Morskie gawędy podszyte niesamowitością

Niepozorna książeczka ze świetną okładką kryje zestaw opowiadań, których akcja rozgrywa się od zdaje się XVII wieku po współczesność. Większość tekstów krótka, ale co ważne klimatyczna. Czasem chciałoby się jakiegoś rozwinięcia, dłuższego zakończenia, ale widać nie taki był zamysł. Sporo dialogów, oszczędne opisy, więc czyta się szybko, a te krótkie momenty, gdy autor maluje otoczenie i morze są sugestywne i zabierają czytelnika od razu w miejsce wydarzeń, czyli zazwyczaj na pokład statku. Można poczuć morską atmosferę z delikatnym dreszczykiem, bo opowiadania traktują najczęściej o sprawach tajemniczych i nadprzyrodzonych.

Morskie gawędy podszyte niesamowitością

Niepozorna książeczka ze świetną okładką kryje zestaw opowiadań, których akcja rozgrywa się od zdaje się XVII wieku po współczesność. Większość tekstów krótka, ale co ważne klimatyczna. Czasem chciałoby się jakiegoś rozwinięcia, dłuższego zakończenia, ale widać nie taki był zamysł. Sporo dialogów, oszczędne opisy, więc czyta się...

Chyba nie było jeszcze na polskim rynku wydawniczym zbioru opowiadań marynistycznych utrzymanych w konwencji grozy. Przynajmniej ja o takim wcześniej nie słyszałem. Po „Okręt umarłych” sięgnąłem, bo od kiedy w zeszłym roku przeczytałem świetną „Głębię” Marka Świerczka miałem ochotę na kolejną dawkę grozy zanurzonej w morskiej wodzie. „Okręt umarłych” składa się z 13 opowiadań. Dominującymi elementami nadnaturalnymi są duchy osób, które zginęły na morzu oraz statki widma. W jednym tekście pojawia się klabaternik. Trochę brakuje mi tu jakiejś historii o potworze z głębin. Czyta się „Okręt umarłych” lekko. Autor stosuje oszczędne opisy oraz stawia na dialogi, co zdecydowanie dynamizuje opowiadania. Ponieważ pisarz przez wiele lat był związany zawodowo z morzem szczegóły techniczne oraz fachowa terminologia też są bardzo dobrze przedstawione. Nie wszystkie historie w zbiorze są opowieściami z dreszczykiem. Dwa teksty, które najbardziej mi się podobają, nie mają nic wspólnego z grozą. „Wyspa przeklęta” to typowa historia przygodowa, gdzie mamy walkę z piratami oraz eksplorację tytułowej wyspy. Naprawdę czytając to ponad 50-stronicowe opowiadanie, bawiłem się jak dziecko i nabrałem ochoty na lekturę powieści przygodowych o piratach. Z kolei „Księżycowa opowieść” jest krótkim dramatem historycznym o człowieku, który w 1955 roku przybywa do Szczecina i stara się uciec na Zachód. Tekst sugestywny i nastrojowy.

Jeśli ktoś chciałby przeczytać „Okręt umarłych”, to książkę można nabyć na stronie internetowej autora.

Chyba nie było jeszcze na polskim rynku wydawniczym zbioru opowiadań marynistycznych utrzymanych w konwencji grozy. Przynajmniej ja o takim wcześniej nie słyszałem. Po „Okręt umarłych” sięgnąłem, bo od kiedy w zeszłym roku przeczytałem świetną „Głębię” Marka Świerczka miałem ochotę na kolejną dawkę grozy zanurzonej w morskiej wodzie. „Okręt umarłych” składa się z 13...