nie tak mroczna jak Szeptacz, ale równie dobra i składna pozycja kryminalna. może brakuje w niej efektu zaskoczenia, ale przynajmniej autor nie siłował się z dorobieniem zakończenia. wyszło dobrze.

nie tak mroczna jak Szeptacz, ale równie dobra i składna pozycja kryminalna. może brakuje w niej efektu zaskoczenia, ale przynajmniej autor nie siłował się z dorobieniem zakończenia. wyszło dobrze.

Ostatnio mam pecha przy sięganiu po książki autorów, których uważałam za sprawdzonych. Jestem naprawdę zaskoczona tym, jak różnią się poziomy ich poszczególnych powieści i trudno mi się pogodzić z tym, że od łagodnego zachwytu musiałam przejść do mocnego rozczarowania. Mój pomysł na nadrabianie zagranicznych zaległości póki co nie przynosi mi szczególnych czytelniczych doznań.
"W cieniu zła" to druga książka Alexa Northa. Pamiętam, że spotkała się z pozytywnym przyjęciem, choć nie było wokół niej tak głośno jak przy premierze "Szeptacza". Wspominam go całkiem dobrze, ale sprawdzałam moją opinię i świeżo po lekturze miałam kilka uwag, doceniłam jednak przede wszystkim pomysł na fabułę. Niestety wygląda na to, że autor do pisania kolejnej powieści przystąpił bez żadnego planu.
Trudno mi odnieść się do fabuły, bo zupełnie jej nie zrozumiałam. Dla mnie to po prostu tekst, któremu brakuje większego sensu. Widać, że North chciał za wszelką cenę powtórzyć sukces swojego debiutu, ale nie da się pisać w kółko tego samego.
Plusem mogą być wątki dotyczące świadomego snu, one naprawdę mnie zainteresowały, bo nigdy się w zasadzie nad czym takim nie zastanawiałam. Lubię odkrywać nowe rzeczy, więc przez to podniosę swoją ocenę, szkoda tylko, że brakuje mi kolejnych argumentów przemawiających na korzyść tej historii. Nijacy bohaterowie, bardzo słaba próba wywiedzenia czytelników w pole, brak zwrotów akcji, zero klimatu, schematyczne wykorzystanie lasu... niestety minusami mogłabym sypać jeszcze długo.
Zastanawiam się nawet, czy aby na pewno słusznie zakwalifikowano ten tytuł jako thriller. Z drugiej strony nie mam też kontrpropozycji, bo do powieści grozy także jej daleko. Mam wrażenie, że jak nie wiadomo, jak określić książkę, to najłatwiej wydawcom postawić właśnie na ten gatunek.
"W cieniu zła" to jeden z najsłabszych thrillerów, jakie czytałam, a mam ich za sobą sporo. Alex North rozczarował mnie tak bardzo, że nie zamierzam już nawet sprawdzać jego kolejnych literackich prób. Szkoda, bo jego kariera rozpoczęła się całkiem obiecująco.
Moje 4/10.

Ostatnio mam pecha przy sięganiu po książki autorów, których uważałam za sprawdzonych. Jestem naprawdę zaskoczona tym, jak różnią się poziomy ich poszczególnych powieści i trudno mi się pogodzić z tym, że od łagodnego zachwytu musiałam przejść do mocnego rozczarowania. Mój pomysł na nadrabianie zagranicznych zaległości póki co nie przynosi mi szczególnych czytelniczych...

Początek i koniec super intrygujące, natomiast środek zbytnio rozwleczony w czasie, przez to w moim odczuciu był często mało ciekawy.

Początek i koniec super intrygujące, natomiast środek zbytnio rozwleczony w czasie, przez to w moim odczuciu był często mało ciekawy.

Dla mnie była po prostu nudna. Przez długi czas nic się nie działo, tylko jakaś góra wspomnień, która niewiele wnosiła. Bardzo czekałam na jakiś punkt kulminacyjny, coś co wywoła silne emocje, ale niestety taki fragment nie nadszedł. Ot, zwykła historia, która gdyby była prawdziwą zbrodnią to nie doczekalaby się książki.
Do przeczytania i zapomnienia.

Dla mnie była po prostu nudna. Przez długi czas nic się nie działo, tylko jakaś góra wspomnień, która niewiele wnosiła. Bardzo czekałam na jakiś punkt kulminacyjny, coś co wywoła silne emocje, ale niestety taki fragment nie nadszedł. Ot, zwykła historia, która gdyby była prawdziwą zbrodnią to nie doczekalaby się książki.
Do przeczytania i zapomnienia.

