Ksiazka na 3.5. Faktycznie pierwsza część jaaakoś tam intrygujaca, ale jak to się wszystko złoży w całość. Tylko moje wrażenie: jakby autor po prostu pisał- bez większego planu, po prostu "na spontanie"

Ksiazka na 3.5. Faktycznie pierwsza część jaaakoś tam intrygujaca, ale jak to się wszystko złoży w całość. Tylko moje wrażenie: jakby autor po prostu pisał- bez większego planu, po prostu "na spontanie"

Mocno średnia - Paulo Coelho wymieszany z erotycznymi fantazjami samotnego mężczyzny

Mocno średnia - Paulo Coelho wymieszany z erotycznymi fantazjami samotnego mężczyzny

„Zapowiedź” która pojawiła się na okładce, że Aleks jest człowiekiem przegranym, zrodziła zupełnie inną wizję tej książki. Mimo mojej artystycznej duszy, nie byłem w stanie też w żaden sposób utożsamić się z bohaterem. Mimo mgiełki tajemniczość, niemal czegoś baśniowego, co wprowadza tytułowa nastolatka, Piekara nie oczarował mnie. Historia wydała mi się naciąga. Zabrakło też humoru, czy ironii, którymi autor potrafił zaplusować (jak w cyklu o Arivaldzie, czy Charakterniku). Jedynie ten kruk (jak z E.A. Poe) intrygował, ale to za mało abym chciał sięgnąć po drugą część…

„Zapowiedź” która pojawiła się na okładce, że Aleks jest człowiekiem przegranym, zrodziła zupełnie inną wizję tej książki. Mimo mojej artystycznej duszy, nie byłem w stanie też w żaden sposób utożsamić się z bohaterem. Mimo mgiełki tajemniczość, niemal czegoś baśniowego, co wprowadza tytułowa nastolatka, Piekara nie oczarował mnie. Historia wydała mi się naciąga. Zabrakło...

Osobliwa "podróż"... na dwóch, przenikających się płaszczyznach które w treści jednak znajdują podział na dwie części książki.

Trudno mówić tu o miłej lekturze (właściwie słuchaniu;-),ale momentami ciężko było się oderwać.

Hmm... dziwią trochę "wycieczki" w komentarzach jeśli chodzi o relację nastolatki z dojrzałym mężczyzną: autor z moim odczuciu nic nie sugeruje... więc cóż: takie skojarzenia jak dla mnie mocno nie na miejscu... shame on you.

Osobliwa "podróż"... na dwóch, przenikających się płaszczyznach które w treści jednak znajdują podział na dwie części książki.

Trudno mówić tu o miłej lekturze (właściwie słuchaniu;-),ale momentami ciężko było się oderwać.

Hmm... dziwią trochę "wycieczki" w komentarzach jeśli chodzi o relację nastolatki z dojrzałym mężczyzną: autor z moim odczuciu nic nie sugeruje......

Jest to druga książka Jacka Piekary jaka wpadła w moje ręce i mam do niej dość mieszane uczucia, powieść składa się na dwie części: ,,Alicja i Miasto Grzechu" oraz ,,Alicja i Ciemny Las" i o ile pierwsza część będąca tą realistyczną podobała mi się zdecydowanie bardziej to nie do końca potrafię zrozumieć co autor miał na myśli przedstawiając w tak dziwny i niejedno znaczny sposób relacje dojrzałego mężczyzny i czternastolatki. A w przypadku drugiej części mogę tylko powiedzieć że miałam nadzieję na dobre i mroczne fantasy a dostałam przeciętnego Aleksa w bajce o smokach, wikingach i jednorożcach co było dość dziwnym połączenie wraz z samą otoczką "ciemnego lasu". Było też dużo rozmyślań i wgłębiania się we własną psychikę. Powieść było dość średnia jak na tak "potężne" nazwisko jakim jest Piekara, ale zdecydowanie sięgnę po inne książki tego autora.

Jest to druga książka Jacka Piekary jaka wpadła w moje ręce i mam do niej dość mieszane uczucia, powieść składa się na dwie części: ,,Alicja i Miasto Grzechu" oraz ,,Alicja i Ciemny Las" i o ile pierwsza część będąca tą realistyczną podobała mi się zdecydowanie bardziej to nie do końca potrafię zrozumieć co autor miał na myśli przedstawiając w tak dziwny i niejedno znaczny...

Kiedy w tytule pojawia się imię Alicja, na myśl przychodzi mi "Alicja w Krainie Czarów", więc coś magicznego i nieco szalonego. Druga połowa książki jest takim skojarzeniom bliższa i to ona podniosła moją ocenę. Pierwsza część, dziejąca się w naszym świecie jest no cóż... Może ujmę to tak, włączał mi się w głowie co chwilę "alarm pedofilski". Poza tym sama narracja bywała mocno irytująca. Plus za ciekawa koncepcję smoka.

