Pamiętam jak pierwszy raz czytałem Insygnia Śmierci. Tyle nieoczekiwanych zwrotów akcji, tyle zaskoczeń, cudowne zwieńczenie ukochanej serii.

Pamiętam jak pierwszy raz czytałem Insygnia Śmierci. Tyle nieoczekiwanych zwrotów akcji, tyle zaskoczeń, cudowne zwieńczenie ukochanej serii.

Jaka jest Wasza ulubiona scena z serii o Harry?

Po śmierci Dumbledore'a Zakon Feniksa wzmaga swoją działalność, próbując przeciwstawić się coraz potężniejszym siłom śmierciożerców. Harry wraz z przyjaciółmi nie wraca do Hogwartu, tylko wyrusza z misją znalezienia sposobu na pokonanie Voldemorta. Wyprawa ta pełna niepewności i zwątpienia najeżona jest niebezpieczeństwami, a co gorsza nikt nie wie, czy zakończy się sukcesem i czy wszyscy dotrwają do jej końca.

Historia dobiega końca. Każdy musi wybrać stronę, po której się opowie. Dumbledor zostawił Harry’emu więcej pytań niż odpowiedzi. Osoba, która była przez wszystkie części określana jak wróg, okazuje się sprzymierzeńcem. Snape był jedną z moich ulubionych postaci, a w tej części zdobył serce. Z jednej strony byłam ciekawa dalszych losów, z drugiej żałuję, że to już koniec. Cała seria jest spójna, ciekawa, otwierająca wyobraźnię zarówno dzieci jak i dorosłych.

Była to jedna z najlepszych części. Trzymała w napięciu do samego początku. Ukazywała jak bohaterowie dorośli przez te siedem tomów. Każdy szczegół, który wcześniej był zagadką – zostaje rozwiązany. Drugoplanowe postacie dodają kolorów i uzupełniają historię. Walka w końcu dobiega końca.

Jaka jest Wasza ulubiona scena z serii o Harry?

Po śmierci Dumbledore'a Zakon Feniksa wzmaga swoją działalność, próbując przeciwstawić się coraz potężniejszym siłom śmierciożerców. Harry wraz z przyjaciółmi nie wraca do Hogwartu, tylko wyrusza z misją znalezienia sposobu na pokonanie Voldemorta. Wyprawa ta pełna niepewności i zwątpienia najeżona jest niebezpieczeństwami, a...

Och nie, to już koniec i jakoś nie mogę tego przeżyć 😆 🥲 jest mi smutno, że tyle lat trzymałam tą historię jako niedomkniętą i otwartą furtkę - (kiedyś do tego wrócę) a teraz już jako dorosła muszę skończyć przygodę z Harrym Potterem 😞. Cieszę się, że nie oglądałam filmów, bo zepsułyby mi całą zabawę.
Odnośnie samej części to przez 3/4 bardzo mi się dłużyła, a to całe błądzenie trójki przyjaciół było frustrujące. Brakowało mi corocznego odjazdu pociągu i roku szkolnego w Hogwart'cie. Jednak sama końcówka wynagrodziła mi ten cały czas oczekiwania i małe uchybienia, przecież to był już Wielki Finał.👌👨‍🏫🦹‍♂️🧙‍♂️🧙‍♀️
Całość piękna z morałem, ogromnym patosem i poświęceniem ❤️ cudownie czytało się ostatnie rozdziały: historia Snape'a, Lily, motywy Dumbledora oraz bohaterskości Nevilla 🪄✨️🗡. Cieszę się, że autorka poświęciła uwagę innym postaciom i również im przydzieliła bardzo ważne zadania. Na samym końcu wzruszyłam się i nie mogę dojść do siebie 🤧😭 z pewnością kiedyś wrócę do tomów 1-3, gdyż na przestrzeni lat trochę mi umknęło.

Och nie, to już koniec i jakoś nie mogę tego przeżyć 😆 🥲 jest mi smutno, że tyle lat trzymałam tą historię jako niedomkniętą i otwartą furtkę - (kiedyś do tego wrócę) a teraz już jako dorosła muszę skończyć przygodę z Harrym Potterem 😞. Cieszę się, że nie oglądałam filmów, bo zepsułyby mi całą zabawę.
Odnośnie samej części to przez 3/4 bardzo mi się dłużyła, a to całe...

Idealne zwieńczenie całej historii, naszego „wybrańca”, „chłopca, który przeżył”. Tak naprawdę wiemy, do czego zmierza cała historia i co się może wydarzyć. Czujemy, że zło zbierze swoje żniwo. Postacie giną… i to też takie, które większość z nas polubiła przez wszystkie części. Są takie momenty, które na zawsze zapadną czytelnikowi w pamięci, czy to fragment w Zakazanym Lesie, przechadzka po nowym śnieżnobiałym dworcu King’s Cross, czy też odczytanie wspomnień pewnego ciemnowłosego czarodzieja, który pokazał, jak wielką posiada odwagę i serce…

Był to świetnie spędzony czas i bardzo żałuję, że w młodości nie zabrałem się pierw za książki, ale za filmy. Autorka stworzyła coś ponadczasowego, fantastyczny świat, który będzie zachwycał i rozwijał wyobraźnię czy to młodego czytelnika, czy tego troszkę starszego, jeszcze przez wiele, wiele lat.

Idealne zwieńczenie całej historii, naszego „wybrańca”, „chłopca, który przeżył”. Tak naprawdę wiemy, do czego zmierza cała historia i co się może wydarzyć. Czujemy, że zło zbierze swoje żniwo. Postacie giną… i to też takie, które większość z nas polubiła przez wszystkie części. Są takie momenty, które na zawsze zapadną czytelnikowi w pamięci, czy to fragment w Zakazanym...

