Dune

krótko: najlepsza książka fantasy jaką czytałem

krótko: najlepsza książka fantasy jaką czytałem

Pokaż mimo to

Po książkę sięgnąłem pod wpływem bardzo pozytywnych opinii na jej temat. Muszę docenić Herberta za stworzenie bardzo ciekawego (i oryginalnego świata) i niektóre postacie. Niemniej jednak pozycja ta mnie nie urzekła. Fabuła była po prostu dobra. Momentami książkę wręcz chłonąłem, ale zdecydowanie częściej męczyłem się czytając kolejne strony. Zaznaczę, że literatura science fiction nie należy do moich ulubionych, więc potrafię zrozumieć, że według jej fanów Diuna zasługuje na miano kultowej, a wręcz wybitnej powieści.

Po książkę sięgnąłem pod wpływem bardzo pozytywnych opinii na jej temat. Muszę docenić Herberta za stworzenie bardzo ciekawego (i oryginalnego świata) i niektóre postacie. Niemniej jednak pozycja ta mnie nie urzekła. Fabuła była po prostu dobra. Momentami książkę wręcz chłonąłem, ale zdecydowanie częściej męczyłem się czytając kolejne strony. Zaznaczę, że literatura...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Momenty arcydzieła przeplatane dawką środka usypiającego.

Momenty arcydzieła przeplatane dawką środka usypiającego.

Pokaż mimo to

Moja ocena świadczy o tym. że przeczytałem bardzo dobrą książkę. Nie jest to jednak pozycja pozbawiona wad i myślę, że aż tak wysoka ocena świadczy bardziej o tym, że jest uznawana za klasyk niż z faktycznej jakości.

Bezapelacyjnie nie można odebrać autorowi umiejętności budowania świata, prowadzenia sprawnej narracji oraz tej nieuchwytnej iskry wywoływania w czytelniku poczucia obcowania z literaturą wysokiej klasy. Zdecydowanie jednak nie uważam, aby wnikliwie i dogłębnie nakreślone zostały motywy, charakter czy cechy najważniejszych postaci w powieści. Brakuje tutaj takiego poczucia immersji, na wszystkich praktycznie bohaterów patrzymy z boku, mimo że przecież autor zagląda do ich myśli i wyjaśnia nam wprost co nimi kieruje w danej chwili. Niestety moim zdaniem jest to jedynie wybieg, mający zamaskować fakt, że ciężko umotywować niektóre decyzje i przywiązać się do bohaterów, a może i sam pisarz nie miał pomysłu jak ten temat ugryźć. Sama przemiana bohatera również jest nakreślona bardzo płytko, właściwie nie bierzemy udziału w tym procesie - zostajemy postawieni przed faktem dokonanym, że ktoś się "zmienił". Po co i dlaczego, to już często jest zagadką.

Gdyby Frank Herbert bardziej skupił się na postaciach, moja ocena na pewno byłaby wyższa. Książkę warto przeczytać, ale na miarę arcydzieła w moich oczach nie zasługuje. Jest to po prostu solidna pozycja, którą cieszę się, że nadrobiłem.

Moja ocena świadczy o tym. że przeczytałem bardzo dobrą książkę. Nie jest to jednak pozycja pozbawiona wad i myślę, że aż tak wysoka ocena świadczy bardziej o tym, że jest uznawana za klasyk niż z faktycznej jakości.

Bezapelacyjnie nie można odebrać autorowi umiejętności budowania świata, prowadzenia sprawnej narracji oraz tej nieuchwytnej iskry wywoływania w czytelniku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niestety mnie ta pozycja nie urzekła. Nie wiem czemu bo jest to ikona powieści S-F.
Szkoda, oczekiwałem czegoś bardziej porywającego a dostałem nadmiernie rozwleczoną powieść. Może nie ten czas, nie to miejsce.

Niestety mnie ta pozycja nie urzekła. Nie wiem czemu bo jest to ikona powieści S-F.
Szkoda, oczekiwałem czegoś bardziej porywającego a dostałem nadmiernie rozwleczoną powieść. Może nie ten czas, nie to miejsce.

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa i wciągająca. Z pomysłem. Trudno się od niej oderwać.

Bardzo ciekawa i wciągająca. Z pomysłem. Trudno się od niej oderwać.

Pokaż mimo to

Po latach ociągania się przeczytałem. I muszę przyznać, że to bardzo dobra powieść, pod każdym względem - sposób opowiadania historii, budowania świata, atmosfera. Jest to najlepsza space opera jaką czytałem, na pewno nie posunął bym się do oceny, że to najlepsza powieść sci-fi - bo nią po prostu nie jest. Podobnie jak Gwiezdne Wojny, Diuna to fantasy w sztafażu science fiction i naprawdę mało jest tam science a dużo więcej fiction, religii, ekologii i mistycyzmu. Herbert nie jest zainteresowany przyszłością człowieka, bardziej skupia się na fantazjowaniu o przyszłości religii. Czyta się to bardzo dobrze, język jest specyficzny i trudno go pomylić z czymkolwiek innym - wewnętrzne monologi bohaterów, wstępy do rozdziałów oprawione fikcyjnymi cytatami, przesunięcie chronologiczne wydarzeń, w wyniku czego ma się wrażenie poznawania relacji z dawno minionych wieków. Składa się to na wybitną, pełną niuansów i nieoczekiwanie współczesną całość.

Po latach ociągania się przeczytałem. I muszę przyznać, że to bardzo dobra powieść, pod każdym względem - sposób opowiadania historii, budowania świata, atmosfera. Jest to najlepsza space opera jaką czytałem, na pewno nie posunął bym się do oceny, że to najlepsza powieść sci-fi - bo nią po prostu nie jest. Podobnie jak Gwiezdne Wojny, Diuna to fantasy w sztafażu science...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fenomenalna kreacja świata. Czapki z głów.

Fenomenalna kreacja świata. Czapki z głów.

Pokaż mimo to

w dechę

w dechę

Pokaż mimo to

Długo się przymierzałam do tej serii, uznałam jednak iż nie ma co przeciągać nieuniknionego . Z początku byłam lekko wystraszona bo sporo jest wyrażeń których nie znałam i obawiałam się że to mnie zniechęci. Nic bardziej mylnego. Od tej serii nic mnie już chyba nie zniechęci. Jest tu to co cenię w literaturze tego gatunku: odrobina magii, walka o wolność i niezależność nie tylko całego narodu ale i pojedynczych jednostek . Jestem zauroczona tym jak autor wykreował postacie. Nie irytują mnie słowołamacze to swoisty smaczek tej serii. Czytając często miałam odczucie jakby Déjà vu . Czułam jakbym znała już tych bohaterów i kolejne ich przygody lub historie z nimi związane. Z wielką przyjemnością zaczynam czytać kolejną część sagi. Dla miłośników gatunku to swoisty klasyk dopiero czytając plułam sobie w brodę dlaczego tak późno dojrzałam do czytania tejże pozycji. Polecam!

Długo się przymierzałam do tej serii, uznałam jednak iż nie ma co przeciągać nieuniknionego . Z początku byłam lekko wystraszona bo sporo jest wyrażeń których nie znałam i obawiałam się że to mnie zniechęci. Nic bardziej mylnego. Od tej serii nic mnie już chyba nie zniechęci. Jest tu to co cenię w literaturze tego gatunku: odrobina magii, walka o wolność i niezależność nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to