Czarne morze

Niezwykle wciągająca.

Niezwykle wciągająca.

Pokaż mimo to

Czytając książkę czułam jak niektóre wizje Joanny próbowały mnie wciągnąć w tą samą, ciemną otchłań. Towarzysząc dziewczynie podczas powrotu do zdrowia psychicznego, przeżywałam jej lęki, odczuwałam złość i bezradność w niektórych sytuacjach. Również i mi udzieliły się obawy o Milenkę – córkę bohaterki, której nie widziała od czasu wypadku. Obserwacje zachowania rodziny poczynione przez Asię, nasilające się wizje i towarzyszące im wspomnienia podsuwały mi różne, czasami czarne myśli. To było satysfakcjonujące, jak zagadka do rozwiązania. Cały czas czekałam na rozwiązanie tajemnicy Milenki i przede wszystkim na eksplozję całego napięcia jakie za pewnie gromadziło się w głowie Joanny. Czasem to napięcie słabło poprzez infantylne lub uproszczone wydarzenia i zachowania. Chciałam żeby dziewczyna korzystała i wyciągnęła więcej ze swojego daru lub ze swoich koszmarów. Koniec powieści nie był dokładnie tym co wywnioskowałam w trakcie czytania, ale przez to był nieco zaskakujący. Tak jak zaskakujące i odważne były niektóre momenty w książce. W mojej ocenie jest to ciekawa historia, której zakończenie sugeruje iż nie jest to koniec przygód rodziny Lesiów. Jeśli znajdę kolejną część, to na pewno przeczytam w poszukiwaniu odpowiedzi, których tu nie znalazłam. Jeśli nie znajdę, to sama mam już w głowie wnioski jak mogło potoczyć się ich życie dalej.

Czytając książkę czułam jak niektóre wizje Joanny próbowały mnie wciągnąć w tą samą, ciemną otchłań. Towarzysząc dziewczynie podczas powrotu do zdrowia psychicznego, przeżywałam jej lęki, odczuwałam złość i bezradność w niektórych sytuacjach. Również i mi udzieliły się obawy o Milenkę – córkę bohaterki, której nie widziała od czasu wypadku. Obserwacje zachowania rodziny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Thriller psychologiczny. Czarne morze. Niepewność. Tajemnice. Klimat przyprawiający o dreszcze.
Reklama tej książki była naprawdę dobra, szczególnie u nas na instagramie co chwilę pojawiały się zdjęcia jak aktorzy i aktorki czytają tę książkę. Cóż w końcu to twórczość polskiej autorki.
Za możliwość zapoznania się z książką Karoliny Macios dziękuje @wielkalitera
Nie będę przytaczać Wam opisu książki, ponieważ możecie go znaleźć niemalże wszędzie. •
Powiem tak, fabuła jest intrygująca, jeśli przebrnie się przez pierwsze 30 stron zaczyna nas wciągać i ciężko jest się od niej oderwać. Osobiście lubię retrospekcje wiec są one dla mnie na plus. Ogólnie klimat jest pełen napięcia i mnóstwa niewiadomych. Była to książka przytłaczająca, pełna różnych i pomieszanych wątków z przeszłości, które z biegiem czasu łączą się w spójną całość. Książka wymaga od czytelnika skupienia i jestem pewna, że będą lub są osoby, którym się ona nie spodobała. Mamy możliwość rozwiązywania zagadek wraz z bohaterką, autorka daje nam uczucie niepewności i nic nie jest pewne do końca. Dodatkowo pokazany jest nam ludzki umysł - jak dobrze wiemy bardzo skomplikowany. Bohaterowie są dobrze wykreowani, wyraźnie nakreśleni. Ukazywane z biegiem czasu ich słabości i skrywane tajemnice, rzucają całkiem nowe światło na przeszłość. Mam wrażenie, że każde zdanie w tej książce jest ważne. Każdy opis jest na miejscu. Jednak tak jak wspomniałam początek jest trudny, wprowadzenie mnie nużyło i nad tym bym popracowała. Podsumowując książka mi się podobała, jednak nie wrócę już do jej lektury. Dla mnie jest to książka do przeczytania raz, żeby poznać jej treść, wyrobić swoje zdanie.

