Za co uwielbiam powieści L.M. Montgomery? Za to, że czuć w nich powiew nostalgii. Za wspomnienia z dzieciństwa przelatujące przez głowę. Za to, że bawią i wzruszają jednocześnie. Za to, że podczas czytania śmieję się do nich przez łzy.
Tym bardziej, wiedząc, że to już ostatni tom opisujący losy Małej Baśni, nie mogłam powstrzymać się przed melancholią, która z każdym rozdziałem przypływała coraz bliżej mnie.
Przeżywałam wraz z młodymi bohaterami ich perypetie. Smutki i radości. Towarzyszyłam im podczas spacerów, rozmów czy przy rozstaniach. Przy ostatnim rozdziale moje serce pękało i chyba dlatego właśnie lubię powracać do książek autorki. Mimo czasami smutnych zakończeń, chcę choć przez chwilę jeszcze cieszyć się beztroskim początkiem.

Za co uwielbiam powieści L.M. Montgomery? Za to, że czuć w nich powiew nostalgii. Za wspomnienia z dzieciństwa przelatujące przez głowę. Za to, że bawią i wzruszają jednocześnie. Za to, że podczas czytania śmieję się do nich przez łzy.
Tym bardziej, wiedząc, że to już ostatni tom opisujący losy Małej Baśni, nie mogłam powstrzymać się przed melancholią, która z każdym...

Drugi tom przygód Historynki i jej przyjaciół: Eda, Feliksa, Dana, Feli, Celinki, Piotrka i Sary.
Ta część podobała mi się tak samo jak pierwsza. Niepowtarzalna atmosfera Wyspy Księcia Edwarda ogarnia każdą stronę i czyni z tej książki wyjątkową lekturę dla młodych czytelników. Nie jest to arcydzieło, ale bardzo dobra powieść, chyba trochę niedoceniona w dzisiejszych czasach. Naprawdę warto po nią sięgnąć.

Drugi tom przygód Historynki i jej przyjaciół: Eda, Feliksa, Dana, Feli, Celinki, Piotrka i Sary.
Ta część podobała mi się tak samo jak pierwsza. Niepowtarzalna atmosfera Wyspy Księcia Edwarda ogarnia każdą stronę i czyni z tej książki wyjątkową lekturę dla młodych czytelników. Nie jest to arcydzieło, ale bardzo dobra powieść, chyba trochę niedoceniona w dzisiejszych...

Cudowna! Nie mogę wyrazić tego jak bardzo przywiązałam się do Baśniowej Dziewczynki i jej opowieści. Z jej wszystkich opowiadań najbardziej urzekła mnie opowieść o Alicji. Niesamowity klimat wsi, sielankowe przygody i dzieciństwo. Uwielbiam

Cudowna! Nie mogę wyrazić tego jak bardzo przywiązałam się do Baśniowej Dziewczynki i jej opowieści. Z jej wszystkich opowiadań najbardziej urzekła mnie opowieść o Alicji. Niesamowity klimat wsi, sielankowe przygody i dzieciństwo. Uwielbiam

[1913]
Chyba lepsza niż pierwsza część cyklu - przede wszystkim mniej jest tu egzaltownych zachwytów nt. samej Story Girl i okropnych rozkmin religijnych. Zdarzają się sentymentalne grzmoty w opisach przyrody (głównym winowajcą jest ojciec Sary, Wielki Artysta Malarz Blair),ale równoważą to świetne fragmenty np. z szaloną i samotną Peg Bowen. Wątek dziwnego Jaspera Dale'a i jego tajemniczej ukochanej Alice jest trochę wzruszający, a trochę przyprawia o ciarki. Bardzo dobre jest zakończenie, wieńczące myśl przewijającą się przez całą książkę, o nieubłaganym i nieodwracalnym końcu dzieciństwa ("And then the Story Girl was gone" - dobiegła końca pewna epoka, na którą składało się zarówno miejsce, jak i zgromadzenie konkretnych osób w konkretnym momencie życia"). Zabieg z amatorską gazetą przygotowywaną przez przyjaciół to coś, co zawsze w takich książkach mi się podoba.

Postacie dziewcząt bardzo dobre, wyraziste i zindywidualizowane, natomiast z chłopcami jest gorzej. Peter i Dan jeszcze dają radę (zwłaszcza złośliwy Dan),ale Felix i Beverly są bladzi i płascy. Beverly'ego trochę ratuje nocny spacer z Historynką, bardzo ładny rozdział.

[1913]
Chyba lepsza niż pierwsza część cyklu - przede wszystkim mniej jest tu egzaltownych zachwytów nt. samej Story Girl i okropnych rozkmin religijnych. Zdarzają się sentymentalne grzmoty w opisach przyrody (głównym winowajcą jest ojciec Sary, Wielki Artysta Malarz Blair),ale równoważą to świetne fragmenty np. z szaloną i samotną Peg Bowen. Wątek dziwnego Jaspera Dale'a...

"Wszystkie nasze myśli mają być piękne.
Wtedy nikt nie będzie się bał mówić, co myśli."

Bardzo przyjemna lektura, przenosząca nas w inne czasy.

"Wszystkie nasze myśli mają być piękne.
Wtedy nikt nie będzie się bał mówić, co myśli."

Bardzo przyjemna lektura, przenosząca nas w inne czasy.

Tylko L.M. Montgomery potrafi tak ciepło pisać o dorastaniu.

Tylko L.M. Montgomery potrafi tak ciepło pisać o dorastaniu.

Po prostu kochana.

Po prostu kochana.

Bardzo nijaka w porównaniu do innych książek Montgomery.

Bardzo nijaka w porównaniu do innych książek Montgomery.

Wspaniała książka z nowymi opowiadaniami Historynki i kolejnymi przygodami Kingów i ich przyjaciół. Kolejny raz w książkach Lucy Maud Montgomery możemy się dowiedzieć, jak wyglądało życie, przygody, smutne i radosne chwile dzieci w Kanadzie pod koniec XIX wieku. Byłoby wspaniale ujrzeć kolejną część przygód dzieci (choć niestety wiemy, że jest to niemożliwe).

Wspaniała książka z nowymi opowiadaniami Historynki i kolejnymi przygodami Kingów i ich przyjaciół. Kolejny raz w książkach Lucy Maud Montgomery możemy się dowiedzieć, jak wyglądało życie, przygody, smutne i radosne chwile dzieci w Kanadzie pod koniec XIX wieku. Byłoby wspaniale ujrzeć kolejną część przygód dzieci (choć niestety wiemy, że jest to niemożliwe).

Pani Montgomery, bardzo Pani dziękuje za tą powieść pełną miłości, ciepła, przyjaźni, słodkiego dzieciństwa i zbliżającej się nieubłaganie dorosłości. Jest mi ciężko rozstać się z bohaterami "Złocistej drogi". Szkoda, że autorka nie sprezentowała nam trzeciego tomu, w którym poznalibyśmy dalsze losy rodzeństwa Kingów oraz Piotrka i Sary Ray, jako już dorosłych i dojrzałych ludzi.

Pani Montgomery, bardzo Pani dziękuje za tą powieść pełną miłości, ciepła, przyjaźni, słodkiego dzieciństwa i zbliżającej się nieubłaganie dorosłości. Jest mi ciężko rozstać się z bohaterami "Złocistej drogi". Szkoda, że autorka nie sprezentowała nam trzeciego tomu, w którym poznalibyśmy dalsze losy rodzeństwa Kingów oraz Piotrka i Sary Ray, jako już dorosłych i dojrzałych...