugoplanowych i epizodycznych – każdy z nich ma tu swoją mniej lub bardziej rozbudowaną historię. I każda jest interesująca. Te zapadające w pamięć kreacje to na pewno kolejna zaleta cyklu.
Trudno nie wspomnieć o bardzo dobrze ukazanym tle historycznym. Widać, że autorka przygotowała się znakomicie do napisania książki. Zwłaszcza okres II wojny światowej oraz czasy powojenne robią na czytelniku ogromne wrażenie.
O czym jeszcze jest „Jaśminowa saga”. Na pewno o ponadczasowych wartościach, takich jak: rodzina, miłość, przyjaźń, lojalność, wierność, tolerancja… To także proza o trudnych życiowych wyborach, o wciąż aktualnych problemach społecznych (np. równouprawnienie kobiet).
Całość czyta się szybko i z wielką przyjemnością, mimo iż jest w książce sporo dramatycznych wydarzeń. Fabuła wzbudza dużo emocji i sprawia, że najpierw chce się jak najszybciej poznać finał, a potem żałuje się, że to już koniec…
Polecam z czystym sumieniem – to jedna z najlepszych sag, jakie przeczytałam w ostatnich latach.

OPIS DOTYCZY CAŁOŚCI
W trzytomowej „Jaśminowej sadze” Anny Sakowicz utonęłam na dobre. To piękna, wzruszająca opowieść o losach rodziny Jaśmińskich mieszkającej w Gdańsku.
Akcja rozgrywa się w latach 1916 – 2019. Tłem są ważne wydarzenia historyczne, które wpływają na losy rodziny. Pochodzenie Jaśmińskich nieraz okazuje się powodem do politycznych i społecznych...

Przedwojenny Gdańsk - moje rodzinne, ukochane miasto. Dzielnice Gdańska, które tak dobrze znam. Codzienne życie mieszkańców Gdańska od 1916 roku do 1939 r. Rodzina Jaśmińskich; Antoni - ojciec, jego żona Elżbieta, córki Katarzyna, Stanisława, Julia oraz syn Piotr. Antoni prowadzi zakład introligatorski, gdzie pomagają mu córki oraz Hans - pracownik. Antoni Jaśmiński jest tradycjonalistą; są zwyczaje, obyczaje, jest tradycja i tak chce żyć i tak wychować swoje dzieci. Pierwsza buntuje się Katarzyna, która tuż przed zaaranżowanym przez ojca ślubem z prawie nieznanym sobie mężczyzną ucieka z domu. W pierwszym tomie tej sagi poznajemy konsekwencje tego czynu, który miał wpływ na życie wszystkich członków rodziny Jaśmińskich. Ich codzienne życie pokazane jest na tle historycznych wydarzeń, które miały miejsce głównie w Gdańsku. Powiem szczerze, że wielu historycznych rzeczy dowiedziałam się z tej książki o moim rodzinnym mieście, których próżno szukać w podręcznikach. Książka, która wciąga, którą się przeżywa razem z bohaterami. Antoni, Stasia, Kasia, Julia, Maciej to ich losami się przejmujemy, to im kibicujemy. Denerwujemy się postawą Stasi, śledzimy losy Hirsza, zastanawiamy się co zrobi Kasia, jaki los czeka Julkę? Niesamowita książka. Polecam.

Przedwojenny Gdańsk - moje rodzinne, ukochane miasto. Dzielnice Gdańska, które tak dobrze znam. Codzienne życie mieszkańców Gdańska od 1916 roku do 1939 r. Rodzina Jaśmińskich; Antoni - ojciec, jego żona Elżbieta, córki Katarzyna, Stanisława, Julia oraz syn Piotr. Antoni prowadzi zakład introligatorski, gdzie pomagają mu córki oraz Hans - pracownik. Antoni Jaśmiński jest...

Historia ciekawa w powieści i losy rodziny Jaśmińskich wspaniałe,życiowe.Przepiękna książka sagi rodzinne lubię.
Z przyjemnością przeczytałam tą niesamowitą lekturę.

Historia ciekawa w powieści i losy rodziny Jaśmińskich wspaniałe,życiowe.Przepiękna książka sagi rodzinne lubię.
Z przyjemnością przeczytałam tą niesamowitą lekturę.

Bardzo przyjemna powieść z Wolnego Gdańska i Polski międzywojennej. Autorka osadziła losy rodziny w starannie przedstawionych realiach historycznych. Czytelnik nie tyle w reporterskim stylu poznaje fakty historyczne ile ma szansę zanurzyć się w tamtych czasach doznając na własnej skórze atmosfery relacji międzyludzkich. W wymiarze rodzinnym, w wymiarze napięć narodowościowych i wreszcie w wymiarze zmian obyczajowych. Czas grzechu to saga, prawie romansidło, ale czyta się tę książkę z zapartym tchem. Doskonała odskocznia na weekend.

