Opowiadanie Teresy Prażmowskiej, do tej pory nie odkrytej przeze mnie powieściopisarki, poetki, tłumaczki, krytyka literackiego i nauczycielki w jednym żyjącej w latach 1842-1912. Pochodzi ze zbioru "Nie z salonu. Szkice z codziennego życia" z 1896 roku. Wydane przez Fundację Festina Lente w 2013 roku i udostępnione w wersji elektronicznej na chmuraczytania.pl

Studium dobrze sytuowanego bezdzietnego małżeństwa z końca XIX wieku. Bohaterowie to Leon Krzycki, pieszczotliwie nazywany przez żonę Lewkiem, wspólnik fabryki w Warszawie i Michalina, zwana Myszką. Kobieta, jak przystało na ówczesne czasy doglądała tylko domu, żyjąc życiem zawodowym swego męża i pilnując, by nie brakło mu przysłowiowego ptasiego mleczka.
Samopoczucie burzył jej tylko brak dziecka. Późne powroty męża do domu nie wzbudzały za to żadnych obiekcji..

Dopiero nagła choroba małżonka i szybka śmierć ujawniły tajemnice, jakich nigdy nie mogłaby się domyślić, gdyby rozpaczliwie nie rozpamiętywała tej straty i nie wczytywała się w listy małżonka. Bo listy, jak się okazało, były adresowane nie tylko do niej..

Dobrze napisany utwór o codzienności kobiet-mężatek w tamtych czasach. Uzależnionych od mężczyzn materialnie, posłusznych, cichych i bogobojnych.
Prawdziwie feministyczne (!) opowiadanie z zaskakującym zakończeniem, którego ujawniać nie będę, bo zachęcam do przeczytania.

Opowiadanie Teresy Prażmowskiej, do tej pory nie odkrytej przeze mnie powieściopisarki, poetki, tłumaczki, krytyka literackiego i nauczycielki w jednym żyjącej w latach 1842-1912. Pochodzi ze zbioru "Nie z salonu. Szkice z codziennego życia" z 1896 roku. Wydane przez Fundację Festina Lente w 2013 roku i udostępnione w wersji elektronicznej na chmuraczytania.pl

Studium...