Świetna książka, jednak troche brakuje mi zakończenia

Świetna książka, jednak troche brakuje mi zakończenia

Lubię od czasu do czasu sięgnąć do mainstreamu - do tych wychwalanych, nagradzanych książek, o których głośno w mediach. Może nie koniecznie "poważnej literatury", ale takiej o której się mówi - i mówi dobrze.

Jak dotąd, każda pozycja, po którą sięgnąłem w ramach tego małego eksperymentu okazała się leżeć gdzieś pomiędzy "kompletny gniot" a "grafomania poniżej średniej". Nie inaczej było w przypadku "Króla".

Z jednej strony faktycznie, nieszczególnie interesuje mnie okres dwudziestolecia międzywojennego czy ekscytująca fabuła w 60% składająca się z chlania i kur***nia.

Z drugiej strony - narracja Macieja Stuhra. O ile całkiem nieźle wykreował bohaterów, każdemu nadając unikalny sposób mówienia, o tyle włożył w to tyle ekspresji, że w połączeniu ze średniej jakości dialogami wszyscy stale brzmią niczym histerycy na skraju snapnięcia - przez co zwyczajnie ciężko się tego słucha.

Myślę, że najbardziej przeszkadzał mi jednak styl przyjęty przez autora. Mamy tu narrację pierwszoosobową, w formie czegoś pomiędzy pamiętnikiem a strumieniem świadomości. Wielokrotne powtórzenia tego samego szybko robią się męczące, zaś każdy bohater wprowadzany jest z notką biograficzną, często dłuższą niż reszta jego występu w książce - czego nienawidzę jak niewielu innych rzeczy w literaturze.

I tak z połączenia tych wątpliwej jakości składników powstaje on - "Król". Książka, która pomimo kilku ciekawych pomysłów, była dla mnie absolutną katorgą, której przesłuchanie musiałem dawkować sobie przez prawie rok.

Lubię od czasu do czasu sięgnąć do mainstreamu - do tych wychwalanych, nagradzanych książek, o których głośno w mediach. Może nie koniecznie "poważnej literatury", ale takiej o której się mówi - i mówi dobrze.

Jak dotąd, każda pozycja, po którą sięgnąłem w ramach tego małego eksperymentu okazała się leżeć gdzieś pomiędzy "kompletny gniot" a "grafomania poniżej...

Pierwsza moja książka tego autora. Inna, ciekawa, warta przeczytania.

Pierwsza moja książka tego autora. Inna, ciekawa, warta przeczytania.

Bardzo dobry początek. Środek nieco nużący przez ciągłe powtórki, najprawdopodobniej mające na celu stylizację uwiarygadniającą żydowskie pochodzenie bohatera, a może starczą niepamięć. Trudno ocenić. Dobre otwarte zakończenie. Całość mogłaby być spokojnie okrojona o jakieś 20% bez utraty dla samej fabuły, a z korzyścią dla tempa opowieści.

Bardzo dobry początek. Środek nieco nużący przez ciągłe powtórki, najprawdopodobniej mające na celu stylizację uwiarygadniającą żydowskie pochodzenie bohatera, a może starczą niepamięć. Trudno ocenić. Dobre otwarte zakończenie. Całość mogłaby być spokojnie okrojona o jakieś 20% bez utraty dla samej fabuły, a z korzyścią dla tempa opowieści.

Dobra... naprawdę dobra

Dobra... naprawdę dobra

Fascynująco przedstawiony świat przestępczego półświatka w międzywojennej Warszawie i życia jego żydowskich mieszkańców połączony z kryminalnym thrillerem, niewiarygodnym narratorem oraz miejscami poetyckim magicznym realizmem. Całkowicie wsiąkłem w ten świat i z przerażeniem podążałem za bohaterami, którzy walczyli do ostatniej kropli krwi pomimo wiszącego nad nimi fatum nadchodzącej wojny (oraz Litanii). Bardzo angażująca lektura, szczerze polecam.

Fascynująco przedstawiony świat przestępczego półświatka w międzywojennej Warszawie i życia jego żydowskich mieszkańców połączony z kryminalnym thrillerem, niewiarygodnym narratorem oraz miejscami poetyckim magicznym realizmem. Całkowicie wsiąkłem w ten świat i z przerażeniem podążałem za bohaterami, którzy walczyli do ostatniej kropli krwi pomimo wiszącego nad nimi fatum...

Szczepan Twardoch to idol gazety wyborczej, lewicy i szeroko rozumianego mainstreamu, postać o której nie tak dawno mówilibyśmy folksdojcz, teraz mówimy europejczyk... Twardoch nie ukrywa swojej pogardy i nienawiści do Polski. Takie osoby budzą moje spore wątpliwości, ale może faktycznie to wybitny pisarz, któremu należy się szacunek i podziw? Jego fani zapewniali mnie, że "Król" to powieść wybitna i muszę przeczytać...