Kiedy w tytule pojawia się imię Alicja, na myśl przychodzi mi "Alicja w Krainie Czarów", więc coś magicznego i nieco szalonego. Druga połowa książki jest takim skojarzeniom bliższa i to ona podniosła moją ocenę. Pierwsza część, dziejąca się w naszym świecie jest no cóż... Może ujmę to tak, włączał mi się w głowie co chwilę "alarm pedofilski". Poza tym sama narracja bywała...

Moja pierwsza książka, którą oceniam na 1.
Jak można było napisać, a potem wydać coś takiego? Mnóstwo uwag pedofilskich, przedmiotowe traktować kobiet. Sama historia Alexa jest beznadziejnie nudna, nic z niej nie wynika, do niczego nie zmierza, niczego nie uczy. To chyba jakieś kartki z pamiętnika autora.

Moja pierwsza książka, którą oceniam na 1.
Jak można było napisać, a potem wydać coś takiego? Mnóstwo uwag pedofilskich, przedmiotowe traktować kobiet. Sama historia Alexa jest beznadziejnie nudna, nic z niej nie wynika, do niczego nie zmierza, niczego nie uczy. To chyba jakieś kartki z pamiętnika autora.

Pierwszy tom książki ‘Alicja’ nie zaliczyłabym do kategorii fantasy. Fabuła dotyczy perypetii pisarza Aleksa – takiego zwykłego przeciętniaka, który właściwie jest postacią nijaką. Jedyną odmianą jego monotonnej egzystencji była przyjaźń z nastolatką. Alicja często bawiła się pod oknem mieszkania Aleksa, a on lubił ją obserwować. Poznali się gdy przypadkowo wybiła mu okno. Już abstrahując od prawa bytu takiej przyjaźni, czternastolatki z dojrzałym mężczyzną – to ona wcale nie urozmaiciła fabuły. Wynudziłam się okropnie przy tej części. Drugi tom to rzeczywiście fantastyka, ale jakaś taka bezbarwna. Określiłabym ją jako miałka, ponieważ moim zdaniem była niemrawa i banalna, a przede wszystkim szablonowa i przewidywalna. Przygody głównego bohatera wyglądały mniej więcej tak – trafił do magicznego lasu, wynajął przewodniczkę, zdobył prowiant, uwiódł przewodniczkę, szukał kluczy do magicznego miasta. Ciekawa byłam magicznego świata do jakiego trafił Aleks, ale niestety autor za mało go opisał. Powieść urozmaicił trochę wątek porwania, ale pojawia się on tak ni w pięć, ni w dziewięć i jest jakiś taki dziwny. Można przeczytać lub przesłuchać książkę, ale raczej szkoda czasu.

Pierwszy tom książki ‘Alicja’ nie zaliczyłabym do kategorii fantasy. Fabuła dotyczy perypetii pisarza Aleksa – takiego zwykłego przeciętniaka, który właściwie jest postacią nijaką. Jedyną odmianą jego monotonnej egzystencji była przyjaźń z nastolatką. Alicja często bawiła się pod oknem mieszkania Aleksa, a on lubił ją obserwować. Poznali się gdy przypadkowo wybiła mu okno....

Średnia, nie żeby Pan Piekara był wybitnym pisarzem, ale brakowalo mi tej lekkości z cyklu inkwizytorskiego. Mam wrażenie, że chciał złączyć dwie historie w jedną i cos nie wyszło

Średnia, nie żeby Pan Piekara był wybitnym pisarzem, ale brakowalo mi tej lekkości z cyklu inkwizytorskiego. Mam wrażenie, że chciał złączyć dwie historie w jedną i cos nie wyszło

Przesłuchałem tą książkę w samochodzie gdyż trafiła mi się za 5zł w jakimś markecie. Z minuty na minutę robiła się coraz ciekawsza, niestety finał był zdecydowanie nieprzemyślany i nieoczywisty. Słowa na koniec: "Koniec tomu pierwszego" sugerują kolejny tom w przyszłości. Jednak minęło już tyle lat, że nie sądzę, że autor będzie kontynuował ten temat.

Przesłuchałem tą książkę w samochodzie gdyż trafiła mi się za 5zł w jakimś markecie. Z minuty na minutę robiła się coraz ciekawsza, niestety finał był zdecydowanie nieprzemyślany i nieoczywisty. Słowa na koniec: "Koniec tomu pierwszego" sugerują kolejny tom w przyszłości. Jednak minęło już tyle lat, że nie sądzę, że autor będzie kontynuował ten temat.