Dużo bardziej podobała mi się książka o Evelyn Hugo. Ta była raczej przeciętna. Szybko i przyjemnie się czytało, ale to nie było coś wow.

Dużo bardziej podobała mi się książka o Evelyn Hugo. Ta była raczej przeciętna. Szybko i przyjemnie się czytało, ale to nie było coś wow.

Bookstagram: Entropia_Kontrolowana

Taylor Jenkins Reid, królowa wrzucania nas w „wymyślone jak prawdziwe historie” zrobiła to ponownie! To znaczy, z mojej perspektywy ponownie. To druga książka (po historii Evelyn Hugo),po którą zdecydowałam się sięgnąć. I znów się nie zawiodłam. Evelyn miała wycinki brukowców, Daisy ma opinie krytyków. I fantastycznie! Bo zostajemy w konwencji, ale ją urozmaicamy.

Tym razem wychodzimy jeszcze szerszy obraz sytuacji. Zamiast dwutorowej (względem czasu akcji narracji),pojawiają się perspektywy postaci uwikłanych w wydarzenia. Dynamika historii z perspektywy dwóch głównych bohaterów (w tym tytułowej Daisy) jest świetna, wciągająca! Niestety, reszta pozostaje lekko w tyle. Szczerze przyznam, że trochę się gubiłam wśród imion i perspektyw na samym początku.

Ostatecznie stwierdzam, że mnogość perspektyw nadała całości historii dobry klimat. Tym razem to zagranie się sprawdziło, a fakt, że obserwujemy te same sytuacje (koncerty, trasy) i otrzymujemy ich różne interpretacje, nadaje dodatkowego waloru.
To Wszystko jest jak cofnięcie się o kilka kroków od znanej nam rzeczywistości (singli, płyt, okładek, wywiadów, nagród),do tajemniczej krainy motywacji do pisania tekstów i emocji podczas ich tworzenia. I dociera do nas ile tak właściwie nigdy do ciebie nie dociera…

Kiedy zaczynałam z książką, zastanawiałam się, czy nie wolałabym przeczytać biografii faktycznie istniejącego w historii zespołu (wiele z nich, myślę, mogłoby mnie zainteresować). Ostatecznie sięgnęłam jednak po historię The Six – sztucznego tworu powstałego w głowie autorki. I bardzo dobrze. Nieprawdziwe, być może uproszczone i „kontrolowane” warunki dla laika niezwiązanego ze środowiskiem muzycznym (takiego jak ja),to brak narażenia na tryby chaosu prawdziwej rzeczywistości, które mogłyby okazać się niezrozumiałe.
W tym przypadku autorka trzymała wszystko w ryzach, pozwalając poznać klarowna wersję historii. Bez zniekształceń, na którą podatna jest ludzka pamięć i niedopowiedzianych lub pominiętych niewygodnych fragmentów. Wszystko w mocy autorki.

Końcówka… Cóż, nie jest zła. Nie jest tak dobra jak u Evelyn, ale niech was to nie zniechęci!

Bookstagram: Entropia_Kontrolowana

Taylor Jenkins Reid, królowa wrzucania nas w „wymyślone jak prawdziwe historie” zrobiła to ponownie! To znaczy, z mojej perspektywy ponownie. To druga książka (po historii Evelyn Hugo),po którą zdecydowałam się sięgnąć. I znów się nie zawiodłam. Evelyn miała wycinki brukowców, Daisy ma opinie krytyków. I fantastycznie! Bo zostajemy w...

Opowieść tak dobra i prawdziwa w zdarzenia, bohaterów i uczucia, że aż szukałam informacji o zespole :)

Opowieść tak dobra i prawdziwa w zdarzenia, bohaterów i uczucia, że aż szukałam informacji o zespole :)

Mam wrażenie, że o ile na początku mojej przygody z TJR byłam zafascynowana, tak dość szybko się zmęczyłam, a jej książki stały się dla mnie jednak dość mocno do siebie podobne, oparte na podobnych schematach. Nie zmienia to faktu, że nadal są to książki porządnie napisane, z ciekawymi bohaterami i rozwiniętymi wątkami, i zdecydowanie błyszczą na tle wielu innych książek obyczajowych.
„Daisy Jones” to historia zespołu, opowiadana przez jego członków, po wielu latach. N4rkotyki, imprezy i alkohol, a także sława, pieniądze i sukces to elementy opowieści pewnie każdej rozpoznawalnej grupy muzycznej w latach 70. I nie tylko. Ale tutaj mamy jeszcze niezwykle interesujący wątek relacji między członkami „The Six” i legendarną Daisy Jones. Nieporozumienia, nieszczęśliwa miłość, a zarazem wielki talent – esencja tej książki.
Mój problem polega na tym, że nie mogłam znaleźć w tej książce bohatera, któremu jednoznacznie chciałabym kibicować, możliwe, że Camili najbliżej do takiej osoby, ale nie mogę powiedzieć, że uwielbiam jej postać.
Mam wrażenie, że ta książka nie zadziałała na moją wyobraźnię tak, jak powinna. Zamiast widzieć romantyczne występy na scenie, teksty piosenek i czuć emocje bohaterów, ja byłam zdenerwowana na ich działania i zniesmaczona ilością substancji, które w siebie wpuszczają.
Dobra książka, ale pozostaje jedynie fikcją, a ja nie potrafiłam sobie wyobrazić, że taki zespół istnieje naprawdę i naprawdę wczuć się w jego dzieje. Postacie pozostały słowami na kartkach papieru. I pomimo wysokiej oceny – moje rozczarowanie boli.

