Książek po okładce oceniać nie należy. Tej akurat można pozwolić się oczarować, ale nie omamić. Bowiem pod jej zwodniczą urodą kryje się historia toksycznego związku, krzywdzącej miłości i zagubienia w życiu.

Na “Poza mną” natknęłam się na pewnym profilu, którego autorka pisała: “kupię ważnym kobietom w moim życiu. Niech wiedzą, czego się wystrzegać”. I już zawsze patrzę na tę pozycję właśnie jej oczami.

Czy historia powrotu dawnej miłości musi być banalna? Absolutnie nie. A to za sprawą doskonałego dla mnie warsztatu autorki, która słowami maluje obrazy, urzeka, ale i przygniata. Dużo jest tu też dobrej gry retrospekcją, powrotów do przeszłości, która już i tak weszła głównej bohaterce z buciorami w teraźniejszość, rozsiadła się na kanapie i rozlała mleko na dywan. A my opłakujemy te plamy, trochę ze współczuciem, a trochę poszukując sensu w szarpaninie z uczuciami.

Tu pojawia się mały smaczek psychologiczny. O ile kobiecie, moglibyśmy wybaczyć tę naiwność i zagubienie, o tyle już psychoterapeutce, którą jest nasza bohaterka, pewnych rzeczy nie wypada. Jest to świetnie zobrazowany przykład na to, że szewc bez butów chodzi. Terapeuci latami kształcą się, aby opanować szeroki zakres wiedzy i dzięki wachlarzowi narzędzi wspierać pacjentów. Tymczasem, profesjonalni i, chcemy wierzyć, nieomylni w gabinecie, poza jego drzwiami po ludzku błądzą.

Co jeszcze? Doceniam język i styl. Coś mi robi. Wciąga, miażdży, porusza, pieści - to lubię. A małą wisienką na torcie okazała się dla mnie proza w prozie: stara twórczość bohaterki, która wypływa pod koniec powieści. Palce lizać. Jest jak cała ta jej miłość. Ciemna, bolesna, pełna pasji.

Moja ocena: 7/10

Książek po okładce oceniać nie należy. Tej akurat można pozwolić się oczarować, ale nie omamić. Bowiem pod jej zwodniczą urodą kryje się historia toksycznego związku, krzywdzącej miłości i zagubienia w życiu.

Na “Poza mną” natknęłam się na pewnym profilu, którego autorka pisała: “kupię ważnym kobietom w moim życiu. Niech wiedzą, czego się wystrzegać”. I już zawsze patrzę...

Niezwykle smutna historia. Ten depresyjny nastrój udzielał mi się jako czytelnikowi

Niezwykle smutna historia. Ten depresyjny nastrój udzielał mi się jako czytelnikowi

Mili Państwo. Niniejsza książka w końcu doczekała się, żebym po nią sięgnęła. I niemal od pierwszych stron czułam, jak zapadam się głębiej i głębiej. W historię, w styl i język autorki, w rozkminy i emocje głównej bohaterki (czyli dwie rzeczy, które kocham w literaturze)... No dosłownie, słuchajcie, NIE MOGŁAM SIĘ ODKLEIĆ.

Czytałam przy robieniu obiadów, między kolejnymi zabawami z Młodym, przed spaniem, po nocach, po przebudzeniu – W KAŻDEJ WOLNEJ CHWILI. Tak mnie wessało. Często myślałam o tej historii, chyba nawet raz mi się przyśniła.

A fabuła niby nie odstaje wielką oryginalnością. Krótko: 35-letnia bardzo wrażliwa na wszystko wokół psychoterapeutka, która po kilkunastu latach nadal macza się w oparach pewnej toksycznej miłości... Jedynej takiej, jedynej prawdziwej, jak wciąż uważa. W końcu dostaje szansę, by skonfrontować się ze swoim "oprawcą" i zadać te wszystkie pytania, które kłębiły jej się w głowie przez wiele lat...

Fascynuje mnie czytanie o toksycznych relacjach, chociaż zauważam, że z biegiem historii często przestaję rozumieć postępowanie bohaterów. I tutaj, tak jak w pierwszej połowie czułam wszystko jak na własnej skórze – te nielogiczne emocje i siłowanie się z własnymi myślami i niewypowiedzianym słowami były mi bardzo bliskie. Ale im lepiej poznawałam wybranka bohaterki, tak zwanego "Jego" z wielkiej litery (czyli typ z imieniem zakazanym),obserwowałam, jak ją traktował, jak się zachowywał, co sobą przedstawiał, rozmijałam się z nią i z jej... (trzeba to tak nazwać) obsesją. Było mi przykro, że tyle przeprasza, że czuje się winna, chociaż totalnie nie powinna. Dziewczyno, jesteś ponad to! You can do better, serio!