Thriller psychologiczny. Czarne morze. Niepewność. Tajemnice. Klimat przyprawiający o dreszcze.
Reklama tej książki była naprawdę dobra, szczególnie u nas na instagramie co chwilę pojawiały się zdjęcia jak aktorzy i aktorki czytają tę książkę. Cóż w końcu to twórczość polskiej autorki.
Za możliwość zapoznania się z książką Karoliny Macios...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wymęczyłam 💪 Po małym kryzysie czytelniczym zaczęłam czytać "Czarne Morze". Opis książki wydawał się naprawdę ciekawy. Jednak im głębiej w las tym pustynia (czy jakoś tak się mówi 😁) Generalnie pomysł autorka miała naprawdę fajny lecz poszła totalnie nie w tą stronę. Ponad połowa książki jest o siedzeniu w domu otumanionej głównej bohaterki a zakończenie totalnie ni w 5 ni w 10. Nuuuddaaa 😒 Pokrótce Nie polecam.

Wymęczyłam 💪 Po małym kryzysie czytelniczym zaczęłam czytać "Czarne Morze". Opis książki wydawał się naprawdę ciekawy. Jednak im głębiej w las tym pustynia (czy jakoś tak się mówi 😁) Generalnie pomysł autorka miała naprawdę fajny lecz poszła totalnie nie w tą stronę. Ponad połowa książki jest o siedzeniu w domu otumanionej głównej bohaterki a zakończenie totalnie ni w 5 ni...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czasem bywa i tak, że po bardzo dobrym otwarciu, ciekawym rozwinięciu, następuje bardzo słaby koniec, który kładzie całą historię na łopatki. Tak dokładnie było w przypadku tej książki. Zaczęło się obiecująco - jest rodzina z małą córeczką, wszyscy piękni i młodzi, z pozoru szczęśliwi. Ale od początku już wiadomo, że to szczęście jest tylko pozorne - bo ona - Joanna od lat zmaga się z zaburzeniami psychicznymi. Jedni mówią, że ma dar, inni, że dotknęła ją ciężka choroba psychiczna, a ona po prostu jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki potrafi przepowiedzieć przyszłość. Jej wizje dotyczą głównie zmarłych. I w ten oto sposób nie wiadomo do końca kiedy fikcja miesza się z rzeczywistością, tym bardziej gdy okazuje się, że tajemnicze wydarzenia na gdańskim klifie sprawiają, że i on - Marek zaczyna ukrywać coś przed światem. I w tym wszystkim jest jeszcze mała- 5-letnia Mila, rozdarta między uczuciami do ojca i matki, a i sama mająca własne tajemnice. Układanie tych psychologicznych puzzli mniej więcej do połowy książki układało się nawet w spójną całość, a później jakby zabrakło pomysłu jak z tej opowieści wybrnąć, czego efektem jest bardzo słabe, wręcz niewiarygodne zakończenie. Miałam zatem nadzieję, że będę mogła polecić tę książkę, ale niestety powiem tylko - przeczytać można, choć nie jest to wybitny tytuł.

Czasem bywa i tak, że po bardzo dobrym otwarciu, ciekawym rozwinięciu, następuje bardzo słaby koniec, który kładzie całą historię na łopatki. Tak dokładnie było w przypadku tej książki. Zaczęło się obiecująco - jest rodzina z małą córeczką, wszyscy piękni i młodzi, z pozoru szczęśliwi. Ale od początku już wiadomo, że to szczęście jest tylko pozorne - bo ona - Joanna od lat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niby ciekawa historia (ze słabym zakończeniem), niby chaos odzwierciedla stan psychiczny bohaterki, ale jakoś totalnie mnie ta książka męczyła i nie wciągała.

Niby ciekawa historia (ze słabym zakończeniem), niby chaos odzwierciedla stan psychiczny bohaterki, ale jakoś totalnie mnie ta książka męczyła i nie wciągała.

