Mała Adela mając 12 lat straciła swoich kochających rodziców,nie ma nikogo trafia do domu dziecka.
Czuje się niekochana,samotna,smutna gorsza od innych dzieci.
Nawet odrzuca ją jej ciotka Patrycja,nie chce ona swojej bratanicy.
Dziewczynka przeżywa najgorsze chwile w bidulu,cierpi z bólu czuje się strasznie skrzywdzona,nie zaznała w dzieciństwie swym ciepła,miłości i troski od nikogo.
Historia wywołała we mnie mnóstwo wzruszeń,emocji prawdziwych,życiowych.
Opowieść jest realistyczna,skłania do refleksji i przemyśleń.
Historię emocjonalną dała mi autorka,wiele łez wylałam przy tej książce,dużo smutku jest w powieści,ile bólu,złego w swoim życiu przeszła Adela ,smutne dzieciństwo miała.
Polubiłam bohaterkę Adelę była bardzo wrażliwa,ładna,wzruszałam się z każdą stroną,gdy czytałam książkę.
Poruszyła mnie,chwytająca do głębi mocno książka.
Pisarki pióro zachwyca mnie,lekkie jest,potrafi pisać życiowe,mądre i wspaniale historię.
Oczarowana jestem książką pięknie napisaną.
Piękna,wzruszająca powieść.

Mała Adela mając 12 lat straciła swoich kochających rodziców,nie ma nikogo trafia do domu dziecka.
Czuje się niekochana,samotna,smutna gorsza od innych dzieci.
Nawet odrzuca ją jej ciotka Patrycja,nie chce ona swojej bratanicy.
Dziewczynka przeżywa najgorsze chwile w bidulu,cierpi z bólu czuje się strasznie skrzywdzona,nie zaznała w dzieciństwie swym ciepła,miłości i troski...

Dary losu, czy ironia życia?

Pierwszy tom dylogii Anety Krasińskiej to realistyczna opowieść o osieroconej nastolatce Adeli. Autorka komunikatywnym językiem wciąga nas w historię pełną dramatów przeżywanych przez dziecko, nastolatkę i młodą kobietę. Ukazuje złożoność życia sieroty pozbawionej nadziei, ale niestrudzenie dążącej do celu, jakim jest dla niej wykształcenie, praca, rodzina i normalne życie.

★Historię głównej bohaterki poznajemy dwutorowo. W dwóch czasach, teraz i kiedyś. Fabuła zaczyna się po przyjściu na świat Pawełka, synka Adeli w maju 2016 roku, po czym autorka płynnie robi krok w przeszłość do Sylwestra 1989 roku obfitującego w traumatyczne wydarzenie. Wtedy to dwunastoletnia Adela, w trakcie swojej pierwszej sylwestrowej prywatki dowiaduje się o śmierci rodziców. Z rodziny zostaje jej tylko siostra ojca, studentka prawa niedojrzała to tego, by zająć się opieką nad bratanicą. Osoba, której obłuda odciśnie równie mocny ślad w całym jej życiu, jak strata rodziców.
Nastolatka dorasta w Domu Dziecka z całą jego złożonością. Tam kończy zawodówkę fryzjerską, choć aspiracje i zdolności ma większe i marzy o wyższym wykształceniu. Musi minąć wiele lat, poprzedzonych "karierą" w zespole disco polo i pracą w zawodzie fryzjerki, by mogła dopiąć swego i zdobyć dyplom wyższej uczelni. W jej życiu przewija się kilku mężczyzn, ale przez długi czas nie udaje jej się stworzyć udanego związku. Jednym z nich jest wychowawca z bidula, który okazuje się porażką, kolejnym przyjaciel z bidula popełniający samobójstwo. Jest też lekarz poznany w szpitalu po pobiciu przez szemrane disco polowe szefostwo...
Gdy po wielu życiowych zakrętach i perturbacjach kobieta osiąga stabilizację, lekarz pojawia się ponownie w jej życiu, z nim zakłada rodzinę, a na świecie pojawia się ich syn. Wreszcie wszystko zaczyna się w jej życiu układać, ma kochającego męża, cudownego synka, własny biznes fryzjerski i szansę powrotu do pracy, bo pojawia się odpowiednia niania. A wtedy los postanawia znów zamieszać.
Co zgotuje jej tym razem?
Tego dowiecie się z drugiego tomu "Adela. Krok w przyszłość.

