Ludzie narzekają, że książka się dłużyła, ale całkowicie się z tym nie zgadzam. To powolne i leniwe budowanie fabuły bardzo pasowało do klimatu książki dziejącej się w tak odległym miejscu. Czytałem to jako dzieciak i fragment z goniącą żabą został mi w głowie na pewien czas. Bardzo mi się podobało i pewnie przeczytam to ponownie z czystej nostalgii.
Polecam nie zniechęcać się i spróbować, bo warto. Chociażby dla zakończenia

Ludzie narzekają, że książka się dłużyła, ale całkowicie się z tym nie zgadzam. To powolne i leniwe budowanie fabuły bardzo pasowało do klimatu książki dziejącej się w tak odległym miejscu. Czytałem to jako dzieciak i fragment z goniącą żabą został mi w głowie na pewien czas. Bardzo mi się podobało i pewnie przeczytam to ponownie z czystej nostalgii.
Polecam nie zniechęcać...

Ta książka wpędziła mnie w zastój czytelniczy. Nie zdołałam jej dokończyć nawet w audiobooku. W teorii pomysł wydawał się ciekawy, ale w praktyce wolałabym nawet napisać jeszcze raz maturę, niż brnąć w tę powieść dalej. Była nużąca, męcząca, a bohater był totalnie odpychający. Może po prostu trafiłam na nią w nieodpowiednim czasie. Nie straciłam wiary w Kinga, ale do "Ręki..." już raczej nie wrócę.

Ta książka wpędziła mnie w zastój czytelniczy. Nie zdołałam jej dokończyć nawet w audiobooku. W teorii pomysł wydawał się ciekawy, ale w praktyce wolałabym nawet napisać jeszcze raz maturę, niż brnąć w tę powieść dalej. Była nużąca, męcząca, a bohater był totalnie odpychający. Może po prostu trafiłam na nią w nieodpowiednim czasie. Nie straciłam wiary w Kinga, ale do...

Kolejna powieść Mistrza Grozy.

Szczerze powiem, że książka mnie wymęczyła.
Początek dłużył mi się niemiłosiernie, jedyne co było dla mnie ciekawe na początku to opis myśli uszkodzonego mózgu - myślę że autor dosyć dobrze poradził sobie z tematem.
Można powiedzieć że pierwsza połowa książki jest przedstawieniem postaci i wprowadzeniem do wydarzeń.
Potem następuje jedno wydarzenie i zamknięcie.
Tak naprawdę to zainteresowały mnie tylko i wyłącznie wydarzenia finalne.
Czy książkę nazwałabym horrorem - zdecydowanie nie - jest to powieść obyczajowa z elementami fantastycznymi (delikatnie mrocznymi).
Dodatkowo brakowało mi trochę wyjaśnień niektórych sytuacji - chwilami mam wrażenie że autor na początku miał zupełnie inny pomysł niż na końcu... Dlaczego próbował dusić swoją żonę?! Dlaczego się tak go bała?! - gdzieś to zostało zgubione.
Jako opowieść - jest dobrze napisana i warto się z nią zapoznać. Jako powieść grozy - osoby szukające grozy nie będą zadowolone.

Kolejna powieść Mistrza Grozy.

Szczerze powiem, że książka mnie wymęczyła.
Początek dłużył mi się niemiłosiernie, jedyne co było dla mnie ciekawe na początku to opis myśli uszkodzonego mózgu - myślę że autor dosyć dobrze poradził sobie z tematem.
Można powiedzieć że pierwsza połowa książki jest przedstawieniem postaci i wprowadzeniem do wydarzeń.
Potem następuje jedno...

Polecam.

Polecam.

