Są historie do których można wracać beż końca. I to jest jedną z nich. Piękna opowieść z morałem. Jedna z moich ulubionych.

Są historie do których można wracać beż końca. I to jest jedną z nich. Piękna opowieść z morałem. Jedna z moich ulubionych.

Kiedy Netherfield Park zostaje wydzierżawiony przez młodego, ogromnie bogatego człowieka z północnej Anglii, wzbudza to powszechne zainteresowanie. Wiadomość ta dociera również do rodzinny państwa Bennet, której celem jest wydanie córek za mąż. Przybycie młodego, majętnego kawalera może być dla jednej z ich pięciu córek świetną partią. Nadzieję w sercu Pani Bennet krzepi wiadomość o pojawieniu się pana Bingleya na najbliższym ansamble w dużym towarzystwie. Jednym z nich jest jego najlepszy przyjaciel, Pan Darcy, wspaniały, wysoki mężczyzna o pięknej, szlachetnej postawie. Stanowi on całkowite przeciwieństwo i kontrast dla sympatycznego i miłego pana Bingleya. Był bowiem najdumniejszym, wyniosłym, zarozumiałym i najbardziej antypatycznym mężczyzną na świecie, którego zaciętą przeciwniczką stała się pani Bennet. Szczere zaintetesowanie wzbudza w nim jedna z sióstr, na której robi wrażenie zgoła inne od zamierzonego.

Pan Darcy poddaje się urokowi drugiej z sióstr Elżbiety. Niestety ich pierwsze spotkanie nie wypada najlepiej i dziewczyna zamiast podziwu czuje do niego niechęć i lekki żal. Pan Darcy jeśli chce potrafi się przypodobać i jeśli jest to według niego warte zachodu umie być dobrym rozmówcą. Nigdy nie przestaje być dumny, ale pomiędzy bogatymi jest prawy, wyrozumiały, rozsądny, rzetelny, miły, jest człowiekiem honoru co można przypisać jego fortunie i pozycji. Pierwsze wrażenie jakie mężczyzna robi na Elżbieciw długo utrzymuje ją w przekonaniu co do jego charakteru. On jest zbyt dumna, ona zbyt uprzedzona, dlatego więc podejmowane przez nich decyzje osiągną pewne konsekwencje dla wszystkich. Bohaterom nie brakuje wad a niedopowiedzenia, uprzedzenia i duma komplikują im życie. Równolegle rozwija się uczucie Jane i Bingleya.

Musze przyznać, że po tylu latach czytania książek dopiero teraz zabrałam się za klasykę tego gatunku, powieść, którą już dawno powinnam przeczytać ale zawsze było jakieś "coś". Tym razem nie chciałam długo czekać i postanowiłam odkryć w czym tkwi fenomen tej książki. "Duma i uprzedzenie" to opowieść o codziennym życiu angielskiego ziemiaństwa na przełomie XVIII i XIX wieku. Siła tej historii to znakomici bohaterowie, niezwykle trafne spostrzeżenia i obserwacje ludzkiej natury, humor, ironia i co najważniejsze miłość. "Duma i uprzedzenie" to najsłynniejsza książka autorki, co wcale mnie nie dziwi.

Książka znajduje się na wielu listach książek wszech czasów stąd moje zainteresowanie tą pozycją. Ta historia dobitnie pokazuje, że nie zawsze majętny człowiek jest człowiekiem szczęśliwym. To książka, która uczy, otwiera oczy na pewne życiowe aspekty, zmuszając czytelnika do przemyślenia własnego życiowego położenia i zastanowienia się nad tym, co tak naprawdę w życiu jest ważne. Tę powieść czyta się jednym tchem, a morały z niej płynące pozwalają się na chwilę zatrzymać, aby inaczej spojrzeć na świat i otaczających nas ludzi. Widać, że pisarka włożyła całe swoje serce w tę powieść, gdyż każdy najmniejszy szczegół jest opisany z olbrzymią dokładnością, ale przy tym zachowuje naturalność. Piękna, bardzo pouczająca opowieść. Stanowi ucztę zarówno dla ducha, jak i zmysłów, bo autorka zadbała o to, by obok przesłania nie zabrakło czytelnikowi intelektualnej zabawy - wystarczy zagłębić się w tekst i poddać magii.

