Książka Przez ogień i wodę Jerzego Szerszenia wpadła mi przypadkiem podczas przeglądania bibliotecznych półek z książkami do kupienia. Temat bardzo interesujący, bo akcje saperskie podczas drugiej wojny światowej zaciekawiły mnie bardzo i spowodowały, że byłem ciekawy co do zaoferowania ma sam autor. Spodziewałem się sporo po niej i lubię poczytać o wspomnieniach lub pamiętnikach z tamtego okresu dotyczące walk lub przedstawienia przeżyć autora w czasie drugiej wojny światowej. Jednak jeszcze nie czytałem o saperskich dokonaniach i dlatego sięgnąłem po książkę.

Autor w swoich wspomnieniach zabiera nas na sam początek konfliktu i najazdu hitlerowskich wojsk na Polskę w tysiąc dziewięćset trzydziestym dziewiątym roku. Ucieczka przed wojskami nieprzyjaciela i narastającego terroru trafia do Rosji, gdzie wstępuje do wojska, aby walczyć z siłami wroga. Wspomnienia jakie dostajemy są nie tylko związane z saperskim fachem, ale również początkowo otrzymujemy relacje z frontu i walk, w których brał czynny udział autor. Poznajemy ważnych oficerów, dowódców i nawet zwykłych żołnierzy walczących, którzy dokładają starań i niejako z narażeniem życia toczą bój o każdy skrawek ziemi. Obraz wojny na froncie jest przedstawiony w sposób obrazowy, dramatyczny i pełny okrutnych chwil. Autor opisuje poznanych kolegów ginących podczas ataków na siły wroga, wszechobecny brud, padających pod ostrzałem żołnierzy, morze rannych i ziemię nasiąkniętą krwią zabitych towarzyszy. Ciężkie walki w czasie najazdu wojsk niemieckich na terytorium Rosji, która po szoku zaczyna zaciekle bronić się. Powstanie wojska polskiego i werbowanie polskich żołnierzy lub zwykłych ludzi, aby stworzyć polskie formacje bojowe zdolne do walki z siłami wroga. Nie zapomina o bohaterach, którzy zginęli podczas obrony lub ataku przeciwko wrogim oddziałom. W to wszystko wrzuca własne wspomnienia z bycia najpierw żołnierzem, później dowódcą batalionu saperskiego, który nie cofnął się przed najtrudniejszą decyzją lub rozkazami, aby tylko walczyć z wrogiem. Przytacza anegdoty z wojskowej zawieruchy, które są ciekawe, nieraz zabawne, ale czasami smutne i obraz potyczek z rozbitymi siłami wroga kryjącymi się po lasach.

Książka Przez ogień i wodę zabiera nas w podróż od frontowych walk jakie toczą się po wyprawę z armią radziecką w stronę Polski walcząc ze siłami niemieckimi. Początek przygód autora zaczyna się na froncie, w którym poznaje jego dramatyczne losy wraz z innymi żołnierzami. Gdzie podczas przerw próbują w miarę żyć normalnie, urządzać zabawy i zarazem tworzyć wszelakie udogodnienia w tych trudnych czasach. Za sprawą przeniesienia do saperów zdobywa wiedzę, którą wykorzysta później w przydzielonych pod jego dowództwem oddziałach saperskich wyszkolonych do usuwania zasiek, budowy mostów przeprawowych, rozminowania pól pozostawionych przez niemieckie wojsko i pułapek czekających na nie ostrożnego żołnierza. Obraz działań takich oddziałów i jego wpływ na losy wojny był spory i dzięki ofiarności przynosił wiele korzyści dla posuwania się do przodu wojska. Od saperów wymagano więcej niż od zwykłego żołnierza i widać to w relacji autora, gdzie saperzy oprócz saperskich działań włączali się do walki i nieraz wiele decyzji zależało od ich samych na polu walki. Wspomnienia dotyczą również podróży wojsk, starć z siłami wroga, walki z niedobitkami rozbitych oddziałów niemieckich i niebezpieczeństwem jaki czyhało na nich po drodze. Nawet znalazła się wzmianka o Majdanku, która wywołuje przerażenie. Pod koniec opowieści zabrakło mi dokładnych opisów walk, które były przedstawione dobrze, ale również zwięźle i brakowało mi w nich szerszego ukazania sytuacji podczas posuwania się do przodu wojska.

Książka Przez ogień i wodę jest świadectwem wspomnień autora, który od początku wojny do czasu jej zakończenia brał czynny udział w walkach i sporo przeżył. Napisane zostały przyjaznym i lekkim językiem. Dlatego czyta się świetnie i pomimo nieraz nawarstwienia opisów walk i dokładnym podawaniem zapamiętanych osób biorących udział w walkach nie nudziłem się podczas czytania. Wszystko zostało podane w przystępny sposób i wspomnienia wciągnęły mnie bardzo. Sięgając po książkę spodziewałem się saperskich działań i takie dostałem. Oprócz tego relacje z pierwszych linii frontu, zmieniających się sytuacji na polach walk i potyczek z przeważającymi siłami wroga, które były wyniszczające. Książka ciekawa jako relacja z tamtych dramatycznych dni i jako wspomnienia autora, który brał czynny udział we wszystkim co opisuje. Dlatego nie żałuje zakupu i czasu poświęconego na czytanie. Wciągająca opowieść tocząca się żwawo wraz z relacjami tworzy bardzo dobra lekturę dotyczącą wojennych zawirowań, dramatów i chęci walki za wszelką cenę z siłami wroga, który najechał Polskę. Jerzy Szerszeń nie ubarwia swoich relacji, ale również nie dostajemy suchych faktów. Dlatego czyta się z zainteresowaniem. Książka Przez ogień i wodę jest bardzo dobrą i dramatyczną lekturą, która ukazuje wolę walki i poświęcenie ludzi nawet za cenę życia w walce przeciwko wrogowi. Dlatego mogę polecić wszystkim, którzy lubią wspomnienia i relacje z drugiej wojny światowej.

Książka Przez ogień i wodę Jerzego Szerszenia wpadła mi przypadkiem podczas przeglądania bibliotecznych półek z książkami do kupienia. Temat bardzo interesujący, bo akcje saperskie podczas drugiej wojny światowej zaciekawiły mnie bardzo i spowodowały, że byłem ciekawy co do zaoferowania ma sam autor. Spodziewałem się sporo po niej i lubię poczytać o wspomnieniach lub...