Książka bardzo autentyczna w swym przekazie, poruszająca trudne i niewygodne tematy, ukazująca współczesne międzyludzkie relacje, pełna niespodziewanych zdarzeń i zwrotów. Rozterki i samotność dziecka poruszają do głębi, to historia obok której nie można przejść obojętnie. Akcja książki jest spójna, dobrze się ją czyta, a zakończenie stanowi zagadkę.
Polecam!

Dary losu, czy ironia życia?

Pierwszy tom dylogii Anety Krasińskiej to realistyczna opowieść o osieroconej nastolatce Adeli. Autorka komunikatywnym językiem wciąga nas w historię pełną dramatów przeżywanych przez dziecko, nastolatkę i młodą kobietę. Ukazuje złożoność życia sieroty pozbawionej nadziei, ale niestrudzenie dążącej do celu, jakim jest dla niej wykształcenie,...

Piękna książka pełna emocji, uczuć nadziei, marzeń,refleksji, przemyśleń i zdecydowanie zaskakująca. Porusza ważne problemy i trudne tematy. Świetnie spędzony czas z wartościową lekturą. Po prostu polecam ją przeczytać.

Piękna książka pełna emocji, uczuć nadziei, marzeń,refleksji, przemyśleń i zdecydowanie zaskakująca. Porusza ważne problemy i trudne tematy. Świetnie spędzony czas z wartościową lekturą. Po prostu polecam ją przeczytać.

Zawsze powtarzałam, że lubię twórczość Anety Krasińskiej, bo w każdej ze swoich książek porusza ważne problemy. Tym razem nie jest inaczej. To historia, obok której nie można przejść obojętnie nawet, jeśli by się chciało.

Historia rozpoczyna się rokiem 2016, w którym obecnie żyje nasza bohaterka, ale większa część opowieści przenosi nas w przeszłość, która ukazuje nam poszczególne etapy życia Adeli. Zdecydowanie jej najgorszym dniem okazuje się 31 grudzień 1989 roku, kiedy to jej życie wywraca się do góry nogami, a ona traci wszystko to ma i kocha. Los rzuca ją na głęboką wodę, a ona sama znajduje się w domu dziecka. Życie tam wcale nie okazuje się proste. Adela napotyka wiele porażek, co chwilę upada, ale jakoś się podnosi i idzie do przodu. Popełnia przy tym wiele błędów, ale te czynią ją odrobinę mocniejszą osobą.

Kiedy jest się 13-letnim dzieckiem u stóp ma się cały świat. Dzieciństwo, nauka i marzenia, które oczekują na spełnienie. Ale co zrobić, kiedy w jeden wieczór to wszystko przestaje mieć znaczenie, gdyż nagle zostajesz tego pozbawiona? Jesteś dzieckiem, a u boku pozostaje ci tylko ciotka, która również ciebie opuszcza. Nagle marzenia o dobrej szkole, wymarzonym zawodzie odchodzą w dal, gdyż zostajesz skazana na sierociniec. Wszyscy traktują cię jako gorszą, tylko i wyłącznie dlatego, że mieszkasz w tym miejscu. Czy tak właśnie powinno wyglądać życie? Czy młode dziecko powinno dorastać jeszcze w czasie trwania jego dzieciństwa?

"Kiedy została sama, znowu zaczęła szlochać. Dlaczego życie było tak cholernie niesprawiedliwe? Co jeszcze mogła zrobić, by spełnić swoje marzenia? Miała piętnaście lat i przeciw sobie system, którego nie rozumiała, a w którym tkwiła już od dwóch i pół roku."

Autorka w swojej powieści porusza bardzo istotny problem, z którym na świecie boryka się zapewne mnóstwo dzieci. Życie w domu dziecka, gdzie nic nie jest takie jak powinno być, nie wszystkie dzieci tolerują inne, jedne czują się lepsze od drugich. Bidul to miejsce, w którym nie chciałby się znaleźć nikt z nas, niektórzy jednak nie mają wyboru. Nasza Adela ma wielkie ambicje, ale wciąż otwartą ranę w sercu. Przychodzi jej się mierzyć z wieloma przeciwnościami, życie jej nie oszczędza nawet wtedy, kiedy w końcu opuszcza mury swojego „domu”. Świat rzuca ją na głęboką wodę, pchając w nieznane, które nie zawsze okazuje się być dla niej najlepszym wyjściem. Spotyka jednak w życiu kogoś, kto wyciąga do niej pomocną dłoń. Tylko czy będzie potrafiła ją przyjąć?
Nie brakuje tutaj emocji, gdyż cała ta historia jest nimi wprost naszpikowana. Bohaterowie zostali dobrze wykreowani, są prawdziwi, nie ukrywają swoich wad. Nie zostali przerysowani, wręcz przeciwnie są wprost namacalni. To ludzie, których każdego dnia spotykamy na drodze gdzieś obok nas może nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Aneta Krasińska opisuje życie dzieci, które większość swojego życia spędzili w domu dziecka, nie zawsze potrafiąc sobie z tym poradzić. Jedne z nich opuszczają to miejsce i jakoś wychodzą na prostą, inne staczają się na dno. Nie ma co ukrywać, życie w takim miejscu nie należy do najprzyjemniejszych. Brak rodziców, ich czułości i miłości odciska swoje piętno.

