Myślę, że Guymer ma niezłe podejście do Lwa. Z jednej strony rozwija tematy dotyczące osobowości Lwa przez poprzednich autorów. Jak bezwzględność Lwa, jeśli to konieczne. Również jego tajemnica, oczywiście jest to sprawa mrocznych aniołów, ale także bardzo sprawa Lwa. Natura kontra wychowanie. Jego młodość na Kalibanie między potworami itp. itd.
Podobało mi się, że dodał, że nadal kocha swoich synów. Poświęciłby ich w razie potrzeby (jak mówi w jednym opowiadaniu Gava, kiedy jest gotów poświęcić swój legion, aby powstrzymać Guillimana, jeśli jest zdrajcą),prosi ich o wiele i daje kilka komplementów, ale mimo to, kocha ich, jest z nich dumny i ich osiągnięć jako pierwszych.
Jedna rzecz, której nie rozumiałem, skończyła się dobrze. Dla Lwa obowiązek ma pierwszeństwo, obowiązek wobec ojca i Imperium. To jest coś, co dodał do historii i osobowości Lwa. Nie żeby tego już tam nie było, ale uczynił to jeszcze ważniejszym, jaśniejszym. Więcej na pierwszym miejscu. Moje pytanie: Lwa nie interesują laury parady Ullanorów. Bardziej chodzi o obowiązek. Ale czy nie jest też ogarem chwały / maniakiem chwały? Tak zawsze go widziałem. Nawet w starym artykule "White Dwarf" o Lwie i wilku na Dulanie mówi się, że tylko Lew i Horus odnieśli więcej zwycięstw niż Russ. Zawsze wyobrażałem sobie, że zwycięstwa i liczby są ważne dla Lwa. Chce być NUMEREM jeden, prawda? JEST pierwszy, ale też chce BYĆ pierwszy? Jak mówi chory Horus w fałszywych bogach (Horus jego zdaniem): Guilliman i Lew śmieją się, gdy słyszą, że mistrz wojny jest chory. Czy w ostatniej części, na temat Imperator somnium, dobrze rozumiem, że Lew jest rozczarowany, że NIE JEST mistrzem wojny i pokazuje to trochę, ale nie bezpośrednio, imperatorowi? Tak rozumiem tę scenę.
Podobała mi się cała historia Khrave, jak działają, jak wprowadzają w błąd, kontrolują. Historia Santales była również miła. Warstwy na warstwach, organizacje wewnątrz organizacji. Podobało mi się, że pierwszy legion ma specjalny dostęp do uzbrojenia, ponieważ są pierwsi, jak to było w historii przez ostatnie lata.
Ostatnie zachwyty. Podobał mi się fakt, że lew jest pojedynczą istotą w oczach Guymera. KAŻDY prymarcha jest pojedynczą istotą. Być może PIERWSZY jest jeszcze bardziej osobliwy. Nie mam z tym żadnego problemu. Zawsze wyobrażałem sobie Lwa jako jednego z 4 lub 5 najlepszych prymarchów, ogólnie rzecz biorąc, jako generała, organizatora i wojownika. Ale w oczach Guymera, czy on NAPRAWDĘ jest bardziej osobliwą istotą niż jego pozostali 17/19 bracia?

Myślę, że Guymer ma niezłe podejście do Lwa. Z jednej strony rozwija tematy dotyczące osobowości Lwa przez poprzednich autorów. Jak bezwzględność Lwa, jeśli to konieczne. Również jego tajemnica, oczywiście jest to sprawa mrocznych aniołów, ale także bardzo sprawa Lwa. Natura kontra wychowanie. Jego młodość na Kalibanie między potworami itp. itd.
Podobało mi się, że dodał,...