"Hiszpańskie oczy" to kolejna książka Nurowskiej, jaką przeczytałam w ostatnim czasie. Tym razem temat jest dużo poważniejszy i dotyczy bardzo skomplikowanych relacji między matką a córką.
Anna jest aktorką, która młodość spędziła w łagrze. Z dalekiej Syberii wróciła z okaleczonym ciałem i taką samą duszą. Oraz z niekochaną córką, która była wynikiem zbiorowego gwałtu.
Teraz jej córka jest dorosła i boryka się z podobnymi problemami jak ona. A do tego pojawiają się poważne zaburzenia psychiczne. Wskutek perswazji psychologa Anna rozpoczyna podróż w głąb siebie by znaleźć przyczynę tych problemów.
Książka jest poruszająca. Dotyka bardzo bolesnych tematów. Kwestia sowieckich łagrów bardzo długo była tematem tabu. Chociaż historia Anny bardziej skupia się na tym, co było po uwolnieniu. Samego łagru źle nie wspomina. Gorsze dla niej są czasy gdy musiała sama zatroszczyć się o swój los. No i kwestia skomplikowanych relacji pomiędzy nią a Jerzym. No i kwestia anoreksji Ewy...
Początkowo książka naprawdę mnie nudziła. Jednak z czasem dałam się wciągnąć w skomplikowane relacje między głównymi bohaterami. Lektura nie jest lekka, zwłaszcza, że są szybkie przeskoki między przeszłością a teraźniejszością. Ale ogólnie warto po nią sięgnąć.

"Hiszpańskie oczy" to kolejna książka Nurowskiej, jaką przeczytałam w ostatnim czasie. Tym razem temat jest dużo poważniejszy i dotyczy bardzo skomplikowanych relacji między matką a córką.
Anna jest aktorką, która młodość spędziła w łagrze. Z dalekiej Syberii wróciła z okaleczonym ciałem i taką samą duszą. Oraz z niekochaną córką, która była wynikiem zbiorowego gwałtu....

Anna, jej córka Ewa i syn Ewy Antoś. Matkę i córkę poznajemy podczas wizyty u psychologa, do którego chodzą na wspólną terapię. Anna to piękna kobieta, była aktorka, a teraz samotna matka i babcia. Kobieta mając 15 lat znalazła się w obozie koncentracyjnym, gdzie w wyniku gwałtu zaszła w ciążę. Urodziła córkę Ewę, której początkowo nienawidziła. Teraz szuka dla niej pomocy. 20-letnia Ewa powiela błędy swojej mamy. W tym samym wieku co ona zachodzi w ciążę z chłopakiem z obozu. Dziewczyna cierpi na bulimię. Kiedy po zażyciu środków przeczyszczających spędza noce w toalecie, jej mama opiekuje się wnukiem Antkiem. Chłopiec traktuje babcię jak mamę. Mieszka raz z jedną, raz z drugą, ale obie kocha tak samo. Ewa dopiero będąc babcią czuje instynkt macierzyński i obdarza bezgraniczną miłością wnuka Maria Nurowska w swej książce mówi o samotności, zagubieniu i niezrozumieniu. Przedstawia wnikliwe studium psychologiczne kobiety skrzywdzonej i nieszczęśliwej, pokazuje jej samotność i niemożność pogodzenia się z przeszłością. Ukazuje toksyczne relacje rodzicielskie, ale i partnerskie. Z każdej kartki tej książki wylewa się ból i smutek. Książka porusza wiele ważnych kwestii. Czytając zadajemy sobie pytanie, czy warto walczyć o miłość? Ile jesteśmy w stanie dla niej poświęcić? Autorka nakreśla też wiele oblicz miłości, również tej najgorszej, toksycznej. Uświadamia jak ogromny wpływ na nasze życie ma przeszłość.
Dodatkowym atutem książki jest to, że została oparta na wydarzeniach, które miały miejsce w rzeczywistości. Sporo książek Marii Nurowskiej przeczytałam, ale ta jest chyba najbardziej wstrząsająca i smutna. Polecam !!!!

Anna, jej córka Ewa i syn Ewy Antoś. Matkę i córkę poznajemy podczas wizyty u psychologa, do którego chodzą na wspólną terapię. Anna to piękna kobieta, była aktorka, a teraz samotna matka i babcia. Kobieta mając 15 lat znalazła się w obozie koncentracyjnym, gdzie w wyniku gwałtu zaszła w ciążę. Urodziła córkę Ewę, której początkowo nienawidziła. Teraz szuka dla niej...

