Pościg za seryjnym mordercą, wreszcie bez metafizyki. Satysfakcjonujący kryminał.

Pościg za seryjnym mordercą, wreszcie bez metafizyki. Satysfakcjonujący kryminał.

W zasadzie można rzec iż Siódma ofiara to kryminał mało kryminalny. To traktat psychologiczny i filozoficzny z dokładnie opisanymi portretami psychologicznymi bohaterów. Jest też poruszona sprawa kwestii eutanazji czy też opieki na pozbawionymi środków do życia (kloszardami) czy osobami samotnymi. Dlatego powieść czyta się powoli i nie jest to lektura lekka. Sporo miejsca zajmują w niej wewnętrzne dialogi bohaterów. Nie mniej musze przyznać iż powieść mnie wciągnęła i do ostatnich stron trudno mi było domyśleć się motywów postepowania zabójcy. Nie mniej jeżeli ktoś szuka czegoś co się czyta szybko łatwo i przyjemnie to Siódma ofiara nie będzie dobrym wyborem.

W zasadzie można rzec iż Siódma ofiara to kryminał mało kryminalny. To traktat psychologiczny i filozoficzny z dokładnie opisanymi portretami psychologicznymi bohaterów. Jest też poruszona sprawa kwestii eutanazji czy też opieki na pozbawionymi środków do życia (kloszardami) czy osobami samotnymi. Dlatego powieść czyta się powoli i nie jest to lektura lekka. Sporo miejsca...

Historia jako całość nieszczególnie mi się podobała. Dodatkowo nie lubię seryjnych morderców -wole kryminalne zagadki o zwyczajnych ludziach.
Ale wiele fragmentów, takich wewnętrznych opowieści, jest bardzo ciekawych -pokazują prawdziwych ludzi i ich emocje, wybory -czasem złe, czasem dziwne, na pewno warte przemyślenia.
W książce pojawiają się, chociaż bardzo delikatnie, koty -co tez jest ciekawym urozmaiceniem.

Historia jako całość nieszczególnie mi się podobała. Dodatkowo nie lubię seryjnych morderców -wole kryminalne zagadki o zwyczajnych ludziach.
Ale wiele fragmentów, takich wewnętrznych opowieści, jest bardzo ciekawych -pokazują prawdziwych ludzi i ich emocje, wybory -czasem złe, czasem dziwne, na pewno warte przemyślenia.
W książce pojawiają się, chociaż bardzo...

Uwielbiam Marinine i jej bohaterkę i oby seria trwała i trwała...

Uwielbiam Marinine i jej bohaterkę i oby seria trwała i trwała...

Bywały lepsze ksiązki MArininy. Ta przciętna, nie wciąga tak jak oczekiwałąm

Bywały lepsze ksiązki MArininy. Ta przciętna, nie wciąga tak jak oczekiwałąm

Rosja końcówki lat dziewięćdziesiątych i seryjny zabójca "Żartowniś". Oprócz żmudnego śledztwa poznajemy losy mordercy i jego rodziny, motywację, przemyślenia na temat śmierci i eutanazji. W tej książce Anastazja jakby najbardziej zagubiona, dochodzi jednak, jak zawsze, do sedna. Polecam.

Rosja końcówki lat dziewięćdziesiątych i seryjny zabójca "Żartowniś". Oprócz żmudnego śledztwa poznajemy losy mordercy i jego rodziny, motywację, przemyślenia na temat śmierci i eutanazji. W tej książce Anastazja jakby najbardziej zagubiona, dochodzi jednak, jak zawsze, do sedna. Polecam.

na początku ciekawa, ale potem już coraz nudniej
Lepsze są inne książki tej autorki. Na przykład
"Czarna lista"
"Obraz pośmiertny"
"Kolacja z zabójcą"

na początku ciekawa, ale potem już coraz nudniej
Lepsze są inne książki tej autorki. Na przykład
"Czarna lista"
"Obraz pośmiertny"
"Kolacja z zabójcą"

Słabiutko, oj, słabiutko. Zdarzenie, które wywołało stres dwóch doświadczonych oficerów milicji mało wiarygodne. Cud, że ktoś to potraktował poważnie. Powód, dla którego morderca zabijał niepotrzebnie został ubrany w teologiczne i niby-filozoficzne szatki. No i ukłony autorki w kierunku kościoła prawosławnego są żenujące. Czy ona musi się tam uwiarygadniać? W moim odczuciu - szkoda, że ta książka w ogóle wyszła. Czasami lepsze jest nic niż byle co.

