Druga czesc Alicji to gra w szachy, juz troche bardziej skomplikowana niz karty. Stanowi wieksze wyzwanie dla umyslu niz bajkowa jedynka co moze czynic ja nawet bardziej ciekawa. Ja jestem cienkim szachista akurat bo wiem tylko jak sie poruszac figurami i mam podstawowa wiedze w tym temacie i jak z kims wygram w szachy online to jest swieto lasu wiec moja wiedza nie dala mi klucza do zrozumienia w 100% o co chodzilo autorowi dokladnie ale na pewno pomaga sobie lepiej wyobrazic swiat po drugiej stronie lustra ktory kieruje sie innymi zasadami niz nasz fizyczny ale zasady gry w obu swiatach sa podobne bo jak pionek przejdzie na druga strone szachownicy i pokona 8 pol to moze byc figura jaka chce nawet królowa.

Druga czesc Alicji to gra w szachy, juz troche bardziej skomplikowana niz karty. Stanowi wieksze wyzwanie dla umyslu niz bajkowa jedynka co moze czynic ja nawet bardziej ciekawa. Ja jestem cienkim szachista akurat bo wiem tylko jak sie poruszac figurami i mam podstawowa wiedze w tym temacie i jak z kims wygram w szachy online to jest swieto lasu wiec moja wiedza nie dala mi...

Rzeczywiście, dobrze oddaje naturę snu. Ale to tylko sen. Rzadko kiedy przywiązujemy do niego większą wagę. Zawiera symbole? I cóż z tego? To ma być sposób na nudę? Odgadywanie czego symbolem jest dana postać, czy sytuacja? Cóż z tego skoro nie układa się z tego jakaś istotniejsza prawda ogólna, czy przesłanie. Dla mnie to była najwyżej przeciętna rozrywka.

Rzeczywiście, dobrze oddaje naturę snu. Ale to tylko sen. Rzadko kiedy przywiązujemy do niego większą wagę. Zawiera symbole? I cóż z tego? To ma być sposób na nudę? Odgadywanie czego symbolem jest dana postać, czy sytuacja? Cóż z tego skoro nie układa się z tego jakaś istotniejsza prawda ogólna, czy przesłanie. Dla mnie to była najwyżej przeciętna rozrywka.

Alicja w Krainie Czarów : 5/10
Po drugiej Stronie Lustra : 3/10

Początek całkiem fajny, aż byłam mile zaskoczona, bo z klasyką mi nie po drodze 🙈 ale później niestety już równia pochyła.
Nie rozumiem jakim cudem to jest książka dla dzieci? Jakie dziecko zrozumie tą treść? 🤔 Mi, osobie dorosłej było ciężko 😄

Alicja w Krainie Czarów : 5/10
Po drugiej Stronie Lustra : 3/10

Początek całkiem fajny, aż byłam mile zaskoczona, bo z klasyką mi nie po drodze 🙈 ale później niestety już równia pochyła.
Nie rozumiem jakim cudem to jest książka dla dzieci? Jakie dziecko zrozumie tą treść? 🤔 Mi, osobie dorosłej było ciężko 😄

Dla mnie ta książka zawsze była dziwna, rozsławiona trochę na wyrost. Z drugiej strony - w swoich czasach mogła zabierać ludzi na niesamowitą wyprawę, w którą i mnie wciągnęła. Z trzeciej - dualizm tej opowieści, nadający jej głębi. Coś nieokreślonego, czego nie potrafię nazwać, w sobie ma. Jeśli jej nie przeczytacie, warto się z nią na pewno i tak zmierzyć.

Dla mnie ta książka zawsze była dziwna, rozsławiona trochę na wyrost. Z drugiej strony - w swoich czasach mogła zabierać ludzi na niesamowitą wyprawę, w którą i mnie wciągnęła. Z trzeciej - dualizm tej opowieści, nadający jej głębi. Coś nieokreślonego, czego nie potrafię nazwać, w sobie ma. Jeśli jej nie przeczytacie, warto się z nią na pewno i tak zmierzyć.

