Może jestem zbyt okrutna, ale do około 150 strony praktycznie nic się nie dzieje. Mamy jakieś niejasne przebłyski krótkich sytuacji, które na koniec niby się łączą, ale opisy miejsc, czynności itp po prostu przytłaczają. Chyba od 170 strony zaczyna się rozjaśniać i akcja się rozkręca tylko po to, żeby na 237 stronie się urwać w zbyt szybki sposób. Historia ma duży potencjał, ale autor skupił się na nieistotnych rzeczach, a można było temu nadać więcej dramatyzmu i pójść bardziej w stronę okultystycznego horroru. Tymczasem miałam wrażenie że to bardziej książka fantastyczno-historyczna. Raczej nie wrócę do tego tytułu.

Może jestem zbyt okrutna, ale do około 150 strony praktycznie nic się nie dzieje. Mamy jakieś niejasne przebłyski krótkich sytuacji, które na koniec niby się łączą, ale opisy miejsc, czynności itp po prostu przytłaczają. Chyba od 170 strony zaczyna się rozjaśniać i akcja się rozkręca tylko po to, żeby na 237 stronie się urwać w zbyt szybki sposób. Historia ma duży...

"Manuskrypt" Wojciecha Uszoka to wciągająca, mroczna i intrygująca powieść! Kolejne afirmatywne zaskoczenie dla mnie tego roku.

Mamy tutaj wspaniale zbudowaną narrację, a akcja osadzona jest w trzech płaszczyznach czasowych - w XVII wieku, w roku 1945 oraz współcześnie w 2013. Trzy historie łączy jedna odwieczna fascynacja - pragnienie nieśmiertelności. Autor zawiązuje intrygę na bazie kamienia filozoficznego, którym jest tajemniczy manuskrypt oprawiony w ludzką skórę, tętniący życiem, karmiący się złem, kuszący nadprzyrodzonymi mocami.

Ależ to była wciągająca historia! Początek? Wzbudzający lekki niepokój i intrygujący. A im bliżej końca, tym robiło się jeszcze ciekawiej, mroczniej, a budowane stopniowo napięcie i tajemnica elektryzowały. Utwór wieńczy wyśmienite otwarte zakończenie, pozostawiające czytelnika w niepewności i zagubieniu. Taki fortel w przypadku tej powieści prowokuje, wzbudza dodatkową ekscytację i dodaje charakteru intrydze.

Pisarz pokazuje, że zło nie przemija. Niezależnie od czasów pokazuje swoje odwieczne brzydkie oblicze.

Autor popisowo bawi się konwencją, doskonale radzi sobie z odrębnymi i różnorodnymi czasami historycznymi, a jego warsztat i styl są kunsztowne. Prawdziwie klasyczny majstersztyk!
Uszok, jak prawdziwy koneser, zabiera nas w dobrze skonstruowaną i przemyślaną literacką podróż. Klimat, postaci, język, narracja, konstrukcja historii i jej wielopłaszczyznowość stoją na najwyższym pisarskim poziomie. Aż dziw bierze, że to debiut! Ogromnie ją polecam.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

"Manuskrypt" Wojciecha Uszoka to wciągająca, mroczna i intrygująca powieść! Kolejne afirmatywne zaskoczenie dla mnie tego roku.

Mamy tutaj wspaniale zbudowaną narrację, a akcja osadzona jest w trzech płaszczyznach czasowych - w XVII wieku, w roku 1945 oraz współcześnie w 2013. Trzy historie łączy jedna odwieczna fascynacja - pragnienie nieśmiertelności. Autor zawiązuje...

Bardzo dziwna książka. Czuć klimat takiej klasycznej powieści grozy i podczas lektury towarzyszy uczucie niepewności. Autor ciekawie przedstawił tak odmienne od siebie czasy, rozpoczynając od wieku XVII, a kończąc historię w latach całkiem współczesnych. Aura tych czasów została genialnie nakreślona. Motyw przewodni czyli nieśmiertelność zawsze niesamowicie mnie intryguje. Niestety przez budowanie fabuły na zasadzie wielu niewiadomych i rozwiązania zawiłej tajemnicy na sam koniec, spowodowało, że temat ten według mnie gdzieś po drodze się rozmył, rozproszony uwagą mniej istotnych zdarzeń i potrzebą zrozumienia o co tak naprawdę w tej powieści chodzi. Zamysł był dobry, ale zabrakło dopracowania kilku elementów, by podtrzymywać zainteresowanie czytelnika przez całą lekturę. Najmocniejszym elementem jest więc zakończenie, kiedy to wreszcie autor odkrywa w pełni karty nie psując przy tym mrocznego klimatu. Daję sześć gwiazdek głównie za klimat i główny motyw, ale z zaznaczeniem, że "Manuskrypt" to dość osobliwa książka z kilkoma wadami i momentami wręcz nużąca ilością niedopowiedzeń.

Bardzo dziwna książka. Czuć klimat takiej klasycznej powieści grozy i podczas lektury towarzyszy uczucie niepewności. Autor ciekawie przedstawił tak odmienne od siebie czasy, rozpoczynając od wieku XVII, a kończąc historię w latach całkiem współczesnych. Aura tych czasów została genialnie nakreślona. Motyw przewodni czyli nieśmiertelność zawsze niesamowicie mnie intryguje....

Niewątpliwie książkę wyróżnia dobrze zbudowany klimat i przepiękny język. Niestety momentami jest nieco nużąca.

Niewątpliwie książkę wyróżnia dobrze zbudowany klimat i przepiękny język. Niestety momentami jest nieco nużąca.