Słabiutko, oj, słabiutko. Zdarzenie, które wywołało stres dwóch doświadczonych oficerów milicji mało wiarygodne. Cud, że ktoś to potraktował poważnie. Powód, dla którego morderca zabijał niepotrzebnie został ubrany w teologiczne i niby-filozoficzne szatki. No i ukłony autorki w kierunku kościoła prawosławnego są żenujące. Czy ona musi się tam uwiarygadniać? W moim odczuciu...

Historia „Siódmej ofiary” rozpoczyna się od programu telewizyjnego, w którym udział biorą dwie policjantki – Anastazja i Tatiana. Podczas pytań od publiczności zadawanych z centrum miasta dochodzi do dziwnej sytuacji – na jednym z transparentów pojawia się groźba śmierci skierowana w stronę którejś z policjantek. Szybka interwencja policji skutkuje złapaniem nastolatka, któremu jakaś zaniedbana kobieta zapłaciła za pokazanie tego hasła na wizji. Sprawczyni szybko się odnajduje – niestety jest już martwa. Kto zabił i czego chce od policjantek? Czy będzie zabijał dalej? Tak zaczyna się skomplikowana gra pomiędzy mordercą a policjantką, tym bardziej zawiła, że nie wiadomo o którą śledczą chodzi…

Muszę przyznać, że książka okazała się całkiem inna niż zakładałam. Nie jest to mroczny kryminał, nie doświadczymy tu przemocy, brutalności i opisu krwawych zbrodni. Dostajemy ciekawą zagadkę, fajne, pełne przedstawienie postaci z ich punktów widzenia, wgląd w rodzinę i przeszłość mordercy i trochę ciekawych przemyśleń dotyczących człowieka, ludzkiej natury i podejścia do śmierci. Całość ubrana w styl niezwykle lekki i przyjemny, najbardziej trafnym według mnie określeniem go jest słowo ‘swojski’ 😊 Całość czytało mi się dobrze, oceniam 7/10, a pełną recenzję znajdziecie tu: https://www.kryminalnatalerzu.pl/2020/11/siodma-ofiara-aleksandra-marinina.html

Historia „Siódmej ofiary” rozpoczyna się od programu telewizyjnego, w którym udział biorą dwie policjantki – Anastazja i Tatiana. Podczas pytań od publiczności zadawanych z centrum miasta dochodzi do dziwnej sytuacji – na jednym z transparentów pojawia się groźba śmierci skierowana w stronę którejś z policjantek. Szybka interwencja policji skutkuje złapaniem nastolatka,...

To jest kryminał filozoficzny, jako jeszcze jeden głos w dyskusji o eutanazji, lecz bardzo specyficznej, mającej dokonać się rękami aparatu sprawiedliwości. Pozbawienie się życia na życzenie, to temat ciągle aktualny, gdyż nie brakuje tych osób, które chcą przywrócenia kary śmierci dla zabójców, których wina została bezspornie udowodniona. Przy postawieniu fundamentalnego pytania co wybrać? życie czy śmierć, całe śledztwo zmierzające do złapania zabójcy schodzi na drugi plan.

To jest kryminał filozoficzny, jako jeszcze jeden głos w dyskusji o eutanazji, lecz bardzo specyficznej, mającej dokonać się rękami aparatu sprawiedliwości. Pozbawienie się życia na życzenie, to temat ciągle aktualny, gdyż nie brakuje tych osób, które chcą przywrócenia kary śmierci dla zabójców, których wina została bezspornie udowodniona. Przy postawieniu fundamentalnego...