Pokaż mimo to

Książka polecona przez siostrę cioteczną.
Mroczna, wciągająca, pełna tajemnic, zawirowań, przenikania się czasu i miejsc. Tak jak jej główna bohaterka.
Człowiek jest tak skomplikowany, że sam nie wie o sobie wszystkiego, a co dopiero inni. Próbujący oceniać czyjeś decyzje i zachowania, wiedząc o drugiej osobie prawie nic, a i tak w większości tylko to co druga osoba chce pokazać innym, plus czasem coś co wymknie się przez przypadek.
Polecam, bo dobrze się czyta i skłania do przemyśleń.

Książka polecona przez siostrę cioteczną.
Mroczna, wciągająca, pełna tajemnic, zawirowań, przenikania się czasu i miejsc. Tak jak jej główna bohaterka.
Człowiek jest tak skomplikowany, że sam nie wie o sobie wszystkiego, a co dopiero inni. Próbujący oceniać czyjeś decyzje i zachowania, wiedząc o drugiej osobie prawie nic, a i tak w większości tylko to co druga osoba chce...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trudno ocenić mi tę książkę - wciągnęła mnie i słuchało mi się jej całkiem przyjemnie, ale rozczarowało mnie w niej zbyt wiele. Porażona zwłaszcza zostałam kompletnie niewiarygodnym rozwiązaniem "zagadek" - na koniec czułam się obrażona głupotą wydarzeń i z tego powodu nie czuję do książki zbyt ciepłych uczuć.

Trudno ocenić mi tę książkę - wciągnęła mnie i słuchało mi się jej całkiem przyjemnie, ale rozczarowało mnie w niej zbyt wiele. Porażona zwłaszcza zostałam kompletnie niewiarygodnym rozwiązaniem "zagadek" - na koniec czułam się obrażona głupotą wydarzeń i z tego powodu nie czuję do książki zbyt ciepłych uczuć.

Pokaż mimo to

Skwituję tę książkę jednym zdaniem: po trzech miesiącach patrzę na okładkę i kompletnie nie pamiętam o czym była.
Dziękuję za uwagę.

Skwituję tę książkę jednym zdaniem: po trzech miesiącach patrzę na okładkę i kompletnie nie pamiętam o czym była.
Dziękuję za uwagę.

Pokaż mimo to

"[...] przecież nie można nienawidzić dziecka, które się kocha, prawda?"

Joanna po dotknięciu ludzi może ujrzeć ich wspomnienia, ale dzięki lekom funkcjonuje względnie normalnie - aż do momentu wypadku samochodowego. Ma dziurę w pamięci i niejasne poczucie, że wcześniej, na klifie, wydarzyło się coś złego.

Wspomnienia mieszające się z teraźniejszością w połączeniu z rodzinnymi tajemnicami i zdolnością głównej bohaterki składają się na atmosferę pewnej duszności i niepokoju, a także wzbudzają ciekawość. Z jednej strony nie czułam silnej potrzeby poznania ciągu dalszego już, teraz, zaraz, z drugiej - interesowało mnie rozwiązanie zagadki, co stało się na klifie oraz tajemnicy przeszłości Joanny.

Podobał mi się wątek fantastyczny, jakim był dar (przekleństwo?) bohaterki. Został on bardziej rozwinięty w dalszej części historii, ale nie na tyle, by odpowiedzieć na wszystkie moje pytania. Chciałabym się o nim dowiedzieć czegoś więcej.

Sięgnęłam po ten tytuł przy okazji i choć nie jest to do końca mój gatunek, zainteresował mnie, chciałam poznać rozwiązanie sprawy i zakończenie.

"[...] przecież nie można nienawidzić dziecka, które się kocha, prawda?"

Joanna po dotknięciu ludzi może ujrzeć ich wspomnienia, ale dzięki lekom funkcjonuje względnie normalnie - aż do momentu wypadku samochodowego. Ma dziurę w pamięci i niejasne poczucie, że wcześniej, na klifie, wydarzyło się coś złego.

Wspomnienia mieszające się z teraźniejszością w połączeniu z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to