Wszystko, czego spodziewałem się po "Księdze Genesis" w interpretacji Roberta Crumba, znalazłem w komiksie Winshlussa. Tu nie ma zmiłuj, nie ma tabu i nie ma tematów, których nie możnaby obśmiać. Autor obnaża to co w religii niedorzeczne i nielogiczne, ale dodaje też sporo od siebie i tylko pozornie są to bezrefleksyjne jaja. Czy walka Boga z Supermenem albo agencja PR-owa Boga obmyślająca powrót Super Mesjasza, walczącego z Super Złoczyńcą stworzonym z DNA Darwina, jest tylko zabawą czy komentarzem do komercyjnej strony kultu? Jak czuł się Józef, który miał wychować nie swoje dziecko? Skąd okrucieństwo Boga wobec syna Abrahama? Jak wygląda relacja Bóg-Jezus, po śmierci tego drugiego? Tu wszystko ma drugie dno, jest obrazoburcze i naprawdę śmieszne. Gdybym miał ustawiony radar na obrazę uczuć religijnych, pewnie bym się obraził śmiertelnie. Gdybym wierzył gorliwie, pewnie bym po lekturze pół skarbczyka wyrecytował, błagając o przebaczenie. Jeśli piekło istnieje, prawdopodobnie każdy, kto choć przez moment śmiał się podczas lektury, spłonie w jego ogniu, ale uwierzcie mi że warto, szczególnie, że graficznie też jest kozacko

Wszystko, czego spodziewałem się po "Księdze Genesis" w interpretacji Roberta Crumba, znalazłem w komiksie Winshlussa. Tu nie ma zmiłuj, nie ma tabu i nie ma tematów, których nie możnaby obśmiać. Autor obnaża to co w religii niedorzeczne i nielogiczne, ale dodaje też sporo od siebie i tylko pozornie są to bezrefleksyjne jaja. Czy walka Boga z Supermenem albo agencja PR-owa...