Oj tak, świetna przygoda. Jak większość książek Kinga to również okazała się strzałem w 10. Na pewno pozostanie w moich myślach na długo. Czytałam z wielką przyjemnością.
Nie wiem dlaczego, ale momentami miałam skojarzenia z Lampą Alladyna:))

DUMA KEY - Edgar Freemantle/obrazy/

Oj tak, świetna przygoda. Jak większość książek Kinga to również okazała się strzałem w 10. Na pewno pozostanie w moich myślach na długo. Czytałam z wielką przyjemnością.
Nie wiem dlaczego, ale momentami miałam skojarzenia z Lampą Alladyna:))

DUMA KEY - Edgar Freemantle/obrazy/

50/100%

50/100%

Recenzja Stephen King: Ręka Mistrza

Kolejna moja ulubiona książka Stephena Kinga, w której zakochałem się od pierwszych stron. Fabuła cudowna, wciągająca i trzymająca czytelnika mocno od początku do końca. Dużo humoru w wykonaniu Kinga, oraz wiele momentów wywołujących gęsią skórkę. Postać Edgara mimo tragedii jaką przeżył, pokazuje że jeśli się chce można poradzić sobie z każdymi trudnościami. Jest on również barwny jak obrazy, które malował. Sama wyspa - kiedy wyobrażałem ją sobie po znajdujących się w książce opisach - wywarła na mnie mocne wrzenie i sprawiła, że chciałbym tam mieszkać. Poza tym, że Ręka Mistrza jest dobrym horrorem, to jest także genialną powieścią psychologiczną. Polecam każdemu. Najwyższa ocena 5/5 ⭐⭐⭐⭐⭐

#książki #books #book #książka #czytambolubie #książkoholik #maniakksiążkowy
#recenzjaksiążki #książkiżyciem #książkomania #dobraksiążka

Recenzja Stephen King: Ręka Mistrza

Kolejna moja ulubiona książka Stephena Kinga, w której zakochałem się od pierwszych stron. Fabuła cudowna, wciągająca i trzymająca czytelnika mocno od początku do końca. Dużo humoru w wykonaniu Kinga, oraz wiele momentów wywołujących gęsią skórkę. Postać Edgara mimo tragedii jaką przeżył, pokazuje że jeśli się chce można poradzić sobie z...

King umie pisać. Tzn. umie interesująco opisać scenerię, akcję, czasem postacie. Natomiast dialogi, zwłaszcza w tej powieści to żenująca nuda. Dwaj dorośli mężczyźni gadają jak nastolatkowie, przekomarzają się jak nieletnie dziewczynki, i co gorsza, ich rozmowy zajmują 70 procent treści. Pomysł trochę jak z "Doriana Greya", ale te upiory jakoś bardziej śmieszą, albo brzydzą niż straszą. W sumie najbardziej spodobał mi się początek i opis plaży i domu na nim. Jakby się tam było. Reszta mnie znudziła. Nie zachwycił mnie też tłumacz, używający najbardziej wyświechtanych polskich grepsów w tych męczących rozmowach dwóch panów.

King umie pisać. Tzn. umie interesująco opisać scenerię, akcję, czasem postacie. Natomiast dialogi, zwłaszcza w tej powieści to żenująca nuda. Dwaj dorośli mężczyźni gadają jak nastolatkowie, przekomarzają się jak nieletnie dziewczynki, i co gorsza, ich rozmowy zajmują 70 procent treści. Pomysł trochę jak z "Doriana Greya", ale te upiory jakoś bardziej śmieszą, albo brzydzą...

Zawsze na półce "teraz czytam" mam jakąś książkę Stephena Kinga. Ich lektura gwarantuje mi inteligentną rozrywkę, a styl pisarza sprawia, że cały czas czuję, że obcuje z powieścią świetnie napisaną, zarówno jeśli chodzi o fabułę jak i język. Co jak co, faktem jest iż Stephen King jest autorem znanym i uznanym, a popularność jego książek chyba już nikogo nie dziwi. Cieszy mnie fakt, iż jest on wyjątkowo płodnym autorem i co warte podkreślenia, mimo iż mam na koncie tytuły wybitne i mocno przeciętne, nigdy nie schodzi poniżej pewnego, solidnego poziomu. Wiele jego książek już za mną, ale też wiele przede mną, co mnie niepomiernie cieszy.

