Okazuje się, że oprócz programu Michała Sumińskiego i Zwierzyńca dziecięciem będąc czytałam przyrodniczą Marię Kownacką.

Okazuje się, że oprócz programu Michała Sumińskiego i Zwierzyńca dziecięciem będąc czytałam przyrodniczą Marię Kownacką.

Przedwiośnie to najbardziej wyczekiwana przeze mnie pora roku. Ten moment, w którym zima powoli, ale stanowczo ustępuje wiośnie zawsze mnie facynował. Pierwsze kwiaty i ślady zieleni. Powrót ptaków i ich charakterystyczne świergoty. Nowe, orzeźwiające powietrze, porzucenie zimowych ubrań, coraz dłuższe spacery i dni. Wiosenne porządki w domu i w ogrodzie i tak dalej. Te na pozór prozaiczne zjawiska i czynności witam zawsze z ulgą i radością.

Książka oddała na swój sposób tę wczesnowiosenną magię. Ma piękne ilustracje i otwiera oczy na pewne zjawiska i sytuacje, które stały się dla nas oczywistością. Książeczka ma jednak swoje lata, których nie da się za specjalnie ukryć. Osobiście wątpię w to, żeby treść tej książki zainteresowała w jakiś dydaktyczny czy rozrywkowy sposób dzieciaki z obecnego pokolenia. Oczywiście nie oznaczało to, że wartości, które przekazywała były złe, czy niewłaściwe. To jest zawsze dobrze, gdy dzieci angażują się w jakieś czynności. Jednak, czy miałyby na to ochotę?

Przedwiośnie to najbardziej wyczekiwana przeze mnie pora roku. Ten moment, w którym zima powoli, ale stanowczo ustępuje wiośnie zawsze mnie facynował. Pierwsze kwiaty i ślady zieleni. Powrót ptaków i ich charakterystyczne świergoty. Nowe, orzeźwiające powietrze, porzucenie zimowych ubrań, coraz dłuższe spacery i dni. Wiosenne porządki w domu i w ogrodzie i tak dalej. Te na...

Sympatyczna książka dla dzieci. Budzi we mnie szczególny sentyment, gdyż dostałam ją w dzieciństwie od św. Mikołaja (w dedykacji podpisał się pomocnik św. Mikołaja :). Okazało się jednak, że Mikołaj się pomylił i przyniósł mi dwie identyczne książeczki. Tę z dedykacją mam do dziś, a drugą podarowałam siostrze.

Sympatyczna książka dla dzieci. Budzi we mnie szczególny sentyment, gdyż dostałam ją w dzieciństwie od św. Mikołaja (w dedykacji podpisał się pomocnik św. Mikołaja :). Okazało się jednak, że Mikołaj się pomylił i przyniósł mi dwie identyczne książeczki. Tę z dedykacją mam do dziś, a drugą podarowałam siostrze.