Jakiś czas temu przeczytałam pierwszą część powieści. Podczas jej lektury nasunęło mi się mnóstwo pytań, a ponieważ chciałam znaleźć na nie odpowiedzi to sięgnęłam po drugą część. Jak myślicie, czy znalazłam je w "Czempionie Samaela"?

Nie będę zdradzać Wam fabuły, bo sama nie lubię, jak ktoś za dużo o niej pisze i odsłania. Powiem tylko, że w tej części czeka Was wspaniała przygoda wraz z bohaterami. Na nudę na pewno nie będziecie narzekać. Akcja powieści toczy się wartko, świat fantasy pochłania od pierwszej strony, a ostatnio nadchodzi zbyt szybko i zostawia niedosyt.
W "Czempionie Samaela" jeszcze więcej dowiadujemy się o Noranie. Poznajemy jego pochodzenie, moce, jego mroczność i bezczelność. To bohater, który mimo zniewolenia przez Demona bardzo mnie intryguje. Ciekawa jestem, jak to wszystko się skończy (pewnie tom 3 wszystko wyjaśni). Jest jeszcze Winea, którą bardzo polubiłam. Czy ścieżki przeznaczenia postawią ich sobie na drodze? Co z tego wyniknie? Ja już wiem, ale Wam nie powiem.

Sami się przekonajcie, jak zakończą się walki na obu kontynentach, co z nich wyniknie i się wydarzy.

Jakiś czas temu przeczytałam pierwszą część powieści. Podczas jej lektury nasunęło mi się mnóstwo pytań, a ponieważ chciałam znaleźć na nie odpowiedzi to sięgnęłam po drugą część. Jak myślicie, czy znalazłam je w "Czempionie Samaela"?

Nie będę zdradzać Wam fabuły, bo sama nie lubię, jak ktoś za dużo o niej pisze i odsłania. Powiem tylko, że w tej części czeka Was...

3/5

3/5

po pierwszej części nie mogłam doczekać się kolejnej. Nieoczekiwany rozwój wydarzeń, ciekawe postaci, nowe intrygujące wątki i zmiany zachodzące w Synu Nocy, polecam

po pierwszej części nie mogłam doczekać się kolejnej. Nieoczekiwany rozwój wydarzeń, ciekawe postaci, nowe intrygujące wątki i zmiany zachodzące w Synu Nocy, polecam

O ile w pierwszym tomie Kronik autor bardziej przedstawił nam Wineę, tak tom drugi skupiony jest w większej mierze na Noranie i jego historii podróży.
Zadanie zlecone Leśniadowi i Noranowi zdaje się urastać do rangi misji samobójczej i przewraca cały plan o 180 stopni. Czy Syn Nocy ugnie się i pozwoli odebrać sobie swoją wolność i niezależność, którą tak wysoko ceni?
Czy Mroczny, który złorzeczy błogosławionym, a którego sygnatura magii to błękitny ogień jest tym strasznym , zdeprawowanym dziedzicem Rodu Krwi?
Czy Winea i Noran spotkają się tak, jak zostało to przepowiedzione?
Ten tom był bardziej dynamiczny, postacie nabrały charakteru oraz wielowymiarowości. Osobiście najbardziej polubiłam Gromira- Gwardzistę Mocy-mam nadzieję że autor kiedyś stworzy historię jego rodu.
Co do świata przedstawionego przez autora to jest tu on bardziej skupiony na aspektach politycznych oraz walce.Nie przeszkadza mi to w ogóle, ponieważ nie lubię rozwleczonych opisów upraw i hodowli.
Drugi tom Trylogii czyta się szybko ponieważ historia znów zaciekawia i wciąga praktycznie od pierwszych stron. Dziękuję Agazaczytana za możliwość udziału w BT.

O ile w pierwszym tomie Kronik autor bardziej przedstawił nam Wineę, tak tom drugi skupiony jest w większej mierze na Noranie i jego historii podróży.
Zadanie zlecone Leśniadowi i Noranowi zdaje się urastać do rangi misji samobójczej i przewraca cały plan o 180 stopni. Czy Syn Nocy ugnie się i pozwoli odebrać sobie swoją wolność i niezależność, którą tak wysoko ceni?
Czy...

Na wstępie słowa podziękowania za możliwość wzięcia udziału w BT zorganizowanym przez Agnieszkę z blogu agazaczytana.

Drugi tom cyklu Kroniki Dwuświata pt. „Czempion Semaela” twórczości Pawła Kopijera stanowi znaczący postęp w stosunku do tomu pierwszego. Autor wyraźnie poprawił swój warsztat pisarski, co jest godne pochwały. Książka napisana zgrabniejszym językiem, dzięki czemu z przyjemnością towarzyszymy naszym bohaterom w ich działaniach. Akcja rozwija się dynamicznie, a wydarzenia następują po sobie z imponującym tempem, nie trącając przy tym na warstwie językowej.