Kocham też flashbacki. A to, jak wplecione zostały w fabułę tej powieści zasługuje na wielkie uznanie. Świetny pomysł, niesamowicie filmowy i plastyczny. Zobaczycie sami 🤭

Bianca pisze pięknie, bardzo emocjonalnie, obrazowo. Widziałam wszystko jak na dłoni, jak w filmie. Jednak przyznam, że przeszkadzały mi czasem zbyt rozbudowane porównania, a ostatnia część książki niestety trochę mnie wymęczyła.

Pomimo tych kilku minusów, lekturę przyjemnie wspominam i czekam na kolejną książkę autorki. Mocno kibicuję! 🙌

Mili Państwo. Niniejsza książka w końcu doczekała się, żebym po nią sięgnęła. I niemal od pierwszych stron czułam, jak zapadam się głębiej i głębiej. W historię, w styl i język autorki, w rozkminy i emocje głównej bohaterki (czyli dwie rzeczy, które kocham w literaturze)... No dosłownie, słuchajcie, NIE MOGŁAM SIĘ ODKLEIĆ.

Czytałam przy robieniu obiadów, między kolejnymi...

🌼,,Poza mną" to historia o pewnej terapeutce, która w przeszłości przeżyła ogromny zawód miłosny. Po upływie kilkunastu lata, innych związkach i czasie przepełnionym swoistą pustką w sercu i umyśle jej dawna miłość staje w drzwiach i chce naprawić dawne błędy. Czy możliwe jest uniknięcie wzajemnego wyniszczania się? Dlaczego młody chłopak, który pojawił się w gabinecie terapeutki zburzy schematy, które wypracowała i sprawi, że powróci do dawno zapomnianych wspomień?

🌼Myślę, myślę i cały czas myślę o tej książce. Sądzę, że ta plątanina myśli i sprzecznych wniosków będzie towarzyszyła mi jeszcze bardzo długo. Przede wszystkim ,,Poza mną" to historia niejednoznaczna. Obserwujemy zachowania i przemyślenia bohaterki, które nie zawsze są wygodne. Osoba, która zawodowo pomaga innym w różnych kryzysach sama wręcz domaga się pomocy. Wysłuchuje problemy innych, stara się im pomóc, ale nie potrafi określić tego, co tak naprawdę jest jej potrzebne w życiu. Jest głęboko zraniona a spotkanie z dawną miłością powoduje otwarcie się ran.
Relacja, którą bohaterka miała z dawnym partnerem jest toksyczna. Ta książka z pewną surowością pokazuje wszystkie oblicza tego niszczącego uczucia. ,,Poza mna" udowadnia, że jedna decyzja może przełożyć się na całe życie.

🌼W książce zastosowano ciekawy zabieg. Główna bohaterka toczy dyskusje z młodszą wersją siebie. Rozmawiają o powoli rodzącym się uczuciu, przechodzą przed drobne sprzeczki, analizują przyczyny i skutki zdarzeń. Jeszcze nie spotkałam czego takiego w literaturze, ale widzę jak bardzo wzbogaciło to tę historię.

🌼,,Poza mną'' to gorzka historia o wymagających wyborach. Powoduje mętlik w głowie. Myślę, że ciężko ją jednoznacznie określić. Jest wymagającym zbiorem przemyśleń i wniosków. Doceniam to, co zostało w niej ukazane. To z pewnością nie jest w stu procentach ,,moja" książka, ale polecam Wam się z nią zapoznać. Jestem pewna, że ,,Poza mną" okaże się dla Was ciekawym i niepowtarzalnym doświadczeniem.

🌼,,Poza mną" to historia o pewnej terapeutce, która w przeszłości przeżyła ogromny zawód miłosny. Po upływie kilkunastu lata, innych związkach i czasie przepełnionym swoistą pustką w sercu i umyśle jej dawna miłość staje w drzwiach i chce naprawić dawne błędy. Czy możliwe jest uniknięcie wzajemnego wyniszczania się? Dlaczego młody chłopak, który pojawił się w gabinecie...

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Czytało się dobrze, ale biorąc pod uwagę zawód wykonywany przez główną bohaterkę, trudno zrozumieć dlaczego nie wykorzystała posiadanych umiejętności by poradzić sobie z dręczącą ją przeszłością. Bohaterka w starciu ze swoimi „demonami” ignoruje całą swoją wiedzę i dostępne narzędzia, co jest całkowicie niezrozumiałe. Zamiast sobie pomóc, brnie w objęcia toksycznej miłości, ponieważ nie potrafi z niej zrezygnować. I mimo, że w książce kilka razy pada stwierdzenie, że jest teraz starsza, to nadal, jeśli chodzi o licealną miłość, zachowuje się jak nieświadoma nastolatka.