Bardzo ciekawe studium relacji niby matki z córką. Dla mnie tak naprawdę to ich wzajemna relacja była wynikiem doświadczeń życiowych matki, która miała trudni i szybki skok z okresu podlotka, w okres odpowiedzialności dorosłego człowieka, a zwłaszcza odpowiedzialności jako rodzic za dziecko. Nie doznając miłości i bezpieczeństwa, sama też ich nie potrafiła dać. Jej dojrzałość i miłość macierzyńska przychodzą za późno, wyrządzając po drodze wiele szkód, do których tak ciężko jest się przyznać przed samym sobą.

Bardzo ciekawe studium relacji niby matki z córką. Dla mnie tak naprawdę to ich wzajemna relacja była wynikiem doświadczeń życiowych matki, która miała trudni i szybki skok z okresu podlotka, w okres odpowiedzialności dorosłego człowieka, a zwłaszcza odpowiedzialności jako rodzic za dziecko. Nie doznając miłości i bezpieczeństwa, sama też ich nie potrafiła dać. Jej...

Książka niestety kompletnie do mnie nie trafiła, strasznie ciężko mi się ją czytało..

Książka niestety kompletnie do mnie nie trafiła, strasznie ciężko mi się ją czytało..

Dramat naszej bohaterki Anny Bołtuć, kobiety o pięknych rysach twarzy, aktorki-amatorki, która jako piętnastolatka została zesłana na Syberię za udział w Powstaniu Warszawskim. Jej trudny los odbija się na życiu jej córki Ewy, a nawet wnuka.
Obie kobiety cierpią, potrzebują pomocy psychologa by uwolnić się od choroby, od przeszłości i również od siebie nawzajem.
Autorka, którą czytałam po raz pierwszy, pisze w bardzo ciekawym stylu. Co chwilę zmieniała płaszczyznę czasową co było związane z natłokiem myśli i wspomnień Anny oraz jej życiem bieżącym. Wymagało to dużego skupienia ale także bardzo mi odpowiadało. Przejmująca lektura.

Dramat naszej bohaterki Anny Bołtuć, kobiety o pięknych rysach twarzy, aktorki-amatorki, która jako piętnastolatka została zesłana na Syberię za udział w Powstaniu Warszawskim. Jej trudny los odbija się na życiu jej córki Ewy, a nawet wnuka.
Obie kobiety cierpią, potrzebują pomocy psychologa by uwolnić się od choroby, od przeszłości i również od siebie nawzajem.
Autorka,...

"Hiszpańskie oczy” to powieść niezwykle emocjonująca i przejmująca, a nawet wstrząsająca, gdyż oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. To historia kobiety, która jako piętnastoletnia dziewczyna walczyła w Powstaniu Warszawskim i za swój udział w walce o ojczyznę została wysłana na wiele lat do łagru w Związku Radzieckim. Wprawdzie udało jej się przeżyć w tych drastycznych warunkach, jednak piętno odcisnęły na niej już na zawsze. Tym bardziej, że do kraju wróciła z córką, która została poczęta w bardzo okrutnych okolicznościach.

Powieść opowiada o wyjątkowo trudnych i naznaczonych przeszłością relacjach matki i córki. Właściwie są do siebie o wiele bardziej podobne niż by im się wydawało, mimo to nie potrafią nawiązać między sobą normalnej – zdrowej więzi. Może jest to już po prostu niemożliwe, gdyż za dużo złego się wydarzyło? Co gorsza wydaje się, że „fatum” wiszące nad tą rodziną będzie dotykać kolejnego pokolenia, ponieważ wnuk głównej bohaterki – Anny – również wychowuje się w nietypowych warunkach, z którymi czasem nie potrafi sobie poradzić.

Bardzo istotnym motywem książki jest też stosunek władzy PRL oraz „wyzwolicieli” po 2 Wojnie Światowej do bohaterów walczących o Polskę. Przetrwanie w gułagu to jedno, ale niestety ci, którzy przeżyli nie zostali powitani w ojczyźnie z otwartymi rękami. Pół biedy jeśli mogli wyjść w końcu z więzienia, jednak dobrze wiadomo, że nie wszystkim było to dane...