Mam wrażenie że potencjał tak wielkiego świata wraz z mnogością przedstawionych ras i krain nadal nie został do końca zrealizowany. Otrzymujemy również zdawkowe nawiązania do działalności konkretnych frakcji, życia mieszkańców owych krain oraz tego w jaki sposób dokładnie funkcjonuje jednostka. Całkiem możliwe, że jest to zabieg celowy i mieliśmy dostać „mięcho” bez zbędnej otoczki.

W kwestii postaci trzeba oddać to że Paweł Kopijer doskonale realizuje pomysł na swoich głównych bohaterów. Widać tutaj staranność w planowaniu nawet najdrobniejszych detali. Noran oraz Winea nabierają takiej głębi jakiej oczekiwałem od wiodących w serii postaci. Bardzo spodobał mi się pomysł z dziedzictwem Ogromirów oraz szersze objaśnienie kwestii związanej z przeszłością Norana. Spośród postaci pobocznych bardzo spodobał mi się Leśniad za jego oddanie, doświadczenie oraz chłodną głowę. Myślę że jakaś trylogia na temat jego młodości i czasów służby u Reingarda a także jako łotrzyk byłaby całkiem poczytna. Na duży plus również tajemnicza i bystra Bruneira. Mam dziwne przeczucie że może jeszcze odegrać ważną rolę w cyklu.

Na wstępie słowa podziękowania za możliwość wzięcia udziału w BT zorganizowanym przez Agnieszkę z blogu agazaczytana.

Drugi tom cyklu Kroniki Dwuświata pt. „Czempion Semaela” twórczości Pawła Kopijera stanowi znaczący postęp w stosunku do tomu pierwszego. Autor wyraźnie poprawił swój warsztat pisarski, co jest godne pochwały. Książka napisana zgrabniejszym językiem,...

Kolejny tom trylogii Mitrys przeczytany dzięki Book Tour u Agazaczytana. I kolejny połknięty przeze mnie w momencie. Wartka akcja, przemyślany świat fantasy, wyraziści bohaterowie sprawiają że Dwuświat wciąga czytelnika i nie chce wypuścić ze swojej magii. Już czekam na kolejny tom, by dowiedzieć się jak dopełni się przeznaczenie Winei i Norana

Kolejny tom trylogii Mitrys przeczytany dzięki Book Tour u Agazaczytana. I kolejny połknięty przeze mnie w momencie. Wartka akcja, przemyślany świat fantasy, wyraziści bohaterowie sprawiają że Dwuświat wciąga czytelnika i nie chce wypuścić ze swojej magii. Już czekam na kolejny tom, by dowiedzieć się jak dopełni się przeznaczenie Winei i Norana

Sięgając po drugi tom trylogii "Dwuświata" miałam dużo oczekiwań względem szamanki, Winei oraz zabójcy, Norana i oczywiście splotu ich losów. Jednocześnie zaintrygował mnie tytuł i odkrycie zagadki kim będzie tytułowy czempion Pana Mroku Semaela. Czyżby ten który został naznaczony i ma mrok we krwi? 😏
Powieść oczywiście przyniosła rozwiązanie tej zagadki, ale też pokazała że pęd władzy, panowania i chciwość są ponadwiekowe.
Nawet gdy żyje się setki lat pewne aspekty życia pozostają bez zmian...
Przejęciu samozwańczej władzy sprzyjają nie tylko chaos i anarchia w państwie, ale i niezdrowa rywalizacja między pretendentami do tronu, tocząca się wojna domowa i niepewne jutro.
Bardzo mi się podobał wątek obyczajowy w powieści, pokazał że Noran jest de facto mężczyzną z krwi i kości i potrafi docenić walory pięknej kobiety, jej wdzięk, powab i zwinność. Zniewolony przez demona mimo wszystko potrafi okiełznać trawiący go wewnętrzny ogień, a w tym wszystkim nie jest po prostu zimny.
Dzielnie w jego wędrówce towarzyszy mu wierny Leśnid, który w żadnym wypadku nie wątpi w lojalność Syna Nocy.
Sytuacje w których przyszło im brać udział ociekają magią i są niebywale zaskakujące, ale i dają nadzieję że wszystko jest możliwe.
Próba przed którą staje Winea pozwala na odkrycie swojego prawdziwego "ja" i swoich ukrytych możliwości. To nie zabawa, gdy w grę wchodzi życie nie tylko współbraci, ale możliwe że "być albo nie być" nie tylko świata Słońca ale i drugiej strony.
Czuję niedosyt, w tym tomie jednak czegoś mi brakło, mam jednak wrażenie że był to celowy zabieg autora, czekam więc z niecierpliwością na ciąg dalszy historii. Polecam tę powieść, ale czytając jednak od razu wszystkie trzy tomy kolejno jeden po drugim 😊
Bardzo, bardzo ciekawy splot wydarzeń i postacie o bardzo wyrazistych charakterach, tacy którzy dla dobra swojej krainy są w stanie poświęcić dużo i przede wszystkim nie robią tego dla korzyści, czy to materialnych, czy dla poklasku i sławy. Mega! Brawo! 😏

