Autor w sposób wszechstronny analizuje funkcję i znaczenie muzyki w filmach Romana Polańskiego – zmienność tej muzyki w relacji z poetyką konkretnych gatunków filmowych. Punktem zwrotnym w twórczości Polańskiego w odniesieniu do muzyki filmowej była przedwczesna śmierć poznańskiego kompozytora, Krzysztofa Komedy, który miał duży wpływ na całą wczesną twórczość reżysera, był pierwszym kompozytorem Polańskiego i napisał muzykę aż do dziesięciu jego filmów. Po śmierci Komedy Roman Polański współpracował z różnymi kompozytorami przy paru projektach (z Philippem Sardem, Wojciechem Kilarem i Alexandrem Desplatem zrealizował po trzy filmy) oraz przy pojedynczych produkcjach (np. z Ennio Moricone).

Książka składa się z pięciu rozdziałów. Rozważania na temat funkcji muzyki w poszczególnych okresach twórczości Polańskiego mają charakter diachroniczny z uwagi na istotną tutaj ewolucję umiejętności reżysera w kontekście funkcjonalizowania muzyki w dziele filmowym. Poza wnikliwym opisem funkcji muzyki jako jednego z elementów języka filmu, przedstawiono interdyscyplinarne spojrzenie na dzieło filmowe, które już w samej swej strukturze przejawia cechy utworu muzycznego. Tyczy się to zwłaszcza wczesnych prac Romana Polańskiego oraz jego dzieł najnowszych.