Dużym atutem powieści jest portret psychologiczny głównej bohaterki. Maria Nurowska bardzo szczegółowo skupiła się na opisaniu kobiecej psychiki uwzględniając cały szereg znaczących wydarzeń, które na nią wpłynęły. Pierwsza młodzieńcza jednak niespełniona miłość, która trwała przez lata; zbiorowy gwałt; instynkt macierzyński, który dał o sobie znać dopiero po pojawieniu się wnuka; odkrywanie własnej seksualności i kobiecości mimo tak trudnego wkroczenia w dorosłe życie. Anna jest tragiczną bohaterką, czy zdąży osiągnąć wewnętrzny spokój i pogodzić się ze swoim losem?

Jest to chyba najtrudniejsza i najbardziej wymagająca książka Marii Nurowskiej jaką przeczytałam do tej pory, chociaż autorka bardzo często podejmuje kontrowersyjne i nieprzeciętne tematy. Mimo to, tę historię czyta się po prostu doskonale i fabuła pochłania bez reszty. Bezapelacyjnie warto sięgnąć po „Hiszpańskie oczy”, gdyż jest to bardzo dobra literatura, która nie pozostawia czytelnika obojętnym.

"Hiszpańskie oczy” to powieść niezwykle emocjonująca i przejmująca, a nawet wstrząsająca, gdyż oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. To historia kobiety, która jako piętnastoletnia dziewczyna walczyła w Powstaniu Warszawskim i za swój udział w walce o ojczyznę została wysłana na wiele lat do łagru w Związku Radzieckim. Wprawdzie udało jej się przeżyć w tych drastycznych...

Mimo iż książka porusza ważne tematy takie jak trudne relacje matka-córka, poczucie samotności, zagubienia, smutek, bolesna przeszłość nie, odnalazłam się w tej powieści. Trochę się pogubiłam - nie wiem czy to za sprawą tego, że książka nie została podzielona na rozdziały, czy tego, że wątków było zbyt wiele. Nie jestem pewna. Trochę za dużo tego a jednocześnie książka jest oparta na faktach (chociaż miejscami trudno w to uwierzyć). Niemniej nie porwała mnie ta książka.

Mimo iż książka porusza ważne tematy takie jak trudne relacje matka-córka, poczucie samotności, zagubienia, smutek, bolesna przeszłość nie, odnalazłam się w tej powieści. Trochę się pogubiłam - nie wiem czy to za sprawą tego, że książka nie została podzielona na rozdziały, czy tego, że wątków było zbyt wiele. Nie jestem pewna. Trochę za dużo tego a jednocześnie książka jest...

Wartościowa, choć trudna książka.
Trudna, bo to bardzo intymna opowieść o teraźniejszym i przeszłym życiu głównej bohaterki.
I nie chodzi o intymność dotyczącą cielesności czy seksualności, bo to, jak mi się wydaje, nie stanowi już tabu, panuje wręcz tendencja do obnażania się, chwalenia się tą sferą życia.
Intymność w tej książce to prawdziwe negatywne myśli i emocje, przyznanie do braku miłości rodzicielskiej, wręcz obojętność – czyli to, co uznawane jest za niewłaściwe, do czego trudno się przyznać, nawet przed samym sobą.

Wartościowa, choć trudna książka.
Trudna, bo to bardzo intymna opowieść o teraźniejszym i przeszłym życiu głównej bohaterki.
I nie chodzi o intymność dotyczącą cielesności czy seksualności, bo to, jak mi się wydaje, nie stanowi już tabu, panuje wręcz tendencja do obnażania się, chwalenia się tą sferą życia.
Intymność w tej książce to prawdziwe negatywne myśli i emocje,...

Wzruszająca ,bardzo ciekawa ,ale ciężka w przekazie,opisuje losy kobiet w międzywojennej zawierusze.Trudna chwilami,ale dla wytrwałych polecam.

Wzruszająca ,bardzo ciekawa ,ale ciężka w przekazie,opisuje losy kobiet w międzywojennej zawierusze.Trudna chwilami,ale dla wytrwałych polecam.

Za dużo grzybów w barszczu. Bardziej zaciekawiły mnie wątki poruszane w retrospekcji niż nudnawa analiza psychologiczna bohaterów.

Za dużo grzybów w barszczu. Bardziej zaciekawiły mnie wątki poruszane w retrospekcji niż nudnawa analiza psychologiczna bohaterów.