Sięgając po drugi tom trylogii "Dwuświata" miałam dużo oczekiwań względem szamanki, Winei oraz zabójcy, Norana i oczywiście splotu ich losów. Jednocześnie zaintrygował mnie tytuł i odkrycie zagadki kim będzie tytułowy czempion Pana Mroku Semaela. Czyżby ten który został naznaczony i ma mrok we krwi? 😏
Powieść oczywiście przyniosła rozwiązanie tej zagadki, ale też pokazała...

Ta część rozwija nam, czytelnikom, świat wykreowany przez autora, rozwija obraz bohaterów, a bieg wydarzeń nabiera tempa. Dodatkowym atutem jest tu ten dreszczyk zagrożenia. Choć nie wiem czemu, znów nie mogłam na dobre wsiąknąć w akcję. W mojej ocenie ten tom był równy poprzedniemu, aczkolwiek czekałam na coś więcej. Ale od tego jest jeszcze tom ostatni o którym kiedy indziej.

Ta część rozwija nam, czytelnikom, świat wykreowany przez autora, rozwija obraz bohaterów, a bieg wydarzeń nabiera tempa. Dodatkowym atutem jest tu ten dreszczyk zagrożenia. Choć nie wiem czemu, znów nie mogłam na dobre wsiąknąć w akcję. W mojej ocenie ten tom był równy poprzedniemu, aczkolwiek czekałam na coś więcej. Ale od tego jest jeszcze tom ostatni o którym kiedy indziej.

Z jednej strony ulga, że już koniec. Z drugie szlag mnie trafia, że jeszcze nie wiem jak się historia dalej potoczy. Bo nie wiem. Nie czytam forów, nie czytam opinii, ani nawet streszczeń na okładkach. Po prostu nie chcę sobie zepsuć przyjemności. Dokładnie tego samego nie chcę zrobić przez wzgląd na czytelników, którzy przygodę z kolejnym tomem Trylogii Mitrys, mają jeszcze przed sobą. A czy warto sięgnąć po książkę? A jakże. Parę spraw w niej poruszonych, co najmniej, wcale nie musi dotyczyć li tylko i wyłącznie świata fantasy.
Oczywiście nadal mamy do czynienia z doskonale znanymi już bohaterami, którzy dowiadują się więcej o sobie. I nie jest to wiedza, która by ich zachwyciła. A może? Niech każdy sam rozstrzygnie. Niemniej cud dziewczyna Winea staje się... Nie, nie powiem. A czy Noran zdoła wykonać zlecenie druida Druwiana i w jakim stopniu pomoże mu w tym jego towarzysz-opiekun Leśniad? No a co z Gromirem, obrońcą światłości? Właśnie. Mogę tylko pytać, bo ja jestem w posiadaniu "wiedzy operacyjnej". I powiem Wam, że warto. Jest jeszcze ciekawiej niż w części pierwszej, choć pozostaje lekki niedosyt, że nie dostaliśmy całej historii na raz. Ale może dzięki temu odniosłem wrażenie, że książka jest napisana lepiej.
Jest ciekawie, wartko i erotycznie chwilami. Fajnie jest. I chyba Paweł Kopijer już wszystkie figury rozstawił na szachownicy we właściwych miejscach, zostawiając czas tylko na wielki finał. Czekam, kurteczka, niecierpliwie...
"Czempiona Semaela" przeczytałem dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez agazaczytana.blogspot.com :-D

Z jednej strony ulga, że już koniec. Z drugie szlag mnie trafia, że jeszcze nie wiem jak się historia dalej potoczy. Bo nie wiem. Nie czytam forów, nie czytam opinii, ani nawet streszczeń na okładkach. Po prostu nie chcę sobie zepsuć przyjemności. Dokładnie tego samego nie chcę zrobić przez wzgląd na czytelników, którzy przygodę z kolejnym tomem Trylogii Mitrys, mają...

drugi tom jeszcze lepszy niż pierwszy, szkoda, że nie obszerniejszy. Zwroty akcji, wciągająca opowieść jednym słowem Paweł Kopijer wymiata.

drugi tom jeszcze lepszy niż pierwszy, szkoda, że nie obszerniejszy. Zwroty akcji, wciągająca opowieść jednym słowem Paweł Kopijer wymiata.