Adela będąc już dorosłą kobietą, wciąż szuka swojej drogi i bezpieczeństwa, którego tak bardzo jej brakuje. Strata rodziców, zniewaga ze strony ciotki, błędy popełniane po opuszczeniu bidula czynią z niej osobę bardzo nieufną, bojącą się zaznania kolejnych krzywd. Dopiero kiedy na swojej drodze spotyka Alberta, jej życie znowu nabiera barw, choć ona nie do końca jest przekonana, czy jest właściwą osobą dla niego.

"Albert nie miał pojęcia, co przeszła w bidulu. Wstydziła się wszystkiego, co wiązało się z jej przeszłością."

Podoba mi się, że Aneta Krasińska w swojej historii pozwala nam poznać przeszłość głównej bohaterki, nie pomijając niczego i nie pozostawiając nas z niewiadomymi. Wprost rzuca czytelnika w świat młodej Adeli, sprawiając, że wszelkie emocje, które towarzyszą jej udzielają się również i nam. Nie sposób jest być nieczułym na wydarzenia zawarte w tym tomie.

"Adela. Krok w przeszłość" to historia, która przenosi nas w świat małej dziewczynki, która z dnia na dzień została pozbawiona swojego dotychczasowego życia. Dziewczynki, która bardzo szybko musiała dorosnąć. Historia naszpikowana emocjami, tajemnicami rodzinnymi oraz wiarą w to, że nie wszyscy ludzie chcą nas skrzywdzić. Gorąco polecam.

Zawsze powtarzałam, że lubię twórczość Anety Krasińskiej, bo w każdej ze swoich książek porusza ważne problemy. Tym razem nie jest inaczej. To historia, obok której nie można przejść obojętnie nawet, jeśli by się chciało.

Historia rozpoczyna się rokiem 2016, w którym obecnie żyje nasza bohaterka, ale większa część opowieści przenosi nas w przeszłość, która ukazuje nam...

Książka jest przemyślana i jak zwykle u tej autorki bywa czyta się ją dobrze.
Tytułowa Adela przeżyła wiele, a wszystko to odcisnęło piętno na jej życiu. Na pewno nie miała lekko, i na pewno takich przeżyć nie powinno dostarczyć jej dzieciństwo. Bardzo szybko musiała dorosnąć, a nie miała nikogo kto by ją wspierał. Ale zacznijmy od początku.
W noc sylwestrową rodzice 13 letniej Adeli wyruszają na bal. W drodze powrotnej mają wypadek samochodowy i oboje ponoszą śmierć na miejscu. Siostra ojca odcina się od osamotnionej dziewczyny, która wkrótce zostaje umieszczona w domu dziecka. Adela, cały czas ma nadzieję, że jej ciotka Patrycja zabierze ją z sierocińca, jednak mijają kolejne miesiące i nic się nie dzieje. Adela uczy się bardzo dobrze i marzy o dobrej szkole a później o studiach. Zostaje jej to odebrane, gdyż dzieci z sierocińca mają szansę wyłącznie na szkołę zawodową, która w przyszłości po ukończeniu 18 lat ma pozwolić im na szybkie usamodzielnienie.
Całą historię poznajemy dwutorowo, a więc mamy opowieść co się działo kiedyś i co się dzieje teraz. Po wyjściu z sierocińca dziewczyna pozostawiona sama sobie cały czas szuka stabilizacji i miłości, jednak cały czas zawodzi się na poznanych ludziach. Gdy na jej drodze pojawia się mężczyzna, w którym się zakochuje nie potrafi mu do końca zaufać i uwierzyć, że może być szczęśliwa.