Bardzo pozytywne zaskoczenie. Autor który chyba nie miał lekko patrząc po ocenach na Lubimyczytać. Dorwałem książkę za niewielkie pieniądze i postanowiłem dać jej szansę. No i muszę powiedzieć, że napisana jest rewelacyjnie. Tyle, że nie jest to horror. To przygoda, zabawa konwencją. Rozdziały z II wojny światowej to klasa sama w sobie.

Bardzo pozytywne zaskoczenie. Autor który chyba nie miał lekko patrząc po ocenach na Lubimyczytać. Dorwałem książkę za niewielkie pieniądze i postanowiłem dać jej szansę. No i muszę powiedzieć, że napisana jest rewelacyjnie. Tyle, że nie jest to horror. To przygoda, zabawa konwencją. Rozdziały z II wojny światowej to klasa sama w sobie.

"Manuskrypt" kupiłem po części z sentymentu do wydawnictwa Vesper a po części z chęci poznania polskiej literatury grozy. Czy książka Uszoka mnie zawiodła? Nie. Czytało mi się ją bardzo dobrze, pomimo nieskomplikowanej fabuły powieść wciągnęła mnie do tego stopnia, że zauważyła to moja żona, która stwierdziła iż nie pamięta kiedy ostatnio jakaś książka tak mnie pochłonęła. Nie jest to powieść doskonała, jednak jak na debiut i tak było świetnie. Fakt, iż historia dzieje się na przestrzeni wieków uważam za trafny. Pokazuje to, że zło nie przemija. To co często uważamy za zabobon czy bajkę opowiadaną przez babcię równie dobrze może się dziać w czasach współczesnych.

"Manuskrypt" kupiłem po części z sentymentu do wydawnictwa Vesper a po części z chęci poznania polskiej literatury grozy. Czy książka Uszoka mnie zawiodła? Nie. Czytało mi się ją bardzo dobrze, pomimo nieskomplikowanej fabuły powieść wciągnęła mnie do tego stopnia, że zauważyła to moja żona, która stwierdziła iż nie pamięta kiedy ostatnio jakaś książka tak mnie pochłonęła....

Ta książka jest napisana kunsztownie. Każda postać ma bardzo ciekawy, klasycznie literacki sznyt. Na pewno kupię kolejną powieść Uszoka. Wydawnictwo spaprało sprawę po całości nazywając książkę "Powieścią grozy" - to jest literatura piękna, bawiąca się konwencją. Nie GROZA. Opamiętajcie się ludzie.

Ta książka jest napisana kunsztownie. Każda postać ma bardzo ciekawy, klasycznie literacki sznyt. Na pewno kupię kolejną powieść Uszoka. Wydawnictwo spaprało sprawę po całości nazywając książkę "Powieścią grozy" - to jest literatura piękna, bawiąca się konwencją. Nie GROZA. Opamiętajcie się ludzie.

5.5

5.5

Debiut? No to słabo. Aczkolwiek, z drugiej strony, jeżeli z pisarzami jest jak z reżyserami, to może i dobrze, że słabo. Bo z czasem może być lepiej. Lub gorzej. Ale.....tak miedzy nami, czytelnikami, warto czekać na "drugą" książkę. Ja zaczekam. Z ciekawością.
Byleby to nie były "horror" czy inna "groza" .

Debiut? No to słabo. Aczkolwiek, z drugiej strony, jeżeli z pisarzami jest jak z reżyserami, to może i dobrze, że słabo. Bo z czasem może być lepiej. Lub gorzej. Ale.....tak miedzy nami, czytelnikami, warto czekać na "drugą" książkę. Ja zaczekam. Z ciekawością.
Byleby to nie były "horror" czy inna "groza" .

Mam nieco problem z jednoznacznym ocenieniem tej książki, bo z jednej strony to debiut autora, a z drugiej strony jest to powieść, którą należy poddać krytyce. Jako powieść grozy spisuje się bardzo średnio, nie strasząc zbytnio, dialogi nie porywają, akcja rozwija się bardzo mozolnie, pierwszą połowę książki nieco „przemęczyłem” i tutaj wystawiłbym 4 maksymalnie 5/10, druga część książki jest już lepsza, tak na 6. Podobało mi się poprowadzenie akcji w kilku ramach czasowych, powiązania i zależności między postaciami, poruszona w niej kwestia nieśmiertelności oraz sam język jakim posługuje się autor, długość a mianowicie 237 stron też jest odpowiednia. Czytając znalazłem kilka literówek i brak konsekwencji w nazewnictwie miejscowości, ale powiedzmy, że nie jest to jakiś duży problem. Reasumując, za drugą połowę książki i za fakt, że jest to debiut autora, daję ocenę 6/10, będę bacznie przyglądał się dalszej twórczości pana Wojciecha Uszoka i zapewne sięgnę po następną powieść, bo mam nadzieję, że autor będzie się rozwijać. Duży pochwała dla wydawnictwa Vesper za znakomite wydanie, twarda oprawa z interesującą okładką, ilustracje, względnie dobra jakość papieru i tematyczna zakładka gratis. Życzyłbym sobie i Wam drodzy czytelnicy, aby inne wydawnictwa właśnie tak wydawały książki.

Mam nieco problem z jednoznacznym ocenieniem tej książki, bo z jednej strony to debiut autora, a z drugiej strony jest to powieść, którą należy poddać krytyce. Jako powieść grozy spisuje się bardzo średnio, nie strasząc zbytnio, dialogi nie porywają, akcja rozwija się bardzo mozolnie, pierwszą połowę książki nieco „przemęczyłem” i tutaj wystawiłbym 4 maksymalnie 5/10, ...