27 śmierci Toby’ego Obeda

Pierwsza ksiazka 2021. Od teraz na szczycie listy ksiazek, ktore wstrzasnely moim swiatopogladem. Ksiazka jest tak mocna, ze przez sekunde wahalam sie czy ja komus polecic, ale tylko przez sekunde. Od losow rdzennych dzieci Kanady ze szkol z internatem nie mozna odwrocic wzroku, warto wiedziec, pamietac i nigdy nie pozwolic zeby taka historia sie powtorzyla. Nie zmienia to faktu, ze moje wrazliwe serce matki zostalo przeorane. Trudno wyobrazic sobie, kim moze byc monstrum, ktore potrafi zadac niewinnym istotom krzywde na tam wymyslne sposoby, dopoki nie okaze sie, ze sam jest okrutnie zniszczonym dzieckiem. Ksiazka jest ciezka do przejscia, jednak polecam bardzo, watek kolonizacyjny, skutki etnocentryzmu, mechanizmy dziedziczonej traumy, wszystkie te zjawiska maja twarz i imie. Czytajac przypomnialam sobie reportaz o osrodku wychowawczym w Zabrzu, ktory poruszyl mnie w podobny sposob (Czy Bog wybaczy Bernadecie). Bardzo wielki szacum dla autorow i przejscie przez tworzenie ksiazki. Na pewno na dlugo zapamietam te lekture.

Pierwsza ksiazka 2021. Od teraz na szczycie listy ksiazek, ktore wstrzasnely moim swiatopogladem. Ksiazka jest tak mocna, ze przez sekunde wahalam sie czy ja komus polecic, ale tylko przez sekunde. Od losow rdzennych dzieci Kanady ze szkol z internatem nie mozna odwrocic wzroku, warto wiedziec, pamietac i nigdy nie pozwolic zeby taka historia sie powtorzyla. Nie zmienia to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wstrząsająca

Wstrząsająca

Pokaż mimo to

Potrzebna. Ale tak okrutna, że momentami przestawałem czytać. Jestem ojcem. Mam dziecko w wieku podopiecznych szkoły "Świętej Anny" . Na pochybel. Proszę wybaczyć ale na tym poprzestanę.

Potrzebna. Ale tak okrutna, że momentami przestawałem czytać. Jestem ojcem. Mam dziecko w wieku podopiecznych szkoły "Świętej Anny" . Na pochybel. Proszę wybaczyć ale na tym poprzestanę.

Pokaż mimo to

Wstrząsająca opowieść o wstydliwej historii szkół z internatem w Kanadzie i próbie poradzenia sobie z traumą tych wydarzeń.

Wstrząsająca opowieść o wstydliwej historii szkół z internatem w Kanadzie i próbie poradzenia sobie z traumą tych wydarzeń.

Pokaż mimo to

Ta książka rozwaliła moje postrzeganie Kanady. Rozwaliła na setki maleńkich kawałków i nie wiem, czy kiedyś to wszystko pozbieram...

Normalnie czuję się, jakbym solidnie dostała obuchem w łeb. Kiedyś z rozczuleniem myślałam, że Kanada to taka piękna kraina pełna dzikich zwierząt, majestatycznej przyrody, dobrobytu, spokoju, harmonii i kulturowej różnorodności. I z zazdrością wzdychałam, że tam to musi być fajne życie... I jakoś nikt i nic - aż do czasu tej książki - nie wyprowadziło mnie z tego błędnego myślenia.

Przeczytałam w życiu tak wiele reportaży dotyczących wojen, ludobójstw, katastrof naturalnych i innych cierpień i niesprawiedliwości ciężkiego kalibru, że ciężko mnie wbić w fotel i naprawdę, ale naprawdę zszokować. A jednak tej książce się udało... Doszczętnie rozwaliła to, w co naiwnie wierzyłam. Ale o co chodzi? Co w Kanadzie może być tak obrzydliwego? Co się wydarzyło? Ta książka to zbiór wspomnień, wyznań i świadectwa tych, którzy ten koszmar przetrwali. Koszmar rdzennych dzieci odbieranych rodzicom i umieszczanych w szkołach z internatem, często prowadzonych przez kościół.

Czasem podczas lektury było mi fizycznie niedobrze. Tak, dosłownie chciało mi się rzygać i jakoś nie mogłam przyjąć do wiadomości, że w Kanadzie miały miejsce tak okrutne, nieludzkie prześladowania i praktyki. Ale jak, ale że co, ale przecież to niemożliwe, cisnęło mi się na usta... Lekturę musiałam sobie dawkować, po jednym rozdziale, powoli, tylko trochę, bo aż mnie skręcało.

