Uwielbiam Irvinga ale uważam, że to jego najgorsza książka. Męcząca i niepotrzebnie rozwlekła.

Uwielbiam Irvinga ale uważam, że to jego najgorsza książka. Męcząca i niepotrzebnie rozwlekła.

trochę się męczyłem z tą książką, miałem chwilę, że chciałem ją odłożyć na bok, jednak końcowy efekt mnie bardzo zadawala, książka pozostawia po sobie mocne wrażenie, głęboki ślad.
Książka się momentami wlecze, wg statystyk na "lubimy czytać "ma 744 strony co ma się przekładać na 12,5 godziny czytania. Naratorem jest dojrzały meżyczyzna, który opowiadając swoją historię skupia się na życiu swojego niezwykłego przyjaciela.
Całość zawiera wiele ciekawych historii, które bywają zabawne, ale i niesamowite, często metafizyczne czy mistyczne. Wydarzenia opisane w książce toczą się na przestrzeni 3 dekad, od lat 50 tych XX wieku. Miejsce akcji to New Hampshire, północno-wschodnia Ameryka, pogoda ludzi tam nie rozpieszcza, a miejscowa elita chwali się wielusetlenią historią zahaczającą o pierwszych osadników ze statku Mayflower w 1620.
Powieść bardzo amerykańska duchem, co bardzo mi sie podobało, klimat niewinnej, Ameryki lat 50tych wraz z baseballem, beztroską dojrzewania, starymi samochodami, Frankiem Sinatrą itd. Lata 60 mocno naznaczone utratą tej niewinności; zamach na JFK, konflikt w Wietnamie, i politycy odchodzący od starych wartości.
Na tym tle przedstawione jest życie, niezwykłego człowieka, ktory ze względu na swoj nikczemny wzrost i piskliwy glos, musi znosic razy od losu i rówieśników. Jednocześnie to osoba bardzo silna, charyzmatyczna, która zyje wg własnych zasad, i ksztaltuje swiat wokół wg swojego wzorca.
Dużo miejsca autor poswieca roli Boga i religii, nie zajmuje zdecydowanego stanowiska, co ratuje opowieść, jednak rozważania na temat roznic miedzy kościołem episkopalnym a kongregacjonalnym były dla mnie męczące.
Książka dozuje mocne wrażenia, jednak zakończenie odciska mocne piętno i pozostawia czytelników z plątaniną myśli i emocji. Tego wlasnie oczekuję od literatury

trochę się męczyłem z tą książką, miałem chwilę, że chciałem ją odłożyć na bok, jednak końcowy efekt mnie bardzo zadawala, książka pozostawia po sobie mocne wrażenie, głęboki ślad.
Książka się momentami wlecze, wg statystyk na "lubimy czytać "ma 744 strony co ma się przekładać na 12,5 godziny czytania. Naratorem jest dojrzały meżyczyzna, który opowiadając swoją historię...

W książce przede wszystkim zachwycił mnie styl pisania autora. Według mnie jest to jedna z lepiej przedstawionych historii, dawno nie czytałam tak dobrze zbudowanej narracji.

W książce przede wszystkim zachwycił mnie styl pisania autora. Według mnie jest to jedna z lepiej przedstawionych historii, dawno nie czytałam tak dobrze zbudowanej narracji.

Podoba mi się styl autora, aczkolwiek nie zaliczę do ulubionych - za dużo symbolizmu, oj, zdecydowanie za dużo jak na mój gust (zakończenie przez to się rozchwiało - ale nadal uderza!),niemniej na pewno zabiorę się za inne pozycje.

P.S. Czy tylko ja zauważam mnóstwo podobieństw w "Gilmore Girls"?

Podoba mi się styl autora, aczkolwiek nie zaliczę do ulubionych - za dużo symbolizmu, oj, zdecydowanie za dużo jak na mój gust (zakończenie przez to się rozchwiało - ale nadal uderza!),niemniej na pewno zabiorę się za inne pozycje.

P.S. Czy tylko ja zauważam mnóstwo podobieństw w "Gilmore Girls"?

