„Za chwilę start. Podlecki w charakterystycznym kasku z ruchomą siedmiocentymetrową szybką, mocowaną do daszku (miała chronić przed lecącą spod kół rywali szprycą),przyprowadza motocykl pod bramę wyjazdową. Siada na motorze. Sprawdza zapięcie kasku, poprawia okulary. Na piersi robi znak krzyża. Zielona flaga podniesiona do góry przez kierownika parkingu oznacza zgodę na wyjazd na tor. Chłopcy ze szkółki jeszcze przed zawodami ustalali, kto stanie za motocyklem kapitana i będzie „zapychał” pomagając mu uruchomić maszynę. Podlecki podjeżdża pod bandę. Naciska na kierownicę, napiera przednim kołem na bandę, jakby próbował prostować koło. Podjeżdża powoli pod taśmę. Stawia motocykl na haku, delikatnie gazuje. Zahacza rękawicę o kierownicę, by ją jak najmocniej naciągnąć. Poprawia jedną rękawicę, za chwilę robi to samo z drugą. Rytuał wykonany, jest już gotowy do startu. Perfekcyjny start. Rusza spod maszyny startowej, sunie po torze dojeżdżając do pierwszego wirażu. Jest pierwszy. Niezagrożony mknie do mety, płynnie pokonując owal żużlowego toru. Rywale oglądają jego plecy. Cztery okrążenia i w końcu biało-czarna szachownica oznaczająca koniec wyścigu. Aplauz publiczności. Z całego stadiony lecą gromkie owacje „Zbyszek, Zbyszek”. Kibice wypełniają programy, wpisując kolejną „trójkę” przy nazwisku swojego bohatera”.
Zbigniew Podlecki, legendarny żużlowiec Wybrzeża Gdańsk nie zwykł odpuszczać. Ani na torze, ani później, gdy ciężki wypadek przekreślił jego karierę. Zdobył mistrzostwo Europy w 1964 roku, z reprezentacją Polski sięgnął po złoty medal mistrzostw świata. Mimo ogromnych sukcesów był lubiany przez kolegów, kibiców. Tomasz Rosochacki, gdański dziennikarz, jest autorem biografii Zbigniewa Podleckiego w cyklu „Asy żużlowych torów”. Przybliżył postać „Naczelnika” nie tylko jako mistrza, ale także od mniej znanej, prywatnej, rodzinnej strony.
Publikacja to barwna prezentacja kariery, poprzez wchodzenie młodego chłopaka do tej dyscypliny sportu, przez pierwsze starty, a później liczne i cenne sukcesy, szczególnie na arenie międzynarodowej, to wielka wartość tej pozycji. Równie pasjonujący jest opis doli Zbigniewa Podleckiego po tragicznym wypadku na gdańskiej ulicy, po którym, będąc niemal u szczytu kariery, zawodnik zderzyć i pogodzić musiał się z koniecznością poruszania się inwalidzkim wózku. I w tej, jakże trudnej sytuacji, po raz kolejny pokazał ogromny chart ducha.
„Ciężko pracował. Prócz codziennych zabiegów, masaży, ćwiczeń w gabinecie rehabilitacyjnym, zajęć na basenie, ćwiczył także w domu. Gdy już mógł chodzić o kulach, wyznaczył sobie szlak, który codziennie pokonywał, początkowo o kulach, a potem samodzielnie opierając się o ściany. Każdego dnia wstawał z łóżka i cierpliwie, krok po kroku pokonywał: pokój, korytarz, łazienka i z powrotem. Nie zawsze miał siły, nie zawsze ochotę, ale zaciskał zęby, przełamywał się i parł do przodu. Wierzył, że to przyniesie efekt.”
W książce znaleźć można wiele archiwalnych materiałów i zdjęć, w zdecydowanej większości publikowanych po raz pierwszy. Są one świetną ilustracją całego życia, prywatnego i sportowego, losów przed i po wspomnianym wypadku, Zbyszka, jak wielu mówi do dziś o tym zawodniku.
Autor przybliżył przy okazji spory kawał historii gdańskiego sportu żużlowego, a także kadry narodowej, której Zbyszek członkiem był właściwie przez cały okres startów na torze. I tu nie brakuje barwnych opowieści i kulis, choćby z dalekich wyjazdów na eliminacje i finały mistrzostw świata czy popularne przed laty międzypaństwowe test-mecze.