Istnieją dwie odpowiedzi na pytanie „Czym jest książka Szatan?”. Pierwsza jest obiektywistyczna, zewnętrzna: „To książka o koncepcji Szatana autorstwa Sabatiela.” Druga jest ideologiczna, wewnętrzna, odautorska: „To książka o prawdziwym Szatanie”. Tak też zaczynam do niej Przedmowę:

„W przeciwieństwie do okultystycznych książek, do jakich jesteście przyzwyczajeni, ta książka opowiada o prawdziwym Szatanie – tym, który istnieje, nie o tym, który został wymyślony przez jakąś religię, ideologię lub okultystę.” (s. 9)

Starałem się w niej zawrzeć coś, co można by z dumą określić jako „pełną teologię Szatana” czyli „pełną satanologię”, nie wiem jednak, czy mi się to udało. Nie jest to bowiem uporządkowany traktat teologiczny, lecz kilka różnych satanologicznych ujęć.

Pierwszy tekst wyjaśnia, dlaczego Szatan jest realnym a nie mentalnym i urojonym istnieniem. Oczywiście ta idea odcina się w pełni od judeo-islamo-chrześcjańskiego konceptu Szatana, który JEST urojeniem chorych umysłów. Przy okazji bardzo ostro tutaj krytykuję (a właściwie obrażam i poniżam) wszystkich „odkrywców relatywizmu”, czyli współczesnych pseudointelektualistów (poznałem ich w życiu naprawdę WIELU),którzy – nieświadomie! – głoszą idiotyczny pogląd fachowo zwany „postmodernistycznym relatywizmem” lub „postmodernistycznym humanocentryzmem”. Polega on na nieodróżnianiu od siebie pojęć prawdy i prywatnej opinii (sic!) oraz na braku umiejętności logicznego myślenia i obsesyjnej chęci bycia akceptowanym. Takie osoby nazywam pseudointelektualistami.

W tekście drugim pt. Czym naprawdę jest Szatan podaję (w zamierzeniu pełną) fenomenologię Szatana, czyli po prostu opis Jego cech i Jego istoty, odpowiadając na fundamentalne pytanie „Czym jest (prawdziwy) Szatan?”. Jest On ogniem, zmianą, rewolucją, mordem, rzezią, WOJNĄ, czerwienią, gniewem, wiecznym złem, życiem oraz szaleństwem. W tekście trzecim podaję trzy nieznane cechy Szatana (tak brzmi też tytuł). Wiedza o nich przeznaczona jest już tylko dla tych, którzy kupią książkę.

W tym miejscu kończy się „normalny” opis Szatana, gdyż w tekście czwartym opisuję Go z mocno osobistej perspektywy – jako szaleństwo i opętanie, które z Jego strony spotkało mnie dawno temu (1998-1999),a które jednocześnie utożsamiam z miłością do Niego. (Tytuł brzmi 4 Satan: prawdziwe opętanie (prawdziwa miłość).) Przy okazji naśmiewam się z chrześcijańskiej koncepcji opętania i niezbicie dowodzę, dlaczego nie ma ona najmniejszego sensu. Tekst ten jest ostatnim, jaki napisałem w pełnym inspiracji, ognistym i mrocznym dla mnie 2016 roku.

Tekst piąty to Szatan i Jego Królestwo – napisany w marcu 2008 r. jako mój pierwszy tekst o Szatanie i opublikowany we wrześniu 2008 r. w mojej debiutanckiej książce pt. Rozprawa o szatańskiej metodzie. Z teorii satanizmu intelektualnego. Jest ona od wielu lat wyprzedana, a w grudniu 2013 r. poinformowałem, że nigdy nie będzie wznawiania. Aby więc ocalić ten bardzo dobry w mojej opinii tekst o mojej koncepcji Szatana, postanowiłem zamieścić go tutaj jako przedruk i jednocześnie jego drugie wydanie.

O czym mówią następne cztery teksty informują ich tytuły, a ciekawi ich treści będą musieli nabyć książkę. W Posłowiu wyjaśniam sensowność jej napisania osobom niebędącym nigdy w polskim środowisku satanistycznym ani nawet blisko niego. Opisałem tam dominujący ateistyczny prąd w polskim satanizmie współczesnym i wyjaśniłem, dlaczego moja teistyczna koncepcja Szatana jest podwójną herezją skazaną (głęboko w to wierzę) na totalne odrzucenie i zapomnienie. Nie szkodzi.

Zamieszczony na samym końcu wiersz ma mylący tytuł, ponieważ nie jest skierowany do Szatana, lecz kogoś zupełnie od Niego innego (delikatnie mówiąc). Utwór ten nie jest w ogóle związany z tematyką książki, lecz jest idealnie spójny z jej satanistycznym duchem i nie mogłem (nie chciałem) się powstrzymać, aby go w niej nie zamieścić jako mój wyraźny, osobisty satanistyczny manifest.

W mojej opinii książka Szatan to najbardziej antychrześcijańskie i satanistyczne dzieło jakie kiedykolwiek zostało wydane (w jakiejkolwiek formie) w europejskim piśmiennictwie. Zamiast pustych wulgaryzmów wobec chrześcijaństwa lub grzecznych niechrześcijańskich poglądów na życie, ukazuje brutalną duchową prawdę, która jest jaskrawym przeciwieństwem wszystkiego, co kiedykolwiek wymyślili prostaccy, ograniczeni umysłowo, duchowo wykastrowani chrześcijanie.