Książka zawiera w sobie dużo emocji i wzruszeń. Gdy czyta się o przeżyciach Adeli w bidulu nie można wprost uwierzyć, że takie coś było możliwe. Po takich przeżyciach można było wypłynąć, lecz trzeba było być naprawdę silnym, albo też pójść na same dno. Dla mnie książka jest dobra, a więc najzwyczajniej ją polecam.

Książka jest przemyślana i jak zwykle u tej autorki bywa czyta się ją dobrze.
Tytułowa Adela przeżyła wiele, a wszystko to odcisnęło piętno na jej życiu. Na pewno nie miała lekko, i na pewno takich przeżyć nie powinno dostarczyć jej dzieciństwo. Bardzo szybko musiała dorosnąć, a nie miała nikogo kto by ją wspierał. Ale zacznijmy od początku.
W noc sylwestrową rodzice 13...

Adela to dwutomowa powieść, w której po przeczytaniu cyklu Małe tęsknoty, liczyłam na masę emocji. Niestety nie udało się.

Autorka tym razem odrobinę mnie zawiodła. Historia Adeli powinna być wzruszająca, bo dotyczy ogromnej straty, ciężkiego dzieciństwa i utraconych nadziei. Jednak wszystkie wydarzenia były opisane dość sucho. Jest to książka raczej dla młodzieży, dla nastolatek. Młodsze osoby może bardziej odczują to, co się dzieje w życiu tej młodej zagubionej dziewczyny. Dla mnie była bardzo infantylna, nawet gdy już widziałam ją w powieści jako dorosłą kobietę. Nikogo nie słuchała, zachowywała się jak pępek świata. Nie czułam tego cierpienia, którym mogła się kierować. Rozdziały napisane zostały w przeskokach czasowych przybliżając nam życie bohaterki i wydarzenia, które miały wpływ na jej dorosłość. Pierwsza część skupia się na przeszłości i kończy się w sposób zaskakujący. Ten ostatni rozdział sprawił, że mimo odczuwanej nudy, mam ochotę na kolejną część, czyli Krok w przyszłość. Liczę na to, że uratuje ona mocno cały cykl. Nie potrafię wam napisać, czy polecam, czy nie. Dla mnie jest w tym momencie przeciętna.

Adela to dwutomowa powieść, w której po przeczytaniu cyklu Małe tęsknoty, liczyłam na masę emocji. Niestety nie udało się.

Autorka tym razem odrobinę mnie zawiodła. Historia Adeli powinna być wzruszająca, bo dotyczy ogromnej straty, ciężkiego dzieciństwa i utraconych nadziei. Jednak wszystkie wydarzenia były opisane dość sucho. Jest to książka raczej dla młodzieży, dla...

"Adela Krok w przeszłość" i "Adela Krok w przyszłość" , II tomowa powieść Anety Krasińskiej rozgrywająca sią na przestrzeni trzydziestu paru lat zaskakuje nas na każdym kroku. Adele poznajemy w wieku 12 lat na pierwszym w jej życiu sylwestrze. Jednak życie pisze dla niej inny scenariusz, zaskakujący i tragiczny. Pałen rozczarowań i przepełniony niesprawiedliwością. Pisarka stawia swoją bohaterkę w sytuacjach skrajnych , często nie majacą wpływu na kolejne wydarzenia. Pragnie stabilizacji i bliskości osoby kochanej i kochajacej. W poźniejszych latach płaci wysoką cenę za własne wybory. W drugiej części jej życie stabilizuje sie jednak wtedy gdy wychowuje dziecko z ukochanym mężczyzną do jej codzienności wkrada się przeszłość powodujac zgrzyty dnia codziennego. Książka ciekawa, o tęsknocie , nadziejach, pogoni za lepszym jutrem. Także o niespodziewanych sytuacjach i zdarzeniach, nie zawsze miłych, powodujących przewartościowanie niektórych rzeczy o 180⁰. Polecam czytelnikom twardo stąpającym po ziemi.

"Adela Krok w przeszłość" i "Adela Krok w przyszłość" , II tomowa powieść Anety Krasińskiej rozgrywająca sią na przestrzeni trzydziestu paru lat zaskakuje nas na każdym kroku. Adele poznajemy w wieku 12 lat na pierwszym w jej życiu sylwestrze. Jednak życie pisze dla niej inny scenariusz, zaskakujący i tragiczny. Pałen rozczarowań i przepełniony niesprawiedliwością....

