Bezpieczna przystań

Super, ta część również dała radę.

Super, ta część również dała radę.

Mimo porażki, nigdy się nie poddawaj. Za rogiem może czekać szczęście. Polecam!

Mimo porażki, nigdy się nie poddawaj. Za rogiem może czekać szczęście. Polecam!

Historia Suttona Warnera i Emry Santos rozpoczęła się kilka miesięcy wcześniej, gdy oboje wpadli w ręce zbirów i ledwo uszli z życiem. Oboje nie do końca otrząsnęli się po tym, co tam się wydarzyło. Kobieta wiedziała, że nie ruszy dalej, jeśli nie rozmówi się z Wernerem:
"To wy­łącz­nie moja wina, że ci uzbro­je­ni fa­ce­ci nas zła­pa­li. (...)
To co mialo być wycieczką, stało się walką o życie.(...) Sut­ton otarł się o śmierć (...)
Za­wdzię­czam mu życie. I dużo wię­cej.
Chcia­łam przy nim zo­stać.(...)
A jed­nak gdy tylko otwo­rzył oczy, kazał mi odejść.(...)
Po­świę­cił się, żeby mnie ra­to­wać, i naj­wy­raź­niej tego po­ża­ło­wał. Miał prze­cież ro­dzi­nę i có­recz­kę, o którą mu­siał za­dbać. (...)
Chciał, żebym znik­nę­ła z jego życia, więc to zro­bi­łam. (...)
Co­kol­wiek ro­bi­łam, gdzie­kol­wiek prze­by­wa­łam, nie mo­głam się po­zbyć wra­że­nia, że mam z Sut­to­nem nie­do­koń­czo­ne spra­wy. (...) Wie­dzia­łam, że muszę do niego wró­cić (...) jeśli mam kie­dy­kol­wiek ru­szyć na­przód i być szczę­śli­wa."

Sutton
"Kiedy ostat­nim razem wi­dzia­łem te urze­ka­ją­ce złote oczy, lśni­ły od łez, bo ka­za­łem jej znik­nąć. Nie mo­głem znieść, że nie udało mi się jej ochro­nić(…) Sie­bie też nie. Nie umia­łem sobie z tym po­ra­dzić. Ka­za­łem jej odejść i nigdy nie wra­cać. Chcia­łem, żeby trzy­ma­ła się jak naj­da­lej od tego miej­sca i wspo­mnień, które po­wo­li mnie za­bi­ja­ły. Uzna­łem, że bę­dzie miała wtedy więk­sze szan­se na upo­ra­nie się ze zmo­ra­mi prze­szło­ści. Za­słu­gu­je na to bar­dziej niż ja."

Oboje czują się winni temu, co ich spotkało. Czy mają szansę ruszyć dalej? Wyzwolić się z mroków przeszłości i spojrzeć z nadzieją i optymizmem w przyszłość?

Cudowna kontynuacja historii o braciach, którzy są dla siebie w stanie zrobić wszystko.

Historia Suttona Warnera i Emry Santos rozpoczęła się kilka miesięcy wcześniej, gdy oboje wpadli w ręce zbirów i ledwo uszli z życiem. Oboje nie do końca otrząsnęli się po tym, co tam się wydarzyło. Kobieta wiedziała, że nie ruszy dalej, jeśli nie rozmówi się z Wernerem:
"To wy­łącz­nie moja wina, że ci uzbro­je­ni fa­ce­ci nas zła­pa­li. (...)
To co mialo być wycieczką,...

Jak dla mnie najlepsza z całej serii.

Jak dla mnie najlepsza z całej serii.

Dalsza część losów braci Warnerów. Tym razem książka głównie skupia się na Suttonie i Em. Nie spodziewałam się, że w ich miasteczku takie rzeczy mogą się wydarzyć.

Dalsza część losów braci Warnerów. Tym razem książka głównie skupia się na Suttonie i Em. Nie spodziewałam się, że w ich miasteczku takie rzeczy mogą się wydarzyć.

Em stara się żyć dalej po traumatycznych przejściach i z bliznami na ciele. Sutton również próbuje zapomnieć, lecz nie radzi sobie, coraz więcej pije, zaniedbuje córkę. Dopiero ich ponowne spotkanie sprawi, że zaczną znowu żyć, zawalczą o swoje szczęście. Jednak Sutton zostanie uwikłany w dwa morderstwa...
Szybko się czyta, akcja wciąga. Jest to kontynuacja poprzedniej części, choć tutaj głównymi bohaterami są: Em i Sutton. Jednak także tutaj przewijają się postacie poznane w poprzedniej części, możemy śledzić ich dalsze losy. Polecam.

Em stara się żyć dalej po traumatycznych przejściach i z bliznami na ciele. Sutton również próbuje zapomnieć, lecz nie radzi sobie, coraz więcej pije, zaniedbuje córkę. Dopiero ich ponowne spotkanie sprawi, że zaczną znowu żyć, zawalczą o swoje szczęście. Jednak Sutton zostanie uwikłany w dwa morderstwa...
Szybko się czyta, akcja wciąga. Jest to kontynuacja poprzedniej...