Wspaniała lektura. Uwielbiam styl tego autora, a także samo podejście do poruszanych przez niego tematów - zbrodnia nie musi być na siłę makabryczna, mroczna i zawikłana, jest naturalnie tajemnicza i to całkowicie wystarcza. Poza tym opis przeżyć bohaterów, relacji między nimi... złoto.

Wspaniała lektura. Uwielbiam styl tego autora, a także samo podejście do poruszanych przez niego tematów - zbrodnia nie musi być na siłę makabryczna, mroczna i zawikłana, jest naturalnie tajemnicza i to całkowicie wystarcza. Poza tym opis przeżyć bohaterów, relacji między nimi... złoto.

Nuda, nuda, nuda!!! Naprawdę nie wiem czym tu się zachwycać. Tak beznadziejnej książki dawno nie czytałam. Zdecydowanie odradzam, szkoda czasu.

Nuda, nuda, nuda!!! Naprawdę nie wiem czym tu się zachwycać. Tak beznadziejnej książki dawno nie czytałam. Zdecydowanie odradzam, szkoda czasu.

Charles i James mają wspólnego ojca, który popełnił samobójstwo jeszcze przed narodzinami chłopców. Po zabójstwie Jenny Charles idzie do domu swojego przyrodniego brata a chłopiec w napadzie szału rani go nożem. Jego ojczym pomaga mu ukryć zwłoki a po latach przyznaje się do wszystkiego swojej przyjaciółce, która jest matka Paula- narratora histori.

Charles i James mają wspólnego ojca, który popełnił samobójstwo jeszcze przed narodzinami chłopców. Po zabójstwie Jenny Charles idzie do domu swojego przyrodniego brata a chłopiec w napadzie szału rani go nożem. Jego ojczym pomaga mu ukryć zwłoki a po latach przyznaje się do wszystkiego swojej przyjaciółce, która jest matka Paula- narratora histori.

Jak zareagowalibyście gdyby ktoś zaproponowałby wam wspólny świadomy sen? Jak czulibyście się, znajdując w domu krwawe odciski dłoni?
Autor „Szeptacza” zabiera nas ponownie w okolice Featherbank - tym razem do miasteczka Gritten Wood, które od lat dręczone jest morderstwami, zakrawającymi o rytuały. Dwóch młodych chłopców dokonało zbrodni, chcąc przenieść się do innego świata. Paula Adamsa pomimo upływu 25 lat ciągle męczy przeszłość - a kiedy już prawie się od niej oderwał, dostaje telefon o złym stanie swojej matki i wraca do rodzinnego miasta, które opuścił wyjeżdżając na studia. To on ćwierć wiecza wcześniej znał ofiarę i sprawców, co rzuciło się cieniem na jego dorosłe życie. Okazuje się jednak, że przeszłość nie jest tylko przeszłością i staje się teraźniejszością, a we własnym domu znajduje świadectwa minionych lat i zbrodni.
Jest dziwnie, tajemniczo i niepokojąco. Niezwykle przekonująco i obrazowo opisane są przeżycia bohaterów, czujemy klimat poranka i unoszącą się mgłę niewiadomej. Wydarzenia podzielone są na „kiedyś” i „teraz”, chociaż uważajcie, bo nigdy nie wiecie co jest prawdą a co snem. Niesamowite jest jak tak przerażająca historia mocno powoduje zainteresowanie świadomym snem. Nigdy nie wiadomo czego się spodziewać, w najbardziej nieoczekiwanym momencie ktoś wspomina o czymś z pozoru nieznaczącym, a dla wtajemniczonych mrożącym krew w żyłach.
Uważam, że „W cieniu zła” ma o wiele lepszy i bardziej niepokojący oraz mroczny klimat niż „Szeptacz”. Nie jest przewidywalna, w pewnym momencie czytelnik traci poczucie rzeczywistości i zdolność odróżnienia teraźniejszości od snu. Akcja buduje napięcie i tajemnicę, intryguje już od pierwszych stron. Kreacja bohaterów jest niezwykle wiarygodna, ich emocje wręcz wylewają się z kartek, a opisy dopracowane są pod każdym względem. Sam pomysł porwał mnie doszczętnie.