...przeczytałem i już wiem, że Twardoch to sporych rozmiarów wydmuszka. Od geniusza dzieli go ogromny dystans, ale to solidny wyrobnik, średniaczek. Czasami gubi rytm, momentami mocno przynudza, wkradają się małe niedociągnięcia, jest masa powtórzeń, ale zasadniczo jest nieźle. Ewidentną słabością autora jest budowanie napięcia, gdy coś się dzieje, on od razu idzie w nudne dygresje, które wygaszają zainteresowanie. Autor nie potrafi oddawać klimatu i smaku miejsc, niby opisuje kawiarnię itd, ale nic z tego nie wynika. Nie oddaje ani ducha miasta, ani epoki, a koncentruje się na swoich urojonych. Motyw walenia miał być uduchowiony, mistyczny, a jest żenujący. Powieść nie ma jednoznacznie pozytywnych bohaterów. Powieściowi Żydzi nienawidzą Polaków i gardzą Polską, nie chcą się asymilować, nie ma mowy o wdzięczności i im się należy... i to są te lepsze postacie. Nielicznych Żydów asymilantów się nielubi, a Polaków nienawidzi i autor robi z nich obleśne, paskudne, totalnie zdegenerowane kreatury. Największym plusem tej historii jest niespodziewany zwrot w końcówce, ale wcześniej też trafiają się dobre momenty.

Dlaczego media zrobiły z niego pisarza wybitnego? Bo swoją nienawiścią do Polski idealnie wpisuje się w lewicową propagandę. Jego matecznik to w końcu "wysokie obcasy" i "gazeta wyborcza".

Nie polecam. Jeżeli ktoś chce poczytać i sprawdzić jaka powinna być powieść retro ze sporą ilością regionalizmów niech przeczyta "Glatz". Jeżeli chcecie prawdziwego obrazu życia w dawnych latach polecam "Biały Towar" Wolnego, również są biedni Żydzi, gangi, przemoc i bieda, ale podane w sposób obiektywny i wiarygodny, a nie propagandowy, polskofobiczny, a do tego bez przynudzania.

Szczepan Twardoch to idol gazety wyborczej, lewicy i szeroko rozumianego mainstreamu, postać o której nie tak dawno mówilibyśmy folksdojcz, teraz mówimy europejczyk... Twardoch nie ukrywa swojej pogardy i nienawiści do Polski. Takie osoby budzą moje spore wątpliwości, ale może faktycznie to wybitny pisarz, któremu należy się szacunek i podziw? Jego fani zapewniali mnie, że...

Niekoniecznie... Trochę przereklamowana pozycja. Powtórzenia wybijają z rytmu. Jest ich dużo. To zabija całą (ciekawą) historię i przytępia wyraziste postaci.

Niekoniecznie... Trochę przereklamowana pozycja. Powtórzenia wybijają z rytmu. Jest ich dużo. To zabija całą (ciekawą) historię i przytępia wyraziste postaci.

Barwnie przedstawiony półświatek Warszawy w latach 40. Wyraziste postacie i wciągająca fabuła. Polecam.

Barwnie przedstawiony półświatek Warszawy w latach 40. Wyraziste postacie i wciągająca fabuła. Polecam.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony piękne opisy przedwojennej Warszawy, przeplatane wstawkami w jidysz świetnie oddające klimat tamtych czasów. A z drugiej strony wszystkich bohaterów można sprowadzić do zdania chrześcijanin zły, żyd dobry. Polacy zawsze są przedstawiani jako bandyci, faszysci, w najlepszym wypadku dziwki. Z kolei żydzi nawet jeśli są bandytami, to mają szacunek sklepikarzy od których wymuszają haracze. Z pewnością taka narracja przypadnie do gustu czytelnikom GW ale mnie znudziła po pierwszym rozdziale. Do tego dochodzi jakaś niezrozumiała fascynacja autora fallusami, porównaniami obrzezanych do nie obrzezanych. W zasadzie dostajemy informacje o przyrodzeniu każdego ważniejszego bohatera (o ile nie jest kobietą). Jeżeli to jest najlepsze co Twardoch ma do zaoferowania to chyba nie chcę poznawać reszty jego twórczości.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony piękne opisy przedwojennej Warszawy, przeplatane wstawkami w jidysz świetnie oddające klimat tamtych czasów. A z drugiej strony wszystkich bohaterów można sprowadzić do zdania chrześcijanin zły, żyd dobry. Polacy zawsze są przedstawiani jako bandyci, faszysci, w najlepszym wypadku dziwki. Z kolei żydzi nawet jeśli są bandytami, to mają...