Bardzo przyjemna powieść z Wolnego Gdańska i Polski międzywojennej. Autorka osadziła losy rodziny w starannie przedstawionych realiach historycznych. Czytelnik nie tyle w reporterskim stylu poznaje fakty historyczne ile ma szansę zanurzyć się w tamtych czasach doznając na własnej skórze atmosfery relacji międzyludzkich. W wymiarze rodzinnym, w wymiarze napięć...

„ Każdy bunt wymaga odwagi, by znieść jego konsekwencje, które bywają bardzo bolesne.” (str.442)

Jest to pierwsza część Jaśminowej sagi, która ma miejsce w Danzing w latach 1916-1939. Opowiadająca historię rodziny Jaśmińskich na tle ważnych wydarzeń historycznych w kraju i za granicą. Wszystkie wydarzenia przedstawione w powieści są fikcyjne. Autorka oparła się na literaturze wspomnieniowej i reportażowej, a także na opracowaniach dotyczących dwudziestolecia międzywojennego. Rodzina Jaśmińskich to postaci fikcyjne, ale pojawiają się też autentyczne.

Rodzina przeżyła tragedię po śmierci najstarszego syna, który miał przejąć cieszący się uznaniem i popularnością zakład introligatorski. Najstarsza córka Kasia była buntowniczką. Sprzeciwiała się decyzji rodziców wyjścia za mąż. Chciała być niezależna. Była ciekawa świata i pragnęła decydować o swoim życiu. Uciekając z domu przed niechcianym narzeczonym naraziła się na jego gniew i boleśnie to odczuła.

Uciekła do stolicy, gdzie otrząsnęła się z koszmaru jaki ją spotkał i zaangażowała się w walkę kobiet. Brała udział w pikiecie kobiet domagających się równouprawnienia i prawa wyborczego , która zakończyła się sukcesem.

Młodsza córka Stasia miała nieprzeciętny zmysł artystyczny. Była posłuszna i ułożona, zupełne przeciwieństwo starszej siostry. Zastąpiła siostrę w zakładzie ojca. Uwielbiała swoją pracę, kochała książki. Poznała starszego od siebie mężczyznę, w którym się zakochała. Jednak ojciec wybrał już dla niej kandydata na męża, a ona jako uległa córka zgodziła się. Nie była w małżeństwie szczęśliwa. Z czasem mąż stał się brutalny wobec niej, lecz ona go usprawiedliwiała.

Najmłodsza córka Julia nie odziedziczyła urody po siostrach, ale miała wesołe usposobienie. Kochała muzykę w każdym wydaniu. Miała odwagę przeciwstawić się ojcu i wyjść za mąż za człowieka, którego pokochała.
Polakom trudno się żyło w Gdańsku, gdyż niemieccy mieszkańcy obwiniali ich za oderwanie miasta od Rzeszy. Z biegiem czasu sytuacja gospodarcza w mieście się pogarszała. Szalała inflacja, marka traciła na wartości. Ludzie mieli dosyć głodu, pustych półek i wyszli na ulicę. Rodzina Jaśmińskich z trudem wiązała koniec z końcem.

W rodzinie różnie się układało. Raz było lepiej raz gorzej. Zakład introligatorski funkcjonował zapewniając środki do życia. Siostry starały się wspierać wzajemnie w trudnych chwilach i były blisko ze sobą. W ich życiu gościła radość i smutek, miłość i przemoc. Mimo iż rodzice wychowali swoje córki kładąc nacisk na uległość i posłuszeństwo, najstarsza i najmłodsza córka zdecydowały o swoim losie, przez co były szczęśliwe i robiły to o czym zawsze marzyły. Średnia robiła to co jej kazano, najpierw ojciec, później mąż. Każda ułożyła sobie swoje życie.

Z upływem czasu Gdańsk stawał się coraz bardziej niemiecki. Na ulicach odbywały się nacjonalistyczne wiece. Zalały je flagi ze swastyką. Narastała nienawiść do Polaków i Żydów. Potem wybuchła II Wojna Światowa. Lektura warta polecenia.

„ Każdy bunt wymaga odwagi, by znieść jego konsekwencje, które bywają bardzo bolesne.” (str.442)

Jest to pierwsza część Jaśminowej sagi, która ma miejsce w Danzing w latach 1916-1939. Opowiadająca historię rodziny Jaśmińskich na tle ważnych wydarzeń historycznych w kraju i za granicą. Wszystkie wydarzenia przedstawione w powieści są fikcyjne. Autorka oparła się na...

Świetna. Sagi mnie porywają, a tu mamy pełną zwrotów akcji historię bogatą w namiętności i dramaty. W tle mój ukochany Gdańsk..

Świetna. Sagi mnie porywają, a tu mamy pełną zwrotów akcji historię bogatą w namiętności i dramaty. W tle mój ukochany Gdańsk..