Jestem pewna, że tam, gdzie pojawia się kwestia wiary i jej "praktycznego" zastosowania w codzienności, pojawia się też wiele wątpliwości. Jest to czytelne również w recenzjach tej pozycji, gdzie nie brakuje opinii osób, którym ta książka nieszczególnie pomogła, a sięgnęli po nią właśnie z nadzieją na otrzymanie pomocy. Rozumiem ten punkt widzenia. Ale mam własny.

Warto zapoznać się z sylwetką autora - Vost był (zmarł w zeszłym roku) psychologiem, członkiem Mensy i...sztangistą. Wychowany w katolickiej rodzinie w jakimś momencie odwrócił się od wiary, by po latach do niej wrócić. Wspominam o tym, ponieważ fakty te wydały mi się interesujące także w kontekście tego, że czasami mamy wrażenie, że każdą książkę odnoszącą się do religijności musi pisać uduchowiony człowiek o niezachwianej wierze, w jakimś sensie mało ludzki. A wcale nie musi tak być. I może właśnie dlatego spojrzenie Vosta na kwestię samotności nie jest pozbawione zrozumienia tego stanu z punktu widzenia zwykłego człowieka, który jednocześnie oferuje czytelnikom interesującą opowieść o starożytnych filozofach, pustelnikach, myślicielach chrześcijańskich i amerykańskich psychologach. Tak, te wszystko wątki można ze sobą połączyć! I bardzo to cenię. Ale oczywiście nie brakuje tutaj przekonania o tym, że ukojenia w samotności należy szukać w relacji z Bogiem. Myślę, że ten aspekt może być dla osób niewierzących, a nawet wierzących, trudny. Sama nie do końca czuję, że ta książka jest odpowiedzią na problemy wynikające z samotności, a jednocześnie mam wrażenie, że poradzenie sobie z tym stanem zwyczajnie wymaga także od samotnych pewnej pracy oraz akceptacji. A po sobie wiem, że i z jednym, i drugim bywa ciężko... Książka zachęca do tego, żeby tę pracę zacząć, bo w konsekwencji powstać z tego mogą dobre rzeczy. I tu dochodzimy do czegoś nieoczywistego, a mianowicie niestandardowego połączenia samotności z przyjaźnią. Przyjaźń przedstawiona zostaje tutaj jako dojrzała, duchowa relacja z innymi, oparta na bezwarunkowej miłości do nich. Jaki jest jednak jej związek z samotnością? Ludzie samotni są zdolni do nawiązywania tego rodzaju relacji, a samotność przysłużyć się może do tego, aby najpierw spotkać się ze sobą, w skupieniu i ciszy przyjrzeć światu, nawiązać więź w Bogiem, co doprowadzić ma do nabycia większej otwartości na innych. Sądzę, że można się z tym zgadzać bądź nie. Nie każdy człowiek musi mieć w sobie tak silne dążenie do nawiązywania relacji, ale na pewno każdy może w jakimś zakresie i w swoim obszarze działalności służyć swojemu otoczeniu. Temu mogę przytaknąć.

Książkę polecam, zachęcając do otwartości na jej treść.

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

Jestem pewna, że tam, gdzie pojawia się kwestia wiary i jej "praktycznego" zastosowania w codzienności, pojawia się też wiele wątpliwości. Jest to czytelne również w recenzjach tej pozycji, gdzie nie brakuje opinii osób, którym ta książka nieszczególnie pomogła, a sięgnęli po nią właśnie z nadzieją na otrzymanie pomocy. Rozumiem ten punkt widzenia. Ale mam własny.

Warto...

W mojej opinii, jako tej właśnie osoby "samotnej" książka niestety nie wniosła niczego do mojego życia.
Nie znalazłam w niej za dużo przydatnych rzeczy o wchodzeniu w realne znajomości.
Niestety poza "módl się i pamiętaj, że Bóg jest zawsze" to niewiele więcej można z tego wynieść, przy doświadczeniu naprawdę głębokiej samotności.

W mojej opinii, jako tej właśnie osoby "samotnej" książka niestety nie wniosła niczego do mojego życia.
Nie znalazłam w niej za dużo przydatnych rzeczy o wchodzeniu w realne znajomości.
Niestety poza "módl się i pamiętaj, że Bóg jest zawsze" to niewiele więcej można z tego wynieść, przy doświadczeniu naprawdę głębokiej samotności.

Pani "Katechetka" pod spodem w zasadzie wyczerpująco opisała książkę, ja tylko dodam kilka uzupełnień.

Książka Kevina Vosta o samotności wydaje się być poradnikiem w rzeczywistości szerszym, niż sam problem samotności. W pewnej mierze jest poradnikiem po prostu dobrego życia, opartego na cnotach, poradnikiem pomagającym dostrzec czym jest prawdziwa przyjaźń, czy jak przeżywać cierpienie.

Bardzo cenne jest to, że autor sięga głęboko do korzeni naszej cywilizacji, wielokrotnie przytaczając takich gigantów jak Arystoteles, Cyceron, Seneka, Epiktet, Marek Aureliusz, czy św. Tomasz z Akwinu. Dzięki sięganiu do stoicyzmu ukazuje też jego kompatybilność z chrześcijaństwem.