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Czytało się dobrze, ale biorąc pod uwagę zawód wykonywany przez główną bohaterkę, trudno zrozumieć dlaczego nie wykorzystała posiadanych umiejętności by poradzić sobie z dręczącą ją przeszłością. Bohaterka w starciu ze swoimi „demonami” ignoruje całą swoją wiedzę i dostępne narzędzia, co jest całkowicie niezrozumiałe....

Witam. Właśnie skończyłam debiutancka książkę Bianci Okonskiej. Bardzo podoba mi się ta książka i poruszany w niej temat. Gdy się nad tym zastanowić to chyba czasami tak jest. Człowiek sam nie jest wstanie określić ani przewidzieć kiedy trafi cie "milosc", czy to będzie ulotne jak wiosenny wietrzyk, czy może wielka bomba która niewiedziec dlaczego wybucha z potężną siła w naszej głowie i sercu, że nie jesteśmy wstanie myśleć racjonalnie ani się zachowywać. Wszelkie zdrowe rozumowanie odchodzi w nie pamięć, jesteśmy wstanie zatracić się w tym doznaniu, w tym szczęściu. Ale czy ono naprawdę jest prawdziwe, czy ono naprawdę jest szczere? Sami będziemy musieli sobie odpowiedzieć na to pytanie. Super książka, czytając ją patrzyłam jakby w lustro. Polecam każdemu.

Witam. Właśnie skończyłam debiutancka książkę Bianci Okonskiej. Bardzo podoba mi się ta książka i poruszany w niej temat. Gdy się nad tym zastanowić to chyba czasami tak jest. Człowiek sam nie jest wstanie określić ani przewidzieć kiedy trafi cie "milosc", czy to będzie ulotne jak wiosenny wietrzyk, czy może wielka bomba która niewiedziec dlaczego wybucha z potężną siła w...

Książka o miłości z przeszłości. Na którą się czeka, że może kiedyś wróci. Z powodu której żyje się wciąż jak we mgle, we wspomnieniach. Z powodu której ciężko jest żyć tu i teraz. Z powodu której ciężko ułożyć sobie życie na nowo.

Książka o miłości z przeszłości. Na którą się czeka, że może kiedyś wróci. Z powodu której żyje się wciąż jak we mgle, we wspomnieniach. Z powodu której ciężko jest żyć tu i teraz. Z powodu której ciężko ułożyć sobie życie na nowo.

Zachęcona opisem, że jest to studium przypadku toksycznego związku spodziewalam się czegoś odkrywczego. Tym bardziej że bohaterką jest terapeutka. Swoją drogą hmm autorka też. Rozczarowałam się już na początku i rok zajęło mi skończenie tej książki bo jak to tak nie dokończyć skoro zaczęłam, może jeszcze nadzieja na ciekawe zakończenie. Niestety nie jest ciekawe i zakończyłam czytać z niesmakiem. Smutna bohaterka okej.. Werter też był smutny. Pytanie za sto punktów ile razy mdleje bohaterka tej książki? To mogło być 10stronnicowe opowiadanie ale po dodaniu wielu zbędnych opisów (tak jak to już przetoczone w komentarzach, o zlaniu się z DNA miasta bo zaryło się w asfalt) stało się zdecydowanie za długą przygodą. Choć tam nie ma przygody, są tylko emocje, podane w złej formie. Skoro autorka tego nie zrobiła to powiedzmy to głośno: toksyczne związki są złe.
Co mogłoby uratować moją opinię o tej książce to to, że może po jej przeczytaniu, jeśli jest się w toksycznym związku to nagle chce się z niego odejść bo nie chce się być tak głupim jak główna bohaterka. Może tutaj jest ukryty cel. Oby

Zachęcona opisem, że jest to studium przypadku toksycznego związku spodziewalam się czegoś odkrywczego. Tym bardziej że bohaterką jest terapeutka. Swoją drogą hmm autorka też. Rozczarowałam się już na początku i rok zajęło mi skończenie tej książki bo jak to tak nie dokończyć skoro zaczęłam, może jeszcze nadzieja na ciekawe zakończenie. Niestety nie jest ciekawe i...

Męcząca książka. Bardzo martwi mnie to romantyzowanie toksycznego, przemocowego związku.

Męcząca książka. Bardzo martwi mnie to romantyzowanie toksycznego, przemocowego związku.

Ktoś napisał trafnie, że to książka, którą się kocha lub odkłada w kąt… niestety mam w sobie pewny system masochistyczny który każe mi dokończyć książkę nawet gdyby bardzo mi się nie podobała - więc powinnam rzucić ją w kąt a powiem tylko, że mnie strasznie wymęczyła 🙈

Ktoś napisał trafnie, że to książka, którą się kocha lub odkłada w kąt… niestety mam w sobie pewny system masochistyczny który każe mi dokończyć książkę nawet gdyby bardzo mi się nie podobała - więc powinnam rzucić ją w kąt a powiem tylko, że mnie strasznie wymęczyła 🙈