Piąty tom cyklu o detektyw Tracy Crosswhite rozpoczyna się tragicznym w skutkach wypadkiem drogowym. Ginie dwunastoletni chłopiec, a kierowca ucieka z miejsca zdarzenia, jednak policja szybko wpada na jego trop. Sprawa wydaje się przesądzona — dowody są wystarczająco mocne, by podejrzany nie mógł mieć nadziei na uniknięcie odpowiedzialności. Wkrótce okazuje się jednak, że komuś bardzo zależy na tym, by winny nie został ukarany.

„Brudna sprawa” to świetna propozycja dla tych, którzy w thrillerach szukają nie tylko dobrze poprowadzonej intrygi, ale również solidnie nakreślonej warstwy obyczajowej. Tracy bezskutecznie stara się zajść w ciążę, Del usiłuje pozbierać się po rodzinnej tragedii — autor sporo miejsca poświęca osobistemu życiu bohaterów, dzięki czemu stają się oni bliżsi czytelnikowi. Dugoni nie pozwala jednak, by jego odbiorcy choć na chwilę zapomnieli, z jakim gatunkiem literackim mają do czynienia — akcja utrzymuje świetne tempo, a zagadki, które próbujemy rozwiązać razem z bohaterami, rozpalają naszą ciekawość.

W „Brudnej sprawie” autor poświęca uwagę kilku kwestiom bardzo ważnym zwłaszcza dla amerykańskiego społeczeństwa, np. ruchowi Black Lives Matter. Ponieważ ofiarą wypadku pada czarnoskóre dziecko, kłopoty ze skazaniem sprawcy nabierają szczególnego charakteru — przez niektórych są postrzegane jako wyraz lekceważenia wobec Afroamerykanów ze strony państwa, niedostatecznej troski o ich życie.

Innym istotnym wątkiem, który podejmuje Dugoni, są narkotyki, które mimo surowych przepisów wciąż zbierają śmiertelne żniwo, zwłaszcza wśród bardzo młodych ludzi. Jak walczyć z tym problemem? Jak pomóc uzależnionym? Czy mamy choćby maleńką szansę na świat bez narkotyków? Ponieważ autor solidnie przygotował się do poruszenia tego niełatwego tematu i ustami bohaterów przekazuje mnóstwo cennych informacji i sensownych argumentów, dla niektórych czytelników skutkiem spotkania z „Brudną sprawą” może być nieco zmieniony światopogląd.

Piąta powieść o Tracy Crosswhite to świetna, trzymająca w napięciu i godna polecenia książka (choć przyznam, że ze względu na jej zakończenie mam pewne obawy co do części szóstej), którą, o czym wiem z doświadczenia, da się czytać bez znajomości poprzednich tomów. Każdy, kto potrzebuje solidnej dawki emocji, jak również materiału do poważnych przemyśleń, powinien zainteresować się tym tytułem.

Małgorzata Pawlak