Wydaje się, że jednym z największych atutów tej książki jest też jej swoista interdyscyplinarność. Jest tak zapewne dlatego, ze autor jest psychologiem klinicznym, żywo zainteresowanym filozofią chrześcijańską. Dzięki czemu na problemy związane z samotnością i ogólnie z życiem może spojrzeć z różnych stron.

Rozdziały są ładnie uporządkowane, autor poleca też ciekawe lektury, jak np. "Przyjaźń duchowa" Elreda z Rievaulx, czy więzienne pisma wspomnianego już św. Tomasza More'a.

Minusy? Może tak naprawdę tylko wtórność. To kolejny poradnik. Cudów się tam nie odkryje. Ale przeczytać warto. Dla ugruntowania pewnych kwestii i zwyczajnie, że jest to lektura pożyteczna dla człowieka.

Pani "Katechetka" pod spodem w zasadzie wyczerpująco opisała książkę, ja tylko dodam kilka uzupełnień.

Książka Kevina Vosta o samotności wydaje się być poradnikiem w rzeczywistości szerszym, niż sam problem samotności. W pewnej mierze jest poradnikiem po prostu dobrego życia, opartego na cnotach, poradnikiem pomagającym dostrzec czym jest prawdziwa przyjaźń, czy jak...

Samotność zazwyczaj kojarzona jest z izolacją społeczną oraz poczuciem odcięcia od innych. Posiadając wymiar temporalny, może towarzyszyć człowiekowi przez długi czas lub tylko w chwilach zerwania przez niego więzi emocjonalnej. "Przewodnik po samotności" to przydatna publikacja Wydawnictwa W drodze, dzięki której czytelnik będzie mógł przyjrzeć się samotności z bliska oraz odkryć, "Jak nauka i wiara pomagają nam ją zrozumieć i czerpać z niej siłę". Wiele mówiący tytuł zaprasza do lektury.

W schematycznym układzie sześciu rozdziałów znalazły się rozważania, które szczegółowo wyjaśniając przypisane do każdego rozdziału zagadnienia ogólne, prowadzą do ustalenia konkretnego planu działania. Jest on drobiazgowy a podział na pięć etapów ułatwia osiągnięcie zaplanowanych efektów: "Czytaj" (Pismo święte, Katechizm Kościoła Katolickiego, żywoty świętych, teksty duchowe, poradniki chrześcijańskie); "Rozmyślaj" (ten etap ma służyć pogłębieniu duchowego rozwoju); "Pamiętaj" (celem jest motywacja do tworzenia pozytywnych wydarzeń); "Módl się" (prośba o Bożą pomoc i przewodnictwo w codziennym życiu) oraz "Odnów więź" (z Bogiem i bliźnimi).

W swoich rozważaniach o samotności, Kevin Vost kieruje na nią spojrzenie dojrzałe, widząc w niej wynik darowanej przez Boga zdolności do rozumowania. Powołuje się na świętego Tomasza z Akwinu, dokonując skrupulatnej analizy wpływu cnót kardynalnych na poczucie samotności (umiarkowanie, męstwo, sprawiedliwość, roztropność) a także na świętego Pawła i opisane przez niego cnoty teologalne (wiara, nadzieja, miłość). Przygląda się zaletom samotności w świetle żywotów chrześcijańskich pustelników i świętych. Skupia się na nauce płynącej z krzyża, podkreślając niezawodność przyjaźni z Chrystusem oraz umiejętność postrzegania cierpienia jako podążanie ku niebu. Wreszcie wylicza trzydzieści sposobów na złagodzenie samotności własnej lub innych.

Dzieląc się z czytelnikiem teologicznymi rozważaniami, autor posiłkuje się refleksjami teologów, filozofów, psychologów i psychiatrów. Przedstawia poglądy wielu świętych. Prezentuje wyniki badań, podaje przykłady ludzkich zachowań, przytacza historie z własnego życia. Początki rozdziałów wzbogacono o dopasowane do treści fragmenty biblijne (wraz z siglami) oraz passusy filozoficzno-teologiczne. Przypisy (oprócz wyjaśnień) zawierają również źródła bibliograficzne. W tekście zamieszczono tabelki, zestawienia i wyliczenia. Wyrażenia warte szczególnej uwagi zapisano rozstrzeloną czcionką.

Książka "Przewodnik po samotności. Jak nauka i wiara pomagają nam ją zrozumieć i czerpać z niej siłę" zaliczana jest do literatury specjalistycznej, jednak podjęta tematyka oraz przystępny sposób przekazu, czynią z niej lekturę dostępną dla wszystkich. Dzięki publikacji Wydawnictwa W drodze czytelnik nabierze odwagi, by spojrzeć wgłąb samego siebie, co nauczy go stawiania czoła różnym obliczom samotności.

Samotność zazwyczaj kojarzona jest z izolacją społeczną oraz poczuciem odcięcia od innych. Posiadając wymiar temporalny, może towarzyszyć człowiekowi przez długi czas lub tylko w chwilach zerwania przez niego więzi emocjonalnej. "Przewodnik po samotności" to przydatna publikacja Wydawnictwa W drodze, dzięki której czytelnik będzie mógł przyjrzeć się samotności z bliska oraz...