"ADELA. KROK W PRZESZŁOŚĆ" ANETA KRASIŃSKA

Polska literatura obyczajowa, romans.
Jest to pierwsza część cyklu "Adela".

Ciekawa fabuła, prosty język i styl. Powieść wciąga i czyta się ją bardzo szybko, lekko.
Poznajemy losy tytułowej Adeli. To co przeżyła pozostawiło na niej piętno o którym nie zapomni.
Podoba mi się, że historię dziewczyny poznajemy dwutorowo. W dwóch czasach - kiedyś i teraz czyli to co działo się od roku 1989 do 2020.
Bardzo łatwo wskoczyć do wykreowanego świata i widzieć, czuć to co nasza bohaterka.

W pewną sylwestrową noc nastoletnia Adela traci wszystko i wszystkich - pozostaje sama ponieważ jej rodzice giną w wypadku samochodowym.Trafia do domu dziecka, cały czas mając nadzieję, że jej jedyna ciotka Patrycja ją stąd zabierze.Niestety pobyć w bidulu dziecka się wydłuża i już wie, że będzie tu długo. Musi dostosować się do sytuacji i przestrzegać zasad.Nie wie komu może ufać i cały czas nie rozumie dlaczego ciotka jej nie chce.Dowiemy się jak bardzo traumatyczne przeżycia z młodości wpłyną na jej dorosłe życie.
Adela szuka bezpieczeństwa i miłości. Pragnie spełniać swoje marzenia i być szczęśliwa.Niestety jak każdy z nas przeżywa rozczarowania i zawodzi się na ludziach.

Mamy też Adelę, która jest już dorosłą kobietą i ma prawie czterdzieści lat. Ma kochającego męża, trudną w relacjach teściową i właśnie rodzi swoje pierwsze ukochane dziecko - syna Pawełka. Jest kochana , spełniona i zadowolona. Wie, że warto walczyć o swoje marzenia mimo wszystko.

Dużo tutaj emocji i wzruszeń. Bardzo łatwo poczuć to co czuła Adela, gdy straciła rodziców i to jak się czuła przebywając w domu dziecka.
Śmierć najbliższych, poczucie odrzucenia, walka o siebie oraz tworzenie swego ja. 
Wrażliwość dziecka jest niesamowita a pobyt w bidulu pozostawia piętno na całe jego dalsze życie.Po takich przeżyciach bardzo łatwo stać się osobą wycofaną , zamkniętą w sobie, zakompleksioną z niskim poczuciem wartości. Ważne, aby uwierzyć w siebie i walczyć, mimo wszystko. 

Ja już wiem, że nie warto tkwić w przeszłości, trzeba ją zostawić. Co zrobiliśmy to zrobiliśmy i to już się stało,
a to czego nie zrobiliśmy już nie nadrobimy. Możemy i musimy żyć tu i teraz, bo tylko to się liczy.
Więc, zostawmy przeszłość i żyjmy po prostu :)  
Każda chwila nam ucieka i już nie wróci :)

Uciekam do części drugiej :)

"ADELA. KROK W PRZESZŁOŚĆ" ANETA KRASIŃSKA

Polska literatura obyczajowa, romans.
Jest to pierwsza część cyklu "Adela".

Ciekawa fabuła, prosty język i styl. Powieść wciąga i czyta się ją bardzo szybko, lekko.
Poznajemy losy tytułowej Adeli. To co przeżyła pozostawiło na niej piętno o którym nie zapomni.
Podoba mi się, że historię dziewczyny poznajemy dwutorowo. W dwóch...

"Adela pokiwała głową. Chciała zostać sama. Nie słyszała już słów wypowiadanych przez opiekunkę. Wpatrywała się w swoje łóżko [...] Nie czuła cieknących po policzkach łez. Nie myślała o przyszłości. Pragnęła wrócić do przeszłości."

Prawie 14-letniej Adeli w noc sylwestrową wali się cały świat. Zostaje sama na świecie i trafia do domu dziecka, dziewczynka nie rozumie dlaczego ciotka Patrycja jej nie wzięła do siebie. Jesteśmy z dziewczynką od samego początku jej trudnej nowej drogi życia, mamy szansę poczuć emocje dziecka, które trafia do bidula. Adela bardzo walczy o siebie, o swoje spełnienie marzeń, o lepsze życie. Czy jej się uda? Jak potoczą się losy Adeli? Tego wam nie powiem, bo jedyne co mogę to zachęcić do sięgnięcia po książkę, która zostanie z wami na dłużej w pamięci.