Bo już nawet nie chodziło tutaj o krzywdy fizyczne, chociaż tych nie brakowało i były po prostu chore i patologiczne. Bo już nawet nie chodziło o brutalność i znęcanie się, chociaż i tego było pełno, aż ciężko wyobrazić sobie jakim trzeba być zwyrodnialcem. Ale te krzywdy psychiczne, zapomnienie, ignorancja, szykany, niesprawiedliwość, jawne bezprawie, gnębienie, nagonka, piętnowanie i segregacja. Nie umiałam... Po prostu nie umiałam tego objąć. W takim kraju? Na oczach świata? Przez tyle lat? Jak to możliwe? Dlaczego brak wyjaśnień i przeprosin?

Myślę, że ten reportaż niejednej osobie zniszczył misternie budowany obraz Kanady jako sielankowego, wielokulturowego państwa, w którym każdy znajdzie akceptację. Wciąż trawię to wszystko, o czym się dowiedziałam.

Gratuluję autorce wyboru tematu oraz sposobu w jaki go ujęła. Doskonale widać, że włożyła w reportaż ogrom pracy - daty, nazwy, wydarzenia. Po lekturze „27 śmierci...” nasuwa mi się tytuł pewnego znanego zbioru reportaży i mam ochotę podsumować moją recenzję w taki sposób; „Kanada odwraca oczy”.

Ta książka rozwaliła moje postrzeganie Kanady. Rozwaliła na setki maleńkich kawałków i nie wiem, czy kiedyś to wszystko pozbieram...

Normalnie czuję się, jakbym solidnie dostała obuchem w łeb. Kiedyś z rozczuleniem myślałam, że Kanada to taka piękna kraina pełna dzikich zwierząt, majestatycznej przyrody, dobrobytu, spokoju, harmonii i kulturowej różnorodności. I z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeciętnemu Polakowi Kanada kojarzy się z dalekim krajem, w którym panuje dobrobyt, pełnym pięknych krajobrazów i wielkich połaci lasów.
Zapewne mało kto przypuszcza, że jest to kraj, który musi mierzyć się z traumą dorosłych rdzennych mieszańców, którzy jako dzieci byli na siłę asymilowani, umieszczani w szkołach z internatem, gdzie byli wykorzystywani seksualnie, bici i poniżani.
Dla mnie jest to książka wstrząsająca, ale niewątpliwie warta przeczytania.

Przeciętnemu Polakowi Kanada kojarzy się z dalekim krajem, w którym panuje dobrobyt, pełnym pięknych krajobrazów i wielkich połaci lasów.
Zapewne mało kto przypuszcza, że jest to kraj, który musi mierzyć się z traumą dorosłych rdzennych mieszańców, którzy jako dzieci byli na siłę asymilowani, umieszczani w szkołach z internatem, gdzie byli wykorzystywani seksualnie, bici i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najpierw jest wstrząs i niedowierzanie.. później dopiero włącza się myślenie. Czy wina jest równa karze ? Jak bardzo można skrzywdzić drugiego człowieka ? Co trzeba mieć w głowie, żeby posunąć się do takich obrzydliwości ? Jestem wdzięczna autorce, że poruszyła ten trudny temat; że opowiedziała mi o Kanadzie, o jej historii i pierwszych narodach; że uświadomiła mi czym są słowa " Indianin" i "Eskimos", pojęcia, które towarzyszyły nam od dzieciństwa...
Szczerze polecam.

Najpierw jest wstrząs i niedowierzanie.. później dopiero włącza się myślenie. Czy wina jest równa karze ? Jak bardzo można skrzywdzić drugiego człowieka ? Co trzeba mieć w głowie, żeby posunąć się do takich obrzydliwości ? Jestem wdzięczna autorce, że poruszyła ten trudny temat; że opowiedziała mi o Kanadzie, o jej historii i pierwszych narodach; że uświadomiła mi czym są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowita, wyjątkowa książka. Poruszająca, zapadająca w pamięć, głęboko empatyczna, wyważona, świetna warsztatowo i wielowymiarowa. Znakomity debiut.

Niesamowita, wyjątkowa książka. Poruszająca, zapadająca w pamięć, głęboko empatyczna, wyważona, świetna warsztatowo i wielowymiarowa. Znakomity debiut.

Pokaż mimo to

Inne oblicze Kanady, poruszająca książka

Inne oblicze Kanady, poruszająca książka

Pokaż mimo to

Książka dobrze obala mit nieskazitelnej, czystej, pięknej Kanady, aczkolwiek w pewnym momencie stawała się nużąca, powtarzalna. Pozycja wywołuje szok i niedowierzanie w czytelniku, z pewnością nie jest łatwa do przyjęcia, jednak czegoś jej brakuje.

Książka dobrze obala mit nieskazitelnej, czystej, pięknej Kanady, aczkolwiek w pewnym momencie stawała się nużąca, powtarzalna. Pozycja wywołuje szok i niedowierzanie w czytelniku, z pewnością nie jest łatwa do przyjęcia, jednak czegoś jej brakuje.

Pokaż mimo to