Narzekałem, nudziłem się i wszystko okazało się nieuzasadnione wobec tej historii. To ten typ książki, która opieraja się na procesie dążenia do zakończenia, które wytrząsa z czytelnika nazbierane emocje, jednocześnie nie zaskakując. Każdy wątek dokądś zmierza, coś dodaje, czymś uwodzi.

Narzekałem, nudziłem się i wszystko okazało się nieuzasadnione wobec tej historii. To ten typ książki, która opieraja się na procesie dążenia do zakończenia, które wytrząsa z czytelnika nazbierane emocje, jednocześnie nie zaskakując. Każdy wątek dokądś zmierza, coś dodaje, czymś uwodzi.

Jest to jedna z moich ulubionych książek. John Irving ma w swoich opowieściach coś takiego, że nie potrafię przestać o nich myśleć na długo po zamknięciu książki, a "Modlitwa za Owena" towarzyszy mi w życiu od wielu lat. Z ogromną przyjemnością wracam do tej książki, która tak cudownie pokazuje drogę i podróż bohatera, jego cel, sens i to, w jaki sposób ludzie oddziałują na siebie nawzajem.

Irving złamał mi serce, ale jednocześnie nie wyobrażam sobie, żeby losy bohaterów mogły potoczyć się inaczej.

Jest to jedna z moich ulubionych książek. John Irving ma w swoich opowieściach coś takiego, że nie potrafię przestać o nich myśleć na długo po zamknięciu książki, a "Modlitwa za Owena" towarzyszy mi w życiu od wielu lat. Z ogromną przyjemnością wracam do tej książki, która tak cudownie pokazuje drogę i podróż bohatera, jego cel, sens i to, w jaki sposób ludzie oddziałują na...

Owen to silna osobowość, która wywiera wpływ na otoczenie. Chwilami komiczna i smutna. Piękna opowieść warto przeczytać.

Owen to silna osobowość, która wywiera wpływ na otoczenie. Chwilami komiczna i smutna. Piękna opowieść warto przeczytać.

To moja druga książka Johna Irving`a, jakiś czas temu czytałem doskonałą powieść "Świat według Garpa". "Modlitwa za Owena" nie była na tak doskonałym poziomie, ale pisarz stworzył dość podobny, charakterystyczny klimat. Trochę satyry, powagi, trochę zjawisk nadprzyrodzonych. Tytułowy Owen to wyjątkowa postać, bardzo niski, z charakterystycznym głosem (nie przeszedł nigdy mutacji),znakomicie się uczył, był obiektem żartów rówieśników, ale z czasem stał się ich liderem i ich Głosem. Przyjaźnił się z narratorem Johnym, który dla odmiany nie wyróżniał się niczym, był totalnie przeciętny. Historia obejmuje kilkanaście lat, sporo się działo, nie będę tutaj opowiadał fabuły. Książka była rozbudowana, trzeba poświęcić trochę czasu i raczej odradzałbym mniej doświadczonym czytelnikom. Powieść docenią fani pisarza i miłośnicy amerykańskiej literatury. Na dobrą sprawę ciężko określić czy powieść bardziej podejmowała wątki religijne, obyczajowe, (anty)wojenne, czy też dotyczyła przeznaczenia. Po prostu to wszystko się tutaj przenikało. Bardzo dobra, ale nie przełomowa pozycja.

To moja druga książka Johna Irving`a, jakiś czas temu czytałem doskonałą powieść "Świat według Garpa". "Modlitwa za Owena" nie była na tak doskonałym poziomie, ale pisarz stworzył dość podobny, charakterystyczny klimat. Trochę satyry, powagi, trochę zjawisk nadprzyrodzonych. Tytułowy Owen to wyjątkowa postać, bardzo niski, z charakterystycznym głosem (nie przeszedł nigdy...

Mądra, wzruszająca opowieść, miejscami komiczna, a chwilami bardzo smutna. Kim jest tytułowy Owen? Niezwykły, nieprzeciętny, o silnej osobowości, wywierający ogromny wpływ na otaczających go ludzi. Niektórzy z nich są nawet zdania, że w Owenie tkwi jakaś nadprzyrodzona siła "(...) jawił się niby anioł z nieba - malutkie choć popędliwe bóstwo, zesłane na ziemię, by rozstrzygać o popełnionych przez nas błędach".