Jane Austen po mistrzowsku wprowadza nas w stan umysłu swoich bohaterów. Poznajemy ich udręki, smutki lub małe radości, by na koniec dostrzec to, co tak skrupulatnie badała. Oj, co to za wybitne dzieło, od którego nie mogłam się oderwać. Również wybitny jest styl, jakim posługuje się ta genialna pisarka. Jane Austen szczegółowo opisuje stany emocjonalne bohaterów. Każdy z nich jest targany własnymi pragnieniami i dążeniami. Trudno zaprzeczyć, że jest to niezwykle piękna i wzruszająca opowieść. Autorka pisze językiem oszczędnym i może przez to bardziej przystępnym dla współczesnego czytelnika. Powieść zachwyciła mnie swym realizmem i piękną historią. 

Kiedy Netherfield Park zostaje wydzierżawiony przez młodego, ogromnie bogatego człowieka z północnej Anglii, wzbudza to powszechne zainteresowanie. Wiadomość ta dociera również do rodzinny państwa Bennet, której celem jest wydanie córek za mąż. Przybycie młodego, majętnego kawalera może być dla jednej z ich pięciu córek świetną partią. Nadzieję w sercu Pani Bennet krzepi...

Do tej pory znałam tę historię tylko z ekranizacji. Od dawna chciałam ją przeczytać, ale wiecie jak jest.. książek dużo, czasu mało..

W końcu nastąpił ten moment, sięgnęłam po „Dumę i uprzedzenie”, i wiecie co? Ta część mojej duszy, w której skrywa się niepoprawna romantyczka była oczarowana podczas czytania.

Zamknęłam oczy i przeniosłam się o prawie 200 lat wstecz, by lepiej przyjrzeć się opowieść, w której uprzedzona Elżbieta i dumny w jej oczach Darcy odgrywają spektakl nieporozumień. Mówi się, że pierwsze wrażenie jest ważne, lecz niestety często bywa złudne..
Jane Austen sportretowała szeroki wachlarz charakterów, intrygujących wątków oraz niezwykły obraz ówczesnej epoki, w której rola kobiet z wyższych sfer była jasno określona. Uwielbiam ten klimat i zawsze rozpływam się chłonąc takie historie.

Piękny ponadczasowy romans, który naprawdę warto przeczytać.

Do tej pory znałam tę historię tylko z ekranizacji. Od dawna chciałam ją przeczytać, ale wiecie jak jest.. książek dużo, czasu mało..

W końcu nastąpił ten moment, sięgnęłam po „Dumę i uprzedzenie”, i wiecie co? Ta część mojej duszy, w której skrywa się niepoprawna romantyczka była oczarowana podczas czytania.

Zamknęłam oczy i przeniosłam się o prawie 200 lat wstecz,...

Po prostu uwielbiam!!!

Po prostu uwielbiam!!!

Pierwsze co przychodzi mi na myśl, jeśli chodzi o „Dumę i Uprzedzenie” to poprawność. Styl, bohaterzy, wydarzenia są poprawne. To wcale nie oznacza, że książka jest przeciętna. Autorka przenosi czytelników do dziewiętnastowiecznej Anglii, możemy poznać zwyczaje i tradycje rodzin głównych postaci i role jakie odgrywały ówczesne kobiety. Austin udowadnia jak mylnie możemy ocenić drugiego człowieka. Jest to klasyka, która nie umiera i jej przesłanie będzie aktualne już zawsze.

Pierwsze co przychodzi mi na myśl, jeśli chodzi o „Dumę i Uprzedzenie” to poprawność. Styl, bohaterzy, wydarzenia są poprawne. To wcale nie oznacza, że książka jest przeciętna. Autorka przenosi czytelników do dziewiętnastowiecznej Anglii, możemy poznać zwyczaje i tradycje rodzin głównych postaci i role jakie odgrywały ówczesne kobiety. Austin udowadnia jak mylnie możemy...

