Newski Prospekt 4/10
Pamiętnik szaleńca 7+/10
Portet 9/10
Wózek 5/10
Nos 7/10
Szynel 6/10
_
Opowiadanie "Portret" to moja nowa, ulubiona straszna historia z motywem farby i płótna. Wybacz Wilde, wyszło perfekcyjnie.

Newski Prospekt 4/10
Pamiętnik szaleńca 7+/10
Portet 9/10
Wózek 5/10
Nos 7/10
Szynel 6/10
_
Opowiadanie "Portret" to moja nowa, ulubiona straszna historia z motywem farby i płótna. Wybacz Wilde, wyszło perfekcyjnie.

Opowiadania nierówne zarówno pod względem długości, jak i wartości w moich oczach. Nos i Szynel były wyśmienite, chętnie bym zobaczył ich inscenizację w większym teatrze, ukazując przy tym różnorodność Petersburga w oczach Gogola. Z chęcią też sięgnę po „Martwe Dusze" tego autora.

Opowiadania nierówne zarówno pod względem długości, jak i wartości w moich oczach. Nos i Szynel były wyśmienite, chętnie bym zobaczył ich inscenizację w większym teatrze, ukazując przy tym różnorodność Petersburga w oczach Gogola. Z chęcią też sięgnę po „Martwe Dusze" tego autora.

W tej książce nie jest tak jak zwykle w zbiorach opowiadań - jedne lepsze, inne gorsze. Dla mnie wszystkie są lepsze. Każde z sześciu.

Przenoszą do Rosyjskiego Imperium, do jego faktycznej stolicy - Petersburga, do magnackich rezydencji, biur, licznych hoteli, żołnierskich kwater i kasyn oraz lichych nor nędzarzy.
Nie brak w nich oryginalności, pomysłowości i poczucia humoru, a i bohaterowie opowiadań nietuzinkowi. Na przykład nos, który zniknął z twarzy pewnemu porucznikowi, szynel - dzieło sztuki, który sprawił sobie ubogi kancelista, przynoszący pecha portret, czy najpiękniejsza na świecie karoca ze schowkiem. Za każdym z tych przedmiotów stoją ludzie, których Gogol odmalował z właściwą sobie swadą, pieczołowitością i ironią.

Najbardziej rozbawił mnie „Nos”, zauroczył „Newski Prospekt”, a „Szynel” jest w ogóle poza konkurencją. Nie bez powodu Dostojewski powiedział o rosyjskiej literaturze i jej twórcach: „Wszyscy wyszliśmy spod szynela Gogola”.

W tej książce nie jest tak jak zwykle w zbiorach opowiadań - jedne lepsze, inne gorsze. Dla mnie wszystkie są lepsze. Każde z sześciu.

Przenoszą do Rosyjskiego Imperium, do jego faktycznej stolicy - Petersburga, do magnackich rezydencji, biur, licznych hoteli, żołnierskich kwater i kasyn oraz lichych nor nędzarzy.
Nie brak w nich oryginalności, pomysłowości i poczucia...

Moja sympatia do rosyjskiej klasyki pojawiła się w liceum, w trakcie czytania "Zbrodni i kary" Dostojewskiego. Ostatnio rzucił mi się w oczy tomik opowiadań Gogola, który został zakupiony już jakiś czas temu.

W skład niewielkiego tomiku "Opowiadań petersburskich" wchodzą:
▶️ "Newski Prospekt" - opowiadanie o przyjaciołach w tle głównej ulicy Petersburga,
▶️ "Nos" - o komicznym poszukiwaniu tytułowego narządu węchu,
▶️ "Pamiętnik szaleńca" - śmieszna historia o samozwańczym królu Hiszpanii,
▶️ "Portret" - mefistofeliczne opowiadanie o pewnym obrazie (nie mylić z "Portretem Doriana Grey'a" 😉),
▶️ Powóz - krótka powiastka o tym, czego nie robić po zaproszeniu gości na obiad,
▶️ Szynel - o płaszczu i pracy w biurokracji słów kilka, gdzie smutek miesza się z śmiesznością.

Gdybym miała zgadnąć czyjego autorstwa są te opowiadania, w ciemno odpowiedziałabym, że Rosjanina. Zabawa słowem i językiem, barwne i realistyczne opisy to znak rozpoznawczy klasycznej literatury rosyjskiej (biorąc pod uwagę tytuły, które są za mną). Jeśli chodzi o same treści i poruszane tematy u Gogola jest różnie, a na pewno ironicznie i przeciwwstawnie: można się zauroczyć i zawieść ("Newski Prospekt"); najpierw się pośmiać, by później zapłakać ("Nos"); żyć marzeniami ("Pamiętnik szaleńca"); wzbogacić się i stracić ("Portret"); pamiętać i zapomnieć ("Powóz"); a na samym końcu przepaść w smutnej rzeczywistości ("Szynel").

Opowiadania są krótkie, lekkie i napisane z przymrużeniem oka, poruszają aurę panującą w Petersburgu XIX wieku. Charakteryzują się po pierwsze - uniwersalnością, bo nauki z nich płynące zawsze będą aktualne i po drugie - ironią oraz karykaturalnym przedstawieniem carskiej Rosji. Coś wspaniałego!

Myślę, że w tych opowieściach każdy znajdzie coś dla siebie. Historie, choć nie są długie, zawierają elementy pochodzące z różnych gatunków literackich. Lubicie grozę? Jest i groza. Lubicie humor? Proszę bardzo. Dla fanów fantastyki i dramatu też coś się znajdzie. Mi najbardziej do gustu przypadł paradoksalny "Nos".

Zbiór opowiadań oczywiście polecam.

Moja sympatia do rosyjskiej klasyki pojawiła się w liceum, w trakcie czytania "Zbrodni i kary" Dostojewskiego. Ostatnio rzucił mi się w oczy tomik opowiadań Gogola, który został zakupiony już jakiś czas temu.

W skład niewielkiego tomiku "Opowiadań petersburskich" wchodzą:
▶️ "Newski Prospekt" - opowiadanie o przyjaciołach w tle głównej ulicy Petersburga,
▶️ "Nos" - o...

Satyryczne opowiadania, niektóre oniryczne, błyskotliwy język, niewątpliwa inteligencja i talent literacki Gogola. Aczkolwiek niektóre wątki i opisy bardzo mi się dłużyły. Nie mniej jednak zachęcił mnie ten zbiór opowiadań do zainteresowania się prozą Gogola.

Satyryczne opowiadania, niektóre oniryczne, błyskotliwy język, niewątpliwa inteligencja i talent literacki Gogola. Aczkolwiek niektóre wątki i opisy bardzo mi się dłużyły. Nie mniej jednak zachęcił mnie ten zbiór opowiadań do zainteresowania się prozą Gogola.