Katowice nie leżą nad Wisłą, Sekwaną, ani Tamizą. Katowice nie leżą nad rzeką. Wąska rzeczka Rawa przepływa przez boczne ulice Śródmieścia, znana głównie przechodniom. Przechodniom kilku ulic.

Ale ludzie z pobliskich domów żyją z widokiem na sąsiadkę. Widokiem wielu lat z tych samych okien...

Miasto się zmienia (jak wszystko inne) i minie zmieniając się pejzaż sąsiadowania.

Bezpowrotnie? Tak, jak wszystkie zmiany.

Bez żadnego zatrzymania?

Bez utrwalającej pamięć pamiątki? Nie.

Zatrzymać czas mijający to przywilej i zadanie fotografii. Wszechobecne muzeum. Czasu. I ciągła obecność tego co mija, abyśmy istnieli (niesieni ku przyszłości) również w czasie przeszłym. Dla porównania, ocen i wyborów. Abyśmy zmieniali hierarchie wobec zdarzeń...

Dawne "albumy rodzinne" oznaczały królestwo pamięci i powracania.

Fotograficzna kolekcja, muzeum zmienianej dzielnicy, powinna nie tylko stać się nie tylko "pamiątką", lecz źródłem refleksji:
"skąd pochodzimy
kim jesteśmy
dokąd idziemy."

Może też oazą w rosnącym krajobrazie miasta - gigantycznego marketu.

Realistyczne malarstwo odtwarzało rzeczywistość (człowieka).

Fotografia to dar jej zatrzymania.

Anna Keyha
Katowice, wrzesień 2007