Uwielbiam tę serię, mam do niej ogromny sentyment. Czasy mojego dzieciństwa i lat nastoletnich. Przeczytałam ją wiele razy i za każdym wywiera na mnie ogromne wrażenie, znajduje też w niej coś nowego. Insygnia Śmierci to zdecydowanie jedna z moich ulubionych części przygód HP, top 3. Jednak nie spodziewałam się, że po tylu latach wywoła we mnie tak wielkie emocje. Na zakończenie rozdziału "Dwór Malfoya" i początek rozdziału "Wytwórca różdżek" nie mogłam powstrzymać łez. Lały się strumieniami. Uśmiercenie TEJ postaci przeżyłam ogromnie, być może nawet najbardziej jeśli chodzi o wszystkich bohaterów tej książki (obok Syriusza i Dumbledore'a, więc poprzeczka była postawiona wysoko). Na zakończenie autorka utrzymała nieosiągalny dla wielu poziom. Seria o Harrym Potterze to arcydzieło. Insygnia Śmierci oceniam 10/10.

Uwielbiam tę serię, mam do niej ogromny sentyment. Czasy mojego dzieciństwa i lat nastoletnich. Przeczytałam ją wiele razy i za każdym wywiera na mnie ogromne wrażenie, znajduje też w niej coś nowego. Insygnia Śmierci to zdecydowanie jedna z moich ulubionych części przygód HP, top 3. Jednak nie spodziewałam się, że po tylu latach wywoła we mnie tak wielkie emocje. Na...

Seria genialna. Za książki Harrego zabrałem się wiele lat po tym jak znałem fabułę z filmów, natomiast bawiłem się znakomicie. Ostatnia część bardzo dobrze zwieńcza całość i domyka wątki. Pomimo, iż uwielbiam motyw insygniów śmierci, wydaje mi się, że książka Książę Półkrwi wypadła nieco lepiej.

Seria genialna. Za książki Harrego zabrałem się wiele lat po tym jak znałem fabułę z filmów, natomiast bawiłem się znakomicie. Ostatnia część bardzo dobrze zwieńcza całość i domyka wątki. Pomimo, iż uwielbiam motyw insygniów śmierci, wydaje mi się, że książka Książę Półkrwi wypadła nieco lepiej.

Było magicznie, smutno, dramatycznie, niebezpiecznie, wesoło, melancholijnie. Nieustannie się coś działo, a akcja rozwijała bardzo szybko. Dosłownie każda strona trzymała w napięciu, choć może nie w jednakowym stopniu.

Siódmy tom to kluczowa część, która zamyka wszystkie wątki z poprzednich tomów, wyjaśnia mnóstwo spraw i zaskakuje. J.K. Rowling pokazuje nam przeszłość Dumbledore’a. Mamy okazję obserwować także kilka wydarzeń z perspektywy postaci, która przez cały czas była dobra, a uważaliśmy ją za złą. Pisarka odsłania przed nami fakty z życia tego bohatera, o których nie mieliśmy pojęcia, co sprawia, że dopadają nas wyrzuty sumienia. Miliardy wyrzeczeń, nieporozumień, kłamstw i sekretów wychodzą na jaw.

Ten tom mówi przede wszystkim o przyjaźni, zaufaniu, obecne są też liczne straty w ludziach, na przykład w czarodziejach, którzy tracą życia w imię pokonania Voldemorta. Chciało mi się płakać, gdy czytałam te wszystkie opisy i przeżywałam śmierci bohaterów, z którymi tak bardzo się zżyłam. Może to lekko przesadzone, gdyż tę historię, jakby nie patrzeć, już wcześniej znałam, jednak emocje były silniejsze niż się spodziewałam. 

J.K. Rowling po raz kolejny pokazuje, że potrafi pisać i jest dobra w tym, co robi. Liczne przemyślenia i morały płynące z całego tekstu dały mi do myślenia. Dzisiaj chciałabym podziękować autorce za możliwość spędzenia tak cudownych chwil z Harrym Potterem. Nie mogę uwierzyć, że przeczytałam już siódmą i ostatnią część.

Było magicznie, smutno, dramatycznie, niebezpiecznie, wesoło, melancholijnie. Nieustannie się coś działo, a akcja rozwijała bardzo szybko. Dosłownie każda strona trzymała w napięciu, choć może nie w jednakowym stopniu.

Siódmy tom to kluczowa część, która zamyka wszystkie wątki z poprzednich tomów, wyjaśnia mnóstwo spraw i zaskakuje. J.K. Rowling pokazuje nam przeszłość...

Dobrze napisana książka, mocno trzyma w napięciu (jak na Harrego Pottera) od początku czujemy w bohaterami bezsens czy niemoc, pozytywnie się zaskoczyłem.

Dobrze napisana książka, mocno trzyma w napięciu (jak na Harrego Pottera) od początku czujemy w bohaterami bezsens czy niemoc, pozytywnie się zaskoczyłem.

Zdecydowanie moja ulubiona część :>

Zdecydowanie moja ulubiona część :>

Jako ludzkość weszliśmy na inny poziom, po przeczytaniu tej książki nie jestem już tym samym człowiekiem. Polecam każdemu.

Jako ludzkość weszliśmy na inny poziom, po przeczytaniu tej książki nie jestem już tym samym człowiekiem. Polecam każdemu.