Mam wrażenie, że o ile na początku mojej przygody z TJR byłam zafascynowana, tak dość szybko się zmęczyłam, a jej książki stały się dla mnie jednak dość mocno do siebie podobne, oparte na podobnych schematach. Nie zmienia to faktu, że nadal są to książki porządnie napisane, z ciekawymi bohaterami i rozwiniętymi wątkami, i zdecydowanie błyszczą na tle wielu innych książek...

Spoko lektura, ale na jeden raz. Szczerze mówiąc jest to przypadek, gdzie serial jest lepszy od książki.

Spoko lektura, ale na jeden raz. Szczerze mówiąc jest to przypadek, gdzie serial jest lepszy od książki.

Trudno mi uwierzyć, że to fikcja! Świetnie się to czytało.

Trudno mi uwierzyć, że to fikcja! Świetnie się to czytało.

Świetny zabieg odpowiedzenia historii grupy osób tworzących zespół w formie wywiadów i retrospektywy ich przeżyć, przygód, kariery i niezwykłych uczuć, jakie ich wszystkich łączyły. Przeczytałam prawie na raz, piękna historia!

Świetny zabieg odpowiedzenia historii grupy osób tworzących zespół w formie wywiadów i retrospektywy ich przeżyć, przygód, kariery i niezwykłych uczuć, jakie ich wszystkich łączyły. Przeczytałam prawie na raz, piękna historia!

Chyba najlepsza książka jaką przeczytałem w tym roku, bardzo dobrze oddająca klimat dokumentu, w którym wypowiadają się różni bohaterowie krok po kroku tworząc bardzo ciekawą historię. Oczywiście momentami ich wypowiedzi nieco się różnią, ale to jak najbardziej zrozumiałe zarówno z powodu czasu jak i momentami próby przedstawienia siebie w nieco lepszym świetle.
Bohaterowie bardzo wyraziści, ale niejednoznaczni podejmujący zarówno dobre jak i złe decyzje, ale na pewno tacy którym można kibicować i bardzo czekać na ich dalsze losy.
Język dosyć prosty, dużo pojedynczych wypowiedzi czy szybkich dialogów, a bardzo mało zbędnych opisów dzięki czemu czytało się bardzo szybko.
Ogólnie znakomita historia zarówno w kwestii fabuły jak i sposobu napisania.

Chyba najlepsza książka jaką przeczytałem w tym roku, bardzo dobrze oddająca klimat dokumentu, w którym wypowiadają się różni bohaterowie krok po kroku tworząc bardzo ciekawą historię. Oczywiście momentami ich wypowiedzi nieco się różnią, ale to jak najbardziej zrozumiałe zarówno z powodu czasu jak i momentami próby przedstawienia siebie w nieco lepszym świetle.
Bohaterowie...

Bardzo ciekawie napisana książka! Wciągająca historia z wielowymiarowymi bohaterami!

Bardzo ciekawie napisana książka! Wciągająca historia z wielowymiarowymi bohaterami!

Drugie moje spotkanie z @tjenkinsreid .
Siedmiu mężów Evelyn Hugo skradło totalnie moje serce.
Co do Daisy Jones and The Six nie jest to tak oczywiste.
Ale zacznijmy od początku.
Zaskoczyła mnie bardzo forma tej książki. Jest napisana w formie wywiadu, reportażu, a musicie wiedzieć że ja nie znoszę czytać wywiadów, biografii czy ogólnie książek opartych na faktach.
Tu przez formę jaką została napisana, aż chciał się sięgać co jakiś czas do internetu żeby odsłuchać piosenkę czy obejrzeć kawałek koncertu, o którym akurat się czytało.
Książkę jest niesamowicie wiarygodna.
Czy ta forma jest jej minusem?
O dziwo, dla mnie, nie. Dzięki sposobowi pisania brak jest praktycznie opisów miejsc i szczegółów które odciągając nas od bohaterów. Tu, to oni są na pierwszym planie.
Możemy ich poznać, polubić, bądź nie i skupić się tylko na nich.
Idealnie autorce udało się pokazać jak ta sama sytuacja, czy wydarzenie różnie potrafi wpłynąć na różne osoby, na ich życie i postrzeganie świata.
Autorka stworzyła cudowne postacie, wiarygodne, głębokie i mądre.
Świetnie oddała też klimat lat 70 z jego wszystkimi odcieniami.
Czytelnik mimowolnie staje się fanem zespołu, zakochuje się w Billym i kibicuje Daisy i szczerze podziwia Camillę.
Po chwili zastanowienia muszę oddać @tjenkinsreid że potrafi stworzyć dzieło od którego nie można się oderwać. Krok po kroku zaprasza cię do swojego świata, aż w końcu nie zauważasz momentu kiedy siedzisz w nim po uszy i nic innego się nie liczy.

Drugie moje spotkanie z @tjenkinsreid .
Siedmiu mężów Evelyn Hugo skradło totalnie moje serce.
Co do Daisy Jones and The Six nie jest to tak oczywiste.
Ale zacznijmy od początku.
Zaskoczyła mnie bardzo forma tej książki. Jest napisana w formie wywiadu, reportażu, a musicie wiedzieć że ja nie znoszę czytać wywiadów, biografii czy ogólnie książek opartych na faktach.
Tu przez...