Mądra, wzruszająca opowieść, miejscami komiczna, a chwilami bardzo smutna. Kim jest tytułowy Owen? Niezwykły, nieprzeciętny, o silnej osobowości, wywierający ogromny wpływ na otaczających go ludzi. Niektórzy z nich są nawet zdania, że w Owenie tkwi jakaś nadprzyrodzona siła "(...) jawił się niby anioł z nieba - malutkie choć popędliwe bóstwo, zesłane na ziemię, by...

Cyt.:
„Do końca życia będę pamiętał chłopca o ochrypłym głosie – nie dlatego, że miał taki właśnie głos, ani dlatego, że był najmniejszy w klasie, ani nawet dlatego, że przyczynił się do śmierci mojej matki, ale z tego powodu, iż dzięki niemu wierzę w Boga.”
John Irving, „Modlitwa za Owena”

Tak zaczyna się powieść Johna Irvinga „Modlitwa za Owena”. Nie jest to jednak powieść która do wiary próbuje kogokolwiek namawiać ani też nikogo na wiarę nawracać. Jest to powieść dość dziwna, łącząca w sobie wiele elementów powieści o dojrzewaniu, pełna czarnego humoru, momentami niemal rozprawa teologiczna czy wręcz powieść polityczna. Dość niezwykła w twórczości Irvinga. Wydana w 1989 roku, jest próba podjętą przez autora opisania pokolenia wchodzącego w dorosłość w latach 60-tych ub. wieku w Stanach Zjednoczonych. Pokolenia „wojny wietnamskiej”. Jest jednocześnie świetnie pokazaną historią Ameryki na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Co ciekawe John Irving, urodzony w 1942 r., sam należy do tego pokolenia.

Johnny Wheelwright i Owen Meany, dwaj głowni bohaterowie powieści, przyjaciele od zawsze, wielka niespotykana przyjaźń na całe życie. Wielka opowieść o miłości, nadziejach, straconych złudzeniach, ideałach, wierze, patriotyzmie, śmierci. Powieść pełna symbolizmu.
Powieść dość trudna. Muszę przyznać, iż w pewnym momencie miałem już jej dosyć, wydawała się nużąca a momentami wręcz nudna. I w pewnej chwili stał się cud – Irving wynagrodził mój upór. Zaskoczenie, tak mógłbym to określić. Zaskoczenie a potem zachwyt. Posplatały się wszystkie wątki, pewne zdawałoby się zupełnie nieistotne szczegóły znalazły swoje miejsce w obrazie malowanym przez Irvinga.

Warto również zwrócić uwagę na postacie drugo, lub wręcz trzecioplanowe. To bardzo mocna strona prozy Irvinga. Mąż matki Johna, babcia, kuzynostwo, zagubiony w swej wierze pastor, listonosz pojawiający się sporadycznie czy grubasek z przedstawienia jasełkowego – to postacie z krwi i kości, wszystkie pozostają w pamięci.

Świetna opowieść o straconych złudzeniach młodego pokolenia w zderzeniu z rzeczywistością i odartego ze złudzeń przez polityków. Paradoksalnie, smutna a zarazem zabawna, optymistyczna a jednocześnie przygnębiająca. Wielowątkowa, pełna retrospekcji, obejmująca kilkadziesiąt lat historii Ameryki.

Cyt.:
„Najważniejsze, że ty w to wierzysz, a ja nigdy nie podważyłbym twego prawa do wiary w to, w co chcesz wierzyć ”
John Irving, „Modlitwa za Owena”

Polecam.

Cyt.:
„Do końca życia będę pamiętał chłopca o ochrypłym głosie – nie dlatego, że miał taki właśnie głos, ani dlatego, że był najmniejszy w klasie, ani nawet dlatego, że przyczynił się do śmierci mojej matki, ale z tego powodu, iż dzięki niemu wierzę w Boga.”
John Irving, „Modlitwa za Owena”

Tak zaczyna się powieść Johna Irvinga „Modlitwa za Owena”. Nie jest to jednak...