Jak zareagowalibyście gdyby ktoś zaproponowałby wam wspólny świadomy sen? Jak czulibyście się, znajdując w domu krwawe odciski dłoni?
Autor „Szeptacza” zabiera nas ponownie w okolice Featherbank - tym razem do miasteczka Gritten Wood, które od lat dręczone jest morderstwami, zakrawającymi o rytuały. Dwóch młodych chłopców dokonało zbrodni, chcąc przenieść się do innego...

W małym miasteczku doszło do rytualnego mordu, ofiara była wręcz zalana krwią, a wokół niej znajdował się ogrom krwawych, odciśniętych śladów dłoni. Po ponad dwudziestu latach po raz kolejny dochodzi do
podobnej zbrodni. Dawne, brutalne morderstwo odcisnęło piętno na chłopcu - Paulu, będącym jej świadkiem. Po przeszło ćwierć wieku dorosły już mężczyzna ponownie musi stawić czoła koszmarowi sprzed lat, co stopniowo doprowadza go do obłędu. Jaki związek ma Paul z obecnym zabójstwem? Zna sprawcę? A może sam nim jest?

Już sam początek książki jest przytłaczający, ciążą szczególnie pierwsze cztery strony wypełnione po brzegi poleceniami blogerów i muszę przyznać, że pierwszy raz spotkałam się z aż taką ilością polecajek w jakiejkolwiek pozycji.

Ciężko mi jest o tej książce wyrażać się pozytywnie, bo jej największym przekleństwem jest to, że jest po prostu przeciętna. Fabuła toczy się dwutorowo – w teraźniejszości i przeszłości. Natomiast ani w jednej ani w drugiej czasoprzestrzeni nie uświadczymy obiecanego napięcia.
„W cieniu zła” wypada blado w porównaniu do poprzedniej książki autora, którym był „Szeptacz”. Samo zakończenie sprawia wrażenie pisanego na kolanie, w pośpiechu i bez większego planu czy refleksji.

W książce pojawia się wątek świadomych snów, jednak jest to temat spłaszczony do granic możliwości, choć wydawał się być przewodnim. Myślę, że gdyby autor poświęcił temu zagadnieniu więcej uwagi to książka w jakikolwiek sposób wyróżniałaby się spośród innych na rynku.

Mawiają, że reklama dźwignią handlu, czego doskonale są świadome osoby odpowiedzialne za promocję tej książki. Rozpowszechnienie wieści o premierze „w cieniu zła” rozniosła się lotem błyskawicy, a czytelników będących po lekturze książki przybywało w mgnieniu oka. Jednak niestety, książka nie jest nawet w połowie tak dobra, jak reklama, którą jej zrobiono.

W małym miasteczku doszło do rytualnego mordu, ofiara była wręcz zalana krwią, a wokół niej znajdował się ogrom krwawych, odciśniętych śladów dłoni. Po ponad dwudziestu latach po raz kolejny dochodzi do
podobnej zbrodni. Dawne, brutalne morderstwo odcisnęło piętno na chłopcu - Paulu, będącym jej świadkiem. Po przeszło ćwierć wieku dorosły już mężczyzna ponownie musi stawić...

„W cieniu zła” to moje drugie spotkanie z twórczością Alexa Northa. I chociaż to pierwsze miało miejsce już kilka lat temu to do tej pory pamiętam dreszczyk jaki towarzyszył mi przy lekturze „Szeptacza”. Niestety mimo moich dużych nadziei w przypadku tej książki nie udało się tego powtórzyć.
Patrząc na całość historii książka ta wypada na prawdę bardzo dobrze i zdecydowanie nie żałuję jej lektury. Jednak coś czego najbardziej mi tu zabrakło to napięcie, które trzymałoby nas od pierwszej strony. Ta nutka przerażenia a czasem nawet niedowierzania.
Poza tym „W cieniu zła” posiada naprawdę wiele plusów takich jak świetnie wykreowany główny bohater oraz ogólny zamysł na przebieg całej historii. Zakończenie również mogę zaliczyć do plusów ponieważ w żaden sposób nie było ona dla mnie oczywiste. Dlatego myślę, że książka zdecydowanie jest warta waszej uwagi.

„W cieniu zła” to moje drugie spotkanie z twórczością Alexa Northa. I chociaż to pierwsze miało miejsce już kilka lat temu to do tej pory pamiętam dreszczyk jaki towarzyszył mi przy lekturze „Szeptacza”. Niestety mimo moich dużych nadziei w przypadku tej książki nie udało się tego powtórzyć.
Patrząc na całość historii książka ta wypada na prawdę bardzo dobrze i zdecydowanie...