"Każde z dzieci w bidulu nosiło w sobie przygnębiającą historię, szybko się o tym przekonała."

Autorkę kojarzę, bo mieszka... blisko mnie. Jednak czytałam do tej pory jakąś jedną jej książkę, tym bardziej jak miałam możliwość to sięgnęłam po jej najnowszą dylogię. Tak jak pisałam na początku - nie warto czytać tylko I tomu, warto od razu przeczytać całość. Trochę szkoda, że książka wydana jest w dwóch tomach, ale to już decyzja wydawnictwa.

Lubię jak książka wywołuje emocje, pokazuje tematy trudne, ale nie w sposób dołujący... autorka podjęła się bardzo trudnego tematu jakim jest opisanie losu dziecka, które nagle trafia do domu dziecka. Historia Adeli chwyta za serce, sprawia, że gardło się zaciska, a mimo to czyta się dalej... Wydawało mi się, że tak cienką książkę przeczytam szybko, ale tak nie było... Robiłam sobie przerwy, bo nie chciałam jej skończyć za szybko. Tylko inny książkoholik mnie teraz zrozumie co mam na myśli.

Książka napisana jest w ciekawy sposób, autorka cofa się w czasie, by za chwilę znów wrócić w teraźniejszość. Każdy następny rozdział to zagadka, naprawdę nie domyśliłam się jak potoczą się losy dziewczynki, której kibicowałam od samego początku.

Bardzo dobra książka obyczajowa, mnie autorka ujęła tym jak Adela walczyła o swoje szczęście mimo trudności. Także z czystym sercem polecam.

"Adela pokiwała głową. Chciała zostać sama. Nie słyszała już słów wypowiadanych przez opiekunkę. Wpatrywała się w swoje łóżko [...] Nie czuła cieknących po policzkach łez. Nie myślała o przyszłości. Pragnęła wrócić do przeszłości."

Prawie 14-letniej Adeli w noc sylwestrową wali się cały świat. Zostaje sama na świecie i trafia do domu dziecka, dziewczynka nie rozumie...

Historia Adeli przedstawiona została przez autorkę w dwóch tomach.
Poznajemy bohaterkę w czasach teraźniejszych, kiedy to spełnia się jej marzenie i zostaje matką. Jednak już w kolejnym rozdziale cofamy się do przeszłości i powoli odkrywamy karty. Poznajemy losy kobiety, co sprawiło, że dziś znalazła się w takim a nie innym miejscu.

Czy traumatyczne przeżycia z dzieciństwa będą przeszkodą w codziennym życiu? Czy przeszłość ma wpływ na naszą przyszłość? Jakie tajemnice jeszcze przed nią do odkrycia?

Autorka w każdym rozdziale przenosi nas do innego momentu życia Adeli. Pomimo, że elementy te składają się w jedną całość to nie mamy tutaj płynności wydarzeń. I było to chyba coś, co najbardziej przeszkadzało mi podczas lektury. Urywanie danego wątku wydarzeń i przeniesienie się w inny czas.

Sama historia jest dobrze napisana, jednak zabrakło w niej czegoś, co sprawiłoby, że czytamy ją z zapartym tchem. Przebrnęłam przez dwa tomy opowieści Adeli tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonych książek.
Podział historii na dwie książki jest dla mnie zbyteczny, tym bardziej, że żadna z nich nie jest obszerna i spokojnie mogłyby zostać wydane jako całość. Zwłaszcza, że obie części miały premierę jednego dnia. Służy to jedynie celom marketingowym.

Pomysł na historię bohaterki jest ciekawy, pokazuje bowiem, że jeśli czegoś pragniemy jesteśmy w stanie to osiągnąć i tylko od nas zależy, jak potoczą się nasze losy. Adela jest przykładem, tego iż pomimo wielu niepowodzeń i trudów dzieciństwa osiągnęła sukces życiowy. I to niestety dla mnie jedyny plus tej książki.

Historia Adeli przedstawiona została przez autorkę w dwóch tomach.
Poznajemy bohaterkę w czasach teraźniejszych, kiedy to spełnia się jej marzenie i zostaje matką. Jednak już w kolejnym rozdziale cofamy się do przeszłości i powoli odkrywamy karty. Poznajemy losy kobiety, co sprawiło, że dziś znalazła się w takim a nie innym miejscu.

Czy traumatyczne przeżycia z dzieciństwa...