Po czytanej w zeszłym miesiącu pierwszej części tej serii, mogę powiedzieć, że fabuła była dość podobna. Czytało mi się miło, autorka ma bardzo lekkie pióro, jednak jakoś wielce mnie nic nie zaskoczyło. Sutton i Emrys po tragicznych wydarzeniach z tomu pierwszego zmagają się ze swoimi demonami, akcja skomplikowała się w dobrym momencie, by nie było nudno, a na koniec znów mieliśmy kulkę i szpital. Czuć, że, jak pisała sama autorka, jest to terapia pisarska i demony targające autorkę wlały życie w wątpliwości i mrok spowijające bohaterów. Książka ta podobała mi się niemal tak samo, jak pierwszy tom, dlatego daję jej 5/10 gwiazdek (o jedną gwiazdkę mniej). I powiem Wam, że nawet nie wiem, co jeszcze mogłabym opowiedzieć, przeleciałam przez akcję chyba nie do końca przytomnie. Jednak na takie odsapnięcie, chwilę bezmyślnego relaksu, jest to idealna książka!

Po czytanej w zeszłym miesiącu pierwszej części tej serii, mogę powiedzieć, że fabuła była dość podobna. Czytało mi się miło, autorka ma bardzo lekkie pióro, jednak jakoś wielce mnie nic nie zaskoczyło. Sutton i Emrys po tragicznych wydarzeniach z tomu pierwszego zmagają się ze swoimi demonami, akcja skomplikowała się w dobrym momencie, by nie było nudno, a na koniec znów...

Drugi tom opowiada o Suttonie, kolejnym z braci Warner, który w poprzednim tomie otarł się o śmierć. Nie mogąc poradzić sobie z wydarzeniami z tamtej wycieczki ucieka w alkohol i nadużywa środków przeciwbólowych, zaniedbując przy tym ranczo i swoją 6letnią córkę. Em z kolei odreagowuje horror, który przeżyła poprzez ciągłe uciekanie w różne miejsca z dala od bliskich jej osób. Jednak po pół roku postanawia stawić czoła wszystkiemu co ją prześladuje, wrócić do Wyoming i przeprosić Suttona za wszystko czego doświadczyli. Em uważa, że to wszystko było jej winą, Sutton natomiast uważa, że to on zawiódł i nie zasługuje na wybaczenie. Czy tych dwoje znajdzie nić porozumienia i pomogą sobie wrócić do żywych?

Tak jak i w poprzednim tomie mamy tutaj zarówno romans jak i wątek sensacyjny. Nie jest on co prawda tak naciągany jak ostatnio ale też dużo się dzieje, a w samym środku zdarzeń są oczywiście bracia Warner. Ciekawie opowiedziana historia radzenia sobie z traumami życiowymi, jak każdy człowiek inaczej na to reaguje i próbuje sobie to układać. Muszę przyznać, że zarówno perspektywa Suttona jak i Em była dobrze przedstawiona, ich różne spojrzenia na te same trudne wydarzenia będące ich udziałem i różne sposoby radzenia sobie z nimi były opowiedziane interesująco i z pomysłem. Nawet mogę się przychylić do tego, że ich uczucia względem siebie były bardziej przekonujące aniżeli historia z poprzedniego tomu. Ale to i tak mi nie wystarczyło. Nie wiem czego mi tu brakowało, ale po prostu to nie było to i tyle. Książkę czyta się szybko i płynnie, bohaterowie są zróżnicowani i absolutnie nie wieje tu nudą, a jednak to nie jest opowieść dla mnie- ani przystojni kowboje ani styl autorki mnie nie przekonały.

Drugi tom opowiada o Suttonie, kolejnym z braci Warner, który w poprzednim tomie otarł się o śmierć. Nie mogąc poradzić sobie z wydarzeniami z tamtej wycieczki ucieka w alkohol i nadużywa środków przeciwbólowych, zaniedbując przy tym ranczo i swoją 6letnią córkę. Em z kolei odreagowuje horror, który przeżyła poprzez ciągłe uciekanie w różne miejsca z dala od bliskich jej...

To bardzo zła moralnie książka. Bardzo, bardzo zła.

To bardzo zła moralnie książka. Bardzo, bardzo zła.

"Książkę tę dedykuję wszystkim osobom, które przygodę z romansem rozpoczęły, kradnąc książkę mamie. Jesteście moimi bratnimi duszami!"
Przyznać się kto tak zaczął swoją przygodę z romansami? Ja na pewno tak. Od razu gdy to przeczytałam na pierwszych stronach uśmiech pojawił się na mojej twarzy i przypomniałam sobie jak podkradałam mamie książki Diany Palmer, najczęściej te o kowbojach więc bezpieczna przystań była takim sentymentalnym powrotem do przystojniaków z rancza.
Dwójkę bohaterów poznaliśmy w poprzedniej części i szczerze powiem, że po zakończeniu nie mogłam się doczekać drugiego tomu. Emry i Sutton przeszli bardzo wiele, tylko czy wspólna przeszłość pełna cierpienia, bólu, wyrzutów sumienia może zbliżyć czy oddalić ich na zawsze. Każdy z nich inaczej na te wydarzenia zareagował i w inny sposób sobie z nimi postanowił poradzić. Jedno jest pewne tą historia czyta się jednym tchem a emocji znajdziecie w niej multum. Fajnie było wrócić na ranczo Warnerów i spotkać się z wszystkimi jeszcze raz. Teraz zostaje czekać na tom 3 by poznać historię najmłodszego z braci.

"Książkę tę dedykuję wszystkim osobom, które przygodę z romansem rozpoczęły, kradnąc książkę mamie. Jesteście moimi bratnimi duszami!"
Przyznać się kto tak zaczął swoją przygodę z romansami? Ja na pewno tak. Od razu gdy to przeczytałam na pierwszych stronach uśmiech pojawił się na mojej twarzy i przypomniałam sobie jak podkradałam mamie książki Diany Palmer, najczęściej te...