"Ręki mistrza" z pewnością nie zaliczę do moich ulubionych pozycji z repertuaru Stephena Kinga. Słuchana przez kilka dni w poprawnej interpretacji Krzysztofa Plewako-Szczerbińskiego zmęczyła mnie i znużyła, choć trzeba przyznać, że sam pomysł na fabułę był bardzo ciekawy. Historia genialnego malarza amatora ciągnęła się jednak niemiłosiernie, a liczne wątki poboczne sprawiły, że gubiłam się w tej opowieści. Wszyscy wiemy, że pisarz nie jest fanem krótkiej formy ale w tym przypadku nadmiar słów był wyjątkowo drażniący.
Postać Edgara Freemantle'a, który po ciężkim wypadku szuka spokoju i ukojenia na odludnej wyspie na wybrzeżu Florydy jest najjaśniejszym punktem tej powieści. To człowiek po traumatycznych przejściach, okaleczony fizycznie i psychicznie, którego stabilne i spokojne życie obraca się w gruzy. Traci rękę i równowagę psychiczną co sprawia, że opuszcza go żona. Jego powolna walka o samego siebie jest fascynująca. Ukojenia szuka w sztuce. Odkrawa w sobie pasję do malowania, jednak jego talent zdaje się mieć źródło tajemnicze źródło. Tworzone przez niego obrazy żyją własnym życiem i mają swe źródło w tajemniczych wydarzeniach sprzed lat. Ich oryginalność i świeżość z jednej strony zachwycają z drugiej zaś przerażają i sieją zniszczenie.
Poczucie zagrożenia i przekonanie, że zaraz wydarzy się coś złego nie opuszczają czytelnika do ostatniej strony, jednak zakończenie, pełne samotności, śmierci i braku nadziei sprawiło, że po skończonej lekturze poczułam ogromną pustkę i nie było to miłe uczucie.

Pesymistyczny wydźwięk tej powieści, wiele wątków w których zaczęłam się gubić i słów, których mnogość przytłaczała mnie z każdym przeczytanym rozdziałem coraz bardziej sprawiły, iż "Rękę mistrza" z ulgą odłożyłam na półkę "przeczytane".

Audiobook (czytał Krzysztof Plewako-Szczerbiński)

Zawsze na półce "teraz czytam" mam jakąś książkę Stephena Kinga. Ich lektura gwarantuje mi inteligentną rozrywkę, a styl pisarza sprawia, że cały czas czuję, że obcuje z powieścią świetnie napisaną, zarówno jeśli chodzi o fabułę jak i język. Co jak co, faktem jest iż Stephen King jest autorem znanym i uznanym, a popularność jego książek chyba już nikogo nie dziwi. Cieszy...

Edgar Freemantle w ciężki wypadku traci rękę i zmysły. Za radą psychologa wyrusza na Duma Key- piękna i odludną wyspę. W wynajętym domu pragnie jednego - rysować . Poznaje on nowego przyjaciela Wiremana który opiekuje się staruszką Elizabeth. Początkowo maluje on zachody słońca z czasem obrazy zaczynają objawiać tajemnice. Kiedy tragiczne dzieje rodziny Elizabeth Estlake wyłaniają się z mroków przeszłości obrazy które namalował zaczynają objawiać swoje coraz bardziej przerażające i niszczycielskie działanie z którymi przyjdzie mu się zmierzyć.

Rewelacyjna ! Polecam ! To było bardzo dobre !

Edgar Freemantle w ciężki wypadku traci rękę i zmysły. Za radą psychologa wyrusza na Duma Key- piękna i odludną wyspę. W wynajętym domu pragnie jednego - rysować . Poznaje on nowego przyjaciela Wiremana który opiekuje się staruszką Elizabeth. Początkowo maluje on zachody słońca z czasem obrazy zaczynają objawiać tajemnice. Kiedy tragiczne dzieje rodziny Elizabeth Estlake...