Z klasykami nigdy nie byłam za pan brat, ale czuję jakiś przymus, żeby co jakiś czas po coś z tej gamy sięgnąć. Alicję od zawsze znam, ale nigdy nie czytałam. Teraz mogę powiedzieć, że czytałam... i tyle. Kiedyś pewnie robiła wrażenie i jak na czasy, w których powstała była nietuzinkowa. Może jestem za stara, ale nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Nie nudziłam się jednak podczas czytania i to najważniejsze.

Z klasykami nigdy nie byłam za pan brat, ale czuję jakiś przymus, żeby co jakiś czas po coś z tej gamy sięgnąć. Alicję od zawsze znam, ale nigdy nie czytałam. Teraz mogę powiedzieć, że czytałam... i tyle. Kiedyś pewnie robiła wrażenie i jak na czasy, w których powstała była nietuzinkowa. Może jestem za stara, ale nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Nie nudziłam się...

Przygody Alicji w Krainie Czarów - ocena 9
O tym, co Alicja odkryła po drugiej stronie lustra - ocena 7

Przygody Alicji w Krainie Czarów - ocena 9
O tym, co Alicja odkryła po drugiej stronie lustra - ocena 7

Druga część kompletnie szalonego snu na jawie z małą blondyneczką w roli głównej. Jakimś cudem tutaj wszystko jest bardziej stonowane, chociaż co chwilę przeskakujemy z jednej do kolejnej sceny. Mała odskocznia od tradycyjnej literatury chyba nikomu nie zaszkodzi.

„- Spójrz na gałąź nad swoją głową – powiedział Komar – to Nierozważka wigilijna. Tułów ma z budyniu wigilijnego, skrzydła z liści ostrokrzewu, a głowę z palącego się rodzynka namoczonego w spirytusie.”

https://angeliconpoint.blogspot.com/

Druga część kompletnie szalonego snu na jawie z małą blondyneczką w roli głównej. Jakimś cudem tutaj wszystko jest bardziej stonowane, chociaż co chwilę przeskakujemy z jednej do kolejnej sceny. Mała odskocznia od tradycyjnej literatury chyba nikomu nie zaszkodzi.

„- Spójrz na gałąź nad swoją głową – powiedział Komar – to Nierozważka wigilijna. Tułów ma z budyniu...

Kocham!
choćby jedynie dla tej książki warto dobrze poznać język angielski, kulturę i smaczki, bo jest jedną z tych, których [wiernie] przełożyć się nie da. Każde tłumaczenie z konieczności musi być osobnym dziełem zanurzonym w świecie naszego języka.

Kocham!
choćby jedynie dla tej książki warto dobrze poznać język angielski, kulturę i smaczki, bo jest jedną z tych, których [wiernie] przełożyć się nie da. Każde tłumaczenie z konieczności musi być osobnym dziełem zanurzonym w świecie naszego języka.

Ilustracje rewelacyjne, dopełniają klimatu. Jako 8-9 letniemu dziecku, którym byłam w trakcie czytania, ta książka wydała się trochę mroczna, wypaczona - dokładnie jak obraz w lustrze.

Ilustracje rewelacyjne, dopełniają klimatu. Jako 8-9 letniemu dziecku, którym byłam w trakcie czytania, ta książka wydała się trochę mroczna, wypaczona - dokładnie jak obraz w lustrze.

Porównywanie tłumaczeń Roberta Stillera i Macieja Słomczyńskiego dostarcza niezłej rozrywki. Zabawa językiem samego autora jest niesamowita. Dzieło niepodobne do żadnego innego, nie dziwi, wprawia w zachwyt, oraz że stanowiła i wciąż stanowi inspirację dla wielu autorów. Ilustracje przyjemne dla oka oddają ducha epoki. Intrygująca sama postać samego autora, który uwielbiał dziewczynki.

Porównywanie tłumaczeń Roberta Stillera i Macieja Słomczyńskiego dostarcza niezłej rozrywki. Zabawa językiem samego autora jest niesamowita. Dzieło niepodobne do żadnego innego, nie dziwi, wprawia w zachwyt, oraz że stanowiła i wciąż stanowi inspirację dla wielu autorów. Ilustracje przyjemne dla oka oddają ducha epoki. Intrygująca sama postać samego autora, który uwielbiał...