To było tak złe, ze szkoda czasu. Przeczytałam do końca tylko dlatego ze nie miała akurat żadnej innej alternatywy. Porażka.

To było tak złe, ze szkoda czasu. Przeczytałam do końca tylko dlatego ze nie miała akurat żadnej innej alternatywy. Porażka.

Strasznie miałkie. Najgorętsze co czytałem od koontza

Strasznie miałkie. Najgorętsze co czytałem od koontza

To jak się ta historia wlecze, jest nie do opisania. Przegadana, rozpisana bez sensownie na tyle stron. Tylko po to, aby na końcu w końcu się zadziało. Zmarnowany czas i potencjał.

To jak się ta historia wlecze, jest nie do opisania. Przegadana, rozpisana bez sensownie na tyle stron. Tylko po to, aby na końcu w końcu się zadziało. Zmarnowany czas i potencjał.

No nie przemówiła do mnie, wznowiona zapewne tylko ze względu na wirus z Wuhan. Taka jakaś baśniowa, magia, nadprzyrodzone moce - nie moja bajka

No nie przemówiła do mnie, wznowiona zapewne tylko ze względu na wirus z Wuhan. Taka jakaś baśniowa, magia, nadprzyrodzone moce - nie moja bajka

Szkoda, ze Koontz nie zdecydowal sie przeredagowac swojej wczesnej powiesci i w zasadzie napisac jej na nowo. Byl potrncjal, zabraklo wykonania. Jak sam autor przyznaje w poslowiu - brakuje tempa akcji, glebi i rysu psychologicznego postaci. Co najciekawsze wydarzylo sie pod sam koniec.
Jako ciekawostka w tworczosci pisarza, w sam raz do posluchania w podrozy czy podczas cwiczen.

Szkoda, ze Koontz nie zdecydowal sie przeredagowac swojej wczesnej powiesci i w zasadzie napisac jej na nowo. Byl potrncjal, zabraklo wykonania. Jak sam autor przyznaje w poslowiu - brakuje tempa akcji, glebi i rysu psychologicznego postaci. Co najciekawsze wydarzylo sie pod sam koniec.
Jako ciekawostka w tworczosci pisarza, w sam raz do posluchania w podrozy czy podczas...

Teorie spiskowe.

Teorie spiskowe.

Posłowie autora: "Oczy ciemności były jedną z moich pierwszych prób napisania powieści wielogatunkowej, łączącej akcję, sensację i romans z odrobiną zjawisk paranormalnych. Czytelnicy (...) ocenili ją łaskawie, mimo że brakuje jej napięcia, głębi psychologicznej, rozbudowanego wątku i tempa późniejszych książek".
Koontz sam najlepiej podsumował swoją książkę.
Mnie nie porwała.

Posłowie autora: "Oczy ciemności były jedną z moich pierwszych prób napisania powieści wielogatunkowej, łączącej akcję, sensację i romans z odrobiną zjawisk paranormalnych. Czytelnicy (...) ocenili ją łaskawie, mimo że brakuje jej napięcia, głębi psychologicznej, rozbudowanego wątku i tempa późniejszych książek".
Koontz sam najlepiej podsumował swoją książkę.
Mnie nie...

Tina Evans to kobieta, której każdy dzień wypełnia praca, tak bowiem radzi sobie ze stratą swojego syna, Dannego. Dziecko zginęło w tragicznych okolicznościach, ale Tina powoli zaczyna dochodzić do siebie. Pewnego dnia pokój Dannego zaczyna świrować. Czy to jakiś kawał? Kto napisał te dziwne słowa na jego tablicy? Czy ktoś sobie robi z niej głupie żarty? Kobieta jest przerażona, ale postanawia odkryć dowcipnisia. Kto stoi za tym wszystkim? Prawda jednak okazuje się zupełnie inna...

Tina Evans to kobieta, której każdy dzień wypełnia praca, tak bowiem radzi sobie ze stratą swojego syna, Dannego. Dziecko zginęło w tragicznych okolicznościach, ale Tina powoli zaczyna dochodzić do siebie. Pewnego dnia pokój Dannego zaczyna świrować. Czy to jakiś kawał? Kto napisał te dziwne słowa na jego tablicy? Czy ktoś sobie robi z niej głupie żarty? Kobieta jest...

Początkowo bardzo mi się dłużyła mi się ta książka, dużo opisów wprowadzających totalnie nie związanych z głównym wątkiem. Moim zdaniem zbyt mało czasu autor poświecił na samo wyjaśnienie wątku. Samo zakończenie… uważam raczej za nijakie, spodziewałam się ze jednak będzie ukazane co stało się dalej, a czuje się wyrwana w połowie zdania. Jeden wątek aż przerażający podobny do pandemicznych czasów…

Początkowo bardzo mi się dłużyła mi się ta książka, dużo opisów wprowadzających totalnie nie związanych z głównym wątkiem. Moim zdaniem zbyt mało czasu autor poświecił na samo wyjaśnienie wątku. Samo zakończenie… uważam raczej za nijakie, spodziewałam się ze jednak będzie ukazane co stało się dalej, a czuje się wyrwana w połowie zdania. Jeden wątek aż przerażający podobny...

Sam koncept na fabułę jest bardzo ciekawy, styl autora także sprzyja miłej lekturze. Niestety jeśli ktoś czytał kilka innych książek Koontza ten zauważy powtarzalność motywów i pomysłów. Wszystko to co pisarz zaserwował w tym tytule było mi znane z innych jego powieści, a przez to historia nie zaskakuje. Zabrakło większych emocji i od początku do końca wiadomo jak wszystko się potoczy. Nawet kreacja bohaterów po raz kolejny ukazuje osobiste preferencje autora i taki, a nie inny zbiór cech osobowości można było już spotkać wcześniej. Zmieniły się jedynie nazwiska. Oceniając ten tytuł subiektywnie to plasuje się w moim rankingu jako przeciętny. Jednocześnie uważam, że idealnie nada się jako pierwsza książka Koontza po którą można sięgnąć. Fabuła nie jest zbyt rozwlekła, akcja jest mało skomplikowana i zwięzła, a dzięki temu można poznać autora od tej mniej nużącej strony. Gdyby nie powtarzalność motywów z pewnością tytuł ten oceniłabym wyżej.

Sam koncept na fabułę jest bardzo ciekawy, styl autora także sprzyja miłej lekturze. Niestety jeśli ktoś czytał kilka innych książek Koontza ten zauważy powtarzalność motywów i pomysłów. Wszystko to co pisarz zaserwował w tym tytule było mi znane z innych jego powieści, a przez to historia nie zaskakuje. Zabrakło większych emocji i od początku do końca wiadomo jak wszystko...