Przeczytałam „Dumę i uprzedzenie” drugi raz, wcześniej byłam jeszcze naiwną ucznenicą gimanjuzm, która niewiele pojmowała z wypowiedzi bohaterów. Teraz już w zupełności mogę uznać, że powieść mimo prostoty fabularnej jest arcywybitna. Jeśli są tu jakieś osoby, które oczekują od tej książki niesamowitych zwrotów akcji, to się ich nie doczekają – w końcu, jak to przystało na prostą prowincję z dziewiętnastego stulecia, życie ówczesnej damy ograniczało się wyłącznie do obiadów z sąsiadami, balów oraz... wzdychania do oficerów z miasteczka.

Bohaterowie niejednokrotnie mnie bawili, Austen czasami wyolbżymiała ich zachowania, ale dzięki temu powstała nam zacna satyra społeczna tamtych czasów. Pani Bennet wygrywa tutaj wszystko. Dzięki temu, jak Austen pisała, książka nie nudziła, a wręcz ciekawiła - mimo znajomości najważniejszych wydarzeń z fabuły z wcześniejszego odczytu i filmu, wiele szczegółów mnie zaskoczyło lub okazały się dla mnie bardziej zrozumiałe. Miło zobaczyć, jak w tamtych czasach rozmawiali ze sobą ludzie – rozmowa była wówczas wizytówką człowieka i nikt nie chciał zrobić z siebie głupca (no, chyba że było się taką panią Bennet...) Cóż mogę powiedzieć na zakończenie? Pan Darcy jest kwintesencją wszystkiego, co tylko może mi się podobać w mężczyznach.

Przeczytałam „Dumę i uprzedzenie” drugi raz, wcześniej byłam jeszcze naiwną ucznenicą gimanjuzm, która niewiele pojmowała z wypowiedzi bohaterów. Teraz już w zupełności mogę uznać, że powieść mimo prostoty fabularnej jest arcywybitna. Jeśli są tu jakieś osoby, które oczekują od tej książki niesamowitych zwrotów akcji, to się ich nie doczekają – w końcu, jak to przystało na...

Po klasykę sięgam rzadko, a moja przygoda z Jane Austen zaczęła się od tej pozycji i wydaje mi się, że wybrałam świetnie. Historia jest dość przewidywalna, jednak nie odebrało mi to radości z czytania.
Jest to typowy romans osadzony w dziewiętnastowiecznej Anglii, więc będzie bardzo duże grono osób, którym ta pozycja nie przypadnie do gustu. Ja jednak jestem fanką, absolutnie uwielbiam takie klimaty i zachęciło mnie to do dalszego sięgania po książki Jane Austen.

Po klasykę sięgam rzadko, a moja przygoda z Jane Austen zaczęła się od tej pozycji i wydaje mi się, że wybrałam świetnie. Historia jest dość przewidywalna, jednak nie odebrało mi to radości z czytania.
Jest to typowy romans osadzony w dziewiętnastowiecznej Anglii, więc będzie bardzo duże grono osób, którym ta pozycja nie przypadnie do gustu. Ja jednak jestem fanką,...

Uśmiałam się serdecznie! Bardzo podobało mi się też wnikliwe przedstawienie postaci i przemiany, jaką przeszli główni bohaterowie. Wszystkie wątki są doskonale ze sobą splecione. Zachęciła mnie, żeby sięgnąć po więcej Jane Austin.

Uśmiałam się serdecznie! Bardzo podobało mi się też wnikliwe przedstawienie postaci i przemiany, jaką przeszli główni bohaterowie. Wszystkie wątki są doskonale ze sobą splecione. Zachęciła mnie, żeby sięgnąć po więcej Jane Austin.

Sięgam po klasykę i rozwijam gusta literackie dopiero gdy jest dorosła. Czas zmienia nas i nasze gusta.

Więcej Jane Austin.

Sięgam po klasykę i rozwijam gusta literackie dopiero gdy jest dorosła. Czas zmienia nas i nasze gusta.

Więcej Jane Austin.

Uwielbiam!

Uwielbiam!